dicht

Geen oog dicht gedaan vannacht. Niet alleen waren er de niet aflatende warmte en de nog minder aflatende muggen (die open spel hadden gekregen nadat de ramen wijd werden opengezet in de ijdele hoop op verkoeling), nee, vooral het gebrek aan zuurstof speelt ons parten.

Of liever Tessa, die dezer dagen met piepende longen van een astma-aanval mag genieten, die nog eens gepaard gaat met hevige koorts. Ze geraakt al twee dagen haar bed niet uit, de minste inspanning is haar teveel. Voeg daaraan toe de verschrikkelijke hitte in de kamer waar Henri slaapt, en ik heb plots twee redenen om mij zorgen te maken.

Mag ik nu naar huis alstublieft?

[GB] de stationslaan

Er wordt gewerkt op de Koning Albertlaan. Al een tijdje (sinds 4 oktober 2004 om precies te zijn). Voorlopig blijft het beperkt tot de Koning Albertlaan (en de Albertbrug), maar binnenkort gaat ook de Groot-Brittanniëlaan eraan mogen geloven. En het was nodig. De Albertlaan lag er nog redelijk bij, maar in de Brittanniëlaan was het reeds lange tijd uitkijken geblazen voor de putten in de straat.

Nu plannen ze er mooie dingen. Er komen opnieuw bomen in de straat, de 2×2 rijvakken worden er 2×1, er komt een gluidsdempende trambedding, bufferzones op oversteekplaatsen, en een ruim bemeten voet- en fietspad.

typedoorsnede

We zijn dan wel onze haag kwijt, in het midden van de straat (wat hebben ze daar overigens mee gedaan), maar in ruil krijgen we bomen, en een veel leefbaardere straat. Vroeger werd er wel eens duchtig doorgevlamd, vandaag wordt in het onlangs (op 17 mei) opengestelde nieuwe gedeelte reeds aan veel redelijker snelheid gereden. Eenmaal de bufferzones in plaats, kan het er alleen maar (nog) beter op worden.

Dat het allemaal last meebrengt voor de bewoners, is onvermijdelijk. Maar laat ons eerlijk zijn, die last blijft echt wel binnen de berken. Bij het (her)aanleggen van het voetpad, het fietspad, en de straat is het grootste probleem waarschijnlijk de waanzinnig grote hoeveelheid stof die in de huizen wordt binnengejaagd. Stoffer en blik helpen niet echt, en gedurende een korte tijd was de Albertlaan (richting station) herschapen in een urban duinlandschap.

In het stadium waarin de werken nu gevorderd zijn, zullen vooral de fietsers tevreden zijn. Zij beschikken immers over een van de auto’s afgeschermd fietspad, met een buffer van geparkeerde wagens tussen hen en de rijweg. Sommigen hadden in het begin nogal wat moeite met dergelijke ‘luxe’ en vrijheid, waarbij het vaak nodig werd geacht niet alleen het fietspad maar tevens het voetpad in te palmen. Maar ik heb de indruk dat de toestand zich momenteel heeft gestabiliseerd. Het is voor iedereen een beetje zoeken.

de oude tramsporen

Het minst tevreden zijn ongetwijfeld de automobilisten. Niet alleen werd hun bewegingsvrijheid op de rijweg serieus ingesnoeid, het is ook steeds moeilijker een parkeerplaats te bemachtigen. Op het 1 km lange traject tussen de Martelaarslaan en het Sint-Pietersstation, verdwijnen er liefst 74 parkeerplaatsen (waarvan 25 voor de aanplanting van de bomen). Buurtbewoners die beschikken over een garage worden dan ook steeds meer geplaagd door wildparkeerders. De parkeerplaatsen zijn bovendien aan de smalle kant, al mogen de auto’s gedeeltelijk op de daartoe voorziene bermzone parkeren (gemarkeerd door de grijze stenen links van het rode fietspad).

nachtwerk

Ondertussen worden ook de tramsporen op de Albertlaan vernieuwd. Dit gebeurt per zone, tijdens het weekend, waarin dag en nacht wordt gewerkt om geprefabriceerde tramsporen in een geluidsdempende bedding te plaatsen. Als alles volgens plan verloopt (en daar ziet het wel naar uit), wordt dit weekend de laatste zone aangepakt, en wordt het weekend daarop de volledige tram/busbaan (op de Albertlaan) in beton gegoten. Dat het ook voor deze mensen geen pretje is met dit weer, behoeft geen verdere uitleg.

bescherming tegen de zon

(De presentatie die men heeft gegeven tijdens de tweede infovergadering over de werken in de Albert- en Brittanniëlaan is nog steeds beschikbaar.)

In de stationsbuurt blijft men trouwens druk bezig. Vanavond is er een bijeenkomst van het Actieplatform Gent Sint-Pieters over het stationsproject (Alternatieven zoeken voor het stationsproject). Wie interesse heeft: vanavond, donderdag 23 juni, om 20u in de parochiezaal Sint-Paulus (Patijntjesstraat 27). Morgen brengen wij –uiteraard– verslag.

(Deze entry is ook terug te vinden op gent.blogt)

de naam van de lens

De vraag van de dag: is Sigma écht minder goed dan Nikkor? Of meer specifiek: is de Nikkor AF-S VR Zoom-Nikkor 70-200/2.8 G IF-ED echt het dubbele van de prijs van de Sigma AF 70-200/2.8 EX APO (HSM) DG waard?

Voor de prijs van de Nikkor 70-200 kan ik niet alleen de Sigma 70-200 kopen, maar daarbij nog eens de Nikkor AF-S VR 24-120/ 3.5-5.6 G én de Nikkor AF 50/1.8 D. Dus als het alleen de VR (vibration reduction) is…

Feedback highly appreciated.

zonder aankoopverplichting

Er moet ergens (in landje) een wet bestaan die verplicht bepaalde promotionele acties zonder aankoopverplichting te organiseren.

Hoe anders kan je de eigenaardige boodschap op de achterkant van de thriller-bon in DM verklaren?

Actie zonder aankoopverplichting. Deze thriller-bon kan aangevraagd worden met een aan zichzelf geadresseerde en voldoende gefrankeerde omslag bij De Morgen – Thrillers, Arduinkaai 29, 1000 brussel. Aanbod enkel geldig in België.

Hm. Hoeveel mensen zouden daar eigenlijk op ingaan?

takelen (5)

Huug heeft gelijk: ze gaan blijven komen.

Toen ik daarnet opstond stond er weer een voor de deur. Normaal gezien plak ik een briefje op de ruit, en vertrek ik met de trein. Maar niet met dit goede weer. No Sir, dan wil ik, als het even kan, zoveel mogelijk met de motor. Minstens woensdag en vrijdag, omdat ik dan Henri niet van school moet halen, later kan vertrekken, en later kan terugkomen. En tijdens de schoolvakantie hopelijk de ganse week.

Dus hebben we weer maar eens naar de politie gebeld, etc etc. Iemand uit de Handbalstraat, die alweer best gezien had dat hij niet voor de poort mocht parkeren, maar deze keer wel degelijk een boete van de agent kreeg (“voor niets kunnen we niet afkomen, hé meneer“).

Het begint saai te worden.

takelen (4)

Ge houdt het niet voor mogelijk. Weer een buitenlander, alweer van Het Hotel, nen Hollander deze keer.

Het moet gezegd, de jongeman van Het Hotel (Jens) was zeer vriendelijk en behulpzaam (dit geheel in tegenstelling tot zijn vrouwelijke collega). Er waren twee wagens van hetzelfde type, met dezelfde kleur, met verschillende nummerplaat, maar beide uit Nederland, behorende aan mensen die voor hetzelfde bedrijf werken. Bij de eerste klant klopte de nummerplaat niet, bij de tweede gaf het bezet.

“Als u mij uw telefoonnummer achterlaat, dan bel ik u op als ik hem te pakken krijg,” zei Jens. “En ik zorg er in elk geval voor dat ik voor 19u iets laat weten.”

We zaten net terug buiten. “Hij komt eraan, meneer. Binnen de minuut is die wagen weg. Nogmaals onze excuses voor het ongemak.”

En wat denkt ge? De man, wiens beschrijving ik u verder ga besparen, stapt in volle collère naar zijn voertuig, bemerkt de papiertjes die ik op zijn venster heb geplakt (“Verkeerd geparkeerd! Dank u om in het vervolg niet meer voor onze poort te parkeren.” en “Proficiat! U bent egoïst van de dag. Volgende keer wordt u onverbiddelijk weggetakeld.”), en wordt zo mogelijk nog woester. Hij krabt de stickers van zijn wagen (niet eenvoudig, ze plakken nogal goed), en stapt verbolgen naar onze poort, waarachter ik ondertussen heb postgevat.

De stickers bonkt hij woedend tegen de poort, waarop ik de deur opentrek, en hij wit wegtrekt. Deze keer was er geen agent om mij in te tomen, dus stak ik maar meteen van wal, terwijl meneer zich naar zijn wagen terug haastte.

Of hij soms blind was? “Nou, dat is toch gewoon een parkeerplaats, toch?” Of hij misschien liever 250 EUR betaalde voor zijn arrogantie? “Nou, in Nederland plakken ze gewoon een stickertje hoor.” En of ze daar allemaal dan zo onbeschoft waren?

Hoe meer weerwerk hij bood, hoe sneller ik mijn vragen op hem afvuurde. Toe, scheer u maar weg, sneerde ik hem nog toe, nadat ik de stickerpropjes naar zijn hoofd had gesmeten.

Soms ben ik een échte held.

Il Barbiere di Siviglia

Het daagt mij dat ik nog niets heb gepost over de laatste opera van het seizoen. Hoe jammer ook om dat anders wel geslaagde seizoen met een ietwat valse noot te moeten afsluiten.

Le Barbier de Séville is oorspronkelijk een toneelstuk van Pierre Beaumarchais, geschreven in 1775. Het werd door Cesare Sterbini verwerkt voor Gioacchino Rossini’s Il Barbiere di Siviglia (ofte Almaviva ofte L’inutile precauzione) in 1816, maar kreeg eerder reeds (in 1786) een vervolg in Mozarts Le nozze di Figaro.

Almaviva houdt van Rosina, Bartholo wil met Rosina trouwen voor haar geld. Almaviva schakelt de kapper Figaro in om Rosina van Bartholo weg te kapen, en slaagt er in om met Rosina te trouwen. Totdaar het verhaal.

De muziek is helaas even gevarieerd als de plot, en het jammerlijke feit dat Ivan Törzs op het laatste moment moest inspringen voor Michel Tilkin heeft daar niet veel goeds aan gedaan. Ook vocaal waren er niet echt hoogtepunten, met uitzondering misschien van Lionel Lhote als Figaro.

Helemaal bedroevend was echter de mise-en-scène: een jammerlijk gemiste kans. In voetbaltermen zou het heten dat er verschrikkelijk veel voorzetten waren, maar dat helaas niemand erin slaagde de bal het doel binnen te krijgen. Er waren een aantal geslaagde vondsten (het popdeuntje tijdens de serenade), de onzichtbare spiegel tussen het publiek en de scène, de kostuumwissels van Rosina, en zelfs het voor de hand liggende ‘slappe handje’ van Figaro. De setting was echter een bijzonder traditionele kapperszaak, met een verwarrende dubbele binnen- en buitenfunctie.

Maar waarom (en hier komt die gemiste kans) heeft men de clichés niet verder doorgetrokken. Dit was dé kans om in ware Almodóvar-stijl kitch en cliché tot een geslaagde verpakking in de vertelling te integreren (denk bvb Tacones lejanos), en zo tot een boeiende voorstelling te verwerken.

Helaas.

Il Barbiere di Siviglia van Gioachino Rossini, gezien in de Vlaamse Opera op 9 juni 2005

vreugd

Ah. Het is bijzonder aangenaam te mogen vernemen dat het uw vrienden voor de wind gaat. Tessa zal bovendien ook nog een tijdje op wolkjes lopen, want ze heeft mogen vernemen dat ze (in the foreseeable future) meter wordt.

(Dit maar om te vermelden dat het een heel geslaagde BBQ was, gisteren.)

gebeten

Spek naar mijn bek, om het een beetje in dezelfde machoire sfeer te houden. (Waarmede wij weer voor een klein dilemma worden geplaatst. Een volume12, een volume12!)

En hoe gaat het met u? De zon hoog, het plonsbadje gevuld, de BBQ opgepoetst, de sauzen gemixed, en het volk komende? Het is niet alle dagen zomer in België! Profitons-en. Ik zie u liever niet binnenshuis vandaag.

(Vergeet uw UV patch niet.)

da-ag zaterdag

De zaterdag is bijna voorbij, en wat is het belangrijkste nieuws dat wij van vandaag onthouden?

  • Ik heb een nieuwe zonnebril.
  • Timmermans bekijkt voor mij of ze nog de Visconti Wall Street kunnen bestellen, in het grijszwart, met een Extra Fijne penpunt.
  • Schone foto’s van de werken op de Albertlaan coming your way soon. Waarschijnlijk vergezeld van een artikeltje voor gent.blogt
  • We hebben ontbeten bij Bloch, oesters gegeten op de Groentenmarkt, een tajine in de Sarabande, en ijs in de Korte Dagsteeg.
  • Een prachtig kleedje gekocht voor Tessa van Chris Janssens. Oelalala. Een fotosessie dringt zich op.
  • Ik heb een nieuwe zonnebril.

En morgen is ’t BBQ! U zit toch ook niet binnen?