Wat doet een mens als hij op donderdag om 15u te horen krijgt dat zijn zoontje koorts heeft. Juist,hij gaat hem van school afhalen, en na rijpe beraadslaging besluit hij hem ook maar ’s vrijdags thuis te houden. En op de koop toe staat zijn vrouw met de nacht. (Al is is hij dan niet getrouwd.)
En wat doet hij dan op vrijdag, terwijl zijn zoontje ligt te slapen/rusten/zagen op de bank? Juist, hij sleept achtereenvolgens een tafel, een oude macintosch (1e generatie G4), een beeldscherm, een externe harddisk vol MP3s, en lamp en twee stoelen, een paar verdiepen naar boven. Vervolgens timmert hij met wat overschot van MDF (eindelijk) een krakkemikkig meubeltje in elkaar, dat hij bij nader inzien toch maar wat verstevigt, en waarop hij zijn versterker en CDspeler plaatst.
De oude mac (Euterpe) doet vanaf heden (effectief) dienst als (iTunes) muziekserver, en is via de Airport Express met het netwerk en de versterker verbonden. Hij belooft zichzelf dat hij vanaf heden wel alle nieuw gekochte CDs op de server zal rippen, of toch tenminste nadat hij (als er een budget voor is) eerst een nieuwe harddisk heeft gekocht, want die 40GB (37GB reëel) raakt zo stilletjesaan gevuld. Vooral na die vijf Apple Lossless geripte CDs –kwestie van het systeem te testen.
Surfen onder dat gesternte is niet aangewezen, want de Mac minis en de iMacs en de externe DACs –waarop hij ooit de Airport Express hoopt aan te sluiten– zijn wel heel verleidelijk. (Maar ’t zal niet voor direct zijn.)
