Tag: usa

Aangekomen

Geen enkel probleem met BA.

Op Zaventem werd ik er –vanzelfsprekend– wel al meteen uitgelicht en uitgebreid betast. “Dat? Dat is een mondstuk, mevrouw”, antwoordde ik nadat ik eerst de metaaldetector had doen afgaan omdat ik mijn uurwerk nog aan had, en vervolgens mijn handbagage vijf keer heen-en-weer door de bestralingsmachine werd gestuurd. In Heathrow werd iedereen fysiek bepoteld, en in Houston werden we begroet door een vriendelijke CBPer met een koppel fantastische tatoeages op zijn onderarmen.

Nog nooit een steward gehad met zo’n fantastisch gevoel voor humor. “If you are travelling with young childeren and find some of the in flight entertainment not entirely suitable for them,” schalde hij uit het omroepsysteem, “just let me know and I will block those channels from their seats, effectivley spoiling the rest of the flight for them.” En toen het fasten seatbelts sign wegens turbulentie wat te lang aanbleef: “cabin crew, you can now move around and get on with your jobs; the rest of will have to remain sitting still!”. En toen we de groene visa waiver kaarten moesten invullen, waarschuwde hij ons dat we dat vooral heel nauwgezet moesten doen “or the genteel customs officers will request that you fill it out anew and send you back to the end of the queue with a smack on the back of your head.”

Ons hotel ziet er schitterend uit. We zijn echter al van kamer veranderd, nadat bleek dat een suite goedkoper –en vooral ook groter– was dan de kamer die we hadden gereserveerd.

Tot binnenkort

Ziezo, wij zijn ermee weg. Ik weet nog niet hoe wat wanneer wat betreft internet aldaar, maar ik heb mij laten vertellen dat ze dat in de VS ook hebben. Zolang u hier straks maar niets leest vanuit de luchthaven (Zaventem of Heathrow), anders is die staking van BA toch nog niet voorbij.

Och, en wat betreft de mensen die menen ons huis in onze afwezigheid te moeten ‘bezoeken’: u heeft pech, mijn moeder is u voor en heeft er haar intrek reeds in genomen. Wij kijken (o.a.) uit naar de heerlijke groenten die ze voor ons gaat telen.

Oh, f-ck

British Airways staakt vanaf 20 maart (Belga, via DS).

Het cabinepersoneel bij de Britse luchtvaartmaatschappij British Airways gaat eind maart in staking. De vakbond kondigt aan dat het cabinepersoneel zal staken op 20, 21 en 22 maart en opnieuw vanaf 27 maart. Die tweede actie zou vier dagen duren.

Schitterend, heb ik weer wat om mij zenuwachtig in te maken. Wij vertrekken op 31 maart. Met BA, jawel.

Kies uw wagen

Als het op kiezen aan komt, ben ik niet altijd de rapste. Ik maak mijn keuzes obsessief weloverwogen i, zeker als er andere mensen zijn die gevolgen van mijn keuze moeten (mee)dragen (hoe miniem ook). Als gevolg van mijn onbeslistheid, ben ik ben al bijna twee maanden een auto aan ’t kiezen. Niet dat we ons een nieuwe wagen gaan aanschaffen, maar hebben een huurwagen nodig voor (een deel van) ons verblijf in de USA.

Het zit zo: we beginnen in Houston, dan vliegen we naar Las Vegas, en van daaruit rijden we naar Seattle. Ondertussen doen we een (heel) korte uitstap naar Canada, zodat Tessa opnieuw de USA binnen kan met een ander visum dan datgene waarmee we in het begin aldaar hebben verbleven.

De afstand Las Vegas(-Canada)-Seattle bedraagt goed 1.500 mijl of bijna 2.500 kilometer. Drie personen, drie grote valiezen, drie carry-ons en wat mikmak, moeten er in die wagen kunnen. We rijden door een aantal National Parks, waaronder Death Valley en Yosemite, en langs de kust (Californië & Oregon). In een gewone sedan krijgen we alle bagage niet, dus dacht ik voorzichtig aan een SUV. Midsize is te klein ii; fullsize is mij veel (maar dan ook: véél) te groot (hoe hard Henri ook zaagt), en dus blijft er nog de standaard SUV over.

Ter referentie, midsize zijn speelgoedjes zoals zoals Chevrolet Equinox, Ford Escape, Jeep Liberty, en Toytota RAV4; fullsize zijn monsters zoals GMC Yukon XL, Ford Expedition, Chevrolet Suburban; tot de standaard suv’s behoren Chevrolet Trailblazer, Ford Explorer, Jeep Grand Cherokee, Nissan Xterra.

Bij Hertz staat als voorbeeld standard SUV de Nissan Xterra, bij National staat de Chevrolet Trailblazer, die echter al bijna een jaar niet meer wordt geproduceerd, en dus ook niet meer in het wagenpark zitiii. Bij Hertz wordt in plaats van de Trailblazer tegenwoordig de Traverse aangebodeniv. Edoch, Hertz is 200 euro duurder dan National. Bovendien is er bij National ook Roadside Plus (pechverhelping) inbegrepen.

Is er iemand die ervaring heeft met Hertz of National (of een ander autverhuurbedrijf in de USA)? Iemand die met zo’n standaard SUV rijdt of al gereden heeft? Is dat handelbaar zo’n ding?

—

  1. Weloverwogen, tot het mij beu is, en ik impulsief dat kies waarvan het browservenster open staat. Nuttig.
  2. A midsize SUV is great if you have oddly shaped items that won’t go in a regular trunk, but beyond that there isn’t much more capacity than a mid to fullsize car. [bron]
  3. The Chevy Trailblazer (and GMC Envoy) has been out of production for more than nine months. Any remaining Trailblazers should be departing the fleet rapidly, just as soon as they get about 32K miles? [bron]
  4. Chevy Traverse (80% of them), Ford Explorer, Jeep Commander, no more Trailblazers in the Hertz fleet. [bron]

Autorisatie

We gaan eens internetbestellen. Een beetje rondspeuren naar de goedkoopste vluchten, en uiteindelijk net zoals de vorige keer bij British Airways uitkomen. Hopla, boeken van Brussel naar Houston via Heathrow.

Voor de zeer betaalbare prijs haal ik mijn VISA boven, geef alles in, driedubbel beveiligd, en dan plots, boem, plets, bij het aller-aller-allerlaatste scherm: een foutmelding. Dat de boeking niet is doorgegaan, probeert u het alstublieft nog maar eens opnieuw. We halen diep adem, zetten koffie, en proberen opnieuw. Van hetzelfde laken een broek.

Citibank belt, om te zeggen dat er twee keer hetzelfde bedrag geautoriseerd staat. Nee, zij kunnen dat niet annuleren, dat moet British Airways doen. Nee, zegt British Airways aan de telefoon, dat kunnen wij niet, maar dat wordt wel binnen de 24 (ten hoogste 48) uur opnieuw vrijgegeven. Toch niet, zegt Citibank, tenzij British Airways een fax stuurt, duurt dat twee weken eer dat bedrag wordt desautoriseerd.

Van het kastje naar de muur, of van British Airways naar Citibank naar British Airways. Heen en terug. En terug. En terug. En terug. Een ganse voormiddag lang.

Uiteindelijk heeft British Airways de vlucht tegen internettarief geboekt, zonder bijkomende kosten, en donderdag contacteren ze mij opnieuw, om te horen of het geld is vrijgegeven. In het slechtste geval is de limiet op mijn visa gewoon een pak kleiner gedurende twee weken.

En ik die dacht dat het mijn geld was.

Terugschakelen en gas geven

De vier dingen, die eerder werden vermeld, gaan allemaal door. Eentje zal wat trager op gang komen (een project waarvan een aantal mensen op de hoogte zijn), twee ervan zijn al bezig, het vierde begint pas in april. Wat die twee middelste betreft (daar zijn alleen Tessa en Henri van op de hoogte), veronderstelt Tessa dat het gewoon een kwestie van tijd is before I spill the beans. “Ge zijt er veel te enthousiast over,” glinsteroogt ze, “en ge gaat u zeker ne keer verspreken.” Edoch, die tijd is alsnog niet aangebroken.Wat dat vierde betreft, dat mag onderhand geweten zijn: volgend jaar gaan we opnieuw voor drie maanden naar de Verenigde Staten (Houston en Seattle). Enfin, het is zoals de vorige keer: Tessa moet er zijn voor haar werk, en wij mogen mee.

Maar bon, gezien al die projecten, en vooral de tijd die ze in beslag nemen, moeten er een aantal prioriteiten herzien worden. De ganse maand kijken wij hier al uit naar ontspanning. In het begin was het telkens ‘morgen’, maar dat veranderde algauw naar ‘volgende week’, en voor het goed en wel op de helft zat, werd het ‘volgende maand’. Voor Tessa en Henri verandert er niet echt iets, maar ik moet een paar dingen (even) opnieuw in de koelkast zetten.

Het eerste wat gesneuveld is, is mijn gezondheid. Muhahaha. Ondertussen ben ik opnieuw snotvrij (enfin, toch voor 95%).

Edoch, dit jaar zit er geen filmfestival in voor mij. Dat was een makkelijker keuze dan ik zelf had vermoed, mijn focus ligt toch veel meer op jazz dan op film, en bovendien zie ik wat ik zou gaan zien binnenkort toch op tv. Is het niet op Prime, dan wel op Canvas. Dat eerste project (van de bovenvermelde vier), dat komt er wat trager aan. Spijtig, want mijn ziel zit erin, maar ik begin liever niet, dan niet goed. Mijn looptraining brengt mij niet zo ver als ik wenste; mijn maximale afstand blijft steken op 17 km i.p.v. de marathonlengte die ik had gehoopt. En mijn stapel ongelezen boeken blijft groeien. Helaas. Want ik heb zo verschrikkelijk veel interessante dingen die ik wil lezen. Van pulp tot non fictie.

Maar het gaat vooruit. En ik amuseer mij rot, tot zo net voor ik (veel te vroeg) uitgeput in slaap val. Net gelijk de rest van de wereld.