Auteur: bruno

1. Elke dag lieg ik tegen mijn zoontje. Elke avond opnieuw vraagt hij: “en kom je strakjes nog eens langs met mama?”. En telkens antwoord ik steevast “ja jongen, als je flink slaapt en niet roept hé”. Maar we zijn nog geen enkele keer opnieuw langs gegaan (uit schrik hem wakker te maken).
   (Dat niet roepen, dat komt omdat hij ons vroeger nog wel eens naar boven durfde krijsen, maar daar hebben we snel paal en perk aan gesteld.)
2. Vanochtend reed ik –zoals elke dag– langs de Gentse Overpoort. Niks bijzonders, maar vandaag was wel de eerste keer dat ik zag dat de paasbloemen reeds in volle bloei stonden.
3. Ik heb mijn lens. Ik heb mijn lens. Tenminste, ik heb de ebay auction gewonnen, en het betalingsproces in gang gezet.
4. Volgende project: een donkere kamer. Heb me net het referentiewerk aangeschaft: The New Darkroom Handbook (en het ziet er inderdaad een waanzinnig goed boek uit, vol tips over electriciteit, waterleidingen, etc).
5. “Papa mag ik nog eens dat fotootje zien van mij op de computer? Dat met mijn armen zo voor mijn hoofd?” [reluctant subjects]

Een van de voordelen van hier te werken, is dat de werkvloer rookvrij is. Binnen mag niet worden gerookt.

(Al durven bezoekers dit gebod heel zelden wel eens met de voeten te treden –ook hier geldt: hoe hoger men denkt aan de top te staan, hoe meer toupé men zich aanmeet.)

En het werkt zijn vruchten af. Minstens twee mensen (op de 27, waarvan slechts vier-vijf rokers) zijn, sinds ze hier werken, gestopt met roken. Het zet immers niet aan tot roken wanneer een –toegegeven– beleefd do you mind if I smoke op een collectief yes we do onthaald wordt.

Ik vermijd actief rokers (ik vermijd actief, en niet: ik vermijd actieve rokers, al volgt dat tweede uit het eerste). Thuis komt geen rook binnen; rookvrije restaurants zijn een must, en casting the evil eye (zoals michel en zijn broer wel durven) lijkt wonderwel te lukken.

En nu hoor ik gisteren op wat VT4 het nieuws noemt, dat er een wet in de maak is die de verkoop van rookwaren aan < 18-jarigen wil verbieden. En dat kan ik alleen maar toejuichen.

(Kom mij niet af met discriminatie of beknotting van de jeugd; ze mogen evenmin alcohol kopen. Bovendien zullen de echte tienerrookidioten wel gauw middelen vinden om toch aan hun verslaving in te kunnen geven. Don’t we all.)

(Ik heb hiervoor nog ergens een geschikt citaat van Michel Tournier over jeugd en revolte; ik zal het vanavond eens opzoeken.)

Tessa had gelijk. Marc is de mol. Ze had tijdens een aflevering ergens in een boom AXA gekerfd zien staan, en had dat geïnterpreteerd als een teken.

En ik bleef twijfelen tussen Sandra en Stijn. Stijn door zijn zweem van je m’n foutisme, en Sandra omdat ze zo erg haar best deed.

Maar goed. Tessa had dus gelijk.

Hier komt de rups,
padie, padardaf,
veeg je pootjes af.

Hier komt de rups
padie pardaf,
En ze valt van ’t stokje af.

De rups is dood,
de rups is dood
wie zal haar weer doen leven,
’t is de grote tovenaar
van spierus sparus zeven.

“Maar die tovenaar heet niet spierus sparus zeven, dat zegt hij gewoon hé, om die rups weer levend te maken.”

The joy of children.

(Een beetje jaloers. Tessa haar Tungsten heeft een voice memo functie, en dat liedje was het eerste wat erop kwam. “En als ik nu gedaan heb met dat te zingen, moet ik dan gewoon op dat schermpje tikken met die stylo?”)

Begin van de jaren ’90 was dat boekje populair. Allez, toch in Germaans-filologische kringen. Jan Kuitenbrouwer, Turbotaal.

“Krijg ik nu mijn manda’s?”, vraagt Henri nadat hij een grote schotel griet heeft verorberd. (Inclusief gebakken patatjes, minitomaatjes en mange-touts.)

Henri heeft het verder ook over bana’s, en verzoekt regelmatig of hij ‘henri’, ‘mama’ en ‘papa’ op de computer mag teksten. Gefundenes fressen voor een linguïst. (Ik ben overigens nog lijdend voorwerp geweest van een Chomskiaans onderzoek naar taalontwikkeling bij kinderen. Door nonkel Freddy, daarna Doctor in de Nederlandse Taalkunde.)

Sorry. Flauwe titel, maar wel een schitterend programma (Alida Neslo, Herman Van Molle, Jessie De Caluwe). Edoch, dit doet hier niets terzake.

On to Cartoon Network en Turner Classic Movies. Twee nieuwe zenders, maar dan wel twee zoals TV2 (Ketnet en Canvas). Wreed gemakkelijk voor Henri zijn TV-moment. Ketnet niet goed? Dan een cartoon (bovendien vaak in het Nederlands, tot een zeker tijdstip). En daarna TCM (waar ik echter nog niet veel naar gekeken heb (enkel gezapt), omdat ik geen TVGids had.

Op eurotv staan ze niet vermeld, evenmin op advalvas. Cartoon Network heeft een goede site, met een degelijke tv-gids (al is de Belgische site onbestaande).
Met TCM ligt dat iets anders. De site is decidedly Amerikaans, en een beetje te chaotisch naar mijn smaak. Gelukkis is er tvsite.be, met listings voor zowel CN als TCM.

Morgen (vrijdag) tonen ze bvb The Haunting, Poltergeist, The Hunger, The fearless Vampire Killers (niet te missen), Village of the Damned (boek van John Wyndham) (een welgevulde nacht). En zaterdag The Time Machine (de versie van 1960), 2001: A Space Odyssey en Brainstorm (met Christopher Walken en Nathalie Wood!).

Het leuke aan zo’n krokusvakantie is dat er veel minder volk ‘op de baan’ is. Wat meteen de dagelijkse rit naar en van Brussel bijna ontspannend maakt.

Maandag had ik vakantie genomen, kwestie van ook een beetje van Henri te kunnen genieten, en we hadden besloten naar Nausicaa te gaan. Nausicaa is een errm… aquarium-zoo, in Boulogne. Zo’n 200 km van Gent.

Het stukje van Boulogne dat wij hebben gezien (inclusief het Nausicaa complex) lag er maar een beetje triestig bij. Het zag er een beetje uit als een badplaats uit de jaren 40-50 (dat ik alleen ken uit films), minus de gezapige locals, minus de mobilettes. To top it off, is dat Nausicaa complex absoluut lelijk. Een beetje zoals het Zuid complex in Gent.

Het aquarium is OK, misschien niet onmiddellijk de moeite om 200 km voor te rijden (zeker niet om 30 EUR toegang te betalen). Zeer de moeite waren de californische zeeleeuwen, de requins léopard, maar die hebben ze precies in Luik ook (misschien voor een volgende trip), en de roggen.

(Ik spreek hier vooral vanuit Henri-perspectief met zijn short attention span, ‘Oh kijk daar! En DAAR! En die vis!’ De 3D film was absoluut niet aan hem besteed.)

De roggen zitten in een laag bassin, en je wordt uitgenodigd om ze te strelen. Die beestjes zijn dat absoluut gewoon, en komen zelf hun ‘kop’ boven water steken, zodat je hun buik kan kriebelen.

(Hun buik is zeer zacht, een beetje zoals een kabeljouwfilet, en hun rug voelde beenhard aan.)

Het beste ‘aquarium’ dat ik tot nog toe heb gezien (en dat zijn er nog maar een vier-vijftal), was in New Orleans. Op zijn Amerikaans, zeer bescheiden genaamd het Audubon Aquarium of Americas, met een IMAX theatre erbij. Henri was er toen ook (terwijl mamma op congres zat), maar veel zal hij er zich niet van herinneren (6 weken oud in 1999).

(Ik heb hier nog ergens foto’s van op de computer thuis staan –ik zal vanavond eens zien of ik er een paar on-line kan plaatsen.)