Kijk, het is een goede morgen. Eerst lees ik de grappige commentaar bij Buddingh’s verzen, en dank krijg ik de nieuwe Wulff Morgenthaler te zien.
(Voor wie van Gary Larson houdt, is Morgenthaler zeker een aanrader.)
Oh. En voeg aan dat lijstje dan maar (de opmars van) het leiderschap van de Gentenaren in alle internationale organen
toe.
Nog eentje, voor het slapengaan: de Blauwbilgorgel van Cees Buddinghí (1918-1985)
De blauwbilgorgel
Ik ben de blauwbilgorgel,
Mijn vader was een porgel,
Mijn moeder was een porulan,
Daar komen vreemde kindren van.
Raban ! Raban ! Raban !
Ik ben een blauwbilgorgel
Ik lust alleen maar korgel,
Behalve als de nachtuil krijst,
Dan eet ik riep en rimmelrijst.
Rabijst ! Rabijst ! Rabijst !
Ik ben een blauwbilgorgel,
Als ik niet wok of worgel,
Dan lig ik languit in de zon
En knoester met mijn knezidon.
Rabon ! Rabon ! Rabon !
Ik ben een blauwbilgorgel
Eens sterf ik aan de schorgel,
En schrompel als een kriks ineen
En word een blauwe kiezelsteen.
Ga heen ! Ga heen ! Ga heen !
–uit Gorgelrijmen (1953)
Kwestie van een oude werkgever nog eens in het daglicht te plaatsen: in het MUHKA loopt een tentoonstelling “Not done! (Het kunstenaarsboek)” over de… kunstenaarsboeken van Imschoot
(De site van Imschoot, uitgevers, dateert van ergens ’95 of ’96, en ‘mocht’ ik maken aan de hand van een ontwerp van een of andere kunstenaar –vergeten wie. Er werden videofragmenten van de boeken bij geplaatst –waartoe een digitale videocamera werd aangekocht, en iemand gefilmd werd terwijl die de boeken doorbladerde.)
Op de titelpagina van Point blank is de naam met een lugubere knipoog omgevormd toto Imshot uitgevers. Een grapje dat stichter Dirk Imschoot best kon smaken.
“Toch stel je je als uitgever altijd vragen bij zo’n wild idee”, zegt hij. “Moet je zo ver gaan om je eigen boek aan flarden te schieten? Toen we met de kunstenaar gingen praten, ontdekten we dat hij een perfecte vertaling van zijn werk bracht. Dus ga je monter aan de slag: de schietstand regelen, de dikte van het papier uitproberen om het gewenste effect van de kogelgaten te bekomen. Een boek heeft bij ons een oplage van duizend exemplaren, maar deze keer gingen er bij het ontstaansproces zeker driehonderd verloren.”
Dergelijke trots en kunde heb ik onthouden uit mijn tijd bij Griffo (Imschoot). Normaal heeft een drukker op de bladspiegel een speling van minimaal twee millimeter. Het boek Fat and glossy black vroeg om precisiewerk: de speling was herleid tot nul.
[bron]
Griezelig. Tussen twee bestelwagens door, of erger, tussen twee vrachtwagens door rijden, waarbij je net genoeg plaats hebt om net dat te doen: rechtdoor rijden. Als een van beide voertuigen ook maar iets meer naar de binnenkant afdraait ben je, in het beste geval, een spiegel kwijt, in het slechtse een vinger, een hand, een been. Adrenaline.
Hoewel het bewolkt is, en de regen dreigt, is het behoorlijk warm. Niet te warm waardoor het zweet van je afdruipt als je in de file moet vertragen, en niet te koud, zodat je geen extra thermische laag onder je motorvest meer moet dragen. Het is gewoon heerlijk rijden.
Zo moet ook die ene motorrijder gedacht hebben, toen hij na mij, de corridor tussen twee (lichte) vrachtwagens in reed. Ik zag de man in het rechtse voertuig nog in zijn spiegel kijken, kwaad, als een visser die zijn beste vangst door de mazen van het net zag glippen. Even op het gas en ik was erdoor.
De motorrijder achter mij had minder geluk. Hij twijfelde net iets te lang tussen gas geven en remmen, waardoor de rechtmuur van de gang hem insloot. Gelukkig heeft hij toen niet geremd, en gelukkig ging de linkerkant van de muur verder naar links, waardoor hij ongehavend uit de strijd terecht kwam.
Niet zo de vrachtwagenchauffeur. Niet alleen moest hij in zeven haasten op zijn rem gaan staan (bijna een kop-staart aanrijding), maar in het voorbijrijden gaf de bestuurder van de motor nog snel een mep op de spiegel.
Hij gebruikt hem toch niet. Ik zag het hem zo denken.
De DLT Tape Drive is onderweg. Gelukkig maar, dan kan de sysadmin eindelijk terug aan zijn backups van onze mail (don’t ask, I don’t either).
Dit ziet er lang niet slecht uit [via]. Voor 99USD. Alleen jammer dat het geen Firewire connectie heeft. Al mijn storage zit momenteel op Firewire (120 Gb), waarbij mijn PC geen Firewire connectie heeft, en ik dus steeds mijn Mac moet shared zetten als ik via de PC aan mijn files wil kunnen.
Zo’n Network Storage Link zou dus best van pas komen.
Laten we het op de emotie steken. Of op het feit dat je plots in de schijnwerpers komt te staan door op het weblog van DS terecht te komen. Maar dergelijke uitspraken (entry 15/06) gaan te ver.
Ik heb doorgaans niet graag dat dingen overgenomen worden zonder voorafgaandelijke toestemming, maar dit keer heiligt het doel de middelen. Waar ik ook kom (oudercomité, werk,…), ik heb er geen problemen mee om te zeggen: ik stemde voor het Vlaams parlement op nr 11 van de lijst SP.a-SPIRIT en voor Europa op nr 1 van GROEN! en al wie niet zegt voor wie hij gestemd heeft, is voor mij een VUILE VLAAMS BLOKKER. Het levert me alvast de sympathie op van 3/4 (Vlaanderen) tot 4/5 (Gent) van de aanwezigen, maar daar is het me niet om te doen.
(Uh. Ik ben en Vlaming en Gentenaar, maar erm voor de rest: count me out. Het is uw keuze om uw stem publiek te maken, maar voor zover ik weet, is de stemming nog steeds geheim. En gelukkig maar, als ik dergelijke uitlatingen lees.)
Het valt me op hoe velen aan het tellen zijn geslagen als in een Freddy Krueger rijmpje. Eén en twee en drie en vier: jij bent de Vlaams Blokker hier! Waarbij men de rij opzettelijk zo begint dat men bij 4 opzettelijk uitkomt bij iemand die het niet wil toegeven, maar van wie iedereen vermoedt dat hij/zij voor het Blok gestemd heeft. Uit de reactie van zo iemand kan je meestal niet anders dan de vermoedens bevestigd zien. Is dat pesten? Ach kom zeg, het is toch beter een mens in zijn gezicht te zeggen wat je van hem/haar denkt dan er achter zijn rug over te roddelen.
Pesten? Het is borderline stalking; harassment. Het enige wat in dit plaatje nog ontbreekt is de verplichting voor de Vlaams Blokkers om een groot hakenkruis op hun jas te spelden. (Want ik geef toe, een Jodenster zou in deze context geen klein beetje misplaatst zijn.)
Is dat de strategie tegen het Vlaams Blok? Maak ze allemaal bekend, stel ze aan de kaak, nagel ze aan de schandpaal, en terwijl we toch bezig zijn, kunnen we ze misschien deporteren of een ‘aangepaste douche’ laten nemen.
Het Vlaams Blok is verkeerd, als partij, als ideologie, als vluchtplaats voor mensen die de lamlendige traditionele politiek beu zijn. Maar dit is alvast niet de oplossing.
Herlees dat nu zelf eens: al wie niet zegt voor wie hij gestemd heeft, is voor mij een VUILE VLAAMS BLOKKER
. En dan is uw moraal beter dan die van het Blok?
Help. We zijn op zoek naar een vervanger voor een Compaq Tape Drive, een DLT VS 40/80. HP kan ons niet helpen, want onze Proliant server is te oud, en uit garantie, en de Tape Drive, die gisterenavond de geest heeft gegeven (laat dat een Westvlaming eens vijf keer rap na elkaar zeggen) werd afzonderlijk gekocht, dus is er sowieso geen support voor.
Dan maar rondbellen. Er moet iets verdachts zijn met dat ding, want iedereen doet daar behoorlijk geheimzinning over.
“En u bent?”
– Bruno Bollaert
“En van welk bedrijf zegt u?”
– Het …….
“En wat voor een Drive juist?”
– Een vervanger voor een Compaq DLT VS 40/80
“En welk is uw telefoonnummer?” (Welk? Kan ik kiezen misschien?)
– 02 7.. .. ..
“Wij bellen u terug”
En dat is nu al de derde vandaag (sinds 8u30), en van geen enkele heb ik iets gehoord. Er is gemakkelijker aan drugs te geraken. (Tenminste zo heb ik mij laten vertellen door enkele van mijn vrienden die zich daar soms aan wagen. Vrienden, zei ik vrienden? Kennissen. Verre kennissen. Come to think of it ’t was tijdens een uitzending op TV. Luc Alloo! Het was Luc Alloo! Ik heb helemaal geen vrienden die zich aan drugs wagen. Ik ken zelfs niemand die alcohol drinkt.)
Maar we zoeken dus een Tape Drive. En ’t is dringend.
“Jazeker meneer, wij bellen u terug.”
Laurens is een aquarium van 240L aan ’t inrichten –jaloers, ik? Neuh *grijns*
In elk geval, hier is de foto die ik dit weekend beloofd had:
Op de grote versie zie je beneden, vooraan in het midden (rechts van de groene plant, vlak voor de rode), de pleco. De kardinaaltjes blijven niet stil zitten (op zoek naar warp 9?), maar ze staan er allemaal op (ze zitten vooral in ’t midden en rechts). Links boven is een glasmeerval, de andere zit links achteraan, achter de lange groene plant. Ik heb de indruk dat ze al een beetje meer op hun gemak zijn.
Het aquarium is 75L, dus ik weet niet of die nog twee extra glasmeervallen kan huizen (en we zouden eigenlijk graag nog een vierde soort hebben). Enig advies?
DM schrijft: Het zal wel aan ons liggen, maar de feestdecibels die gisteren in de Bottelarij te horen en te voelen waren, liggen onevenredig ver boven de 1 procent winst die het CD&V-NVA-kartel heeft geboekt.
En dan mogen ze nog van geluk spreken dat de NVA erin zit, of ze waren zowaar achteruit gegaan. Maar ik zou hier beter niet aan politiek doen. De regering doet dat tenslotte ook niet.
Het enige lichtpuntje is misschien dat de Groene Hype geen hype is gebleken.
Het gaat er de ganse dag over gaan. En daarna hopelijk nog een hele tijd: de verkiezingen. Voor ik aan mijn mediaronde begin, even een uitleg ‘vanuit de buik’ (om het in politico-speak te zeggen). Maar laat één ding duidelijk zijn: we hebben over de ganse lijn verloren.
Bekijk het eens van de andere kant: het probleem is niet het Vlaams Blok (de racistische partij), maar wel de andere partijen. Kunnen we 1 miljoen kiezers zomaar naast ons neerleggen? Natuurlijk niet –los van het antwoord op de vraag of ze nu ons respect verdienen of niet. (Sinds waneer is Brahim lid van de CVP overigens —respect, man!?)
Vandaag is het misschien ‘slechts’ 1 op 6, bij de volgende verkiezingen wordt dat gegarandeerd 1 op 5.
Als we Stevaert mogen volgen, kunnen we het beste maar het blok doodzwijgen (zo beweerde hij gisteren tijdens het debat). Welnu, dat komt neer op 1 miljoen mensen negeren. En dat is een strategie die de ’traditionele’ of ‘democratische’ partijen tot nog toe hebben gehanteerd: de mensen die op het blok stemmen, dat zijn uitzonderingen. Hoe lang nog? En met hoevelen moeten ze zijn alvorens ze geen uitzondering meer zijn? Tot het blok de absolute meerderheid haalt? Tot het te laat is?
Alweer Stevaert, die beweerde (ik parafraseer): “U zegt, meneer De Winter, dat 1 miljoen Vlamingen op uw partij hebben gestem, wel ik zeg u, er zijn er vijf miljoen die dat niet hebben gedaan.” Inderdaad Steve, maar er zijn er niet genoeg die coherent op een andere partij hebben gestemd om het blok zonder meer een hak te kunnen zetten.
En hoezeer ik ook tegen dat Vlaams Blok ben, er is geen enkele partij die naar de kiezer toe werkt als dat blok. Demagogie, en desinformatie, zeer juist, maar ze hebben een profiel, ze hebben een mening (hoe verkeerd die ook mag zijn).
Voor al die partijen geldt hetzelfde: pak het blok aan door uzelf aan te pakken. Het is de hoogste tijd.