Maand: december 2003

Het herfstoffensief werd eindelijk ingezet. Natuurlijk zijn ze net nu aan ons dak aan het werken, en vooral: wij hoopten dat alles zou klaar zijn tegen het bouwverlof volgende week.

Zaterdagavond thuisgekomen na een dagje stappen, toen er bleek dat er een klein lek was in de voorlopige dakbedekking. Het water was tot in de badkamer doorgedrongen (een verdieping lager). Gelukkig stond de aannemer een kwartiertje na ons telefoonfgesprek aan de voordeur, en aan het euvel werd snel verholpen.

Het probleem van de binnengoot wordt ook opgelost: na overleg met de buur (met wie we de dakgoot delen), komt er een regenpijp aan zijn kant van het dak. (Langs onze kant was wegens praktische problemen niet doenbaar.)

Laatste hindernis is de lichtstraat, die normaal gezien vandaag of morgen zou moeten klaar zijn.

En dan nog de pannen –als het stopt met regenen. Want pas daarna kunnen mijn schoonvader en ik beginnen aan de isolatie.

Weer iets te rap geroepen natuurlijk. De entry stond nog niet goed en wel op de site, of ik zag hier weer scheel van de hoofdpijn. Een paar sedergines en een soepken verder is het euvel weer geweken. Migraine? Een aanloop tot een griep? Who know, who cares. We zijn er precies weer vanaf. Voorlopig toch.

Gisteren, pardon eergisteren was Henri –zoals vermeld– bij een vriendje blijven slapen. Geen probleem, alleen “hij eet wel niet zoveel hé?” De kastaar had er niks beters op gevonden dan bij het avondmaal het volgende te verkondigen: “Tjsa. Soms eet ik veel, soms weinig. Soms eet ik twee boterhammen, soms maar een. Vanavond eet ik er maar een.” Miljaar.

To top it off was gisterenavond zijn kamer nog niet klaar. De werklui hadden een rotte (steun-)balk ontdekt, die de vorige aannamer over het hoofd heeft gezien (en hij moet het zeker gezien hebben toe hij de roofing op de dakkapel heeft vervangen). Dus iets langer werk, en Henri iets langer niet in zijn kamer.

“Euuuh tsja, dan kan ik misschien bij jullie op de kamer slapen?” (Hij was er al weken voor aan het zagen.) Zijn matras een verdiepje lager gesleept, en meneerken kon bij ons slapen –tot zijn grote vreugde.

(Wonder boven wonder is hij ook zowat op zijn normale uur gaan slapen –terwijl wij nog wat verder naar TV zaten (lagen) te kijken. En snurken! ’t Wordt tijd om eens naar zijn amandels te laten kijken.)

Ze zijn weer thuis. Alletwee. Gezond en wel. Hm.

Henri heeft het begin van ‘de’ (?) griep, snotteren en hoesten en de ene keer “maar neen ik ben niet ziek”, en de andere keer –als hij naar tv wil kijken of als hij iets zou moeten doen– “zeg ik ben wel ziek hé”. Niks te ernstigs (voorlopig) dus.

En Tessa heeft last van allergie en problemen met de ademhalingswegen. De lucht was precies beter in de USA. Thuis zijn er de katten, het stof van de werken, en de kleine stofdeeltjes in de lucht wegens het vriesweer. Gelukkig (?!) gaat het vanmiddag regenen zodat tenminste die weg zijn.

Mijn hoofdpijn was al weg op zondag, maar nu krijg ook ik het gesnotter. Zolang het daarbij blijft, ga je mij niet horen klagen…

Vannacht gaat Henri voor de eerste keer bij een vriendje thuis gaan slapen. De meest exotische plaats waar hij daarvoor al zonder ons heeft geslapen, was bij Peter Hugo. Waarschijnlijk ben ík weer nerveuzer dan hij is.

Ondertussen is het van zondagavond geleden dat ik hem gezien heb, en bij Tessa van woensdag. Morgen zijn ze allebei terug, al wordt het schrikken: Tessa heeft nog bijna niks van de werken gezien, en Henri weet niet in welke toestand zijn kamer verkeert. Vandaag is de lichtstraat eruit gegaan, en waar de dakkapel zat in zijn kamer, is er nog steeds gewoon een groot gat.

Hopelijk komt er morgen een raam in de plaats (vanaf overmorgen voorspellen ze regen).