Zaterdag is shoppingdag. Dat kan je zien aan de volgelopen straten rond het middaguur, en de zonodig nog voller gelopen straten nog net iets later. Zelf probeer ik daar zo min mogelijk aan deel te nemen.
Meestal probeer ik iedereen zo vroeg mogelijk uit bed en richting stad mee te sleuren. Eerst voor ontbijt, dat, indien goed getimed, bijna naadloos aansluit op het openingsuur van de fnac. Om vervolgens, weg van het centrum, in de Vooruit lunch te nemen. Het vertrouwde traject.
Vandaag heb ik me in de luren laten leggen. Ik moest wel. Van uitstel komt afstel, gaat enkel op voor zaken die je niet echt nodig hebt. Ik was op zoek naar een nieuwe sjakosj (aka schoudertas), en een broek. Uitstellen kon niet meer, de oude hingen uiteen.
We waren extra vroeg vertrokken, zodat het ontbijt een half uur vóór (ipv na) het openingsuur van de fnac was afgelopen. De Inno is dan reeds open, evenwel nog verstoken van de massa’s die het later op de dag nog zal moeten slikken, maar daar vond ik mijn gading niet. Dus heb ik me laten verleiden om de winkel op de hoek van de Zonnestraat binnen te gaan. U weet wel, waar ze voornamelijk Delvaux in de uitstalramen hebben. Ik dacht nog dat het wat toevallig was dat ik net daar naartoe werd geloodst, maar tot mijn niet geringe verbazing hebben we er enkel gevonden en (vooral) gekocht wat ik nodig had. Tegen een zeer democratische prijs.
In de fnac heb ik me beperkt tot twee boeken (waarvan eentje al bijna uitgelezen is), maar het grootste evenement moest daarna nog komen. De broek. Een geschikte (gepaste is misschien beter op zijn plaats) broek vinden is geen sinecure. Jacqueline Goossens heeft er onlangs nog een column aan gewijd in de Knack (of was het DM). De vorige keer had ik een geschikt item gevonden in de American Outfitters, en als ik mijn vrouwelijke kennissen goed heb begrepen, moet je je vooral houden bij de winkel die jouw pasmaat heeft. Dus ben ik een jeansbroek rijker, en een pull, maar ben ik vooral (opnieuw) geschrokken van de het geld, die de anders uiterst bevallige verkoopster aan mij heeft weten ontfutselen. Maar schóón. Ik kan weer vier jaar verder.
Maroquni? Ik koop daar al de sacochen van mijn madam, en ’t is waar: ze zijn niet zo duur als ze lijken.
En kan ik als kleermaker Vanhoutte in de Burgstraat aanraden? Duur, ja, maar wel ein ganz sympatischer Typ, en hij kent zijn vak, en ’t is allemaal degelijk materiaal 🙂
Jacqueline Goossens in DM magazine. Je hebt geluk want in NY verkopen ze Japanse jeans aan de spotprijs van 635 Euro (of was het in $ ?)