The Benefactor (2015)

A philanthropist meddles in the lives of newly-married couples in an attempt to relive his past.

Regisseur: Andrew Renzi
Schrijver: Andrew Renzi
Met: Richard Gere, Dakota Fanning, Theo James
IMDB

Tsja. Ik beken: ik heb gekeken omdat Dakota Fanning meespeelt. Ik had het ongenoegen Fanning voor het eerst te zien in het onding Man on Fire uit 2004, waarin ze door Denzel Washington van Christopher Walken wordt beschermd. Ik heb haar nadien waarschijnlijk halfbewust zien passeren in de Twilight films, maar ik was best tevreden toen ze naast één van mijn favoriete actrices, Elizabeth Olsen, speelde in het voor de rest eerder brave Very Good Girls. Maar ze speelde wel goed. In The Benefactor heeft ze een kleine rol –alles draait rond Franny (Richard Gere).

Richard Gere is helemaal getypecast: zijn mimiek en de inhoud van de personages die hij neerpoot is onveranderd gebleven sinds An Officer and a Gentleman (en waarschijnlijk zelfs sinds American Gigolo, maar ik heb die nog altijd niet gezien).

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=y1990TMAF9I&w=560&h=315]

De film mist focus: het is geen romcom, geen thriller, zelfs geen drama, al draait het precies allemaal om de morfineverslaving van Franny en een onverwerkt trauma dat daarbij aan de grondslag ligt. Maar er zit geen diepgang in de film, en die verslavingen hebben we al duizend keer evenveel keer beter geportretteerd gezien. Ik zie dus niet in waarom iemand die film zou bekijken, of u moest echt wel een enorme fan van één van de acteurs zijn.

Deadgirl (2008)

Two high school boys discover an imprisoned woman in an abandoned mental asylum who cannot die.

Regisseurs: Marcel Sarmiento, Gadi Harel
Schrijver: Trent Haaga
Met: Shiloh Fernandez, Noah Segan, Candice King
IMDB

Euh. Ik ben redelijk wat gewoon, wat bizarre films betreft. Van arty-farty pornografie tot gestileerde jaren ’80 horror (of moet ik die epitheta omwisselen?). Ik heb er in elk geval al menige achter de kiezen, en sommige heb ik zelfs met plezier bekeken. (Ik weet bijvoorbeeld Dario Argento meestal wel op prijs te stellen.)

Deze Deadgirl is, hoe zeg ik dit voorzichtig… anders.

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=EUgtnxMfWGU&w=560&h=315]

Twee gasten ontdekken een vastgeketende naakte vrouw in een verlaten gekkenhuis, en ontdekken dat ze niet kan sterven. Eén van die gasten (JT, gespeeld door Noah Segan) vindt er niets beters op dan die juffrouw te gebruiken als seksslavin –het is min of meer expliciet, maar gelukkig nooit pornografisch– terwijl de andere (Rickie, gespeeld door Shiloh Fernandez) met gewetensproblemen kampt. Nu, ik ga het zelfs niet hebben over het totaal gebrek aan moraliteit in de vanzelfsprekendheid waarmee het gegeven ‘seksslavin’ wordt geportretteerd. Het komt niet voor als sarcasme, noch als hyperbool of kritisch standpunt, nee, het is de onomkaderde vanzelfsprekendheid die van deze film een aberratie maakt, en waardoor gans het verhaal helemaal zinloos wordt. Voeg daar dan nog eens het fatalistisch voorspelbare slot aan toe, en deze onzin kan maar best naar de prullenbak verwezen worden.

U treft er trouwens een prille Candice King aan, gevat tussen Juno en de start van The Vampire Diaries serie, in een bijzonder karakterloze rol.

The Wave (2015) (Bølgen)

Even though awaited, no-one is really ready when the mountain pass of Åkneset above the scenic narrow Norwegian fjord Geiranger falls out and creates a 85 meter high violent tsunami. A geologist is one of those caught in the middle of it.

Regisseur: Roar Uthaug
Schrijvers: John Kåre Raake, Harald Rosenløw-Eeg
Met: Kristoffer Joner, Ane Dahl Torp
IMDB

Pas nadat ik de film had gezien, heb ik ontdekt dat Bølgen de inzending was als Best Foreign Language Film bij de oscars. Een bizarre keuze –de film is best onderhoudend, maar is niet meer dan het Noorse equivalent van pakweg San Andreas. Toegegeven: Kristoffer Joner zet een meer dan behoorlijke acteerprestatie neer, zeer overtuigend en al, maar de inhoud van de film overstijgt niet het gemiddelde van wat men (zelfs) voor zo’n oscar kan verwachten.

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=sIj4v8TfnyU&w=560&h=315]

The Wave is in de eerste plaats een rampenfilm. En terwijl ik absoluut fan ben van dergelijke films (ik kijk godverdomme zelfs graag naar Stalone in Daylight –al geef ik vanzelfsprekend voorrang aan Towering Inferno), haalt dit niet de (pseudo-)diepte van de Vlaamsche monstrositeit die Rundskop is.

The Wave combineert tsunami met het je ne sais quoi uit het noorden van Europa, en kan best zijn mannetje staan als actiefilm –met heeft zelfs de moeite gedaan om de special effects naar behoren uit te voeren (geen Syfy brol in deze film). Met andere woorden: ik heb met plezier naar deze film gekeken, maar het is toch terecht dat hij de oscars niet heeft gehaald. Kijk met gerust hart naar alle clichés en genre-idioom, het was leuk tijdverdrijf. Maar geef er geen prijzen aan.

Ashby (2015)

High-school student Ed Wallis enters into a friendship with his neighbor, Ashby, a retired CIA assassin who only has a few months left to live.

Regisseur: Tony McNamara
Schrijver: Tony McNamara
Met: Mickey Rourke, Nat Wolff, Emma Roberts
IMDB

Zeer wantrouwig ben ik, wanneer de regisseur ook de scenarist is. Ik ga geen lijstje beginnen met films waarin dat verkeerd is gelopen, het zou korter zijn om de success stories op te sommen. Edoch kijk, in het geval van Tony McNamara valt het nog best mee. Het scenario is niet meteen iets wat ik mij binnen twintig jaar nog ga herinneren –temeer daar ik ervan overtuigd was al dood te zijn op mijn dertigste ik nu al over de veertig ben– maar de film is onderhoudend, zeker als de doelgroep zou bepaald worden op de vroege tieners. Quod non, waarschijnlijk. (Ik ben zo niet aan latijn,maar quod non is, samen met quid pro quo, alea iacta est en –voornamelijk– timeo danaos et dona ferentes, mijn favoriete zegsdinges.)

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=lNlMsJWb1KM&w=560&h=315]

Mickey Rourke speelt voortreffelijk. Niet zo goed als in The Wrestler (moeilijk te evenaren, dat), maar beter dan in het overgewaardeerde Sin City, maar beter dan in zowat al de rest van zijn carrière, te beginnen bij zijn meest onthouden rollen Nine 1/2 Weeks en Wild Orchid –al de rest lijkt zelfs geen tijdverdrijf. (Rumble Fish, zegt u? Daar hebt u overschot van gelijk.)

Maar bon, ik ga niet te veel zeveren: Nat Wolff is dan weer een veelacteerder, die zoveel mogelijk films op zijn palmares bij schrijft om hopelijk toch ooit ook eens herinnerd te worden (u hebt er geen idee van hoezeer ik ‘herinnerd’ met een -t wou schrijven). Nee, geef mij dan maar Emma Roberts, die in dit verhaal de übergeek speelt –met een MRI-toestel in de kelder, waarvan een gemiddeld mens zich toch afvraagt waarom niet iedereen die daar onbeschermd langs poseerde, door metalische objecten werd doorzeefd– die u mogelijks reeds bekeek in American Horror Story en in Aquamarine (zeemeerminnetjes!).

Sleutelwoorden: geek wordt jock wordt mens en kanker en prille liefde en gevoelens die er eerst precies niet waren maar toch blijken te zijn. Kijk gerust, zelfs al is dit een eerder onbenullig filmding.

Diablo (2015)

A young civil war veteran is forced on a desperate journey to save his kidnapped wife.

Regisseur: Lawrence Roeck
Schrijvers: Carlos De Los Rios, Lawrence Roeck
Met: Scott Eastwood, Walton Goggins, Camilla Belle
IMDB

Scott Eastwood is één van de nakomelingen van (jawel) Clint “do you feel lucky, punk” Eastwood, en blijkt in deze film over hetzelfde stemtimbre van zijn vader te beschikken. Eastwood jr liet zich vooral opmerken in het zoetsappige The Longest Ride (gebaseerd op het gelijknamige boek van Nicholas Sparks –waarvan de verfilmde boeken bijkanst garantie op kassa-succes zijn), aan de zijde van Britt Robertson (Ask Me Anything en de serie Under the Dome). Maar bon, deze keer speelt hij in een echte western.

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=xL9F-Irm5tQ&w=560&h=315]

Eastwood is Jackson, wiens vrouw tijdens de opening van de film wordt ontvoerd door een paar Mexicaanse bandieten. Wat volgt is een road movie, te paard (en een stukje te voet), op zoek naar zijn vrouw. Veel meer kan ik niet vertellen, zonder het dunne plot weg te geven, en geloof mij: dat plot zit maar dunnetjes in elkaar. Eenmaal de pointe verklapt (en dat kwam geen seconde te vroeg), zakt het verhaal helemaal als een pudding in elkaar.

Nee, als u een goede film –verschoning: uitstekende film– wil zien, in een setting en thematiek die daar niet eens heel erg veraf van ligt, kijk dan vooral naar Slow West, één van de pareltjes van 2015. Graag gedaan.

Solace (2015)

A psychic works with the FBI in order to hunt down a serial killer.

Regisseur: Afonso Poyart
Schrijvers: Sean Bailey, Ted Griffin
Met: Anthony Hopkins, Abbie Cornish, Jeffrey Dean Morgan, Colin Farrell
IMDB

Er zat veel potentieel in deze film. Zelfs al speelt Anthony Hopkins al meer dan 25 jaar –ik reken voor het gemak vanaf Silence of the Lambs (1991), al speelde hij net hetzelfde personage in The Bounty (1984); ouder dan dat moet ik herbekijken– eenzelfde soort rollen, of hij nu de goede (uiterst zelden) of de slechte (veelal) kant van het verhaal vertolkt. Ook hier is hij een stoïcijns, vaderlijke figuur, dat er niet in slaagt zijn lot te ontlopen, en zich daar bovendien ook in schikt –het soort determinisme waar Stijn Streuvels duimen en vingers zou bij aflikken. Ook Jeffrey Dean Morgan is perfect getypecast in een (ander) soort, warmer, paternalisme, maar ook hij legt zich graag neer bij zijn lotsbestemming.

Een sprankel van licht schijnt op Colin Farell, maar zijn bijdrage is zo minimaal, dat het best kan dat ik hem het voordeel van de twijfel geef. Dat, en ik heb hem nog maar net voortreffelijk zien acteren in The Lobster. Het grootste licht schijnt op –of is afkomstig van– Abbie Cornish, een 34-jarige actrice, die zich gestaag in het voetlicht probeert te werken.

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=Lq86v60c_Jo&w=560&h=315]

Waar alvast geen licht scheen, was op de schrijfplaats van scenaristen Sean Bailey en Ted Griffin, die erin geslaagd zijn, deze film vol gaten te slaan, en met hun tijdslijnsplitsingen (het is zo erg als het klinkt) de kijker doen twijfelen aan het ganse verhaal. Bovendien verkloten ze het einde helemaal, door er een parmantige vijfTV conclusie aan te breien. Zonde van de zendtijd.

Films 201512

We beginnen het nieuwe jaar in de eerste volle week (en ik antidateer een beetje want ik vervolledig dit pas op 6.01).

Edoch. In 2013 zag ik 107 films, en in 2014 verdubbelde dat bijna tot 212. Voor 2015 klokt de teller af op 230. Dat is er niet eens eentje per dag, dus dat kan altijd beter.

Ook tijdens deze laatste maand hebben we nog wat aanraders gezien, naast het vanzelfsprekende Star Wars: The Force Awakens en The Martian, zijn er ook American Ultra, Sicario, Irrational Man, en vooral La dame dans l’auto avec des lunettes et un fusil die uw aandacht verdienen.

Geniet ervan!

  1. Rendez-Vous / Antoinette Beumer / 2015 / **
    In Rendez-vous gooit Simone (Loes Haverkort) het roer om. Ze erft een bouwvallig landhuis in Frankrijk en vertrekt om samen met haar man Eric (Mark van Eeuwen) en hun twee kinderen, daarvan een chambre d’hôtes te maken. Terwijl de hectiek van de verbouwing steeds groter wordt, vlucht Simone in een spannende affaire met één van de Franse bouwvakkers, de aantrekkelijke Michel (Pierre Boulanger). Eric gaat intussen helemaal op in de bouwplannen van aannemer Peter (Peter Paul Muller), maar niet alles in dat prachtige Frankrijk is wat het lijkt… De Franse droom ontaardt in een regelrechte nachtmerrie.
    Och, als stationsromannetje kan dat wel tellen. Het blijft geheel ongeloofwaardig, en het doet een beetje denken aan een opgewaardeerde soft-porno film uit de jaren 80 –maar dan zonder de soft-porno. Regisseur Antoinette Beumer was eerder al verantwoordelijk voor de verfilming van Heleen van Royens De gelukkige huisvrouw en voor de Nederlandse versie van Loft.
  2. American Ultra / Nima Nourizadeh / 2015 / ***
    A stoner – who is in fact a government agent – is marked as a liability and targeted for extermination. But he’s too well-trained and too high for them to handle.
    Hola! Wat voor f-cking ondergewaardeerde film is dit. Jesse Eisenberg en de bijwijlen hardnekkig naar opwaardering zoekende Kristen Stewart (cfr Clouds of Sils Maria), vertolken een hilarisch duo in deze hilarische actiekomedie. Gaat dat zien, als ge even tijd hebt.
  3. Applesauce / Onur Tukel / 2015 / **(*)
    Two married couples become increasingly agitated with each other as they find out things about each other’s past, while one of them is receiving disturbing packages from an unknown source.
    De film komt zeer amateuristisch over (zoals: gelijk gemaakt zonder budget), maar Max Casella vertolkt een buitengewone antiheld Les in een verhaal waar alles lijkt mis te lopen.
  4. Ventoux / Nicole van Kilsdonk / 2015 / *(*)
    Vier mannen, vrienden van weleer, beklimmen op hun racefiets de Mont Ventoux, zoals ze dat 30 jaar geleden ook deden. En ze doen wat mannen zo goed kunnen: loodzware ernst en slap ouwehoeren moeiteloos afwisselen. Totdat hun jeugdvriendin, de prachtige Laura zich meldt en de ‘spoken’ uit het verleden zich aandienen. In een hedendaagse en herkenbare mix van hilariteit en weemoed overwint de vriendschap, die juist door dat verleden een vriendschap voor het leven blijkt.
    Tsja. Het boek was beter. De film toont maar weinig creativiteit (tot een mislukte halfslachtige referentie aan de rode bikini van Phoebe Cates in Fast Times at Ridgemont High).
  5. Blood Redd / Brad Palmer / 2015 / *
    Mortimer Clark, a forensic pathologist finds himself autopsying yet another teenage girl’s body ravaged and torn by a large canine. The girls all have been slain on the full moon. A werewolf though? That’s ridiculous.Lauren Redd, a sixteen year old girl is being forced to spend the weekend with her grandmother. Here she steps into an elaborate trap laid out by a manipulative killer. But when Lauren’s finally cornered, the tables turn and the prey becomes the predator. The Redd family will go to any length to hide the family secret and protect their daughter but Mortimer is following a trail that will ultimately lead to the truth.
    Een halfslachtige herinterpretatie van Roodkapje, maar de film laat alle kansen liggen.
  6. Crimson Peak / Guillermo del Toro / 2015 / **(*)
    In the aftermath of a family tragedy, an aspiring author is torn between love for her childhood friend and the temptation of a mysterious outsider. Trying to escape the ghosts of her past, she is swept away to a house that breathes, bleeds – and remembers.
    De fantastische fotografie maakt van deze film een pareltje. Het verhaal is maar zo-zo, maar del Toro weet alles zo in beeld te brengen, dat de kijker in het verhaal wordt meegezogen.
  7. One Eyed Girl / Nick Matthews / 2014 / *(*)
    Travis is a thirty-something psychiatrist haunted by the death of a former patient. On the brink of a nervous breakdown, he stumbles across a group run by a charismatic leader, Father Jay. In search of answers, Travis is led deeper and deeper into the underworld of a doomsday cult where he meets Grace, a mysterious teenage girl. When the cult comes under attack from the outside world, Travis must risk his life to free a girl, and save his soul.
    Goede poging?
  8. Star Wars: The Force Awakens / J.J. Abrams / 2015 / ***
    Three decades after the defeat of the Galactic Empire, a new threat arises. The First Order attempts to rule the galaxy and only a ragtag group of heroes can stop them, along with the help of the Resistance.
    Ja, ik heb hem gezien. Ja, ik vond hem goed. Niet echt origineel, maar wel goed.
  9. Paul à Québec / François Bouvier / 2015 / **(*)
    En 1999, Paul et sa conjointe Julie vivent de beaux moments avec leur jeune fille. Ils se cherchent une maison à Montréal et voient fréquemment leur famille, notamment les parents de Julie qui habitent St-Nicolas, en banlieue de Québec. Mais la maladie a frappé durement Roland, le fier et généreux patriarche de la famille, qui tente tant bien que mal de cacher l’ultimatum qu’il subit à ses enfants. Mais la vie étant ce quelle est, Roland devra être admis dans un centre de soins palliatifs alors que ses proches, dont Paul, devront apprivoiser l’idée de sa mort. Dans le processus, Paul se mettra au dessin.
    Ik ben een grote fan van de stripverhalen van Michel Rabagliati, en deze film kwam als een aangename verrassing.
  10. The Visit / M. Night Shyamalan / 2015 / *(*)
    Two siblings become incredibly frightened by their grandparents disturbing behavior, while visiting them on vacation.
    Maar M. Night Shyamalan. Wat hebt ge nu gedaan? Zo’n schone premisse, en dan verknoeit ge dat helemaal, grotendeels door die f-cking handycam met dat onstabiel beeld, dat al niet meer hip was na The Blair Witch Project. Ik ben een groot fan van uw films, tot en met The Happening, maar dan stopt het helaas.
  11. Sicario / Denis Villeneuve / 2015 / ***(*)
    An idealistic FBI agent is enlisted by a government task force to aid in the escalating war against drugs at the border area between the U.S. and Mexico.
    Ziet, ik ben een nog groter fan van Denis Villeneuve, enfin, toch van de drie films –deze inbegrepen– die ik van hem al heb gezien. Sicario is een understated film, vol ongetoond geweld, dat veel beklemmender is dan de gemiddelde actiefilm.
  12. The Evil Dead / Sam Raimi / 1981 / **
    Five friends travel to a cabin in the woods, where they unknowingly release flesh-possessing demons.
    Oei! Zo verouderd dat die film is jong. Ik krijg dan eindelijk de huisgenoten mee om eens naar een horror film te kijken, en dan schotel ik ze dit voor. Ik zal de volgende keer zorgvuldiger moeten selecteren. Ik wou niet met The Shining beginnen, maar misschien had ik dat beter wel gedaan. Grmbl.
  13. Everest / Baltasar Kormákur / 2015 / **
    A climbing expedition on Mt. Everest is devastated by a severe snow storm.
    Het was schoon gemaakt, en onderhoudend en zo, maar ik had voortdurend het gevoel dat ik deze film al een keer of tien had gezien.
  14. The Martian / Ridley Scott / 2015 / ***
    During a manned mission to Mars, Astronaut Mark Watney is presumed dead after a fierce storm and left behind by his crew. But Watney has survived and finds himself stranded and alone on the hostile planet. With only meager supplies, he must draw upon his ingenuity, wit and spirit to subsist and find a way to signal to Earth that he is alive.
    Het optimisme van Mark Watney (gespeeld door Matt Damon), draagt een groot deel van deze film. Ja, de film wijkt wat af van het boek, maar het is nu eenmaal niet echt boeiend genoeg om naar ellenlange probeersels van Watney te zitten kijken –wat in het boek wel werkt. Goed verfilmd. Met Jessica Chastain, Kristen Wiig én Kate Mara.
  15. A Girl Walks Home Alone at Night / Ana Lily Amirpour / 2014 / **(*)
    In the Iranian ghost-town Bad City, a place that reeks of death and loneliness, the townspeople are unaware they are being stalked by a lonesome vampire.
    Het is apart, het is redelijk arty, vol weltschmerz, maar dit langspeelfilm debuut van Amirpour is zeker de moeite van het bekijken waard.
  16. La dame dans l’auto avec des lunettes et un fusil / Joann Sfar / 2015 / ***(*)
    Elle est la plus rousse, la plus myope, la plus sentimentale, la plus menteuse, la plus vraie, la plus déroutante, la plus obstinée, la plus inquiétante des héroïnes. La dame dans l’auto n’a jamais vu la mer, elle fuit la police et se répète sans cesse qu’elle n’est pas folle… Pourtant…
    Steengoede film van stripauteur Joann Sfar, die eerder al Gainsbourg (Vie héroïque) en zijn eigen Le chat du rabbin verfilmde. Freya Mavor (van o.a. The White Queen) speelt een voortreffelijke en geloofwaardige Dany Dorémus, in deze film, die de sfeer van de klassieke Franse cinema uitademt. Het verhaal is gebaseerd op een boek van Sébastien Japrisot, die u kent van Un long dimanche de fiançailles met Audrey Tautou, maar hopelijk ook van het al even heerlijke Trap for Cinderella. Absolute aanrader!
  17. Pawn Sacrifice / Edward Zwick / 2014 / **
    Set during the Cold War, American chess prodigy Bobby Fischer finds himself caught between two superpowers and his own struggles as he challenges the Soviet Empire.
    Tobey Maguire zet een mooie, excentrieke Bobby Fischer neer. Geheel terzijde, maar Edward Zwick is de mens die in 1986 About Last Night… op u losliet, de romantische komedie met Rob Lowe, Demi Moore en James Belushi.
  18. Irrational Man / Woody Allen / 2015 / ***
    A tormented philosophy professor finds a will to live when he commits an existential act.
    Ik ben niet zo’n fan van de films van Woody Allen, waar hij zelf in meespeelt. Die films zijn veel te inwisselbaar, en draaien te veel rond zijn typetje –ik heb liever dat hij zijn neuroses door iemand anders laat vertolken, zoals hier, door Joaquin Phoenix (Abe) en Emma Stone (f-cking irritante Jill). Het verhaal heeft eigenlijk niet zo veel om het lijf, maar het is wel schitterend gebracht. Ik was er helemaal voor gewonnen. Ja, zelfs voor het enorm houterige, voorspelbare, en kunstmatig overkomende einde.

0 te vermijden / * slecht, maar bekijkbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(films vorige maand)

Sinister Sister / Rémi Panossian Trio

Het was een dubbelconcert gisteren in de Handelsbeurs, en er waren duidelijk mensen die enkel voor het eerste luik gekomen waren —niet overdreven veel, maar er waren toch wat stoelen die leeg bleven na de pauze.

Sinister Sister speelde Zappa, in een “creatieve verwerking” volgens de blurb op de Handelsbeurs site. Misschien was dat wel zo voor de die hard Zappa fans, maar heel erg veel heb ik daar eigenlijk niet van gemerkt. Er zaten vanzelfsprekend wat jazztoestanden in (slechts een heel klein beetje impro), maar zeker niet genoeg om de verwerking als creatief te omschrijven. Anderzijds: ik ben dan wel redelijk bekend met Zappa, maar niet zoals met pakweg The Beatles.

De groep is gegroeid uit het Zappa-fandom van vibrafonist Pieter Claus en drummer Lander Gyselinck, die probleemloos saxofonist Maayan Smith, gitarist Jan Ghesquière en bassist Michel Hatzigeorgiou in het project met zich mee trokken. Sinister Sister speelde zoals een steengoede begeleidingsband, met enorm veel kennis en vakmanschap, maar zonder veel schwung of eigenheid/identiteit. De muziek was zeer afgelikt en gerepeteerd, vol erg goed ingestudeerde partituren en met een hoop unisono momenten in het drieluik vibrafoon – saxofoon – gitaar.

20151216_jazz-001

Die gasten kunnen spelen, maar ik miste betrokkenheid en de scherpe kantjes —die zaten er enkel in de titels van de songs (en soms in het volume). Die titels pasten overigens geheel niet bij de muziek die gebracht werd. Zappa is de ultieme tongue in cheek, expliciet in het geïmpliciteerde, en met een krachtig contrast tussen de kitscherig-afgelikte maar fantastische en erg muzikale arrangementen die haaks op de teksten van de nummers staan. Neem die teksten weg, hou alleen de arrangementen over, verzuim het om daar een bijtende ironie aan toe te voegen, en de nummers zijn niets meer dan een inside joke voor de kenners.

Niettemin: aan kenners geen gebrek, gisterenavond, want de groep kreeg een staande ovatie.

20151216_jazz-002

Het Rémi Panossian Trio was evenzeer wat ontgoochelend. Ik volg ze al een paar jaar, al is het pas de tweede keer dat ik ze live zie (de grapjes waren nog hetzelfde). Het trio zit helemaal gevangen in het format van de staccatojazz à la Neil Cowley, Phronesis, Yaron Herman, en vele anderen. In dit concert waren ze wel zeer vergelijkbaar met Cowley: de piano kent voor Panossian blijkbaar ook enkel dubbel forte, want er zat totaal geen dynamiek in het volume. De muziek moet het dus voornamelijk hebben van het ritme, en die combinatie (ritme zonder dynamiek) zorgt er dan weer voor dat de nummers in hoge mate inwisselbaar worden. Jammer.

Sinister Sister / Rémi Panossian Trio, gehoord in de Handelsbeurs op 16.12.2015.

Bram De Looze – Piano e Forte

Gisteren zat ik op de zolder van het Brusselse filiaal van Piano’s Maene. De winkel is gelegen in de Argonnestraat, op wandelafstand van Brussel Zuid (nog dichter dan van mijn woning tot het Gentse Sint-Pietersstation). Op drie kwartier stond ik van thuis op de zolder, geen wagen die daar tegenop kan.

Op die zolder vond een toonmoment plaats voor het nieuwe project van Bram De Looze: Piano e Forte. De Looze is u waarschijnlijk bekend van de formatie LABTrio, het pianotrio waarin hij speelt samen met drummer Lander Gyselinck en bassiste Anneleen Boehme. Mogelijks hebt u hem ook al aan het werk gezien met zijn Septych, dat hij bemant samen met Robin Verheyen, Gebhard Ullmann, Bo Van Der Werf, Flin Van Hemmen, Daniel Levin en Lester St-Louis.

Voor Piano e Forte speelt hij solo, maar wel op drie verschillende piano’s (nee, niet tegelijk). De Looze mocht grasduinen in de pianocollectie van Chris Maene, en selecteerde daaruit drie exemplaren: een Anton Walter, een Sebastian Erard en een Ignaz Pleyel. Hij nam een paar maanden tijd om de instrumenten en hun specifieke eigenschappen te leren kennen, en achtte de tijd (eindelijk) rijp om met dit toonmoment naar buiten te komen.

20151215_bramdelooze

Elk instrument heeft een eigen klankpallet, dat soms heel erg verschilt. Zo klinkt de Walter heel afgemeten, met weinig sustain (de klank duurt niet lang), zoals een klavecimbel. (Het geluid deed live sterk denken aan een elektrische piano.) Tussen de Erard en de Pleyel zit dan bijvoorbeeld een groot verschil in de manier waarop de snaren worden gedempt. Al die eigenschappen geven elke piano een eigen dynamiek, een eigen klankveld, en dat resulteert in een andere manier om elk instrument te benaderen.

Dit was een toonmoment, geen afgewerkt project. De Looze demonstreerde hoe hij de instrumenten beheerst en inzet, en waarbij vooral verwachtingen werden geschept. Op een klein uur tijd liet hij ons kennismaken met de mogelijkheden, van klanklandschap tot improvisatie, met o.a. een ritmisch gemaskeerde versie van Afro Blue. U mag gerust benieuwd zijn.

Met dank aan Inside Jazz voor de uitnodiging.

Vinyl

20151215_vinyl-001

De nieuwe lading vinyl voor de eerste helft van de maand:

  • Bob DylanThe Best of the Cutting Edge 1965-1966: the Bootleg Series, Vol. 12
  • Ludovico EinaudiElements
  • Rudresh MahanthappaBird Calls
  • Simon and GarfunkelThe Complete Columbia Albums Collection
  • Max RichterThe Leftovers
  • Michael WollnyNachtfahrten
  • Erroll GarnerThe Complete Concert By The Sea