Gewoon voor de fun, hebben we vandaag nog wat rekensommen gemaakt. (Ook omdat het de ganse dag regende, en we geen goesting hadden om naar buiten te gaan.)
Categorie: bereisd
Schoolgaande jeugd
We schieten goed op, met de lessen. Zo goed, dat er ook in Seattle gegarandeerd tijd zal zijn voor een museumweek (daar kijkt hij erg naar uit), en dat we stilletjesaan aan de eindtoetsen mogen beginnen denken ook. Vandaag was het wiskunde, en sommige vragen vind ik allesbehalve vanzelfsprekend.
Die pull heb ik hem verplicht om uit te doen, niet zoveel later dan deze foto werd genomen. ’s Ochtends kan het inderdaad wel wat frisjes zijn, maar de temperatuur is vandaag alweer aardig opgelopen. De studiepauzes op het terras zijn fantastisch; soms geef ik ook les buiten, maar we laten ons –allebei– veel te makkelijk afleiden.
Lazy Sunday
’t Heeft wel twee minuten geregend vandaag, terwijl wij in de Metropolitan Market (het equivalent van den delhais) wat inkopen deden. Dat was na de brunch, maar voor de koffie. We hebben naar huis geskyped, en dan hebben we buiten gezeten en gelezen. En avondgegeten op het terras in de zon. Welk een heerlijke zondag.
Goed weer vandaag
Het was een mooie dag vandaag. Henri en ik hadden besloten om vanochtend nog eens in de Café Presse te gaan ontbijten. Tijdens ons eerste Seattle verblijf, twee jaar geleden, woonden we daar drie straten van, maar vandaag zaten we een dik half uur op de bus voor we ter plaatse kwamen.
We bestelden een cappuccino, een vers fruitsap, een omelette aux herbes en een frisse salade van asperges, en het bracht meteen allemaal herinneringen terug –zelfs bij Henri. De koffie bij Café Presse is heel lekker; de bonen komen van Caffé Vita, er is er hier één niet zo ver vandaan (op 5th Avenue North), waar ik al een heerlijke macchiato heb gedronken.
Achteraf stapten we binnen bij Stumptown (vlak naast Café Presse), voor een hot chocolate en een macchiato en een cappuccino (ik kon het niet laten, ik heb er twee koffies gedronken), en ik bracht bonen mee: Indonesia Gajah ACEH, volgens de meneer van Stumptown “sweet but earthy“. Ik kijk er al naar uit om hem te proeven.
Mjah, en dan gingen we onze gewone weg van weleer af: eerst hebben we een beetje in het Cal Anderson park gekuierd –zie Henri hierboven met de voeten in het water. Nadien gingen we naar downtown, langs de Sonic Boom –twee jaar geleden, toen ze nog op 15th bij de Safeway zaten ging ik er redelijk frequent langs, nu zijn ze verhuisd naar Melrose Ave.
Ondertussen was het zo warm geworden dat we wel binnen moesten vluchten in de Pacific Place. Een shopping mall, maar ook een cinema (AMC), waar we ‘dan maar’ naar Iron Man 2 hebben gekeken (rated PG-13). Achteraf smeekte Henri mij de Borders binnen: het derde deel van zijn Warriors reeks is uit (de laatste twee heeft hij in het Engels gelezen), en hij wou graag deel vier. Ik heb hem gezegd dat hij ten vroegste maandag opnieuw een boek krijgt, en dat hij maximaal twee boeken per week zal krijgen. Hij leest al meer dan ikzelf –en bovendien dus ook nog in het Engels. “Hoezo jullie lazen nog geen Engelse boeken toen jullie mijn leeftijd hadden”, verwonderde hij zich al bij Tessa.
—
Kan er iemand Griekenland voor heel even uit de EU schoppen alstublieft? Het begint hier gelijk allemaal nóg wat duurder te worden. In juli mogen ze gerust terugkeren; ondertussen kunnen ze/we een oplossing zoeken –damn, was het maar zo gemakkelijk.
Pakjes (i)
Amazon heeft mij een trial van Prime cadeau gedaan, waardoor al mijn bestellingen nu (gedurende een maand) gratis binnen de twee dagen worden afgeleverd. Ik verwacht morgen een grote levering. (Eindelijk muziek!)
Ze (Amazon dus) hebben overigens ook een shopping app voor iPad (en iPhone), maar dit geheel terzijde.
“Ge moet anders ook eens die Hemkes proberen”, raadde een heel goede en wreed wijze Belgische (alt) saxofonist mij aan. Ik heb maar een half woord nodig natuurlijk, en vandaag lag er reeds een klein pakje voor de deur, met daarin een trio rietjes (mijn gewone Jazz Selects en twee verschillende sterktes Hemkes).
En er zat een cd in de bus, van DoM (Dawn of Midi), die mij gevraagd hadden of ik er niet eens naar wou luisteren –ze zijn met een groot blogoffensief bezig, heb ik de indruk. Binnenkort meer daarover, ik ga eerst die rietjes eens proberen.
(Euh ja, zoals ge ziet, het is hier heel zonnig. Voor morgen verwachten ze 23 graden.)
Happy Tessa op moederdag
Deze foto zou moeten volstaan, denk ik. Henri had vanalles gepland. Hij had zaterdag zelf een kaart en een cadeau gekocht in een winkel –ik was er niet bij, want ik lag met migraine in bed. Hij was met Tessa gaan winkelen, en terwijl zij –verplicht–buiten wachtte, ging hij boldly alleen de winkel binnen om er een kaart te kopen, een geschenk uit te kiezen, én te laten inpakken. Het gaat goed met zijn kennis van het Engels, vind ik.
Tessa werd getrakteerd op Berry Meyer Lemon Pancakes, een recept dat ik heb van Joy the Baker (ik zou die eigenlijk wel eens willen ontmoeten), en nadien een fruitgerecht met Meyer Lemon Curd. Ik wil al zo lang eens Meyer lemons gebruiken, maar bij ons in België is dat gewoon niet te vinden –of ik heb nog niet op de goede plaatsen gekeken.
Voor de pancakes is er enkel zest nodig, die duchtig in de suiker dient gewreven te worden.
Het deeg van zo’n Amerikaanse (karnemelk) pancakes trekt overigens in niet op deeg voor Franse pannenkoeken –het is eerder dik zoals voor wafels. Ze moeten ook iets langer, en op een iets lager vuur, in de pan.
En die Meyer Lemon Curd is een gewone curd, maar dan met sap van Meyercitroenen i.p.v. gewone citroenen.
Geen recept, maar ik bak die Amerikaanse pannenkoeken nog wel eens (ze werden hier heel erg gesmaakt), en dan bezorg ik u (eindelijk) nog eens een recept.
Muziek
Wat ik hier absoluut het meeste mis –behalve dan een handvol mensen die hopelijk weten wie ze zijn, maar ik vermoed dat er een paar zijn die het niet verwachten; edoch ik heb het over wat en niet wie— wát ik dus het meeste mis, dat is mijn muziek. Toegang tot mijn toch wel behoorlijke collectie –die ondertussen grotendeels gedigitaliseerd is, enfin de jazz toch– en een deftige muziekinstallatie om ze op af te spelen.
Wat ik eigenlijk niet echt mis, is de televisie. Ik heb nog geen enkele keer bewust naar tv gekeken. Henri heeft Cartoon Network, waarnaar hij dagelijks even mag kijken –zoals bijvoorbeeld naar seizoen twee van Star Wars The Clone Wars, dat vorige week net afgelopen is. (“Maar geen nood, papa, vanaf vandaag zenden ze gewoon vanaf seizoen één alles opnieuw uit.”)
Och, we gaan eens wat muziek bestellen zie, en op de laptop zetten. En we gaan binnenkort eens naar wat concerten gaan ook. Heb ik al gezegd dat Jef Neve hier binnenkort optreedt? Met José James? Geheel gratis zelfs?
Waar is Henri?
Onze backyard hier in Seattle, gezien vanop het terras (toegang via de keuken en de slaapkamer).
Werkvolk
Het is hier gelijk niet veel anders dan thuis, wat Tessa betreft. Ze staat op voor de zon, komt thuis als de zon onder is, en gaat slapen… als het werk gedaan is. Enfin, which is: never, dus stopt ze maar als ik lang genoeg zaag en/of als ze zelf begint te voelen dat ze er daags nadien als een vod gaat bijlopen als ze nog drie minuten verder doet.
Henri is al niet veel beter. Die mat ik af met minstens één thema (Frans, wiskunde, spelling, taal) per dag, zodat we op tijd de lessen kunnen afronden. Het streefdoel is eigenlijk 2,5 thema’s per dag, maar als het bijvoorbeeld les Frans is, dan gaat dat iets minder vlot dan wanneer het over wiskunde gaat. Zelfs al moet hij getallen als 4.278.059 delen door 52 of 0,9 door 0,35 –zonder rekenmachine welteverstaan. Breuken, zegt u dat nog iets?
Volumineus
Waar ik telkens weer aan moet wennen, zijn aan de volumes waarin alles hier verkrijgbaar is. Een plastic fles van 1 gallon melk (3,7 liter dankuwel) of, als het echt niet anders kan (u ziet de drogist al zuchten), een karton van een halve gallon; shampoo in flessen van 40 fl oz (iets meer dan een liter); en water in bidons van 2,5 gallon (bijna 10 liter).
Uit eten is bijna vanzelfsprekend net zo copieus, al bekijken ze u gelukkig niet alsof ge een vrekkerige Hollander zijt als ge uw bord wilt sharen met een tafelgenoot, of als ge na de maaltijd de rest mee naar huis neemt. Dat hoeft zelfs niet in een doggybag, ze hebben daar allerlei recipienten voor –sommigen hebben zelfs steeds een tupperware pot mee in de wagen.
Henri deed vanochtend helemaal mee met de volumineuze trend. Ik was vertrokken met een normale kom voor zijn ontbijtgranen, waarin achtereenvolgens een banaan, een stuk of wat frambozen, en een viertal aardbeien gesneden werden. En toen zat de kom overvol, en moesten er nog ontbijtvlokken en melk bij. Dus heb ik de kom maar een maatje groter genomen. Hij zag het helemaal zitten. Smakelijk.