Henri heeft een tijd geleden van opa en oma een set walkie-talkies cadeau gekregen. Die dingen hebben een behoorlijk bereik, en soms kunnen we daar best grappige gesprekken op volgen.
-Nou, je moet ‘em een beetje meer naar de kant schuiven.
…
-Nou nee, niet die kant, naar de kant, de kant, de andere kant.
…
-Jaja, nou effe iets meer naar links, naar dat ding daar op.
…
-Nee, niet zo snel, zacht schuiven. En meer daar.
…
-Ja! Ja! Ja! Goed zo. Houden man!
…
-Jaaaaaaaaa.
Hm. Het klonk zoals het leest.
Heu, walkie-talkies, das toevallig, mijn broer (bijna 18) is er over aan het denken om een setje te kopen, hij zegt dat tegenwoordig de speelgoed-dingen bijna een even goed bereik hebben als de professionele voor op een bouwwerf of dergelijke. Ik weet nog dat we er vroeger hadden, en als we op de trap gingen zitten en het ding op kanaal 1 zetten en het volume volledig open, dan konden we gesprekken volgen tussen de buurvrouw en haar man, de truckchauffeur, die ze over de CB voerden. Gaf ook grappige resultaten…(en na wat geknoei met nevengeschikte bijzinnen hier en komma’s daar trekt die laatste zin op geen ouwe fiets).