Er wordt gewerkt op de Koning Albertlaan. Al een tijdje (sinds 4 oktober 2004 om precies te zijn). Voorlopig blijft het beperkt tot de Koning Albertlaan (en de Albertbrug), maar binnenkort gaat ook de Groot-Brittanniëlaan eraan mogen geloven. En het was nodig. De Albertlaan lag er nog redelijk bij, maar in de Brittanniëlaan was het reeds lange tijd uitkijken geblazen voor de putten in de straat.
Nu plannen ze er mooie dingen. Er komen opnieuw bomen in de straat, de 2×2 rijvakken worden er 2×1, er komt een gluidsdempende trambedding, bufferzones op oversteekplaatsen, en een ruim bemeten voet- en fietspad.
We zijn dan wel onze haag kwijt, in het midden van de straat (wat hebben ze daar overigens mee gedaan), maar in ruil krijgen we bomen, en een veel leefbaardere straat. Vroeger werd er wel eens duchtig doorgevlamd, vandaag wordt in het onlangs (op 17 mei) opengestelde nieuwe gedeelte reeds aan veel redelijker snelheid gereden. Eenmaal de bufferzones in plaats, kan het er alleen maar (nog) beter op worden.
Dat het allemaal last meebrengt voor de bewoners, is onvermijdelijk. Maar laat ons eerlijk zijn, die last blijft echt wel binnen de berken. Bij het (her)aanleggen van het voetpad, het fietspad, en de straat is het grootste probleem waarschijnlijk de waanzinnig grote hoeveelheid stof die in de huizen wordt binnengejaagd. Stoffer en blik helpen niet echt, en gedurende een korte tijd was de Albertlaan (richting station) herschapen in een urban duinlandschap.
In het stadium waarin de werken nu gevorderd zijn, zullen vooral de fietsers tevreden zijn. Zij beschikken immers over een van de auto’s afgeschermd fietspad, met een buffer van geparkeerde wagens tussen hen en de rijweg. Sommigen hadden in het begin nogal wat moeite met dergelijke ‘luxe’ en vrijheid, waarbij het vaak nodig werd geacht niet alleen het fietspad maar tevens het voetpad in te palmen. Maar ik heb de indruk dat de toestand zich momenteel heeft gestabiliseerd. Het is voor iedereen een beetje zoeken.
Het minst tevreden zijn ongetwijfeld de automobilisten. Niet alleen werd hun bewegingsvrijheid op de rijweg serieus ingesnoeid, het is ook steeds moeilijker een parkeerplaats te bemachtigen. Op het 1 km lange traject tussen de Martelaarslaan en het Sint-Pietersstation, verdwijnen er liefst 74 parkeerplaatsen (waarvan 25 voor de aanplanting van de bomen). Buurtbewoners die beschikken over een garage worden dan ook steeds meer geplaagd door wildparkeerders. De parkeerplaatsen zijn bovendien aan de smalle kant, al mogen de auto’s gedeeltelijk op de daartoe voorziene bermzone parkeren (gemarkeerd door de grijze stenen links van het rode fietspad).
Ondertussen worden ook de tramsporen op de Albertlaan vernieuwd. Dit gebeurt per zone, tijdens het weekend, waarin dag en nacht wordt gewerkt om geprefabriceerde tramsporen in een geluidsdempende bedding te plaatsen. Als alles volgens plan verloopt (en daar ziet het wel naar uit), wordt dit weekend de laatste zone aangepakt, en wordt het weekend daarop de volledige tram/busbaan (op de Albertlaan) in beton gegoten. Dat het ook voor deze mensen geen pretje is met dit weer, behoeft geen verdere uitleg.
(De presentatie die men heeft gegeven tijdens de tweede infovergadering over de werken in de Albert- en Brittanniëlaan is nog steeds beschikbaar.)
In de stationsbuurt blijft men trouwens druk bezig. Vanavond is er een bijeenkomst van het Actieplatform Gent Sint-Pieters over het stationsproject (Alternatieven zoeken voor het stationsproject). Wie interesse heeft: vanavond, donderdag 23 juni, om 20u in de parochiezaal Sint-Paulus (Patijntjesstraat 27). Morgen brengen wij –uiteraard– verslag.
(Deze entry is ook terug te vinden op gent.blogt)
zijn er berken gepland/t op de albertlaan? 🙂