Categorie: algemeen

nog feesten

Het was de bedoeling om de feestdag te beginnen met een Middeleeuws ontbijt in het MIAT, edoch wij vonden 10 EUR (per persoon) voor twee stukken brood, wat kaas en een ei, een beetje (te) veel geld. In Het Huis van Alijn, kregen we (veel) meer voor (veel) minder. (Bovendien konden we onderwijl genieten van het aperitiefconcert van de Koninklijke Harmonie Sint-Katharina.)

Opnieuw Jazz aan het Emile Braunplein (eerste helft van Atatchin), gevolgd door Les Poupées Passionnées in de Volderstraat, de evenwichtskunsten van Kim Dae-Gyun op de Sint-Baafssite, en Cirkus in Beweging – Lokomotiv (op dezelfde locatie).

Wreed wijs.

Gisteren was mijn master plan om foto’s te maken van het vuurwerk hier aan ’t Sint-Pietersplein, maar wegens de regen is dat niet doorgegaan. ’t Is te zeggen, wij hoorden zo rond 11uur vreselijk veel gerommel, maar het bleek om donder te gaan, en niet om vuurwerk. Helaas.

Oh ja, niet op de Gentse Feesten site geraakt vandaag, maar de winnende foto is zeker de moeite waard.

update

Sorry voor de mensen die hier mijn gewone gezaag komen zoeken, het zal voor de rest van de week voornamelijk over de Gentse Feesten en fotografie gaan. Veelal gecombineerd dan nog wel.

  • De ganse dag weer op de Feesten doorgebracht, om vlak bij huis te eindigen, aan het Sint-Pietersstation (markt). Nog net op tijd om een koffie verkeerd te drinken bij Oud Huis Himschoot (van de mensen die de Café Parti begonnen waren). ’s Middags de lunch bij Soup Culture genuttigd –rookvrij, klein, een uiterst sympathieke chef, en een zeer goede keuken.
  • Een nieuwe camera gekocht voor Tessa; de vorige was dinsdag gepikt/verloren gegaan –een Leica C3— de nieuwe is een Olympus µ[mju:]-II. (Henri is er alvast zeer content mee.)
  • Na het Gilles Repond Quartet en Anoo4tet, hebben we vandaag het Robin Verheyen Trio gezien op het Emile Braunplein. Heel overtuigend, mijn favoriet tot nog toe (we hebben wel de eerste twee gemist).
  • (Als je de kans hebt Strong Man Circus Show mee te pikken –niet laten liggen. En voor kinderen Circus Plusminus aan het Baudelopark.)
  • Ondertussen heb ik ook al stofjes op de sensor van de D70 –niet eenvoudig weg te krijgen (ook niet na het lezen van Tom Hogans Cleaning your CCD). De grote zijn weg, maar er zijn een hoop(je) kleinere achtergebleven –gelukkig makkelijk wegwerkbaar.
  • (Hermans raad opgevolgd, en vandaag de ganse tijd in manuele focus gewerkt. Ik blijf verlangen naar een AFS lens.)
  • Als afsluiter: er werden (opnieuw) twee foto’s opgenomen op de site van de Gentse Feesten, onder Foto’s 21 juli 2004 [foto1, foto 2 // betere versies hier en hier].

gentsche fiesten

De ganse dag op de Gentse Feesten doorgebracht. Van nul tot dertig graden, van 10uur ’s ochtends tot 6uur ’s avonds, een ganse werkdag lang. Met als hoofddoel: de openingsstoet. Of liever, foto’s maken tijdens de openingsstoet.

Bijkanst twee uur in de volle zon doorgebracht, beschermd door zonnecrème factor 30 –ik heb nog niet durven kijken of het geholpen heeft (in elk geval heb ik in de stoet veel roodgebrande mensen gezien). Begonnen met de eerste paar foto’s in RAW+JPG, en dan al gauw tot de constatatie gekomen dat ik er de stoet niet ging mee doorkomen: een 1Gb kaart is goed voor 91 RAW+JPG of 99 RAW. Snel overgeschakeld naar JPG Fine, waardoor ik plots 250+ foto’s ter beschikking had (ben het exacte aantal vergeten).

Na afloop (rond 16u) van het Emile Braunplein naar het Sint-Baafsplein versast voor een optreden van err… ‘Jan Pladijs’, en daarna de M-kids. Toen begon het echter al te overtrekken (et regent rond hiel gent, moar juust nie iere), en zijn we gevlucht naar de Kouter. Net op tijd om nog een paar foto’s te trekken en een cafeetje binnen te vluchten om te schuilen. Helaas geen foto van de Kouter als regenveld kunnen nemen, want net dan was de batterij van mijn toestel leeg (met nog een 70 foto’s over *zucht*).

De batterij ligt op te laden, dus ik kan pas straks de foto’s op de computer downloaden. (Ik denk dat er wel een paar money shots tussen zitten.)

les débiles du dancing

Och. 4FM is zuiver gemarket op pseudo-nostalgische zielen zoals ikzelve. Daarnet was het Les divas du dancing –uit f-ing negentien.zes.en.tachtig!

De Grote Uitgaanstijd, de Jonge Jaren, zo jong dat zelfs een vervorming van de titel nog hip overkwam (zoals We will, we will fuck you). Zo jong dat ik nog maar net langer dan middernacht mocht wegblijven.

De tijd vlak voor de New Beat, de Barney’s aan ’t Zuid, de Boccaccio in Destelbergen en Move Your Ass and Feel The Beat. De tijd waarin we nog naar den Hippo(potamus) gingen in de Ketelvest, en de Benebootfuif waar iedereen zich zo schabouwelijk had gedragen dat daarna de halve school heeft mogen bijleggen om de kosten te kunnen betalen.

Ah. Those were the days.

waarheid

“Papa, een waarheidsminister, bestaat dat?”
-Nee jongen.
“En waarom niet?”
-Omdat de waarheid te moeilijk is.

“Papa, de waarheid, wat is dat?”
-De waarheid, die bestaat niet.
“En waarom niet?”
-Err.. wacht. Errr… de waarheid, is een interpretatie van feiten.
“…”
-Weet je wat dat is een interpretatie?
“Neen”
-En feiten?
“Neen”
-Interpretatie is een betekenis die je geeft aan een feit. En een feit, is een objectief waarneembare gebeurtenis.
“Maar papa, ‘objectief’ bestaat toch ook niet?”

(Ik ben laag gezonken.)

vakantie

Vanaf vandaag (gisterennamiddag eigelijk) ben ik met vakantie. Een verlengde vakantie (meer daarover later).

Wat betekent dat dit logje op bepaalde dagen trager, en op andere sneller zal bijgevuld worden. Vandaag is waarschijnlijk zo’n trage dag: inkopen doen, de geleende motor terugbrengen naar BMC, een beetje vanalles, quoi.

(How’s this for filler?)

hartstochtelijk

Gisterenavond, bij het thuiskomen, heb ik in ware Piet Paaltjens-stijl Tessa nog net kunnen toewuiven toen haar tram mij voorbijreed. En om mijn publiek niks te ontzeggen, plaats ik hier maar meteen het gedicht bij waar het mij aan deed denken.

Aan Rika

Slechts éénmaal heb ik u gezien. Gij waart
Gezeten in een sneltrein, die den trein,
Waar ik mee reed, passeerde in volle vaart.
De kennismaking kon niet korter zijn.
En toch, zij duurde lang genoeg, om mij
Het eindloos levenspad met fletsen lach
Te doen vervolgen. Ach! geen enkel blij
Glimlachje liet ik meer, sinds ik u zag.
Waarom ook hebt gij van dat blonde haar,
Daar de engelen aan te kennen zijn? En dan,
Waarom blauwe ogen, wonderdiep en klaar?
Gij wist toch, dat ik daar niet tegen kan?
En waarom mij dan zo voorbijgesneld,
En niet als de weerlicht ’t rijtuig opgerukt,
En om mijn hals uw armen vastgekneld,
En op mijn mond uw lippen vastgedrukt?
Gij vreesdet mooglijk voor een spoorwegramp?
Maar, Rika, wat kon zaalger voor mij zijn,
Dan, onder hels geratel en gestamp,
Met u verplet te worden door één trein?

Piet Paaltjens – een van de Tijgerlelies uit Snikken en Grimlachjes.

sneller

Deze week kan het niet snel genoeg gaan. Hoewel het best ‘plezant’ is om eens het kot voor mij alleen te hebben, is een ganse week toch een beetje teveel van het goede.

Tessa heeft de nachtwacht (IZ), en daardoor gaat Henri logeren bij zijn grootouders. Wat betekent dat ik geen van beiden te zien krijg vóór vrijdagavond. (Tessa vertrekt ’s avond iets voor vijf, ik kom toe iets na vijf; ze komt ’s ochtends toe ergens rond negen, en dan ben ik al anderhalf uur op het werk. Sucks big time.)

Vrijdag zou ik ook opnieuw DS in de bus moeten krijgen (en hopelijk ook mijn on-line toegangscode), zodat ik eindelijk weer mee ben met de actualiteit.

Deze week zou verder ook de expert moeten langskomen bij BMC, en eens dat achter de rug kan er beslist worden of het om een herstelling of om een nieuwe gaat.

En dan nog een weekje, en ’t is congé. En Gentse Feesten.

verwonderd

En of het nu nog zomer gaat worden, vraag ik mij af.

Het lijkt wel alsof de weergoden best even wilden testen of mijn rugzak wel degelijk waterdicht was. Ja dus, maar mijn botten en mijn handschoenen zijn doorweekt. Waarvoor dank zeker?

Dus erm, de test kan nu worden beïndigd.

…

Als jullie even willen meewerken?

…

Alstublieft?

…

?

spammed

Vanochtend langs de brokstukken van mijn sprintje gereden. De spiegel lag nog in de berm, en stukken windscherm en kuip (alles goed van de baan gehaald natuurlijk). En vijfentwintig keer mijn verhaal mogen doen 🙂

Ugh. Ongemeen veel spam komt er tegenwoording in de inboxen terecht. Ik ontvang natuurlijk wel webmaster@ op ’t werk, maar toch. 38 bladzijden spam heb ik mogen aanklikken in Outlook Web Access (we hebben nog steeds dat e-mail probleem).

Och, we moeten niet klagen: de jobstudent (I kid you not) is maandag begonnen om aan het e-mail probleem te verhelpen. Niet dat ik iets tegen jobstudenten heb, maar ik zou toch niet meteen de e-mail server van mijn bedrijf aan zo iemand toevertrouwen. Toch?