“Pfff, ik heb geen goesting meer om te koken.” Het was 14u en Tessa was net terug van haar ‘ronde’ op het UZ. Tessa is de hele week –nog tot morgenochtend– van wacht, en dan durft het wel eens raden worden naar ’thuismomenten’.
Gisteren was het ook al van dat, werd er snel nog gehakt gehaald, waarmee ik in de rapte spaghetti in elkaar heb geflansd geflanst. Naast het gehakt kwam er ook steak mee naar huis, en dat heb ik dan vandaag –al even rap– in de pan gelegd. Op de tijd dat het vlees aan het bakken was, heb ik drie, van het onbijt overgebleven, broodjes opengesneden, een tomaat geschijfd, mayonaise geklopt, een schel kaas in drie verdeeld, en bieslook verknipt. Toen was de steak klaar, werd ook die in plakjes gesneden, en werd alles op de broodjes en borden verdeeld.
Bijna letterlijk tien minuten werk. En wij waanden ons eventjes een klein beetje terug in Seattle.
(geflanst)
(Zeer juist. Ik was ervan overtuigd dat het met -d moest zijn. Maar ik heb het zonet nagekeken —geflanst dus.)
Ziet er heerlijk uit! Altijd trouwens, zalige combinatie van talenten, jou keukenkunsten en fotografiepassie!!!
Soms mis ik “jullie in Seattle” wel. Daar heb ik jullie leren kennen :p
Hey trouwens, wij hebben een broodbakoven gekocht en proberen nu allerlei normale recepten uit. Nog enige tips voor abnormale overheerlijke recepten? Ik meen mij te herinneren dat jullie er ook een hebben (ooit een verhaal gelezen over iets dat je ’s nachts moest doen met dat ding)
Henri
Wij missen Seattle ook hoor. Mogelijks komt er nog een vervolg 🙂
Dat ding van ’s nachts was waarschijnlijk een brioche –maar ik weet niet of dat in zo’n broodmaker lukt; het is meer iets om in een vorm te maken.
Anders moet je eens kijken bij de recepten?