f-ing aften

Jawel, ik blijf (voorlopig) gespaard van snotvallingen en andere verkoudheden –onlangs aanhoudende stroom besmette mensen waarmee ik voortdurend in aanraking blijf komen. Maar niet getreurd, die andere ziekte is alweer mijn deel: aften.

De ondingen hebben er al voor gezorgd dat ik op het werk plots weer een onverstaanbaar Engels loop te wauwelen waarbij collega Martini alle vijf voeten moet vragen om mijn woordgroepen te herhalen (“that’s not really Queens English, innit?“); ze hebben ons vrijdagnacht noodgewongen laten wegvluchten van een anders heel aangenaam feestje; ze hebben ervoor gezorgd dat ik gisteren niet echt kon genieten van het diner in de Mechelse Koekoek, maar ineenzakte als een pudding naarmate de gangen mijn neus voorbij kwamen; en dat ik vanmiddag maar al te blij was dat ik terug in mijn bed kon kruipen na een anders heel gezellige brunch in de Foyer. Met mijn verontschuldigingen aan al die leuke mensen die tot mijn gezelschap verplicht waren.

Wat fijn dat er pijnstillers zijn, denkt een mens dan. Tot ik mij weer in de Tradonal smijt (100mg, maximum dosis per inname), wat niks doet aan de pijn, maar mij wel weer misselijk maakt, en draaierig, en zelfs hoofdpijn geeft. Leuk.