De mannen van het Lumineuze Landschap hebben een vergelijkende test uitgevoerd tussen film en digitaal. Ze hebben zeer verscheiden camera’s getest, van kleinbeeld (canon) over middenformaat (Hasselblad, Mamiya) tot technische camera (Linhof), met Velvia (diafilm) en digital backs.
Interessant om lezen, een beetje technisch soms, maar eigenlijk ben ik niet overtuigd van het nut van zo’n vergelijking. Oh ja, digitale ‘film’ wordt steeds beter, en zelf vinden ze digitaal onderhand net zo goed of beter zelfs dan de ingescande diafilm. Maar wat schiet ik daarmee op, tenzij ik mijn huis volhang met digitale fotokaders. Bovendien volstaan onderhand wel zowat alle digitale camera’s om foto’s te maken voor digitale weergave (pakweg flickr toestanden).
De échte foto zit (grotendeels) in de afdruk. Het enige wat mij momenteel interesseert is hoe ik mijn foto’s kan afdrukken in een goede (hoge?) kwaliteit op A4 en A3 formaat. En of digital backs daarvoor net zo goed kunnen zorgen als prints van filmnegatieven.
Bestaat er geen manier om digitaal te ‘printen’ op fotopapier? Door projectie bijvoorbeeld? Zijn er betaalbare digitale vergroters op de markt?
Die vergroters bestaan maar zijn bijzonder prijzig. Zou zeer handig zijn om bv barietjes te printen van je digitale zwartwit-foto’s.
Als ik mij niet vergis, gebruiken ze die techniek van digitale vergroting bij Alltech. Daar mssch eens vragen, en intussen wat op de Lotto spelen 🙁
Zulke vergelijkingen zijn maar tot op zekere hoogte interessant. De digitale fotografie luidde meteen ook het tijdperk in van de zgn. ‘fotografen’ die zich meer bezighouden met hun apparatuur dan met hun beeld.
Zodra ik een camera (of medium) heb die/dat me ligt voor een bepaald doel, dan blijft het daarbij. Of merk xxx nu 1.68 keer minder ruis produceert, dat leidt enkel maar af van de essentie: het fotograferen, en er plezier in hebben.
Ik amuseer me kostelijk met mijn gaatjescamera’s tegenwoordig. Nochtans zouden ze afgekraakt worden op the Luminous Landscape. Wat maakt het allemaal uit, het doet wat ik wil 🙂
Ik ben overtijd wel lichtelijk teleurgesteld geraakt in gewone laboprints van kleurnegatieven. Tot voor kort werkte men daar met een ‘oud’ Agfa minilab, met zeer mooie resultaten. Dat is een tijdje geleden vervangen door een digitaal Agfa d-lab. Nu blijkt, bij het afdrukken vanaf negatief worden deze eerst gescand, verscherpt, en gecomprimeerd.
Mijn negatieven zijn even goed als vroeger, maar de afdrukken van dat digitale lab zijn absoluut onvergelijkbaar. Jammer…
Tot zover mijn half-OT comment 🙂
“Zodra ik een camera (of medium) heb die/dat me ligt voor een bepaald doel, dan blijft het daarbij. Of merk xxx nu 1.68 keer minder ruis produceert, dat leidt enkel maar af van de essentie: het fotograferen, en er plezier in hebben.
Ik amuseer me kostelijk met mijn gaatjescameras tegenwoordig. Nochtans zouden ze afgekraakt worden op the Luminous Landscape. Wat maakt het allemaal uit, het doet wat ik wil :)”
Helemaal mee akkoord!
Je kan toch je digitale opname in photoshop bewerken zoals jij wil, en dan laat je die digitale afbeelding bij bv. foto.com printen zoals jij hem bewerkt heb, op fotopapier.
Er zijn ook andere winkels die je digitale foto’s mbhv een of ander chemisch proces oid printen, en waar de kwaliteit toch ook zeer goed is.
Absoluut, digitaal of eender welk ander procédé.
Ik heb alleen nog geen 100% overtuigende digitale zwart-wit afdrukken gezien, maar dat kan aan mij liggen.
Maar da’s weer een andere zaak.
Ik heb één keer digitale zwart/wit prints gezien, waarvan ik niet door had dat het z/w was.
Maar z/w blijft analoog toch nog altijd het beste.