Maand: april 2006

doetjes

’t Zijn zo’n doetjes, daar op ’t stadhuis. Zowat elke schepen heeft een allusie gemaakt op de aanwezigheid van Henri. “Welkom op deze persconferentie, die vandaag ook toegankelijk is voor de -16jarigen”, begon Hilde Ballegeer, voorlichtingsambtenaar, breed grijnzend naar Henri.

En de jongen zat ocharme de ganse tijd Sudoku’s op te lossen, en heeft slechts twee-drie keer een geeuw moeten onderdrukken –wat hem een boze maar geamuseerde blik van zijn vader opleverde.

Een interessante persconferentie bovendien. Hou Het Project maar in de gaten. (Er komt straks nog wat op dat pas morgen of maandag in de gazet zal staan.)

[Update] Werkloosheid daalt in Gent

open

open plaasterZe heeft weer wat uitgestoken. (Hoewel, wat precies, is vooralsnog niet geweten.) Sinds een dag of twee loopt Tessa met een open plaaster rond, om, zoals voorlopig wordt aangenomen, een peesontsteking te beschermen. (Als het binnen twee weken niet beter is, wordt het een erm gesloten plaaster.)

Leuk zo’n open gips: eerst krijgt u een heuse plaaster rond de arm die, nadat hij is verhard, wordt opengeknipt en voorzien van een paar velcrostrips en een beschermnet zoals op de foto. De kleur kan je kiezen, maar, in tegenstelling tot de fancy kleuren en motiefjes voor een beengips, beperkte de keuze zich tot rood, blauw, geel, wit, en ik geloof nog iets anders (zwart waarschijnlijk). Gezien mijn betrokkenheid bij Het Project, en de onwrikbare banden daarvan met een welbepaalde politiek strekking, lag de keuze voor de hand. (Oh ja, voor wie de ironie van de laatste zin niet duidelijk was: bij deze.)

’s Avonds mag hij uit om te slapen, een ritueel dat ondertussen gepaard gaat met een half uur krabben waar het gedurende de ganse dag heeft gejeukt.

gemancinipeerd

Maar hoe zit het nu met Henry Mancini? Ik weet het, het brandt op uw aller lippen, maar u was net iets te bedeesd om het te vragen. Zal ik u uit uw lijden verlossen?

Henry Mancini –de man ligt ondertussen al twaalf jaar onder de (groene) zoden– is een componist van soundtracks voor film en televisie. U (her)kent hem ongetwijfeld van het Pink Panther Theme, en Moon River — thema van de film Breakfast at Tiffany’s met de goddelijke Audrey Hepburn naar een scenario van Truman Capote, wiens vertolker nog maar net een oscar heeft gewonnen –geheel onterecht als u het mij vraagt, maar wie ben ik.

Nog meer?

U kent zonder enige twijfel de (het ?) Peter Gunn Theme, al is het hoogst waarschijnlijk niet van de serie, maar van de film The Blues Brothers met Dan Aykroyd en de in 82 overleden John Belushi.

(Op zijn wikipedia pagina wordt hem verkeerdelijk het Love Theme From Romeo & Juliet toebedeeld, maar ik dacht dat die compositie van Nino Rota was.)

“Waar heeft hij het in godsnaam over?”, denkt u onderwijl.

Verschoning. Enigte tijd geleden –ik ben al vergeten wanneer, want ik heb verzuimd het in de catalogus in te geven– heb ik mij laten verleiden tot de aanschaf van de 3 cd-box Henry Manicini – Legends (voor een belachelijk lage prijs). Die cds liggen hier nu al drie dagen continu te spelen, en ik krijg er absoluut geen hoogte van (of laagte). Een aantal composites zijn helemaal niet van Mancini: een zeemzoete Beatles Medley; Raindrops Keep Falling On My Head; The Magnificent Seven; The Good, The Bad and The Ugly; The Godfather; Shaft; Airport Love Theme; Love Is A Many Splendored Thing; en Everything I Do (I Do It For You) van Bryan Adams godbetert. Muzak van de bovenste plank.

De cds in de box bevatten dus niet alleen muziek gecomponeerd door Henry Manicini, maar tevens muziek die werd gespeeld door Henry Mancini and His Orchestra. Muziek voor de melodramatische mens, die appelleert aan James Bond en James Last. ’t Is maar dat u weet wat u in huis haalt. (En eigenlijk geniet ik er wel een beetje van.)

Google Calendar

Allemaal in de rij voor de jongste telg in de Google familie! [via] Eindelijk.

[Update] Wreed proper. Net wat ik denk nodig te hebben. Met een beetje geluk kan het gesynchroniseerd worden met iCal (er is alvast een iCal icoontje). Nu nog Tessa een Google-account (gmail & gcal) geven, en we kunnen eindelijk een beetje beter van afspraken doen.

Day, Week, Month, Next 4 Days en Agenda (list view). Meerdere kalenders behoort tot de mogelijkheden (bvb eentje privé, en eentje voor ’t werk). Ingeven is zo simpel als op Quick Add klikken (web 2.0 natuurlijk), en bijvoorbeeld intikken Persconferentie Stad Gent tomorrow 11:00 of Persconferentie Stad Gent 14/04 11:00. Hoe dat werkt met meerdere kalenders weet ik nog niet, want het ziet ernaar uit dat ik voorlopig geen kalender kan bijmaken.

Geen tagging (of categorieën of labels zoals bij gmail) evenwel. Jammer.

aapie

Antwoordt de niet nader genoemde computermens van de niet nader genoemde externe firma op mijn vraag hoe ik dat adresboek en de kalender op de site dan kan integreren vanuit de gegevens op de server:

“Maar ge kunt daar dus aan met API.”

– Allez gij.

“Hoe bedoelt ge?”

– Is die API ergens gedocumenteerd?

Rolt zijn ogen en kijkt mij meewarig aan. “Maar dat is gewoon API. Juist gelijk SQL.”

ontdooien

Iets meer dan een jaar geleden publiceerde DS naar aanleiding van een onderzoek van Test-Aankoop dat onze koelkasten wel schoon zijn, maar dat in 40% van de gevallen de temperatuur te hoog was. Ze verzuimden evenwel te vermelden welke temperatuur de correcte was (hoewel dat eenvoudig was te vinden: tussen 4 en maximaal 7 graden). Vandaag krijgen we hetzelfde op ons bord.

Hogeropgeleiden lappen houdbaarheidsdatum aan hun laars is een onderdeel van een groter artikel over gezond eetgedrag van de Belg (of het gebrek daaraan). We krijgen een aantal interessante, maar verontrustende gegevens, waaronder Amper de helft van de Belgen zou vlees, gevogelte of bereidingen correct ontdooien.

Wat de correcte manier is om voedsel te ondooien staat er echter niet bij. Een korte zoektocht brengt ons evenwel snel bij de oplossing (gezondheid.be):

Diepgevroren vlees of vis moet worden ontdooid in de koelkast of de microgolfoven. Buiten de koelkast bij kamertemperatuur vindt een razendsnelle ontwikkeling van micro-organismen plaats en dat verhoogt het risico op een voedselvergiftiging.

’t Is maar dat u het weet. Meer tips leest u overigens in het artikel Ontdooien: zo hoort het

nu nog het weer

Vanochtend ging het zo: regenbroek: check; regenvest: check; voering in regenbroek: check; voering in regenvest: check; thermische ondervest: check. En toen ik gepakt en gezakt stond, ging de thermische ondervest uit, en werd de voering terug uit de broek gehaald.

Dat had ik beter niet gedaan. En eigenlijk is het ook nog te vroeg voor de ongevoerde handschoenen. Weinig collega-motards tegengekomen ook (welgeteld twee), al ben ik misschien iets te laat vertrokken (om 8u).

Maar koud of niet, niets kon op tegen het gevoel met de motor naar het werk te rijden.

food: the GB connection

*pakt zijn agenda*

  • bistro chez Michel (En dan nodigen we één voor één, of nee, in groepen van een man of tien, alle mensen die we kennen uit. Ha!)
  • i. heeft onlangs nog maar herhaald dat we dan ne keer ’s avonds bij haar moeten vergaderen en dat ze dan eten ging maken
  • niet vergeten taart mee te brengen voor tijdens de layouting sessie maandag

*haalt batterijen uit weegschaal*

motoman

Zondag, tussen de goddelijke brunch en het al even goddelijke optreden bij Opatuur, heb ik de motor van stal gehaald. Lauw water, autozeep, een goede spons, een beetje motor- en kettingolie, en een uurtje later was ik reeds vertrokken naar Wetteren. Rustig laten warm komen, onder de 6000 rpm gehouden, en in het Shell station de tank gevuld. Meteen de banden op druk gebracht (2,5 voor en 2,9 achter), gekeerd in Erpe-Mere, en iets snediger huiswaarts getrokken. Nog snel eventjes in de was gezet (de motor was nu volledig droog van de rit).

Gisteren dacht ik het te bewolkt om met de motor naar het werk te komen, vandaag was ik te moe, maar ik hoop dat ik toch tegen volgende week mijn laatste uitvlucht heb opgebruikt ter uitstel van mijn tweewielig woon-werkverkeer.