Een middelbare scholier, dat ziet er zo uit. Hij zit in het eerste jaar Latijn (Klassieke Studiën heet dat tegenwoordig), samen met zijn vriend S. En ook J., een meisje uit het V.E.M.-orkest, zit bij hem in de klas. En hij heeft een locker. En vakken zoals PO en LO en NW en AA en TC en GO en… en… en…
Vanaf september gaat hij schermen, de zoon. Vanochtend waren we –samen met nog een aantal geïnteresseerden– te gast bij de Gentse Koninklijke en Ridderlijke Sint-Michielsgilde. Officieel werd de gilde gesticht in 1613, wat niet alleen betekent dat ze binnen twee jaar vierhonderd jaar oud is, maar tevens dat ze de oudste schermclub ter wereld is. De eerste maand wordt er proefgedraaid, om te zien of er langs beide kanten engagement is, maar Henri is enorm enthousiast –zelfs nu hij weet dat er in het eerste jaar weinig of geen degens of floretten zullen aan te pas komen. (Al mochten ze het wel eens proberen, vanochtend –Henri staat rechts op de foto.)
Die jongen doet nu al twee dingen die ik had willen doen toen ik zijn leeftijd had, en allebei geheel op eigen initiatief. Zou daar dan toch iets genetisch overgedragen zijn?
Vandaag ging het hierom…
en hierom…
En ik acht mij gelukkig dat hij nog even niet in festivals geïnteresseerd is.
Ja ik weet, take a number. Iedereen klaagt over het weer, ge moet er u bij neerleggen en er het beste van maken. Dus gingen de zoon en ikzelf over tot herfstactiviteiten. Ttz ik ben eerst wat gaan lopen in de regen, dan hebben we wat gelezen, zijn we in het centrum getrokken om te lunchen (Tasty World), hebben we een videospelletje gespeeld (iets van Lego Star Wars), naar James Bond gekeken (Goldeneye), en eten gemaakt.
Woensdagochtend gaat hij evenwel de zon opzoeken (samen met mijn moeder). Ze gaan naar Portugal, alstublieftdankuwel, waarschijnlijk een van de meest zonnige plaatsen in Europa. Ik zal al tevreden zijn als het niet regent op Jazz Middelheim.
Ik heb wat Lego teruggebracht, zei hij, toen hij terug thuis kwam van twee dagen zee. Al zijn Lego was net verdwenen, gearchiveerd bij de grootouders, maar blijkbaar is hij nog niet geheel klaar voor dat afscheid. Ach, laat hem nog maar wat troepen aansturen.
’t Is duidelijk, ik maak te weinig foto’s van mijn gezin. Toen ik ze vroeg te poseren tijdens het dessert gisteren in het Lepelblad, waren ze allebei precies zéér bereidwillig. Zolang ze maar niet te herkenbaar waren.
Gisteren hebben we Henri afgleverd in Vergnies, vlak bij de Lacs de l’Eau d’Heure. Hij gaat er met de V.E.M. op muziekkamp, maar er zal ook nogal veel tijd zijn voor sport en spel. Het is voorlopig alleen voor de jongeren, maar volgend weekend mogen ook de volwassen meespelen. (Zonder mij, want ik zit op Gent Jazz, nietwaar.) We zijn een beetje vroeger daarheen gereden en hebben een beetje rondgeneusd aan dat meer (ja, we hebben over de barrage gereden), en hebben als heel vlot gevonden, ondanks een paar wegomleggingen. Hoe deden we dat vroeger toch, zonder gps.
Hij verblijft in het maison de village in Vergnies, en ze zaten zich daar al allemaal goed te amuseren, toen de ouders druppelsgewijs weggingen. Op de terugweg zijn we nog in een lokale afspanning gestopt –heel erg veel was er (nog) niet in de buurt. De pizza’s waren goed, en goedkoop. Nog goed dat Wallonië nog in België ligt, of ik had geld moeten wisselen en grenscontroles moeten ondergaan. Of is dat niet meer nodig, tegenwoordig?
De jongens van 6B (er ontbreekt er minstens één). De meisjes waren elkaar huilend in de armen gevallen.
En ziet: hij mag naar het middelbaar. (We zijn bijzonder tevreden met zijn eindresultaat.)
Vandaag hebben we voor het eerst eens wat langer gelopen. We lopen nu al een maand twee keer per week samen, Henri en ik, altijd een relatief korte afstand van anderhalve kilometer. De gemiddelde snelheid ligt rond de 6’20” per km.
Vandaag legden we 4,23 km af in een tempo van 6’52”, zonder te stoppen (hoewel ik hem om de haverklap heb gevraagd of hij niet eventjes wou stappen). Behalve rondlopen op de speelplaats en wat spelen in het zwembad van zijn grootouders, doet de jongen verder niets van sport, dus ik ben verschrikkelijk tevreden met zijn vooruitgang. Ik ga nog eens wat gestage trainingsschema’s opdiepen.
Ze staan zowat allemaal op, vermoed ik, de zesdes van Henri zijn basisschool (Henri zit grotendeels verscholen achter een pet). Vanavond was het groot afscheidsfeest voor leerlingen, leraren en ouders, en het was geslaagd. Nog twee dagen en zijn lagere schooltijd is voorbij. Ik ben al zenuwachtig voor september.