Weer iets te rap geroepen natuurlijk. De entry stond nog niet goed en wel op de site, of ik zag hier weer scheel van de hoofdpijn. Een paar sedergines en een soepken verder is het euvel weer geweken. Migraine? Een aanloop tot een griep? Who know, who cares. We zijn er precies weer vanaf. Voorlopig toch.
Gisteren, pardon eergisteren was Henri –zoals vermeld– bij een vriendje blijven slapen. Geen probleem, alleen “hij eet wel niet zoveel hé?” De kastaar had er niks beters op gevonden dan bij het avondmaal het volgende te verkondigen: “Tjsa. Soms eet ik veel, soms weinig. Soms eet ik twee boterhammen, soms maar een. Vanavond eet ik er maar een.” Miljaar.
To top it off was gisterenavond zijn kamer nog niet klaar. De werklui hadden een rotte (steun-)balk ontdekt, die de vorige aannamer over het hoofd heeft gezien (en hij moet het zeker gezien hebben toe hij de roofing op de dakkapel heeft vervangen). Dus iets langer werk, en Henri iets langer niet in zijn kamer.
“Euuuh tsja, dan kan ik misschien bij jullie op de kamer slapen?” (Hij was er al weken voor aan het zagen.) Zijn matras een verdiepje lager gesleept, en meneerken kon bij ons slapen –tot zijn grote vreugde.
(Wonder boven wonder is hij ook zowat op zijn normale uur gaan slapen –terwijl wij nog wat verder naar TV zaten (lagen) te kijken. En snurken! ’t Wordt tijd om eens naar zijn amandels te laten kijken.)