Maand: februari 2005

u bent een dief

Bij Skender konden we een tijdje geleden lezen over de EUCD (European Union Copyright Directive) [zie 01 02], een initiatief dat volgens Meneer Marcel
niet ver genoeg gaat. Skender berichtte toen dat je volgens die nieuwe
wet geen (backup) kopies (voor eigen gebruik) zou mogen maken van
beveiligde CDs. (Waarbij ik nog even ga herhalen dat beveiligde CDs een
inbreuk zijn op de Red Book standaard, en dus eigenlijk sowieso
illegale CDs zijn.)

Maar kijk, wat vernemen we nu uit het kille Noorwegen?

The government on Friday proposed a new copyright law to make it illegal for Norwegians to copy songs from their own CDs onto MP3 players, but legal to do so for making a CD duplicate.

Al is dit stukje tekst maar een halve waarheid, want in wezen gaat het om hetzelfde probleem als de EUCD, bij copy protected CDs. Het zou wel nog legaal zijn om backups te nemen voor eigen gebruik, zelfs van copy protected CDs, zolang de backup maar op het zelfde medium gebeurt als het origineel.

“For example, a CD’s (security code) could be cracked to play a recording on a car stereo, since a CD-player would be seen as an appropriate medium,” the news release said. “But the security code could not be cracked to copy the recording onto an MP-3 player, since such a device would not be seen as an appropriate for a CD.”

It was the best of times, it was the worst of times, maar ik geloof dat Dickens op de Franse Revolutie alludeerde.

Meer info: Norway Proposes New Digital Copyright Law.

Via ars technica (Norway: You Cannot Copy CD’s To MP3 Players), dat eerder al berichtte over de LokiTorrent site (PDF-versie) die door de MPAA off-line werd gehaald.

podder (bis)

Huug had gisteren beter ook De Morgen gekocht, dan had hij zichzelf nog eens in de krant kunnen zien staan.

Het artikel lijkt verdacht veel op wat eerder in DS verscheen, met dezelfde, ondertussen usual suspects:

Ook in Vlaanderen zit men niet stil. De eerste Vlaamse podcaster, Eugeen Vrints, gaf zijn podcast de originele naam Het geroezemoes en opende ook de Belgische portaalsite podcasting.be. Zijn collega weblogger Huug neemt politici en het koningshuis op de korrel in DruugeRadio, terwijl de neven Stefan en Jeroen Perceval van HETPALEIS een vrolijke mix van kunst en humor brengen in Vlaancast Wooord.

Nog goed dat iemand de gazet in ’t oog houdt –en zie, ik heb er voor ’t gemak weer een PDF-ke bij gelinked.

de nieuwe generatie

think/BBDO, de onderzoekstank van het reclamebureau BBDO (met aan het hoofd Fons Van Dyck), omschrijft (in DS) de nieuwste generatie als en/en-generatie, tevens de eerste echt Europese generatie (move over August Vermeylen).

De nieuwe generatie, de nieuwe pragmatici (de omschrijving ‘internetgeneratie’ is voor Van Dyck te eng), wordt gekenmerkt door het nieuwe denken zoals:

  • Ik denk dat een kind krijgen een geweldige ervaring is.(Suzy, Groot-Brittannië)
  • Het leven is meer dan werken alleen.(Katja, Duitsland) (voor de nieuwe generatie is het leven duidelijk nog meer dan afwassen alleen –waar gaat dat naar toe).
  • Ik heb veel tijd doorgebracht op E-Bay. Ik geloof dat het een culturele revolutie teweegbrengt.(Sam, Groot-Brittanië)
  • Ik vat mijn leven in drie woorden samen: seks, drugs en housemuziek! (Loic, België)

Voorwaar, voorwaar, een heuse (r)evolutie.

muzieklinks

Er wordt nogal wat gelinked tegenwoordig, zeer tegen de zin van Heymans en de zijnen. Dat Heymans voor mijn part de boom in kan, hoef ik niet langer duidelijk te maken. Op de site van zattevrienden (die men in Vlaanderen bekijkt/leest, net zoals de playboy, voor de excellente artikels), ben ik op een tekst gestoten van een anoniem persoon die beweert advocaat te zijn (scroll tot ongeveer het midden).

Kan men nu werkelijk veroordeeld worden voor het linken naar MP3-sites? De meningen in de rechtsleer zijn verdeeld. Centraal in de discussie staat de vraag hoe een voetnoot geïnterpreteerd dient te worden; als voetnoot, of is het meer dan dat? Sommigen zeggen dat een hyperlink meer is dan een loutere verwijzing. Anderen zijn de mening toegedaan dat een hyperlink niets anders is dan een elektronische voetnoot. Het enige verschil met een gewone voetnoot bestaat erin dat men, door de hyperlink aan te klikken, meteen bij de gewilde internetbron terechtkomt, daar waar men bij de klassieke voetnoot het boek waarnaar de voetnoot verwijst nog zal moeten opzoeken.

Naast deze controverse dringt ook een tweede vraag zich op. Is het namelijk zo dat men een onrechtmatige daad begaat wanneer men in een voetnoot verwijst naar illegale informatie? Ook hier klinkt de rechtsleer niet eensgezind. De ene zegt dat het enige doel van een voetnoot het geven van broninformatie is en dat de broninformatie volledig correct is, zelfs al is de bron zelf onwettelijk. Volgens deze visie is elke vorm van linken volkomen in overeenstemming met het recht De andere is dan weer van mening dat een hyperlink wel degelijk aansprakelijkheid kan creëren, maar enkel “indien zij wordt gebruikt om onrechtmatig gedrag vorm te geven.”

Men moet kijken naar het kader waarin de link fungeert om het al of niet onrechtmatig karakter ervan te bepalen. Wil men via de link mensen aanzetten om het auteursrecht te miskennen door hen naar MP3-sites door te verwijzen, of wil men enkel broninformatie verschaffen.

Het staat buiten kijf dat wij enkel broninformatie willen verschaffen. Wist u trouwens dat het blijkbaar nog eenvoudiger is om muziek te downloaden via torrents? Neem nu deze site, daar vindt u er een heleboel.

afgebroken

Op TV (KA2) de aankondiging van een of andere film: Blahblahblah, de ontroerendste film aller tijden.

“Kijk ne keer hier, de ontroerendste film aller tijden, afgebroken door Bruno Bollaert,” reageerde Tessa.

Ondertussen had ik net de mailing van motorweek in mijn inbox gekregen dus ik had interessanter dingen te doen (MotoCzysz! Ducati Desmosedici GP4! Motorafstellingen!).

– Huh?

“Wel, die film die ge afgekraakt hebt.”

– Goh, ik heb er al zoveel afgekraakt.

(In dit geval: een vernietigende review van Rain Man in mijn laatste jaar middelbaar. Wat me destijds een 9/10 heeft bezorgd mede dank zij de ondertussen onsterfelijk geworden slotzin: “Hij was beter gewoon het vliegtuig opgestapt.” Bloemen noch kransen. Dank u.)

inhalen

Het heeft lang geduurd, maar mijn voorspelling is dan toch uitgekomen. Vandaag in DS: Eén op drie bedrijven heeft geen website (ofte: 68% beschikt wél over een eigen website).

Bijna een derde van de Belgische ondernemingen met meer dan tien mensen in dienst, beschikte vorig jaar niet over een eigen website. Het percentage bedrijven dat het wereldwijde web links laat liggen, is in ons land wel iets kleiner dan in de Europese Unie. In de vijftien oude EU-lidstaten samen zijn vier van de tien ondernemingen niet aanwezig op het web.

De cijfers komen van het NIS, de Dienst Informatiemaatschappij en Eurostat, zo vermelden ze netjes, maar ze hadden er wel mogen bij vermelden dat ze (nog steeds) niet echt recent te noemen zijn.

uw fiets is zat

Het blijft grappig. DS spit vandaag het rijverbod na dronkenschap verder uit (Vrolijk dronken op de fiets). Een dikke pluim daarvoor.

Van bij het begin duidelijke taal:

Om elk misverstand meteen uit de wereld te helpen: in dronken toestand met de fiets de openbare weg opgaan is een verkeersinbreuk, die bestraft wordt met een gevangenisstraf en een geldboete. De fietser kan ook een rijverbod krijgen. In het jargon gaat het om een ‘vervallenverklaring van het recht tot sturen’.

So far, so good, al hangt er meteen een geurtje aan die vervallenverklaring van het recht tot sturen. Dat hoeft immers niet tot de fiets beperkt te zijn. Meer zelfs, dat verbod is onmiddellijk van toepassing op de personenwagen waarmee de veroordeelde zich verplaatst, en niet zozeer op de fiets waarmee de inbreuk op de wet werd gepleegd.

“Om met een fiets te rijden is geen rijbewijs vereist”, redeneert [de Dendermondse politierechter] D’hondt. “Het rijbewijs voorziet bovendien in diverse groepen voertuigen: de brom- en motorfietsen (categorie A, red.), personenwagens (B), vrachtwagens (C en E) en autobussen (D). Een fiets staat daar niet bij opgesomd. Daaruit leiden mijn collega-politierechter in Dendermonde [sic] en ikzelf af dat je geen rijverbod kunt opleggen voor een fiets. We spreken zo’n straf niet uit, omdat de strafwet dit volgens ons niet toelaat. En in het strafrecht mag je niet vrij interpreteren.”

En dit wordt verder in het artikel nog eens bevestigd door Werner Dobbeleer van het Belgisch Instituut voor Verkeersveiligheid (BIVV).

Als besluit kan je dus stellen dat je, wanneer je op de fiets betrapt wordt voor openbaar dronkenschap, een rijverbod kan worden opgelegd, waardoor je je niet meer met een gemotoriseerd voertuig mag verplaatsen, maar wel nog met de fiets. Meneer Van Quickenborne, bent u daar nog?

vuur

Het IFPI is niet mijn vriend. Come to think of it, het gros van de muziekindustrie en de platenmaatschappijen moeten wat mij betreft alvast niet op enige inkling sympathie rekenen.

De verkrampte wijze waarop de industrie aan haar geld houdt, en de manier waarop ze probeert haar macht te etaleren, kent haar gelijke niet. Want hoe kan je anders denken over een industrie die dode oma’s vervolgt (I sue dead people…)?

De klant is immers een dief. Nog voor je iets gekocht hebt, word je door de platenmaatschappij als een crimineel beschouwd (het zijn onderhand clichés geworden). De CD definitie wordt opzij geschoven, en maakt plaats voor allerlei copy protected afgeleiden, die niet langer beantwoorden aan de Red Book definitie die alle maatschappijen hebben onderschreven. Iedereen die zo’n copy protected CD koopt (mijzelve incluis) wordt door de muziekindustrie bedrogen.

Het nieuwste debacle, zo leren we o.a. via En nu even ernstig, is het verbod op links. Wel meneer Heymans, een welgemeende f-ck you. Links zijn niet gereguleerd, laat staan dat het IFPI kan beslissen wie waarheen op het internet linkt (zie ook het gelijkaardig advies van de Raad voor Journalistiek).

Herpak u, voor het met de ouderwetse muziekindustrie helemaal afgelopen is. Want om eerlijk te zijn, wens ik u dat helemaal niet toe. Ik hou namelijk van muziek, en heb er al zwaar in geïnvesteerd (1.500+ CDs). Zet uw egoïsme opzij, voor u het verder verkloot voor iedereen.

Wist u trouwens dat eind februari (22 feb) het nieuwe album van Tori Amos, The Beekeeper, gereleased wordt? Naar het schijnt kan je die van deze Open Dir downloaden. (Zelf doe ik daar niet aan mee, al mijn muziek is legaal, op 1 uitzondering na. Try before you buy?)

[update:] Zie ook LVB, en het Spartacus-appeal van Michel.