ka145 – Pagina 6

dienstmededeling: comments & takelen (10)

Dienstmededeling aan de reizigers: wil de bestuurder van het voertuig met nummerplaat xxx-xxx alstublieft zijn wagen verplaatsen?

Gisteren had ik nogal wat last van comment spam: meer dan 500 items op nauwelijks een uur tijd. Hoewel de spamfilter van Movabletype zowat 99% tegenhield, was het toch telkens een labeur om alle spam via de admin interface te verwijderen. Daarom heb ik mijn comment script hernoemd, en heb ik de ganse site rebuilt. Vermoedelijk is daar iets misgelopen, want vannochtend merkte ik dat de commentaar niet werkte. Aan dat euvel zou nu moeten verholpen zijn. (Mocht u problemen ondervinden, dan hoor ik het graag.)

Vanochtend hadden wij weer last van een ander soort spam, dat we óók maar hebben laten verwijderen. Tessa moest haar rondes doen op ’t UZ, maar is er dan maar via het openbaar vervoer vandoor moeten gaan. Geen probleem, maar het kwam ons niet goed uit. We hadden een drukke voormiddag gepland, en de wagen zou ons daarbij zeer goed van pas gekomen zijn. Eindbalans: de persoon die eerst geen zin had om vijf minuten te voet te gaan, moet nu veel verder te voet gaan en mag voor dat privilege bovendien 250 EUR neertellen; en wij mochten al onze plannen herschikken. Jammer, inderdaad.

(BTW Veel berichtgeving over dat takelen hoeft u hier niet te verwachten; hoewel er takelen (10) staat, in de titel, zitten wij ondertussen reeds lang ergens rond de 20.)

takelen (9)

Uw anonimiteit respecteer ik zonder aarzeling. Ik heb even getwijfeld of ik er een nieuwe entry voor zou aanmaken, dan wel of ik in een commentaar zou reageren op uw feedback. Maar als mijn tweede onderwerp, later vandaag, evenveel reacties teweeg brengt als dat over Uitgelezen, kan het zijn dat mijn comment tegen vanavond uit de lijst (rechts) verdwijnt. En dan mist u misschien mijn antwoord.

Laat mij u vooral danken voor uw feedback, want dat wordt altijd zeer op prijs gesteld.

U hebt gelijk: dat er moet getakeld worden is verschrikkelijk jammer. En het spijt me oprecht voor uw sympathieke buurman (en zijn portemonnee). De signalisatie op de Albertlaan is een ramp, en het parkeersysteem zet aan tot vergissingen. Ik durf nauwelijks te suggereren dat er maar amper is nagedacht over de plaatsing van de bomen, maar ik vrees dat men eerder meetkundig dan praktisch tewerk is gegaan. Ook de ligging van het fietspad tov het voetpad is problematisch te noemen: tijdens het spitsuur is het zowaar gevaarlijker het fietspad over te steken dan de autoweg. Ik hoop evenwel nog steeds op beterschap, zowel wat betreft officiële signalisatie als de situatie fietsers/voetgangers.

Mag ik even op twee punten dieper ingaan?

(1) De stickers. Daar staat het volgende op vermeld:

VERKEERD GEPARKEERD

Bedankt om uw voertuig in het vervolg niet meer voor onze poort plaatsen.

Waarschijnlijk parafraseer ik, want ik draag ze gelukkig niet op zak. En ja, ze kleven nogal stevig aan de ruit. Dat is min of meer bewust. Al té vaak vonden wij die briefjes op onze poort terug. En dat vond ik dan weer maar weinig begripvol.

(2) De signalisatie. Zoals ik hierboven heb vermeld, hebt u een punt wat bereft de officiële signalisatie. Op onze poort kleven echter vier of vijf aartslelijke en niet mis te verstane stickers, die door 99% van de automobilisten wel degelijk worden opgemerkt. Heel vaak zijn het wagens met buitenlandse nummerplaten, gasten van Het Hotel™, en heel vaak Nederlanders, die zich toch nog voor onze poort plaatsen. Aan de balie van het hotel wist men mij te vertellen dat het in Nederland niet verboden is de wagen voor een poort te plaatsen, en dat de gasten heel raar opkijken wanneer men hen daarvoor waarschuwt. Of dat inderdaad zo is, weet ik niet.

Het blijft evenwel jammer, dat takelen. Want geloof mij, het schenkt mij absoluut geen voldoening een wagen te laten verwijderen. Veeleer laat het mij achter met een wrang en vervelend gevoel verkeerd te hebben gedaan. Voor ik laat takelen, ga ik overigens altijd eerst naar Het Hotel™, en wanneer ik de vriendelijke jongenman van de avond- of nachtdienst tref, word ik altijd zeer goed geholpen. De politie gaat ook altijd na of het geen buurtbewoner betreft, en in het (uiterst) zeldzame geval dat het zo is, wordt die persoon uit zijn bed gelicht met het verzoek de wagen te verplaatsen. Ik sta overigens open voor alternatieven. Beter (nog goedkoper) zou bijvoorbeeld zijn dat ik de ‘overtreder’ zelf kan bereiken, maar nog beter zou natuurlijk zijn dat men gewoon even uit zijn doppen kijkt, naar die lelijke stickers op de mooie poort.

Bedankt ook nog, voor de lovende woorden over dit blog. Ik hoop dat u het blijft volgen.

takelen (7) & (8)

Et ça continue…

De vorige keer vergeten te vermelden (zaterdag). Een Nederlander wordt getakeld as I write this. 2 x 250 EUR dames en heren. Ik draag actief bij tot de vermindering van de staatsschuld.

Sinds zaterdag –vóór de wagen toen werd getakeld– plakt er ook zo’n blauwe sticker met een takelwagen op de poort. Dat zijn vier stickers ondertussen.

takelen (6)

Het was weer lang geleden, maar vandaag had er weer iemand prijs.

Mensen, ’t staat er in ’t groot op: niet parkeren voor mijn (garage)poort. Anders koopt ge maar een brilleke. Of twee. (Of betaalt ge 250 EUR aan de staat, mij ook goed.)

(BTW tegen alle verwachtingen in: tijdens de Feesten geen enkele keer een wildparkeerder gehad.)

luiheid

Het waterprobleem werd nu al een tijdje geleden opgelost. Desondanks, en niettegenstaande een zonnige zomer, dienden we ons nog steeds in het donker te douchen. De verzekeringsagent (dag Maarten) had ons immers aangeraden eerst de boel een beetje te laten opdrogen en pas dan, indien nodig, een schadeclaim voor de electriciteit in te dienen.

Ondertussen waren we wel reeds een dikke week verder, maar nog steeds begaf de zekering het wanneer we het licht in de badkamer probeerden aan te steken. Ik wist echter wel waar het probleem lag, maar was al die tijd te lui geweest om het te verhelpen. Tot gisterenavond.

“Werkt dat licht nu nog altijd niet?” probeerde Tessa. “Misschien moeten we toch maar iemand laten komen.”

Geen ontsnappen meer aan. Voor de show probeerde ik de schakelaar maar eens, wat onmiddellijk resulteerde in een black-out op het badkamerverdiep. Maar het gaf mij de nodige motivatie om naar beneden te gaan –om de zekering opnieuw te activeren– en dan kon ik meteen een schroevendraaier meebrengen.

Want het probleem, ziet u, zat niet zozeer in muur, vloer of plafond die niet wilden drogen. Nee, het probleem zat hem veeleer in de glazen lampekap van de plafondverlichting, die met één, door mij destijds vakkundig ingedraaide, schroef was vastgevezen. Op een moeilijk bereikbare plaats. Als die lamp kapot is, duurt het meestal weken eer ik ze vervang –vandaar dat ik er een spaarlamp heb ingevezen.

Om die kap te lossen, klim ik via het bad op de wasbak, waarlangs ik, mits enige moeite, die ene vijs net kan bereiken, en daarbij ook nog net kan verhinderen dat de lampekap bij het loskomen op de stenen badkamervloer in scherven breekt. Een trapladder ware eenvoudiger geweest, maar zo zit een mens niet (altijd) ineen. Het mag ook niet té gemakkelijk zijn.

Gisteren kon ik de lampekap maar met moeite houden. De enige manier om ze te redden was om met kap en al van de wasbak te springen (ai mijn voetzolen), zorgvuldig de badkuip en de schroevendraaier die uit mijn handen was gevallen, missend.

Niet verwonderlijk eigenlijk, want ze was, zoals ik reeds meer dan een week vermoedde, tot de rand gevuld met water.

albertlaan 20050625-26

Dit weekend waren de werken gevorderd tot vlak voor de deur. Het laatste stuk van de nieuwe tramrails werd geplaatst tot tegen de reeds gedeeltelijk vernieuwde Albertbrug.

Dat betekede helaas ook dat wij zaterdagochtend om vijf uur werden gewekt door het gedaver van de pletwals, en zondagochtend op hetzelfde uur, door de werkmannen die net dan stukken isolatie met kettingzaaggeweld moesten te lijf gaan. Het weze hen vergeven.

Zondag heeft Henri er niks van gemerkt, maar zaterdag kwam hij om acht uur naar beneden gestormd (vroeger mág hij niet tijdens het weekend), vol enthousiasme. Papa, mama, ik heb de pletwals gehoord, nee gevoeld, het was net een aardbeving. Gans ons huis was aan ’t schudden! En kijk, ze zijn nu nog bezig, ga maar eens kijken. Papa! Kom eens kijken! Allez kom!

Met bovenstaande machine werden de nagels of vijzen uit de oude tramenrails verwijderd. De meneer van Afrikaanse origine was bezig het geheel van de werken te filmen.

Het meest spectaculaire was evenwel nog steeds het plaatsen van de nieuwe rails: er liepen een twee mannen rond met telegeleide-bakjes, die daarmee elk een kant van de kraan bedienden.

Toen ik in de namiddag voor de zoveelste keer weer naar buiten sloop om nog maar eens foto’s te nemen, begonnen de werkmannen mij al een beetje gewoon te worden.

Geen van hen heeft overigens het portretrecht ingeroepen.

[GB] de stationslaan

Er wordt gewerkt op de Koning Albertlaan. Al een tijdje (sinds 4 oktober 2004 om precies te zijn). Voorlopig blijft het beperkt tot de Koning Albertlaan (en de Albertbrug), maar binnenkort gaat ook de Groot-Brittanniëlaan eraan mogen geloven. En het was nodig. De Albertlaan lag er nog redelijk bij, maar in de Brittanniëlaan was het reeds lange tijd uitkijken geblazen voor de putten in de straat.

Nu plannen ze er mooie dingen. Er komen opnieuw bomen in de straat, de 2×2 rijvakken worden er 2×1, er komt een gluidsdempende trambedding, bufferzones op oversteekplaatsen, en een ruim bemeten voet- en fietspad.

We zijn dan wel onze haag kwijt, in het midden van de straat (wat hebben ze daar overigens mee gedaan), maar in ruil krijgen we bomen, en een veel leefbaardere straat. Vroeger werd er wel eens duchtig doorgevlamd, vandaag wordt in het onlangs (op 17 mei) opengestelde nieuwe gedeelte reeds aan veel redelijker snelheid gereden. Eenmaal de bufferzones in plaats, kan het er alleen maar (nog) beter op worden.

Dat het allemaal last meebrengt voor de bewoners, is onvermijdelijk. Maar laat ons eerlijk zijn, die last blijft echt wel binnen de berken. Bij het (her)aanleggen van het voetpad, het fietspad, en de straat is het grootste probleem waarschijnlijk de waanzinnig grote hoeveelheid stof die in de huizen wordt binnengejaagd. Stoffer en blik helpen niet echt, en gedurende een korte tijd was de Albertlaan (richting station) herschapen in een urban duinlandschap.

In het stadium waarin de werken nu gevorderd zijn, zullen vooral de fietsers tevreden zijn. Zij beschikken immers over een van de auto’s afgeschermd fietspad, met een buffer van geparkeerde wagens tussen hen en de rijweg. Sommigen hadden in het begin nogal wat moeite met dergelijke ‘luxe’ en vrijheid, waarbij het vaak nodig werd geacht niet alleen het fietspad maar tevens het voetpad in te palmen. Maar ik heb de indruk dat de toestand zich momenteel heeft gestabiliseerd. Het is voor iedereen een beetje zoeken.

Het minst tevreden zijn ongetwijfeld de automobilisten. Niet alleen werd hun bewegingsvrijheid op de rijweg serieus ingesnoeid, het is ook steeds moeilijker een parkeerplaats te bemachtigen. Op het 1 km lange traject tussen de Martelaarslaan en het Sint-Pietersstation, verdwijnen er liefst 74 parkeerplaatsen (waarvan 25 voor de aanplanting van de bomen). Buurtbewoners die beschikken over een garage worden dan ook steeds meer geplaagd door wildparkeerders. De parkeerplaatsen zijn bovendien aan de smalle kant, al mogen de auto’s gedeeltelijk op de daartoe voorziene bermzone parkeren (gemarkeerd door de grijze stenen links van het rode fietspad).

Ondertussen worden ook de tramsporen op de Albertlaan vernieuwd. Dit gebeurt per zone, tijdens het weekend, waarin dag en nacht wordt gewerkt om geprefabriceerde tramsporen in een geluidsdempende bedding te plaatsen. Als alles volgens plan verloopt (en daar ziet het wel naar uit), wordt dit weekend de laatste zone aangepakt, en wordt het weekend daarop de volledige tram/busbaan (op de Albertlaan) in beton gegoten. Dat het ook voor deze mensen geen pretje is met dit weer, behoeft geen verdere uitleg.

(De presentatie die men heeft gegeven tijdens de tweede infovergadering over de werken in de Albert- en Brittanniëlaan is nog steeds beschikbaar.)

In de stationsbuurt blijft men trouwens druk bezig. Vanavond is er een bijeenkomst van het Actieplatform Gent Sint-Pieters over het stationsproject (Alternatieven zoeken voor het stationsproject). Wie interesse heeft: vanavond, donderdag 23 juni, om 20u in de parochiezaal Sint-Paulus (Patijntjesstraat 27). Morgen brengen wij –uiteraard– verslag.

(Deze entry is ook terug te vinden op gent.blogt)

takelen (5)

Huug heeft gelijk: ze gaan blijven komen.

Toen ik daarnet opstond stond er weer een voor de deur. Normaal gezien plak ik een briefje op de ruit, en vertrek ik met de trein. Maar niet met dit goede weer. No Sir, dan wil ik, als het even kan, zoveel mogelijk met de motor. Minstens woensdag en vrijdag, omdat ik dan Henri niet van school moet halen, later kan vertrekken, en later kan terugkomen. En tijdens de schoolvakantie hopelijk de ganse week.

Dus hebben we weer maar eens naar de politie gebeld, etc etc. Iemand uit de Handbalstraat, die alweer best gezien had dat hij niet voor de poort mocht parkeren, maar deze keer wel degelijk een boete van de agent kreeg (“voor niets kunnen we niet afkomen, hé meneer“).

Het begint saai te worden.

takelen (4)

Ge houdt het niet voor mogelijk. Weer een buitenlander, alweer van Het Hotel, nen Hollander deze keer.

Het moet gezegd, de jongeman van Het Hotel (Jens) was zeer vriendelijk en behulpzaam (dit geheel in tegenstelling tot zijn vrouwelijke collega). Er waren twee wagens van hetzelfde type, met dezelfde kleur, met verschillende nummerplaat, maar beide uit Nederland, behorende aan mensen die voor hetzelfde bedrijf werken. Bij de eerste klant klopte de nummerplaat niet, bij de tweede gaf het bezet.

“Als u mij uw telefoonnummer achterlaat, dan bel ik u op als ik hem te pakken krijg,” zei Jens. “En ik zorg er in elk geval voor dat ik voor 19u iets laat weten.”

We zaten net terug buiten. “Hij komt eraan, meneer. Binnen de minuut is die wagen weg. Nogmaals onze excuses voor het ongemak.”

En wat denkt ge? De man, wiens beschrijving ik u verder ga besparen, stapt in volle collère naar zijn voertuig, bemerkt de papiertjes die ik op zijn venster heb geplakt (“Verkeerd geparkeerd! Dank u om in het vervolg niet meer voor onze poort te parkeren.” en “Proficiat! U bent egoïst van de dag. Volgende keer wordt u onverbiddelijk weggetakeld.”), en wordt zo mogelijk nog woester. Hij krabt de stickers van zijn wagen (niet eenvoudig, ze plakken nogal goed), en stapt verbolgen naar onze poort, waarachter ik ondertussen heb postgevat.

De stickers bonkt hij woedend tegen de poort, waarop ik de deur opentrek, en hij wit wegtrekt. Deze keer was er geen agent om mij in te tomen, dus stak ik maar meteen van wal, terwijl meneer zich naar zijn wagen terug haastte.

Of hij soms blind was? “Nou, dat is toch gewoon een parkeerplaats, toch?” Of hij misschien liever 250 EUR betaalde voor zijn arrogantie? “Nou, in Nederland plakken ze gewoon een stickertje hoor.” En of ze daar allemaal dan zo onbeschoft waren?

Hoe meer weerwerk hij bood, hoe sneller ik mijn vragen op hem afvuurde. Toe, scheer u maar weg, sneerde ik hem nog toe, nadat ik de stickerpropjes naar zijn hoofd had gesmeten.

Soms ben ik een échte held.

takelen (3)

Stond er deze nacht toch weer geen mispunt voor onze poort zeker? Een Duitser, dus wellicht verbleef hij in Het Hotel. Het was een tijdje geleden, én ik had geen zin om mijn nachtrust te laten, dus hoopte ik er maar op dat hij tegen vanochtend zou verdwenen zijn.

Helaas. Den Duits (ze zullen het wel nooit afleren) hield deze ochtend nog steeds mijn poort bezet. Hij verbleef inderdaad in Het Hotel, werd op verzoek van de politie wakker gebeld (part 3), en kwam, met de slapers nog in zijn ogen, en met zeer grote tegenzin, zijn wagen verplaatsen. “Ge hebt geluk, meneer, want normaal gezien kost het u in totaal 250 EUR voor sleepkosten en boete,” waarschuwde de agent.

Hij meesmuilde: “Ja, aber ich hatte es gesehen.”

Ex-fu*ckin-cuse-me? De *** had het gezien dat hij niet voor de poort mocht staan, en had er zich toch voor geplaatst?

De agent negeerde hem. Nee, hij zou geen boete krijgen, want voor de toeristen moet ge vriendelijk zijn, en bovendien had hij zijnen opschrijfboek niet mee. Nog een prettige dag meneer.

Proper maat, zeer proper.