En of het nu nog zomer gaat worden, vraag ik mij af.
Het lijkt wel alsof de weergoden best even wilden testen of mijn rugzak wel degelijk waterdicht was. Ja dus, maar mijn botten en mijn handschoenen zijn doorweekt. Waarvoor dank zeker?
Dus erm, de test kan nu worden beïndigd.
…
Als jullie even willen meewerken?
…
Alstublieft?
…
?
Op tinternet gaat niks verloren. Ook niet als ge aan zelfcensuur doet op aanraden van Corporate Legal
.
Er is altijd wel iemand die het origineel nog liggen heeft.
Vanochtend langs de brokstukken van mijn sprintje gereden. De spiegel lag nog in de berm, en stukken windscherm en kuip (alles goed van de baan gehaald natuurlijk). En vijfentwintig keer mijn verhaal mogen doen 🙂
Ugh. Ongemeen veel spam komt er tegenwoording in de inboxen terecht. Ik ontvang natuurlijk wel webmaster@ op ’t werk, maar toch. 38 bladzijden spam heb ik mogen aanklikken in Outlook Web Access (we hebben nog steeds dat e-mail probleem).
Och, we moeten niet klagen: de jobstudent (I kid you not) is maandag begonnen om aan het e-mail probleem te verhelpen. Niet dat ik iets tegen jobstudenten heb, maar ik zou toch niet meteen de e-mail server van mijn bedrijf aan zo iemand toevertrouwen. Toch?
Ik dacht, ik smijt nog eens een lichtdrukmaal van onze zoon on-line. Tessa staat met de nacht de ganse week, waardoor we ze niet (veel) zullen zien, maar hopelijk beurt dit haar een beetje op.
De deugenieterij druipt eraf. (Err, van Henri, in dit geval.)
Een beetje bewogen, maar hij blijft ook geen vijf minuten stilzitten. (Zoals steeds, klikken voor groter.)
Razzi heeft zijn website vernieuwd. Leuk, dat wel, maar veel te veel gizmo’s.
Razzi maakt mooie foto’s en ik bezocht zijn site heel graag, maar nu is ze iets te nerveus. (Of misschien word ik gewoon te oud.)
[update] Terwijl we bezig zijn: ook de BCKN 04 site werd aangepast: grotere foto’s, duidelijke navigatie. En die van Herman (vorige maand); hopelijk zet hij vlug zijn foto-informatie erbij :p
(Vanochtend nog een beetje liggen maffen, morgen opnieuw naar het werk.) En nu mag ik terug beginnen puzzelen hé.
De botten (laarzen) en de handschoenen mankeren niks. Voor de rest ga ik nu vooral voor dingen die opvallen. Niet schreeuwelijk fluo, maar toch íets van kleur (vs zwarte helm, en bijna volledig zwarte vest). En de motor zelf: als het dezelfde wordt (Sprint ST), heb ik niet veel keus: terug zilver (andere keuzes zijn Brits Groen, of Baby Blauw). Maar naar ’t schijnt is geel de meest opvallende kleur op de baan (vandaar ook de gele ambulaces en ditto MUG), en dan heb ik mijn oog laten vallen op dit. Vast staat dat het een drie cilinder blijft.
Net nu ik zo vertrouwd was geworden met DS blijkt ons (gratis) proefabonnement afgelopen (ttz sinds vrijdag al, maar toen had ik errm andere katjes te geselen).
Geen nood, één telefoontje vanochtend, en vanaf vrijdag krijgen we de krant opnieuw in de bus. DS is er overigens vroeger dan DM, wat ons best uitkomt: ik kan DS meenemen, en Tessa, die een uurtje of zo later vertrekt, DM. Kwestie van kritisch te blijven zeker? ROFL.
Henri heeft een tijd geleden van opa en oma een set walkie-talkies cadeau gekregen. Die dingen hebben een behoorlijk bereik, en soms kunnen we daar best grappige gesprekken op volgen.
-Nou, je moet ‘em een beetje meer naar de kant schuiven.
…
-Nou nee, niet die kant, naar de kant, de kant, de andere kant.
…
-Jaja, nou effe iets meer naar links, naar dat ding daar op.
…
-Nee, niet zo snel, zacht schuiven. En meer daar.
…
-Ja! Ja! Ja! Goed zo. Houden man!
…
-Jaaaaaaaaa.
Hm. Het klonk zoals het leest.
Gisteren even langs geweest bij BMC om wat foto’s te nemen van mijn Sprintje, en wat zaken te bespreken.
Om de twee weken tot mijn vakantie (Gentse Feesten) te overbruggen mag ik een motor lenen (diezelfde die ik ook bij onderhoud meekrijg). Volgens zowel de verzekeringsagent als BMC, zou ik bovendien tegen het einde van de maand opnieuw over een motor moeten kunnen beschikken.
Voor de nieuwsgierigen, hieronder een fotootje (klik voor groter –niet voor gevoelige zielen).
Bedankt voor het medeleven. De bestuurder van de wagen was overigens een mevrouw, en ze was er echt het hart van in (al had ze beter gewoon haar spiegels gebruikt –tsja). Normaal gezien vertrekt ze later naar het werk, maar omdat ze morgen met vakantie vertrokken, had ze speciaal de namiddag vrij genomen om alles in orde te brengen, en daarom was ze dus vanochtend iets vroeger naar het werk getrokken. Ik ben vriendelijk gebleven tegen de mevrouw, conform het aanrijdingsformulier (grapje): het heeft toch geen zin om u daarin op te winden, en zoals ik al zei, ze was er echt het hart van in.
Hopelijk wordt de motor perte totale verklaard, en heb ik snel een nieuwe. Perte totale, want de kuip en de cockpit aan voorkant zijn volledig weg, de voorvork is krom, de linkerkant ziet er ook niet te best uit (volledig geschaafd), er lekt olie, etc.
Ik zie het allemaal nog zo in slow motion gebeuren: de wagen plots voor mij, de bumper van die wagen, het normale gezichtsveld dat plots wegdraaide, mijn hoofd toen ik het asfalt raakte, hoe zacht het asfalt voelde, hoe ik stil lag en de motor bleef door glijden, een spoor van brokstukken achter zich meeslepend. Ik had zin om te blijven liggen, maar iets in mij heeft me doen beseffen dat de rest van het verkeer misschien niet was gestopt, en ik ben rechtgeveerd nog voor de motor tot stilstand kwam. In het zog van de motor een spoor van vernieling, stukken windscherm, kuip, versnellingspedaal, linkerspiegel, glas van de lichten.
Een paar motards reden gewoon voorbij, maar al gauw stopten er drie anderen, waarvan één dus een politieagent (in burger) op weg naar het werk. Hij stopte achter de motor, en regelde het verkeer, en legde –samen met de mevrouw van de politie (in burger) die al eerder was gestopt– het verkeer stil zodat we naar de pechstrook konden uitwijken. Ik kan die mensen niet genoeg danken.
Het is echt jammer, want ik was behoorlijk gehecht geraakt aan mijn Sprintje. (Daniël van BMC stond er ook meewarig naar te kijken, toen ik de motor met de takelwagen binnenbracht.) Bovendien was ik niet in de fout, en had het ongeluk helemaal niet kunnen vermeden worden. Iedereen heeft het er maar over hoeveel geluk ik heb gehad. Ik weet het niet; ik reed absoluut niet te snel, heb goed gereageerd, en had de goede kledij aan (belangrijk, belangrijk, belangrijk!!!). Ik reed bovendien niet tussen de file door, maar had een volwaardige plaats op het derde baanvak.
Och, als de afhandeling met de verzekering e.d. wat meezit, ben ik al tevreden.
