Maand: december 2003

Your wish is our command. Zo leek het toch toen ik gisterenavond thuiskwam. De werkmannen waren er nog (ik kom thuis rond 17u), dus ik ging even naar de zolder om de stand van zaken te bekijken.

“En hebt ge de kinderkamer hieronder al gezien?”

Eh? De dakkapel was gewoon al weg. Op een afstand van het raam (ongeveer een derde van de kamer) was een blauwe doorzichtige plastic gebruikt om de rest van de kamer af te sluiten. Daarachter was een groot gat –dat ze hopelijk vandaag gaan dichten (vergeten te vragen).

Vandaag gaat ook de lichstraat weg. Of wat ervan overbleef. Ons huis staat rechtover het hoofdkwartier van de vroegere CVP, en in de tijd van de CCC hadden ze daar een bommetje tot ontploffing gebracht (bij de CVP, niet in ons huis). Dat bommetje heeft indertijd menige ruit doen sneuvelen, waaronder de glazen lichtstraat in de nok van ons dak (allemaal gebeurd voor wij het huis gekocht hadden). Het glas werd niet vervangen, maar er werd van die doorschijnende golfplaat op aangebracht (genre half-overdekte binnenkoer). Die golfplaat gaat er nu uit, en er komt opnieuw een –onderhoudsvrije– glaspartij in.

Ik heb een aantal foto’s, maar ik ben ze natuurlijk thuis vergeten (ik moet er echt eens werk van maken).

Ondertussen worden ook de schouwen (maar liefst vijf !) afgebroken, en heropgemetst. En dan resten er nog twee dilemma’s: hoeveel raamoppervlak op zolder, en wat doen we met de binnengoot (heeft ongetwijfeld een schone technische naam). Spannend allemaal.

De werken aan het dak worden grootser met de dag. Vroeger was het nog gewoon dak vervangen, nu is het al zolder inrichten (later meer, incl. foto’s). En omdat het dak achteraan lager komt dan vooraan, geniet de derde verdieping nu ook nog mee. Al komt daar –sinds zaterdag– ‘gewoon’ een nieuw raam in.

De derde verdieping bevat achteraan een dakkapel. Een afzichtelijk onding dat er in de jaren zestig (of zo) moet bijgeplaatst zijn, en dat we vroeger al een beetje hebben laten opsmukken. Het spul had een plat dakje, en daar hebben we de roofing (moeten) laten vernieuwen, en we hebben het houtwerk laten schilderen.

Dat houtwerk blijkt nu –op zijn zachtst gezegd– verrot te zijn. De kapel is ook niet geïsoleerd, en het glas dat erin zit, is enkel glas (net zoals in de rest van het huis overigens –op de badkamer na). De jaarlijkse stookkosten, ik moet er geen tekeningske bijmaken waarschijnlijk.

De dakkapel gaat er dus uit, en in de plaats komen twee veluxen naast elkaar (het raam is te groot voor 1). Dit heeft als voordeel dat (1) de boel meteen geïsoleerd is, (2) de helling van het dak niet langer onderbroken wordt door een afzichtelijk uitstulpsel, en (3) dat het uitzicht naar achter toe onverminderd is. Er wordt ook al niet echt veel ruimte voor opgegeven, en de kamer (Henri’s slaapkamer) wordt er gezelliger mee.

Uitbreken die handel.

Het plan was morgen opnieuw te gaan werken, maar het zit er niet in. Ik heb niet echt griep –denk ik– alleen een vreselijke koppijn (migraine ?). Twee verdiepen boven mij zijn ze dan nog eens ramen aan ’t steken (op zolder), dus echt stil en rustig is het hier niet. Ik hoop maar dat het tegen het weekend beter wordt.

Tessa is vanochtend vertrokken naar San Diego, voor de jaarlijkse ASH conferentie (American –bah– Society of Hematology). En ik moet eerlijk toegeven dat ik haar niet met een gerust hart zie vertrekken naar dat ondemocratisch land.

Tijdens de week blijft Henri bij de grootouders (omdat ik te vroeg weg moet), in het weekend zie ik hem gelukkig terug (vooral ook voor Sinterklaas zaterdagochtend !). En dan kunnen de ’twee mannen’ (zoals hij dat zegt) terug naar ’t stad…

Koppijn. Helse koppijn. Zelfs de aanslagen van de toetsen klinken als hamerslagen op mijn hoofd. En misselijk. Ik had nochtans zinnige dingen te vertellen over ons dak e.d. maar ’t zal niet voor subiets zijn.

En dan komt een mens vrijdagavond thuis, en staat zijn huis in de steigers. In ons geval goed nieuws, want dat betekende dat de aannemer tóch voor januari ging beginnen.

“Misschien maandag, maar waarschijnlijk pas dinsdag.”

Maar gisterenavond lag er dus al een half onderdak op. De mens was binnengeraakt via het dak, al had hij eerst naar mijn schoonmoeder gebeld (onze point of contact) om te horen of dat wel mocht. En dan waren ze eraan begonnen.

Gisterenavond gauw gebeld, en hij streeft ernaar om alles af te hebben voor het verlof (dus vóór de 19e). De enige vertraging die er kan opzitten, is niet het dak, maar de ramen die erin moeten. Maar hij ging eens goed achter de schrijnwerker zijn vodden zitten.

So far, een echte aanrader, die aannemer van ons.