fotografie – Pagina 32

fotodinges

Betreffende onderstaande post, en meer bepaald de categorie die ik eraan heb vastgehangen: ik ben niet meteen van plan om (opnieuw) een photoblog te beginnen. Wel ga ik terug een beetje meer ‘een fotopost plegen’; ttz een verdere selectie van foto’s die ook op mijn flickr account komen. Frequenter dan een PAW (Picture A Week), maar ook niet meteen een PAD (Picture A Day), al zal het in het beginnen wel eerder naar PAD neigen.

Nu we het toch over fotografie hebben, mijn RSS lezer bevatte de volgende informatie:

Toen ik het las, was ik ervan overtuigd dat het om een grap ging, maar ik denk dat het serieus bedoeld was. Bij deze dus het meest belachelijke voorstel voor een (pro-am) DSLR ooit: Wanted: Adjustable Aspect Ratios.
Veel interessanter is 15 Years of Fighting Rubber Chickens, over de teloorgang van praktische kennis en old-style vakmanschap door consumerism:

Today, even the lowest price new car on the market is far more reliable than my trusty old Volvo. What this means is that the average young person today has no need to be knowledgeable about how to fix their car, hence limited need to use hand tools, so those skill required to build a cabinet and assemble a crossover are rare.
En Feet Are Optional:

What these straight-A kids wanted was for me to set the terms of their success for them. They wanted me to set up the hoop so they could jump through it for me. They wanted to be told how they could be certain of success.
Sharpen those photos: A guide to the Unsharp Mask filter. ’t Is niet de eerste ‘tutorial‘, en ’t zal ook niet de laatste zijn (vergeet ook deze, uit 2003 niet).

Veel leesgenot. (Had ik al gezegd dat Mike Johnston iemand was om in de gaten te houden?)

checklist

Analoge camera: check
50mm lens: check
90mm lens: check
1 x Fuji Superia 200 ISO: check
2 x Fuji Superia 800 ISO: check
1 x Fuji Superia 1600 ISO: check
1 x Kodak T400CN 400 ISO: check
Digitale camera: check
70-200mm zoom: check
1,4 extender: check
Extra geheugenkaart: check
Monopod: check
Toegangskaarten: check (dank u, Bart!)
Portefeuille, sleutels, zonnebril, zonnecrème, strandlakens, boek: check

Goed zo. Wij zijn ermee weg, naar ParkJazz. Prettige zondag allemaal!

equus (photo)graphicus

Een tijdje geleden mocht Henri paardrijden bij (meter) N. Ik had toen vermeld dat de foto’s waarschijnlijk nog zouden volgen, dus bij deze.

(Fuji Superia, ISO 200, 50mm lens –klikken voor de grotere versies op flickr.)

(Binnen een paar dagen volgen er nog een twee-, drietal foto’s, maar die pasten niet meteen in deze ‘reeks’.)

deleteme

Op The Online Photographer, het weblog van Mike Johnston (die met The Sunday Morning Photographer geruime tijd een column had op The Luminous Landscape), werden recent twee artikels geplaatst over fotokritiek in het internettijdperk: Great Photographers on the Internet, en Cartier-Bresson Booted from Flickr. In het laatste geval gaat het over de deleteme groep op flickr. In de artikels wordt beschreven hoe de werken van beroemde fotografen zouden worden bekritiseerd, en hoogst waarschijnlijk de grond zouden worden ingeboord. Michel vraagt zich af hoe die kritiek moet worden benaderd.

Ongeveer een jaar geleden (het zal ergens in augustus of zo geweest zijn), ben ik een tijdje ‘lid’ geweest van die groep. Toen al waren er een paar die onder eigen naam foto’s van Grote Meesters™ ter beoordeling instuurden, en die achteraf genadeloos werden afgeslacht.

Het doel van het spel is zo snel mogelijk 10 maal met hetzij saveme, hetzij deleteme te worden getagged. De eerste keer toen ik een foto heb ingestuurd –en die binnen de kortste keren deleteme10 kreeg toegewezen– heb ik me er een klein beetje in druk gemaakt. Een klein beetje, want het was een zeldzame foto waar ik zelf niet geheel ontevreden over was (cfr afbeelding links). Toen heb ik zelf een wat meegespeeld met the rating game, en ik heb getracht bij de foto’s waar ik een saveme of deleteme aan toekende meteen ook een motivatie te plaatsen die verder ging dan ‘blèèèrgh’ of ‘wijs’. Maar dat is niet het doel van het spel.

In de deleteme groep is het de bedoeling zo snel en zo clever mogelijk een commentaar te spuien op een foto –tenminste, zo was het toen toch, en het ziet er niet echt naar uit dat het veel veranderd is. De meest actieve deleteme leden zijn mensen met teveel vrije tijd en lossen elkaar af in een 24 uurschift. Allemaal gezellig en zo, maar de deleteme groep is niet meteen de aangewezen plaats voor gefundeerde kritiek. (Achteraf heb ik diezelfde foto ook in een andere groep aangeboden.)

Wat ik wil zeggen: ik hecht geen enkel waarde aan kritiek van de onbekende, grotendeels anonieme massa op internet. Of het nu om zo’n flickr groep gaat, of Belgium Digital, of zelfs het forum van Fred Miranda. Niet dat die sites nutteloos zijn, maar enkel dat alles wat je daar leest met een grote (subjectieve) korrel zout dient te worden genomen.

Wanneer daarentegen Djivi, of Michel, of Hans, of Steven, of i., of Pietel, of Fred, of … iets over mijn foto’s te vertellen heeft, dan zal ik met veel aandacht luisteren. Want ik weet (min of meer) waar die mensen voor staan, en ik weet hun bemerkingen te plaatsen in de (hopelijk) juiste context.

vijftig millimeter

50mm sucks. Het is te groot, het is te klein. Op mijn Nikon is het de 75mm die ik nooit nodig heb: te groot voor dichtbij, te ver voor close-ups; en wegens de 50mm rechte lijnen biedt het mij niet het gewenste perspectief. Op mijn Leica is het te saai, want ik moet te ver staan om er genoeg op gevuld te krijgen, en als ik dichtbij wil dan moet ik op 70mm afstand blijven, want dichter wil hij niet focussen. Ik wil af van die optiek.

Mijn 17-35 op Nikon is een barslechte lens. Chromatisch en andere aberraties zijn haar deel, en hoewel het de lens is waarmee ik mijn digitale SLR tocht ben begonnen, heeft ze in bijna een jaar geen deel meer van mijn equipement uitgemaakt. Wijd op de huidige 1,4x digitaal werkt niet voor mij. De 10,5mm fisheye wil ik nog wel graag op mijn toestel vijzen, maar alles tussen dat en de 70-200 heeft voor mij geen nut. De vijftig mag dan nog full time als body cap dienen, echt gebruikt wordt hij daarom niet. Digitaal is voor tele. En voor snelle resultaten. Crop factor sucks. Veel meer dan vijftig millimeter.

Zondag, op ParkJazz, zal mijn standaard uitrusting bestaan uit de D70 + 70-200 (op ISO500), en de Leica met 50 en 90mm. Net zoals Perre zal ik een twee-, drietal films meehebben, de Fuji Superia 800 (of 1600) en de Fujij Neopan 1600; en misschien de Kodak T400CN. De Neopan heeft zijn degelijkheid al lang bewezen; de T400CN ook, maar daarvan ligt de gevoeligheid te laag (lees: onbruikbaar op BNRF); de echte test zal de Superia 800 zijn. Als ik daar behoorlijke resultaten mee krijg, dan zou ik wel eens op BNRF de helft digitaal, en de helft analoog durven werken. Het voordeel van T400CN en Superia is dat ik ze bij het lab kan binnengeven, en de volgende dag reeds ontwikkeld terugkrijg; bij de Neopan moet ik of een paar dagen wachten –en dat gedul heb ik niet– of zelf ontwikkelen. Ik heb nog een tiental rolletjes van BNF en Middelheim van vorig jaar liggen, die op ontwikkeling wachten. Niet alleen tijdgebrek, maar voornamelijk ‘nut’ is daartoe de reden. Eenmaal ontwikkeld, kan ik met de negatieven niets aanvangen: geen doka om af te drukken, geen scanner om te digitalizeren.

Waarom is er geen labo-service voor z/w als die voor de C41 (kleur en T400CN)?

rommelmarkt

Niet alleen op de (Oude) Beestenmarkt valt er ’s zondags iets te beleven, als je een beetje verder doorsteekt, kan je meteen ook naar de rommelmarkt op Sint-Jacobs!

Allez, rommel; brocant noemen ze dat, geloof ik (al staat het woord niet in van Dale). Voor elk wat wils: van Jommekes aan dumpprijzen tot vazen van Gallé. (De prijzen zijn ondertussen wel goed gekend, maar toch, er zijn zeker nog buitenkansjes.)

(En voor wie het zich mocht afvragen: ik heb wel degelijk de smaak van het analoge gebeuren opnieuw te pakken.)

beestenmarkt

Zondag kan een mens al eens een marktje meepikken in Gent. Een tijdje geleden bezochten we de Oude Beestenmarkt.

“Zijde gij van de pers?”, vroeg een van de standhouders op de Beestenmarkt mij –niet zonder de nodige argwaan– toen ik met mijn fototoestel ook zijn erf bestreek. Gerustgesteld door het antwoord hield hij zich niet langer in: “Ze willen alleen sensatie, die journalisten. Maar ons ne keer een deftige vraag stellen, vergeet het maar!”

(Gisteren reeds gepost als ‘Foto van de dag‘ op Gentblogt.)

optimized for ditgital use

Op de Leica M lenspagina kan u het volgende lezen:

Leica M lenses now optimized for ditgital use.

The Leice M lenses will be equipped with a new code on the bayonet ring in future to enable the planned digital Leica M camera to recognize the lens type. All lenses leaving the factory from July 1st, 2006 onwards can still be fully used with the current analog cameras as well as classic models built after 1954. Lenses in the current range as well as many earlier models can be retrofitted at the cost of the owner to benefit from the image optimization in the camera. The lenses are compatible with the planned digital M camera even without retrofitting, except that the additional features cannot be used.

75 EUR per lens kost die retrofitting. In de bijbehorende folder stelt Leica Camera AG: The launch of the digital Leica rangefinder camera is planned for the second half of 2006.

Fotokina in september brengt dus de digitale M van Leica; de Panasonic DMC-L1 met de Leica FourThirds D-lens (beide reeds getoond op PMA); en de nieuwe zaken van Nikon (D80? D3X? D3H?). Ik ben benieuwd.

The Bluesstore

Zaterdag vond de vijfde editie van het bluesfestival The Bluesstore plaats in Zele. Zele is de ‘hometown‘ van Tessa, en bovendien is het haar nonkel die het festival organisteert. Puur voor de fun, al zijn ze best bekend, zo heb ik me laten vertellen. We zeggen al een paar jaar dat we zeker komen kijken/luisteren, en voor dit lustrum konden we moeilijk ontbreken.

Voor de eerste keer vond het festival plaats in een tent aan de kerk van Zele. Er stonden drie groepen op het programma.

The South, een Belgisch-Nederlandse band rond de Antwerpse Janne Swolfs. Voornamelijk zuiderlijke blues (New Orleans), die een beetje afgestoft overkwam. Goed als opener.

Ze werden opgevolgd door Maxwell Street, een groep die twintig jaar geleden reeds werd opgericht, en daarmee meteen één van de pioniers in de Belgische Blueswereld werd. Chicagoblues. Yeah! Meer mijn stijl, en wat mij betreft het hoogtepunt van de avond. Wegens overlijden van een van de leden werd de bezeting nogal door elkaar gehaald, en waardoor, als ik mijn papiertje bekijk, slecht één van de oorspronkelijke leden nog mee op het podium stond (Marino Noppe).

Afsluiter waren the Blues-o-matics, die geheel de verwachtingen van hun naam inlosten. Ietwat commercieel, maar ze wisten behoorlijk de ambiance in de keet te brengen (houden). Een mengeling van rockabilly, cajun, hony-tonk en tex-mex, waaraan zelf Van Morrison niet wist te ontsnappen.

Niet geheel mijn ding, maar vooral Maxwell Street was zeker de moeite waard. En ik heb nog eens de kans gekregen om foto’s te nemen in andere dan de gewoonlijke omstandigheden:

digitale vergroter

Even terug naar die digitale vergroters. Meteen na die post heb ik domweg op Google de termen digital enlarger ingegeven, en meteen kwam ik met een hoop zaken terug, waarbij vooral de DeVere 504 DS Digital Enlarger opviel [01 02].

Recent kreeg ik echter een mailtje van Opa Pettson, waarin hij me verwees naar een discussie op flickr. Daar had ene Jason “pyro” Putt het over waiting for price of digital negitive transperant lcd’s to come down in price, en daarbij zelf refereerde naar Müllersohn, een Duits bedrijf dat een digitale vergroter verkoopt. De L1200 bestaat eigenlijk uit een Durst vergroter met een speciale Digitale ‘kop’ met een resolutie van 7,7 MP, die zowel Z/W als kleur aankan.

Langs de andere kant lees je dan bij Pietel hoe tevreden hij is van zijn (digitale) laboprints, en hoe zijn digital workflow verschoven is van Digital Asset Management en RAW bewerking, naar afwerking voor print en kleurprofielen.

Fascinerend allemaal, en het maakt het er lang niet makkelijker op. Vooral de amateur die het grotendeels zelf wil doen heeft het lastig te ontdekken welke richting de beste is om uit te gaan. Fotoprinters of vergroters? Een strijd die nog niet eens echt begonnen is.