de krant – Pagina 18

open deur

Stadeus is weer serieus mee met zijn tijd. Niet alleen beschikt hij over een iPod, zo mochten we eerder al in een column vernemen, nu blijkt dat de muziek die hij daarop speelt bovendien nog legaal verkregen is ook. In zijn column vandaag, Muziekdieven en hun lullige excuses, speelt hij moraalridder tegenover de geperverteerde jeugd (aka de kleine crimineel). Neen aan de betutteling! was de slogan, geloof ik.

Vier, vijf jaar geleden was zijn standpunt ongetwijfeld gedurfd en vooruitstrevend, vandaag komt het hooguit een beetje wereldvreemd-conservatief over (waarbij wereldvreemd een epitheton voor conservatief is, en ik derhalve dus niet beweer dat alle conservatieven wereldvreemd zouden zijn).

Structureel en technisch is de tekst goed opgebouwd –dat zijn we onderhand van Stadeus wel gewoon– maar inhoudelijk is hij veel te betuttelend (vooral als je die jeugd wil aanspreken), en nostaligisch-ouderwets. (Ik ben nochtans een fan van nostalisch-ouderwets, getuige daarvan veelal mijn taalgebruik, en mijn voorkeur voor analoge apparatuur.)

Om te beginnen zijn cd’s de jongste jaren veel goedkoper geworden, maar het downloaden gaat er alleen maar op vooruit. En die smoes gebruiken we anders toch ook niet? Ik vind auto’s eigenlijk veel te duur, maar daarom rij ik nog niet zonder betalen met het nieuwste model de toonzaal uit.

Dat rijmt geheel niet (zonder het dan nog over de fysieke verschillen te hebben): auto’s worden gestolen om door te verkopen, CDs (liedjes) worden ontvreemd voor eigen gebruik (gemiddeld genomen dan wel). Een uitspraak als Om te beginnen zijn cd’s de jongste jaren veel goedkoper geworden laat mij trouwens Stadeus’ bewering dat hij zijn CDs allemaal koopt, ten zeerste in vraag stellen.

Een betere vergelijking, is die met software en spelletjes. Zelden is alle software op een computer ook door de eigenaar van de computer aangekocht. Want ook die kopie van Office, die u van het werk hebt ‘geleend’, en die u dan misschien thuis ook wel voor het werk gebruikt (om columns op te tikken bvb), is op uw thuiscomputer allesbehalve legaal.

Och kijk, en ik voel mij helemaal niet geviseerd door die column. Om dan toch maar een open deur in te trappen: alle muziek die ik heb, werd op legale manier verkregen; álle 1500+ CDs (en die paar iTMS liedjes). En dan heb ik wel mooi zeggen, dat ik het schandalig vind door de plaatenmaatschappijen behandeld te worden als een (potentiële) dief, omdat ze mij copy controlled CDs verkopen. CDs, die overigens geen CDs zijn, toch niet volgens de red book CD standaard. Maar ja, dat past dan weer uitstekend in de good enough mentaliteit die het (conservatieve) establishment zichzelf oplegt.

Kijk, een PDF-ke. Dan kunt ge meeklappen.

nieuw

Een nieuw jaar, nieuwe produktjeuns.

TV1 wordt één. Met de nodige nostalgie denk ik terug aan de eenvoud van de NIR.. euh, wacht, dat is van vóór mijn tijd… *kuch* de BRT dan maar.
De Mac mini (kwijl); de iPod Shuffle; Apple iWork; de vernieuwde iLife
De Standaard Espresso: Vlaanderen krijgt er een krant bij. Vanaf maandag 24 januari brengt de Vlaamse Uitgeversmaatschappij De Standaard Espresso op de markt. De nieuwe krant, die van maandag tot vrijdag zal verschijnen, wil vooral de internetgeneratie aanspreken. Note to self: niet afschieten (of toejuichen, godbetert) voor je ’t gezien & gelezen hebt.

potten

Potten en ketels, that is, die van dat spreekwoord. De Vlaamsche kwaliteitskrant drukt vandaag de nieuwsbrief van het communicatiebureau reflex af, meer bijzonder het stukje over Het brilletje van Verhofstadt.

Woah! Cornelis waant zich waarschijnlijk nog in de 19e eeuw. Of hij is jaloers dat hij geen woordvoerder meer is voor de VLD, dat kan natuurlijk ook.

Of de bril van Verhofstadt nu passend is of niet doet eigenlijk niet terzake, maar de manier waarop Cornelis op het neusornament reageert, getuigt van een kleinburgerlijkheid en vastgeroestheid die zijn gelijke niet kent.

Wat ik nu op de neus van premier Guy Verhofstadt te zien kreeg, moet voor de liberale partij als een donderslag bij heldere hemel zijn overgekomen. Had de oprichter van de VLD, de schrijver van de Burgermanifesten nu zijn laatste intellectuele handelsmerk overboord gegooid? Wat ik zag was iets wat ik op de neus van auteur Tom Lanoye of Geert Lambert, de voorzitter van Spirit verwachtte. Leuke modieuze boys, lekker progressief, ja een beetje snob en oh zo ijdel. Maar toch niet op de neus van de premier?

Dat houd je toch niet voor mogelijk?!
Niet dat Cornelis ook maar één woord meent van wat hij schrijft. hij zit immers zelf in de wereld van trends en uiterlijk. Natuurlijk hoopt hij dat er straks een mode-opbod losbarst over wat nu de mooiste jurk zou zijn voor de zwangere Freya Van Den Bossche. Natuurlijk hoopt hij dat iedereen zijn nieuwsbrief met veel consternatie en ontzetting leest. Het communicatiebureau van Cornelis kon immers best wat reclame gebruiken. En geen reclame zo makkelijk als wat controverse. Reflex is tenslotte een communicatiebureau; Cornelis kent het reilen en zeilen van de branche. De ziel van de politicus, my ass. Die ziel van de politicus, is, net zoals die van de medewerkers van de communicatiebureaus, reeds lang te vondeling gelegd.

fietsrijbewijs

U weet het al, dit zijn de berichtjes waar ik over val. Curiosa, zoals dit: Dronken fietser mag niet meer met de auto rijden

Johnny V.H. uit Steendorp (Temse) is zijn rijbewijs kwijt omdat hij dronken op de fiets naar huis reed. De man van 32 viel woensdagavond van zijn fiets. Voorbijgangers hadden gezien dat hij terug opstapte en zigzaggend over de weg verder reed. De politie hield de man aan de kant en verwittigde het Dendermondse parket. De procureur van dienst trok meteen zijn rijbewijs in. Volgens het Dendermondse parket gebeurt dat slechts heel uitzonderlijk, maar de man had dan ook 3 promille alcohol in het bloed.

Conclusie: je zal maar beter zorgen dat je over een rijbewijs beschikt voor je met de fiets de deur uit gaat.

Kunnen ze dat bij voetgangers ook? Of als je een andere zware overtreding begaat te voet of met de fiets? ’t Is geen kritiek hé (ik zou niet durven, stel dat ze mijn rijbewijs afpakken), ik ben gewoon nieuwsgierig.

stupify

Is er niemand uit die niet-confronterende maar uiterst geëngageerde media die zich geroepen voelt om eens aan de NV-A en aan het Vlaamsch Belang (VB) te vragen wat ze vinden van de ‘affaire Remmery’? (Of heb ik dat gemist?)

~~De achtergrond:~~ Een onbekende moslimhater bedreigt het bedrijf Remmery (van de kippen) in Ledegem als een gesluierde vrouw er nog langer aan het werk blijft. De werkgever weigert de vrouw te ontslaan, en weigert zelfs haar ontslag te aanvaarden wanneer ze, na een vierde dreigbrief, zelf haar ontslag indient. Ondertussen zette Unizo een solidariteitspetitie voor bedreigde ondernemer Rik Remmery en zijn medewerkers, waarop ook verscheidene prominenten intekenen (zoals Jean-Luc Dehaene, Vera Dua, Jo Vandeurzen en Noël Slangen).

De laatste twee brieven werden ondertekend met “Nieuw Vrij Vlaanderen”, de eerste twee met “Vrij Vlaanderen”. Een speurtocht op google naar Nieuw Vrij Vlaanderen levert slechts twee resultaten op, waaronder het artikel, Zaakvoerder van bedreigd voedingsbedrijf plant hoofddoekenactie op de site Kif Kif. Daar lezen we de volgende hypothese:

De twee laatste brieven kwamen aan op de Gentse redactie van Het Nieuwsblad. Vermoed wordt dat ze van een andere auteur afkomstig zijn. Die brieven werden immers gepost in Roeselare, terwijl de eerste zonder postzegel in de brievenbus van het bedrijf zelf werd gevonden. Bovendien werden de laatste twee brieven ondertekend met ‘Nieuw Vrij Vlaanderen’, de eerste gewoon met ‘Vrij Vlaanderen’.

(En wat als het iemand is die zo dom is geweest op dergelijke manier de mensen tegen het VB proberen op te zetten.)

(Vrij Vlaanderen is overigens de naam van het magazine van de Vlaams ~~Blok~~ Belang Jongeren. Misschien werd de naam daarom gewijzigd?)

[update:] (Oh kijk, ik had maar op hun website te kijken.)

re-pet

We blijven bij de genetica. Min of meer. Onlangs nog op uw TV-scherm, vandaag in de winkel: de gekloonde kat ( Eerste gekloonde kat onder de kerstboom –ik verwijs maar even naar HLN, dat blijft langer staan dan bij DS).

Destijds (in 2000) nog verworpen als vergezocht theoretisch gezwam, vandaag is een Texaanse vrouw 50.000 dollar armer en een kloon rijker. De gekloonde kat is –wat DNA betreft– identiek aan haar gestorven donor, maar –hoewel de vrouw overtuigd het tegenovergestelde beweert– zal het karakter niet identiek zijn (andere ervaringen, dus (mogelijk) een ander karakter).

Die kritiek is er intussen wel degelijk. “Het is moreel problematisch en enigszins laakbaar”, zegt David Magnus, codirecteur van het Centrum voor biomedische ethiek aan de Stanford-universiteit. “Voor vijftigduizend dollar had ze heel veel zwerfkatten kunnen opnemen.”

En daar houdt het natuurlijk niet bij op: re-pet (zoals in The 6th Day) kruipt steeds dichterbij:

Genetic Savings and Cloan heeft nu minstens vijf gekloonde katten voortgebracht. Little Nicky was de eerste kat die ‘op bestelling’ werd gekloond, er zijn er nog vijf in aantocht. Tegen het einde van volgend jaar hoopt het bedrijf er vijftig te hebben voortgebracht. In mei hoopt het bedrijf de eerste gekloonde hond te kunnen produceren, een nog veel lucratievere markt.

For fuck’s sake.

mediatisering

O wat zijn ze plots weer allemaal in hun gat gebeten, die media. En vermits we hier absoluut niet in veralgemeningen willen vervallen zullen we maar namen noemen. O wat is De Standaard in een hoekje gedreven, dat de krant zo wild om zich heen moet slaan. Om het met Shakespeare te zeggen: The lady doth protest too much, methinks.

Peter Vandermeersch (hoofdredacteur De Standaard) geeft het trouwens toe: Als de eerste minister zegt dat het bij “de media niet langer om informatie maar om confrontatie gaat”, is hij even ongenuanceerd als de “televisiemakers en krantenboeren” die hij aanvalt. Een diepzinnig en intelligent mens als meneer vandermeersch heeft hoogst waarschijnlijk zijn woorden zorgvuldig afgewogen, zodat we er kunnen van uitgaan dat zijn bevestiging er wel degelijk staat. Tenzij, en ik zou het niet onmogelijk achten, hij zich niet tot de krantenboeren rekent, hoofdredacteur van een intellectuele en hoogstaande kwaliteitskrant als hij is. Een zelfde kwaliteitkrant die steeds genuanceerde krantenkoppen aanbiedt, zoals De premier waarschuwt voor karikaturen, maar vervalt zelf in simplismen (tiens dat was de kop voor hun stukje) of Drie Gentse ziekenhuizen weigeren nog elke illegaal te behandelen of de zever over Frank Beke en de kwijtgescholden overtredingen.

Ik maak mij zorgen over een democratie waarin een regeringsleider het lastig heeft met een kritische pers. schrijft Vandermeersch nog. Waarschijnlijk wil hij liever zelf kritiek geven, dan hij er krijgt. Verantwoordelijkheid doorschuiven, daar zijn ze wel goed in, die media.

Het valt overigens erg op, in dat stukje, dat het voornamelijk de mediamensen zijn die wild steigeren bij de woorden van de premier. En hoe hard ze wel proberen de ‘mislukkingen’ van de VLD extra dik in de verf te zetten, om zichzelf er toch maar zo goed mogelijk uit te laten komen. Maar confronterend zijn ze niet hoor.

En het wordt allemaal verdraaid alsof de premier er niet tegen kan dat er kritiek wordt gegeven op de politici. Ineens is de mediatisering van de politiek een probleem. aldus Derk Jan Eppink. Wie? [01 02]

Derk-Jan Eppink was jarenlang redacteur binnenlandse politiek bij NRC Handelsblad. Hij ruilde die baan in voor een vergelijkbare baan bij de Vlaamse krant De Standaard.

Goh, en Tom Naegels schrijft ook al voor DS, en Professor Hendrik Vos ook, en Carl Devos ook al en dan ben ik maar gestopt met opzoeken, voor zou blijken dat plots al die tegenstemmen wel eens rechtstreeks aan DS zouden kunnen verbonden worden. Wiens brood men eet, diens woord men spreekt –of hoe ging dat alweer?

Gelukkig is Luc Huyse (met emeritaat) nog in staat om wat te relativeren:

Heeft Verhofstadt gelijk? Ja, als ik deze vooraanstaande journalisten mag geloven.
Yves Desmet (politiek commentator De Morgen): “Op dag één laait de steekvlam van de mediaverontwaardiging verschroeiend hoog op, op dag twee beseft men dat er weinig of niets aan de hand is, op dag drie vraagt men zich af waarom het eigenlijk ooit in de media is geraakt en of de affaire wel de moeite waard was.” (De Morgen 16 oktober 2003).
Jos Bouveroux (hoofdredacteur van het Radio 1-nieuws): “Het klopt dat de media een verwrongen mens- en maatschappijbeeld ophangen en daarmee verantwoordelijk zijn voor de opgang van de populistische partijen.” ( De Morgen, 29 juni)
Peter Vandermeersch (hoofdredacteur De Standaard ): “Omdat we vrezen dat het publiek zal wegzappen, laten we politici (maar ook bedrijfsleiders, professoren, geestelijken, sociologen) maar twaalf seconden spreken. Dus verplichten we hen om te simplificeren, vragen we hen nuances weg te laten, hengelen we gretig naar het lekkere citaat. Om dan op onze beurt in onze analyses over hun gedrag vast te stellen dat ze in slogans spreken en de werkelijkheid te weinig genuanceerd voor stellen. Het is een gevaarlijke vicieuze cirkel.”(DS 27 juli)

Van Huyse onthouden we ook volgende boutade: […] toen in de jaren ‘70 bleek dat ik helemaal niet CVP-gezind was, werd mijn werk plots niet meer besproken in De Standaard. Nu kan ik daar wel om lachen, want Vlaanderen is op dat vlak onherkenbaar veranderd.

En volledig eens ben ik het natuurlijk met Stefan Hertmans:

Ik ben er absoluut van overtuigd dat de media meer dan eens aan polariserende stemmingmakerij doen, onze kwaliteitskranten vormen daarop geen uitzondering: al onze media verlagen zich tot concurrentiestrijd met anderen en doen aan oppositionele stemmingmakerij, in plaats van aan inhoudelijke verdieping en kritische informatie te werken. Het zou dus misplaatst zijn nu een beetje zuinigjes de preutse Dienstmaagd van de Waarheid uit te hangen of zich geviseerd te voelen. Incasseren en ter harte nemen lijkt me de boodschap.

’t Is goed in eigen hart te kijken (nog even voor het slapengaan), om er nog maar eens een citaat bij te halen. Misschien toch beter ergens wat objectievere of neutralere tegenstemmen gaan opvissen, meneer Vandermeersch? Er is al genoeg inteelt in Vlaanderen.

thuis

Terwijl ik me afvroeg of ik Veerle Beel erop zou wijzen dat vrijwillig geen werkwoord is (Vrijwillig voor het goede doel: misschien kunnen ze helpende handen gebruiken bij het uitdelen van maaltijden aan daklozen, in rusthuizen of u kunt gevangenen bezoeken. Of is het gewoon een erg uitgebreide prolepsis?), ontdek ik veel beter nieuws in de krant.

Heimat 1 verschijnt deze week op DVD! Heimat 2 volgt in maart en nummer 3 in juni. En ik zal heus niet de enige zijn die daar verschrikkelijk blij mee is.

Allez, als uitsmijter een beetje trivia: Waarom 52 uur geen 54 uur is

Hoelang duurt de volledige Heimat (delen 1, 2 en 3) nu eigenlijk? 52 uur, zegt de ene. 54 uur, zegt de andere. Het klopt allebei, zegt de regisseur Edgar Reitz. In principe spreken we over de filmlengte: grosso modo 16 uur (de elf episoden van Heimat – Einde Deutsche Chronik) plus 26 uur (de 24 episoden van Heimat 2 – Chronik einer Jugend) plus 12 uur (de zes episoden van Heimat 3 – Chronik einer Zeitenwende); samen dus 54 uur. “Volgens technische normen die in de hele wereld gelden, wordt een film in de bioscoop afgespeeld met 24 beelden per seconde”, legt Reitz uit. “Bijna alle Europese tv-zenders zenden hun films echter uit met 25 beelden per seconde. Er is geen mens die het verschil van vier procent met het blote oog ziet. Maar daardoor duurt een normale film wel ongeveer twee minuten korter op tv. Voor een film die meer dan vijftig uur duurt, loopt dat verschil in afspeelsnelheid echter op tot twee uur. Wie dus de volledige Heimat ooit bekijkt op tv of dvd, is twee uur sneller klaar dan in de bioscoop.”

’t Is maar dat ge uw screening goed zoudt kunnen inplannen.

tips

Zeven redenen om vandaag de krant(en) te lezen:

2.830 kabinetslui voor 55 regeringsleden: De 55ministers en staatssecretarissen in ons land hebben recht op 2.830,5 kabinetsmedewerkers. Het totale prijskaartje van die kabinetten bedraagt ongeveer 190miljoen. Wat doet een Kabinet?
Snel milieuwinst met schone auto’s: Het milieu vaart er het beste bij als weggebruikers een auto met een lage schadelijke uitstoot kopen. Daar is op korte termijn meer resultaat van te verwachten dan van een ander verplaatsingsgedrag of van een zuinig rijgedrag, concludeert de VAB-VTB uit eigen onderzoek.
Wasmachines voor daklozen: De Nationale Loterij houdt zich niet alleen bezig met het uitkeren van winst aan gelukkige spelers. Een vijfde van de totale omzet (210miljoen euro per jaar) wordt besteed aan goede doelen en opnieuw geïnvesteerd in de samenleving. Het daklozenrestaurant Kamiano is een van de projecten die op financiële steun kunnen rekenen. Het soort verhalen dat er vlot in gaat tijdens de kerstperiode
(Ver)bouwlustigen kiezen massaal voor vlottende rente: Er worden de jongste maanden tot een kwart meer woonkredieten aangevraagd dan in dezelfde periode vorig jaar. Dat heeft alles te maken met de renteslag die de banken voeren rond hypotheekleningen met jaarlijks aanpasbare rente. Een gevaarlijke evolutie, vinden waarnemers. Voor de kredietnemer toch.
Iedereen uit de loopgraven!: Guy Verhofstadt vindt dat het genoeg geweest is met de ,,ideologie van de confrontatie” die onze samenleving kapotmaakt. Hij wil iedereen uit de loopgraven, een witte vlag in de handen. Voor zichzelf ziet hij in 2005 een rol als bemiddelaar weggelegd: “De taak van een eerste minister is de zaak bijeen te houden, als het ware.”
Kinderen zijn heilig, maar zo kwetsbaar: In hun kerstboodschap stellen de Belgische bisschoppen het kind centraal. Daarbij wijzen ze op de vele gevaren die kinderen bedreigen en focussen ze op de spirituele rechten van het kind: “Wat heb je eraan vijf talen te spreken als je het spirituele alfabet niet kent?” Een uiterst valabele boodschap, maar een beetje wrang uit de mond van een bende kinderloze functionarissen van een bijwijlen uiterst geperverteerde religieuze instelling. Gelukkig kloppen ze heel even op eigen borst –ze hebben daar tenslotte een traditie hoog te houden (mea culpa, mea culpa, mea maxima culpa).
Goed bezig (de column Overstekend Wild van Marc Reynebeau): De straten zijn weer opgetut met slingers, energieverslindende lampjes, valse sneeuw, plastic vrolijkheid en uit bordkarton en piepschuim vervaardigd geluk. Ze omstuwen de passant met beloften van cadeaus, gezelligheid, troost en alles-wordt-beter. En dan steekt onder het middenrif weer een wee gevoel op. Wat scheelt er toch aan dat nochtans zo traditierijke, warme, verzoetende kerstritueel?

Er is er nog eentje (een reden), maar dat betreft eigenlijk eerder een artikel van gisteren –daarover later (misschien) meer.

spelling

Spelling is een heerlijk ingewikkelde edoch vaak voldoende logisch onderbouwde zaak. Heel even meende ik –tot groot jolijt– DS op een taalfout te hebben betrapt. Ik had beter moeten weten.

De enkele ‘s’ en ontdubbelde ‘a’ in Fusie Sint-Niklase ziekenhuizen op til is (zijn) wel degelijk correct. Op het Taaluniversum vinden we de uitleg bij het antwoord op de vraag Is de juiste spelling Maassluisse harmonie of Maassluise harmonie?

Van de meeste Nederlandse aardrijkskundige namen kunnen bijvoeglijke naamwoorden worden gevormd met het achtervoegsel -s. […] Volgens het beginsel van vormovereenkomst worden woorden die op overeenkomstige wijze zijn gevormd, op overeenkomstige wijze geschreven. […] Aangezien het bijvoeglijk naamwoord Maassluis(e) met een -s is afgeleid van de plaatsnaam, zou je een apostrof verwachten in de onverbogen vorm en verdubbeling van de s in de verbogen vorm: Maassluis – Maassluis’/Maassluisse naar analogie van Amsterdam(s).

Helaas:

Volgens een ander beginsel worden lange klinkers en tweeklanken echter nooit gevolgd door een dubbele s. Alleen bij eigennamen van personen die eindigen op een s (of een andere sis-klank), wordt de genitief-s door een apostrof weergegeven (bijv. Mies’ ouders, Bush’ verklaring). Bij geografische namen die al op s eindigen, valt het achtervoegsel met die slot-s samen: Maassluis – Maassluis/Maassluise.

Even dacht ik nog dat de ‘s’ dan misschien niet verdubbeld werd, maar dat, gezien het hier om een eigennaam (plaatsnaam) ging, op zijn minst de schrijfwijze zou moeten bewaard worden: ‘Sint-Niklaase’, maar we krijgen nog een paar voorbeelden toe:

Andere voorbeelden van aardrijkskundige namen die eindigen op een s en waarvan het afgeleide bijvoeglijk naamwoord gelijk is aan de eigennaam: […] Overmaas – Overmase […] Sint-Niklaas – Sint-Niklase […]

Lelijk als de pest, dat Sint-Niklase, maar wel correct.

Daarna ben ik nog op een paar pareltjes gestoten (via ‘zie ook’):

Is de juiste spelling Bosche bollen of Bossche bollen?

Dat deze woorden met twee s’en worden geschreven, vloeit voort uit het beginsel dat een medeklinker tussen twee klinkers, waarvan de eerste ‘kort’ is, wordt verdubbeld, bijvoorbeeld bij bos – bossen. Hoewel de spelling Bosche niet zou leiden tot de uitspraak met een lange klinker [boos«], is dit beginsel ook van toepassing bij vormen die nog een sch hebben volgens de spelling van De Vries en Te Winkel, met dien verstande dat alleen de s wordt verdubbeld.

En ook: Is de juiste spelling boschage of bosschage? Waar ik dan weer het volgende vond:

De juiste uitspraak is [bosaazje], niet: [bosgaazje]. […] Bosschage moet niet verward worden met het eveneens aan het Frans ontleende bossage (‘bewerking in reliëf van muurvlakken’, afgeleid van Frans bosseler).

Heerlijk!