Frederik Lebeer van Duke Plankton tijdens het Jong Jazz Talent Gent concours op 26/07/2008. Eén bartsenvol vat podiumprésence, die Lebeer, op het arrogante af, maar dat stoorde niet echt.
Op datzelfde filmpje stonden ook nog foto’s van het LABTrio, dat daags voordien mocht optreden:
(Leica M6 TTL, 50mm f/2 Summicron, Kodak BW400CN, 400ASA)
…tijdens de soundcheck natuurlijk. Dré Pallemaerts, en de broertjes Belmondo op Jazz Middelheim, deze zomer.
Opatuur gaat door, laat ik bij Het Project blokletteren. Ga vooral daar lezen wat ik erover schrijf, de foto’s van het kaalgeplukte café krijgt u ook hier te zien. Oh, en er zijn –via het artikel op Gentblogt— drie vrijkaarten te grabbel voor het (openings)concert van nu zondag in De Centrale.
…voor het verjaardagsfeestje van de JazzLab Series. 15 jaar oud! Hiep-hiep-hiep… hoera!
Maar: er was slechts weinig licht. Correctie: er was heel weinig licht! 1250ASA, f/2.8, 1/30s: aaarrrggghhh. Foto links: de ingang van de Roma; foto rechts: Hamster Axis of the one-click Panther en Bert Joris tijdens het avondmaal backstage. Ik ben paparazzo geworden, jawel! (Just kidding, just kidding! –voor alle duidelijkheid toch maar.)
Ok. Ik geef het toe. Ik heb die cd van Angst voor een groot deel gekocht voor het beeld op de cover. Voor een groot deel, want ik had via-via gehoord dat het optreden tijdens de Gentse Feesten best te smaken viel. Verpakking is duidelijk niet alles, want de muziek is niet meteen fantastisch te noemen –toch niet als u zoals ik de jaren 80 half bewust, half beneveld hebt meegemaakt. Waarmee ik maar wil zeggen dat ze toen waarschijnlijk hip en origineel waren geweest, maar dat zo’n soort muziek nu op zijn best als retro kan worden gesmaakt. Niet voor mij dus, maar de jongens kunnen duidelijk op een grote schare fans rekenen.
De fotografe van de bewuste cover is een zekere AnnA (sorry, ik heb geen verdere informatie):
Worlds van Erwin Vann heb ik gratis gekregen omdat ik een enquête heb ingevuld op Jazz Middelheim. Tessa had een dag eerder dezelfde vragenlijst ingevuld, en daarvoor dezelfde cd gekregen, maar toen ik de mevrouw daarop wees, bleek ze niet bereid om mijn cd voor een andere in te ruilen. Misschien had ze ook maar één cd te geef, ik weet het niet, ze was verdwenen voor ik het haar kon vragen. Worlds is een intrigerende cd, maar niet meteen iets wat ik als kennismakingscd zou weggeven.
Over Ben Sluijs kunnen we kort zijn: ik ben –naar aanleiding van zijn optredens bij Opatuur– fan geworden, dus ik was dan ook uitermate tevreden toen ik die cds in mijn bezit kreeg. Ik ga er verder geen al te lovende kritiek over schrijven (ik zou mijzelf alleen maar herhalen), maar ondertussen nog even de cds opleggen.
Raar, maar hoewel ik normaal gezien niet zo te vinden ben voor cds waar interviews op staan, word ik telkens opnieuw een beetje aangetrokken door Marianne Faithfulls Live at the BBC cd. Op de flarden interview is ze (gespeeld?) naïef, net zoals de muziek die ze brengt een buddele bodem lijkt te hebben. Het is een beetje zoals bij The Avengers (cfr de boeken): het is wat gedateerd, maar blijft interessant op een manier die ik alsnog niet echt kan onder woorden brengen. Geen topcd, maar wekt mijn nieuwsgierigheid op (en hij was spotgoedkoop in de Bilbo).
We ronden af met Michel Bisceglia, die zopas zijn debuutalbum uit 1997 opnieuw heeft gereleased. Vanwege de grote belangstelling werden de masterrechten van About Stories teruggekocht van BMG, en heeft Prova Records de cd opnieuw uitgebracht. Gastmuzikanten Randy Brecker en Bob Mintzer vullen het trio met Werner Lauscher en Marc Léhan aan. Het resultaat is aantrekkelijke, makkelijk beluisterbare jazz, die misschien niet meteen uitdagend te noemen valt, maar wel de typerende Bisceglia-kwaliteit bevat waar wij graag naar luisteren.
0 te vermijden / * slecht, maar beluisterbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)
(cds vorige maand)
Oei-oei-oei, die sterrekens uitdelen bij zo’n hoeveelheid concerten. Het is toch echt wel subtiel, wie een ster meer of minder krijgt, of zelfs een halve. Meer dan die sterren, zou ik er liever een aantal concerten uit halen die serieus goed waren –of toch memorabel (maar dan niet in slechtheid, sorry, Andy Bey). Want het gemiddelde concert was gewoon goed. Er was veel kwaliteit, op beide festivals –we hebben het over Jazz Middelheim en Jazz in ’t Park— maar weinig dat er echt uit sprong. Maar weinig is niet niks (hm, dat moet wel een citaat zijn).
Twee hoogtepunten op Jazz Middelheim waren Charles Lloyd en Robin Verheyen, en ik vond Robin eigenlijk nog net iets beter dan Lloyd. Ten zeerste genietbaar waren ook BJO met David Linx (ik had hen nog niet gehoord) en Trio Muhal Richard Abrams, George Lewis, Roscoe Mitchell en Wynton Marsalis. 17 augustus was dus mijn topdag, denk ik. De grootste verrassingen waren Elisabeth Kontomanou (ik was niet onder de indruk van haar cd, maar live is dat duidelijk iets anders); José James (daarvan overweeg ik toch iets in huis te halen); en Jef Neve presents Groove Thing feat. James Muller (het deed goed Jef Neve eens iets anders te zien en horen doen).
Hoogtepunten op Jazz in ’t Park waren het Bob Mover Quintet, Ben Sluijs’ The Unplayables, en Jeroen Van Herzeele Special Project. Net niet daarbij maar toch ook wel zeer uitstekend waren de JazzLab Series Allstars Band. Weinig verrassingen, dit jaar, maar misschien moet ik daarvoor ook maar eens wat meer andere plaatsen gaan frequenteren, zoals de Hot Club?
Zoals gezegd, staar u niet blind op de sterrekens.
0 te vermijden / * slecht, maar beluisterbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)
(concerten vorige maand)
Daarnet een smsje gekregen dat Pierre Van Dormael de strijd met kanker heeft verloren. Evenwel niet zonder eerst nog de drie projecten te hebben afgewerkt waar hij nog een laatste keer zijn hart had ingestoken: de muziek voor de film van zijn broer Jaco; de publicatie van zijn boek Four principles to understand music; en de nieuwe cd die hij heeft gemaakt samen met Hervé Samb. Van Dormael was een jazz gitarist en componist, en stond mee aan de wieg van o.a. AKA Moon.
Zie ook de berichtgeving bij Jazz in Belgium; de RTBF: Décès du guitariste de jazz Pierre Van Dormael; en Neve: Salut Pierre.
Bekijk/beluister ook eens het Pierre Van Dormael Quartet Live at the KVS 2007 via YouTube.
(Canon EOS 5D, EF 70-200mmf/2.8L IS USM@155mm, f/2.8, 1/125s, 800ASA)
Bart Defoort (op de achtergrond) en Frank Vaganée van de JazzLab Series All Stars Band, op Jazz in ’t Park, 30/08/2008
(Canon EOS 5D, EF 70-200mmf/2.8L IS USM, f/2.8)
Erik Bogaerts van Chroma & Fabien Degryse van het — Trio, op Jazz in ’t Park, 24/08/2008
(Canon EOS 5D, EF 70-200mmf/2.8L IS USM, f/2.8, 1/125s, 800ASA)
Bob Mover van het gelijknamige — Quintet, op Jazz in ’t Park, 23/08/2008
De man stak de ene sigaret na de andere op, en moest geregeld naar zijn ‘puffer’ grijpen om zijn ademnood te lengen. Hij zag eruit alsof hij uit een Woody Allen film kwam gewandeld, redelijk klein, een beetje voorover gebogen, maar met een heerlijke sound.