When in Hawaii

Wat doet een mens als zijn outfit gelijk niet voldoet aan de lokale klederdracht? Juist, hij gaat een zwemshort kopen. En een gewone knielange short –dat zal de eerste keer zijn in onherinnerbare jaren dat ik nog eens iets anders dan een lange broek aan doe om mij onder de mensen te begeven. Maar het is vakantie (voor mij toch) en dan doet een mens als eens anders.

’s Ochtends trok ik dus naar het Ala Moano Center, de grootste shopping mall van Hawaii, de vijftiende grootste shopping mall van de VS, en de grootste open lucht shopping mall van de wereld. Dat laatste is erg positief, gezien een mens dan niet verplicht wordt een paar uur van zijn leven in een afgesloten en tot op vriestemperaturen afgekoelde miniwereld rond te lopen. Zwembroek: check; short: check; teenslippers: …nah, toch maar niet, dankuwel.

Een mens kan moeilijk in Hawaii verblijven zonder een paar ukulele-winkels tegen te komen. Niet moeilijk om te spelen, verzekerde de winkelier mij. En ge kunt er al één kopen voor minder dan honderd dollar, voegde hij er gauw aan toe. Die hierboven kosten een flinke 700 dollar, maar hij had er ook van 2.000 USD. Nee, ik heb er geen gekocht.

En Hawaii zonder surfers, dat kan al evenmin. De meneer hierboven is Duke Kahanamoku (dat is een voornaam, en geen eretitel), en die mens wordt de vader van het moderne surfen genoemd. U raadt het al, de rest van de dag werd aan het strand doorgebracht. Nee, ik heb niet gesurft. Wel gezwommen. En ik schik dat morgen opnieuw te doen, ja.