Categorie: computers & internet

betreurenswaardig

Te belachelijk voor woorden: Gamesector betreurt gewelddadige imago (bron: DS).

De beroepsvereniging van fabrikanten van interactieve computerspelen in de Benelux (BLISA) betreurt dat gaming voortdurend ongenuanceerd gelinkt wordt aan gewelddadig gedrag. Die organisatie wil een maatschappelijk dialoog aangaan naar aanleiding van de link tussen gaming en de dubbelmoord in Antwerpen van vorige week.

(Dat ongenuanceerd gelinkt, daar wil ik ze nog wel in volgen.)

Volgens BLISA krijgen games, films of andere media onterecht een gewelddadig imago opgeplakt. De idee dat de meeste computerspelletjes gewelddadig zijn, klopt niet. Zo waren 67 procent van de nieuwe computerspelen in 2002 geschikt voor kinderen vanaf drie jaar. Slechts 5 procent van de computerspelen (sic) is bestemd voor volwassenen.

*kuch* *verslikt zich in koffie* *herleest*

Zo waren 67 procent van de nieuwe computerspelen (sic) in 2002 geschikt voor kinderen vanaf drie jaar.

*herleest opnieuw*

Cijfers van 2002?! Voor een maatschappelijk relevante discussie? Wacht, ik ken nog cijfers: ‘Zo waren 100 procent van de nieuwe computerspelen in 1969 geschikt voor kinderen vanaf drie jaar.’

Slechts 5 procent van de computerspelen is bestemd voor volwassenen. Hmmm. Laten we dit even in de context plaatsen van wat hieronder staat:

BLISA maakt ook gebruik van een zelfregulerende leeftijdsclassificatie voor games. De Pan-Europese game indicator (PEGI) geeft op de verpakking van elk computerspel aan voor welke leeftijd het spel bedoeld is. Daarnaast verantwoordt PEGI de leeftijdskeuze aan de hand van pictogrammen. Dat kan zijn omwille van het geweld (vuistje) of angstaanjagende beelden (spinnetje). Ook zijn er pictogrammen die wijzen op discriminatie, druggebruik, sex of grove taal.

Herschreven geeft dat dus: ‘slechts 5 procent van de computerspelen hebben een zelfregulerende leeftijdsclassificatie van 18+ gekregen’.

Kijk, ik ben volledig voor het leggen bij de verantwoordelijkheid waar ze thuishoort, en dit geval dus voor een groot deel de ouders, die in deze permissieve maatschappij steeds vaker aan de opvoeding van hun kroost voorbij gaan. Maar een statement zoals Gamesector betreurt gewelddadige imago, draagt evenveel waarde als: Tabaksfabrikanten betreuren longkankers.

Een klein beetje serieus blijven, hé mensen.

boud

Er zijn zevenentwintig invalshoeken om dit stukje te schrijven.

(1) Mijn madam is weg (girls night out), en dan maak ik altijd van de gelegenheid gebruik om een aantal boude dingen te doen.

(2) Hoewel ons huis (en onze tuin) ruim genoeg is (zijn), leven wij voor een groot deel in onze slaapkamer. Het is zelfs zover gekomen dat des zondagavonds –tot grote vreugde van Henri– wij wel eens het avondmaal in bed durven nuttigen. Alles moet dan immers toch rap gaan, want tegen acht uur word ik verwacht bij Tuur voor het jazz-optreden van de week.

(3) In afwachting dat (a) de zolder of (b) het ‘kot’ vanachter in de tuin geprepareerd wordt tot mediakamer, staat de meeste multimedia gegroepeerd in de slaapkamer en het aangrenzende bureau.

Euh. Goed. Genoeg getalmd. Dit is het tweede cadeau van Henri dat naar onze slaapkamer verhuist. Zelf ziet hij daar geen graten in –hij doet niets liever dan tijd in het ‘grote bed’ te spenderen– dus dacht ik: what the heck; er is toch niemand om mij tegen te houden.

Naast de lava-lamp, die hij elke dag met grote zorg en veel plezier ontsteekt, kan hij nu vanuit het ‘grote bed’ ook met de Xbox (360) spelen (Amped). Geluidsgewijs is dat overigens een grote stap vooruit, van de hooftelefoon op het piepkleine Loewe tvtje, naar de Beocenter met de twee Beolabs 8000. Een verbetering waar ook papa kan van meegenieten (Call of Duty 2). Als hij mag (of als Henri slaapt).

Als ik nu nog Media Center zou hebben, of de mac (iTunes) met de Xbox zou kunnen connecteren…

synchroon

Nu NetNewsWire eindelijk volwaardig deel uitmaakt van de NewsGator familie, werden alle FeedDemon voordelen ook voor de macgebruikers opengesteld.

Mijn RSS ‘abonnementen’ staan immers allemaal proper op mijn mac, waar ook mijn e-mail archief op bewaard wordt, zodat die mac minstens één keer per dag wordt aangesproken om de mails van de verschillende accounts naar het archief te verslepen (itt tot de PC die soms dagen uitblijft). Meestal maak ik dan van dat moment gebruik om al die feeds te verwerken, gezien ik er enkel vanop die manchine aan kan, en ik geen zin heb om dat anders allemaal manueel vanop verschillende locaties bij te houden.

Maar op 9 mei werd versie 2.1 van NetNewWire gereleased:

This release of NetNewsWire includes new features such as NewsGator syncing, posting to del.icio.us, sending articles via email, printing, and sorting subscriptions by attention. It’s also a universal binary and includes lots of performance enhancements and bug fixes.

NewsGator syncing en posting to del.icio.us zijn dé twee features die het voor mij doen (met NewsGator syncing op ruime voorsprong). Vanaf heden syncrhoniseren mijn feeds vanop mac zich automatisch met NewsGator, waardoor ik vanaf nu ook vanop de PC kan verder volgen (en vanop het werk), zonder dat ik alle feeds manueel als ‘read‘ moet bijwerken op de mac.

Twee verschikkelijke leuke bonussen:

  1. This is a free upgrade for everyone who already bought a NetNewsWire license.
  2. two free years NewsGator Online Premium

Eindelijk! Ik kan nu al niet meer zonder.

cim

Zegt Peter (terecht):

Waarom De Morgen on line een weergave van de gedrukte krant verkiest boven een “echte” site, heeft minder te maken met vakmanschap of klantvriendelijkheid dan wel met het reglement van het Cim, lees ter verduidelijking eens het Reglement voor Echtverklaringen Oplage en Verspreiding Pers (PDF) (in het bijzonder Artikel 20 bis over On Line Abonnementen):

Ik broed al een tijdje op een artikel over het Centrum voor Informatie over de Media (CIM), en het verwondert mij eigenlijk dat nog niemand dat heeft gedaan (lijkt mij iets voor LVB) –misschien heb ik het over het hoofd gezien.

Met veel grootspraak gaat CIM er immers prat op mee te zijn met haar tijd: Om de evolutie van de nieuwe digitale ON LINE (sic) technieken te kunnen volgen, integreert het CIM in haar processenverbaal van echtverklaring, de titels van dagbladen en tijdschriften die aan de lezersmarkt ON LINE (sic) versies aanbieden. Het reglement in artikel 20 bis getuigt echter van een redelijk beperkte visie op die ontwikkeling.

Een beetje meer in detail (zoals Peter het ook reeds in de comments heeft geplaatst): zijn er enerzijds vormvoorwaarden, maar tevens financiële voorwaarden, waaraan een online publicatie moet voldoen voor CIM.

De vormvoorwaarden stellen dat de online versie zo dicht mogelijk de gedrukte versie moet benaderen. Vorm wordt hier op een zo ruim mogelijke manier bekeken, want vorm slaat zowel op vormgeving als op inhoud. Niet alleen moet een online versie van een krant dus alle informatie van het gedrukte equivalent bevatten (tot foto’s en –nationale– reclame toe), maar tevens moet die online versie zoveel mogelijk op de papieren versie gelijken. CIM stelt zelfs dat, om een artikel te kunnen lezen, dat artikel eerst op de volledige krantpagina moet worden getoond, alvorens men eventueel een uitvergroting van dat artikel mag tonen (wat dan in PDF, HTML, GIF, JPG of wat dan ook mag). Maar die tussenstap is noodzakelijk. De online versie van DM beantwoordt hier volledig aan (ook in de vorige versie), maar hoe zit het dan met de onvolprezen tekst-versie (HTML-versie) van DS?

DS biedt immers drie versies aan van de online krint: de krant in beeld, die, conform het reglement van CIM eerst de volledige pagina toont, waarne de lezer die pagina als PDF kan bekijken; de krant in tekst, die weliswaar nog steeds de rubricering van de papieren versie overneemt, maar niet langer de pagina-opmaak van de gedrukte versie weerspiegelt en dus, strict genomen, niet voldoet aan het reglement van CIM; en de krant in PDF, die enkel toegankelijk is voor de (louter) digitale abonnees van DS (dus mensen die geen papieren versie in hun brievenbus ontvangen), en die toelaat de volledige krant als PDF te downloaden.

(Heeft DS een deal gesloten met CIM? Tellen ze de bezoekers van de tekstversie niet mee?)

Naast de vormvoorwaarden stelt CIM ook een aantal financiële voorwaarden vereisten voor de online krant. Zo stelt men een gelijkheid van tarief voorop tussen gedrukte en online versies, al staat men een korting toe van maximaal 66% t.o.v. het papieren abonnement. Dat verklaart meteen waarom een digitaal abonnement voor DS zo duur is, en DM het lang niet heeft aangeboden, maar nu hetzelfde bedrag vraagt als voor het papieren abonnement. Een gecombineerd abonnement voor eenzelfde persoon, zoals zowel DM als DS aanbieden, telt voor CIM enkel mee als 1 abonnement –lijkt mij logisch.

Vergelijk de online abonnementen: 49 USD per jaar voor NYTimes vs 244 EUR per jaar voor DM vs 126 EUR per jaar voor DS. 126 EUR per jaar is overigens minder dan 50% (en geen 66%) van een abonnement op de gedrukte versie.

Het zou gemakkelijk zijn om te stellen dat CIM, net zoals het IFPI en andere gelijkaardige minder geëvolueerde organisaties, hiermee vooral in haar eigen vel snijdt. Alleen zitten er in CIM nogal wat vertegenwoordigers van de traditionele pers, die eigenlijk zelf zouden kunnen meebouwen aan een dergelijke ontwikkeling naar of van de digitale media. (Zouden ze kunnen omgaan met RSS abonnementen?) Hoe langer ze wachten, hoe moeilijker ze het zullen hebben om op te tornen tegen de regionale initiatieven, al zijn we natuurlijk nog lang niet zo ver.

(Wat betreft de gebrekkige online interface van de ‘nieuwe’ DM, denk ik niet dat de schuld daarvoor enkel bij CIM te leggen valt. Kijken we maar naar de creatieve oplossing van DS. En nu ga ik eerst mijn online krant lezen. DM heb ik bij het ontbijt al doorgenomen –de meer toegankelijke gedrukte versie vanzelfsprekend.)

spontane sollicitatie

Geachte heren Desmet & Mijlemans,

Proficiat met de restyling van uw krant. Sommigen beweren dat de leesbaarheid er niet meteen op vooruit is gegaan, maar ik vermoed dat de gewenning de komende maanden en jaren aan dat euvel wel zal verhelpen –al blijft het jammer dat de kleinere koppen binnen nauwe kleurenbanden worden genepen. Kwatongen beweren dat de vorm nu eindelijk de lifestyle inhoud heeft gevolgd, maar dat zal u mij niet horen zeggen. Meer zelfs, u zal weinig of niets over de gedrukte versie van de krant uit mijn mond vernemen.

Jaren heb ik immers moeten wachten op een online versie, en pas nadat de grootste concurrenten reeds rustig hun plaatsje op het internet hadden verworven, werden wij verrast met een digitale Morgen. Omdat u in uw aankondigen voor de nieuwe layout had gealludeerd op een tienjarige voorsprong voor de gedrukte krant, keek ik vol verwachting uit naar het online equivalent. Hopelijk kan u mijn ontgoocheling begrijpen.

Toegegeven, u bent de New York Times niet, maar van de investering van 110 miljoen euro voor de drukkerij hadden er toch een paar (of had er toch minstens één) af gemogen voor een doordachte website? En dan bedoel ik een echte website, geen online versie van die gedrukte krant, zoals men ook 10 jaar geleden bedrijfsbrochures tot bedrijfssites omtoverde. Want laat ons eerlijk zijn, niemand heeft een boodschap aan de onleesbare thumbnails van de gedrukte krant.

Content is king, schreef Bill Gates in 1996 reeds. En hoewel een krant natuurlijk aan inhoud geen tekort heeft, moet die inhoud toegankelijk zijn (leesbaar, vindbaar, en linkbaar). Kortom, zonder al te veel in details te treden –al zou ik het hier graag eens met u beiden over hebben– zal u het met mij eens zijn dat er (veel) ruimte is voor verbetering.

Mag ik u bij deze mijn diensten aanbieden? Ik heb ruime ervaring met het internet, zowel zelfstandig als in loondienst en als vrijwilliger. Ik heb de boom meegemaakt in de jaren 90 en de bom rond de eeuwwisseling. Ik heb de opmaak zien wijzigen van semantisch naar pixels en tabellen, en opnieuw naar semantisch; van Gopher naar HTML; en van TABLE naar DIV. Ik ken het verschil tussen accessibility en usability, en wat meer is, ik weet het ook toe te passen.

Wat denkt u ervan? Zullen we er samen voor zorgen De Morgen ook op het internet een mooie voorsprong te geven?

google tagging

Hoewel ik wreed content ben van Google Calendar, zijn er nog een aantal zaken die ik mis.

  • tags: waarom kan ik geen tags toekennen aan mijn events? Jazz bijvoorbeeld, of literatuur of schoolfeest of persconferentie; enfin, u kent het principe. En dan zou ik mijn informatie ook via tags langs mijn publieke kalenders kunnen delen met andere mensen. Zoals Flickr.
  • geo-toestanden: een beetje een uitbreiding van die tags. Alle evenementen in Gent bijvoorbeeld.
  • herbruik van gegevens. Stel ik geef in dat ik op 7 oktober ergens naartoe moet; ik nodig vervolgens Tessa uit om mee te gaan; en zijn aanvaardt. Dan staat die informatie toch twee keer in mijn agenda, namelijk voor mijzelf, en voor Tessa die haar kalender met mij heeft gedeeld. Waarom niet gewoon herbruiken, en met een icoontje aanduiden dat het gedeeld wordt?

(Hm. Het geeft mij in elk geval weer een kop vol ideeën, maar (gelukkig?) ook het besef van te weinig tijd om eraan te beginnen.)

improved

Zeg juffrouw C. (niet van diezelfde externe firma) tegen mij gisteren, tijdens een demo van een geupdate versie van I.R.I.S. DocShare: “Natuurlijk is alles ondertussen veel gebruiksvriendelijker geworden.” Waarop ze me demonstreert hoe de admin interface nu altijd in de rechterbovenhoek beschikbaar is.

De admin interface bestaat uit een lijn icoontjes, zonder bijschrift, en geheel afwijkend van wat men zou kunnen omschrijven als standaard iconen (of toch algemeen aanvaard). ‘Logoff‘ is een bliksemschicht (terwijl dat bij FTP programma’s vaak ‘connect’ is); de ‘Admin‘ opties zitten verscholen achter een poppetje, en dan is er nog een wereldbol, waarvan de tooltip leest ‘Extranet‘, en als ik erop klik kom ik in een infinite (refreshing) loop terecht. Die toolbar (mystery meat navigation) ziet er zo uit (op een babyblauwe achtergrond):

Search Basket Settings MailUS Help Extranet Admin Logoff

Vroeger was alles in asp, zo gaat ze verder, maar sinds .net zijn ze de omgeving beginnen ombouwen naar aspx. Zonder twijfel een verbetering –.net is mijn toebak niet– maar ze hadden toch beter wat meer aandacht aan de user interface besteed.

Maar kijk, vroeger kon men alleen commentaar bij een folder leveren, nu kan je ook commentaar bij een document leveren. Je moet gewoon op het icoontje klikken (alles bestaat uit iconen).

Hoe je kan zien of er al commentaar geleverd werd? Wel, door op dat icoontje te klikken, antwoordt de nu lichtjes geïrriteerde developper die juffrouw C. vergezelt, terwijl hij mij aankijkt alsof hij zijn uitleg alweer voor een computerleek moet doen. Of hij er dan niet aan gedacht heeft om daar gewoon een cijfertje naast te plaatsen, zodat men kan zien of er commentaar is vóór men op het icoontje heeft geklikt? Rester bouche bée heet zo’n reactie in zijn moedertaal, geloof ik. Terwijl u en ik best weten dat dergelijk idee niet meteen het meest revolutionaire is.

DocShare bestaat eigenlijk uit een basis shell met een hoop losse modules errond gebouwd. Hun module Surveys kostte vroeger 15.000 EUR, maar kost nu nog slechts 5.000 EUR. Nee, het zijn geen solden, maar de prijzen zijn gewoon ‘realistischer’ geworden. Ze hebben nu ook Collaborative Workspace Module (ik heb de prijs niet gevraagd). Waaronder ik verstond dat er zou kunnen samengewerkt worden rond documenten, met versioning en al, maar neen. Uit de demonstratie en de uitleg blijkt dat het gaat om iets wat in pakweg Microsoft Sharepoint wordt omschreven als Dashboards. Een webpagina waarop een aantal zaken zijn samengebracht, zoals een kalender, de coordinaten van de verantwoordelijke(n) van het onderdeel, de relevante groepen, een opsomming van wat documenten en zo’n survey van 5.000 EUR.

Meer logica met icoontjes? Er is een Forum Module, en als je de lijst met topics krijgt, dan krijg je links van elk onderwerp (topic) een icoontje, waarop je moet klikken om de informatie te kunnen lezen. Klikken op het onderwerp zelf, lukt niet. Zeer intuïtief voorwaar.

Integratiemogelijkheden? Ah nee, er is geen synchronisatie mogelijk tussen de Calendar Module de kalender op uw netwerk. Maar ja, er is wel synchronisatie mogelijk voor het adresboek (de Contacts Module). Evenwel enkel van DocShare naar Outlook, niet andersom.

Nee, nee, nee. Het is niet wat ik zoek. Heeft iemand een beter voorstel?

was het maar gisteren

“De Morgen” is totaal vernieuwd. Een nieuwe krant die u door de feiten van de dag gidst, u achtergrond en duiding biedt en gemaakt is voor mensen die niet genoeg uren in hun dag vinden. Met dat doel voor ogen hebben we ook de onlinekrant op onze website vernieuwd. Nog meer dan vroeger staan toegankelijkheid en gebruiksgemak centraal.

Jaja, zo staat het er letterlijk: toegankelijkheid en gebruiksgemak centraal. Misschien moeten ze dat meer eens opzoeken, bij De Morgen. 10 jaar voorsprong nemen ze, naar eigen zeggen, met het nieuwe formaat en bijhorend procédé op hun concurrenten. En meteen gaan ze ook weer 10 jaar in de tijd terug voor de online versie van hun krant.

DM online DM online

Een online krant is geen gedrukte krant. Ze zouden het allemaal honderd keer moeten schrijven, daar op de redactie.

  • Wat is de zin van die verkleinde pagina’s als navigatie als toch niemand kan ontcijferen wat erop staat. Of denken ze bij DM dat hun lezers de krant alleen maar voor de prentjes kopen?
  • Wat is de zin van de thumbnails van een (dubbele) pagina? Alweer: niemand kan lezen wat erop staat. Als je er met je muis over beweegt, krijg je geen stukje tekst meer te zien over het artikel; als je erop klikt, krijg je een groter formaat, maar minstens even onleesbaar in als het andere. Maar! Hoho! De mannen van DM hebben Lightbox JS (nu ook versie 2.0) ontdekt. Ze zijn mee met hun tijd hoor. Nuttig!
  • We krijgen nu eindelijk wel de volledige artikels in één keer te zien, maar op pagina 18-19 bijvoorbeeld krijgen we twee keer iets over An Pierlé: het bijschrift en het artikel. Allez, schoonheidfoutje, zeker?
  • Als je de foto’s wilt zien, moet je de ganse bladzijde downloaden. Niet het artikel, maar de ganse bladzijde. Klikken op Boekentoren voor WK voetbal geeft me dit akelig lege scherm; als ik de foto wil, moet ik een PDF van 0,7 MB downloaden.
  • Er is geen mogelijkheid om de volledige krant als PDF te downloaden.

Een vette nul op het rekest. Gebuisd over de ganse lijn, en eigenlijk moet ge zelfs in september niet meer terugkomen. 10 jaar vóór met uw papieren versie? Misschien, ik krijg ze pas vanavond in mijn handen. Maar jullie staan alvast opnieuw een paar jaar achter met de online versie. Geef mij maar DSO als interface. Of zelfs DM van gisteren. Dan kon ik ze tenminste nog lezen.

(Voor wie het wat moeilijk heeft met begrijpend lezen: bovenstaande gaat enkel over de online versie van de ‘vernieuwde’ De Morgen.)