Voor ik uit huis wegspurt, op weg naar mijn dagelijkse portie films, heb ik nog even volgende vragen:
Maya is het kersverse, nagelnieuwe dochtertje van onze goede vrienden Els en Maarten, waarvan Tessa meter is geworden.
Is het geen schatje?
(En de trotse vader mag niet ontbreken.)
(Maarten ken ik al van tijdens het middelbaar –hij is ontegensprekelijk barbarist— en Els heb ik leren kennen tijdens mijn studies Germaanse, waar ze ten andere penningmeester was toen ik er het praesidum voorzat (jaja).)
En zo heb ik opnieuw vakantie. De vierde keer dit jaar, als ik mij niet vergis. Op het werk vinden ze dat grappig.
“So, what’s on in Ghent this time, Bruno?” vroeg mijn collega met grote grijns op zijn gezicht. De vorige vakanties gingen immers richting Blue Note Festival/Gentse Feesten, Jazz Middelheim, en Jazz in ’t Park. Deze keer gaan we twee weken film kijken tijdens het filmfestival. “No kidding!”
Op het programma staan reeds:
Maar als ik mij straks nog eens goed over het programma buig, moet ik best in staat zijn om de gaatjes op te vullen –ik had tenslotte 40 films op mijn wishlist.
[Update 20051010:] al een pak gaatjes opgevuld met Tuning, Appleseed, Just like heaven en Elizabethtown.
[Update 20051011:] aanpassingen press screening
Dienstmededeling aan de reizigers: wil de bestuurder van het voertuig met nummerplaat xxx-xxx alstublieft zijn wagen verplaatsen?
Gisteren had ik nogal wat last van comment spam: meer dan 500 items op nauwelijks een uur tijd. Hoewel de spamfilter van Movabletype zowat 99% tegenhield, was het toch telkens een labeur om alle spam via de admin interface te verwijderen. Daarom heb ik mijn comment script hernoemd, en heb ik de ganse site rebuilt. Vermoedelijk is daar iets misgelopen, want vannochtend merkte ik dat de commentaar niet werkte. Aan dat euvel zou nu moeten verholpen zijn. (Mocht u problemen ondervinden, dan hoor ik het graag.)
Vanochtend hadden wij weer last van een ander soort spam, dat we óók maar hebben laten verwijderen. Tessa moest haar rondes doen op ’t UZ, maar is er dan maar via het openbaar vervoer vandoor moeten gaan. Geen probleem, maar het kwam ons niet goed uit. We hadden een drukke voormiddag gepland, en de wagen zou ons daarbij zeer goed van pas gekomen zijn. Eindbalans: de persoon die eerst geen zin had om vijf minuten te voet te gaan, moet nu veel verder te voet gaan en mag voor dat privilege bovendien 250 EUR neertellen; en wij mochten al onze plannen herschikken. Jammer, inderdaad.
(BTW Veel berichtgeving over dat takelen hoeft u hier niet te verwachten; hoewel er takelen (10) staat, in de titel, zitten wij ondertussen reeds lang ergens rond de 20.)
Uw anonimiteit respecteer ik zonder aarzeling. Ik heb even getwijfeld of ik er een nieuwe entry voor zou aanmaken, dan wel of ik in een commentaar zou reageren op uw feedback. Maar als mijn tweede onderwerp, later vandaag, evenveel reacties teweeg brengt als dat over Uitgelezen, kan het zijn dat mijn comment tegen vanavond uit de lijst (rechts) verdwijnt. En dan mist u misschien mijn antwoord.
Laat mij u vooral danken voor uw feedback, want dat wordt altijd zeer op prijs gesteld.
U hebt gelijk: dat er moet getakeld worden is verschrikkelijk jammer. En het spijt me oprecht voor uw sympathieke buurman (en zijn portemonnee). De signalisatie op de Albertlaan is een ramp, en het parkeersysteem zet aan tot vergissingen. Ik durf nauwelijks te suggereren dat er maar amper is nagedacht over de plaatsing van de bomen, maar ik vrees dat men eerder meetkundig dan praktisch tewerk is gegaan. Ook de ligging van het fietspad tov het voetpad is problematisch te noemen: tijdens het spitsuur is het zowaar gevaarlijker het fietspad over te steken dan de autoweg. Ik hoop evenwel nog steeds op beterschap, zowel wat betreft officiële signalisatie als de situatie fietsers/voetgangers.
Mag ik even op twee punten dieper ingaan?
(1) De stickers. Daar staat het volgende op vermeld:
VERKEERD GEPARKEERD
Bedankt om uw voertuig in het vervolg niet meer voor onze poort plaatsen.
Waarschijnlijk parafraseer ik, want ik draag ze gelukkig niet op zak. En ja, ze kleven nogal stevig aan de ruit. Dat is min of meer bewust. Al té vaak vonden wij die briefjes op onze poort terug. En dat vond ik dan weer maar weinig begripvol.
(2) De signalisatie. Zoals ik hierboven heb vermeld, hebt u een punt wat bereft de officiële signalisatie. Op onze poort kleven echter vier of vijf aartslelijke en niet mis te verstane stickers, die door 99% van de automobilisten wel degelijk worden opgemerkt. Heel vaak zijn het wagens met buitenlandse nummerplaten, gasten van Het Hotel™, en heel vaak Nederlanders, die zich toch nog voor onze poort plaatsen. Aan de balie van het hotel wist men mij te vertellen dat het in Nederland niet verboden is de wagen voor een poort te plaatsen, en dat de gasten heel raar opkijken wanneer men hen daarvoor waarschuwt. Of dat inderdaad zo is, weet ik niet.
Het blijft evenwel jammer, dat takelen. Want geloof mij, het schenkt mij absoluut geen voldoening een wagen te laten verwijderen. Veeleer laat het mij achter met een wrang en vervelend gevoel verkeerd te hebben gedaan. Voor ik laat takelen, ga ik overigens altijd eerst naar Het Hotel™, en wanneer ik de vriendelijke jongenman van de avond- of nachtdienst tref, word ik altijd zeer goed geholpen. De politie gaat ook altijd na of het geen buurtbewoner betreft, en in het (uiterst) zeldzame geval dat het zo is, wordt die persoon uit zijn bed gelicht met het verzoek de wagen te verplaatsen. Ik sta overigens open voor alternatieven. Beter (nog goedkoper) zou bijvoorbeeld zijn dat ik de ‘overtreder’ zelf kan bereiken, maar nog beter zou natuurlijk zijn dat men gewoon even uit zijn doppen kijkt, naar die lelijke stickers op de mooie poort.
Bedankt ook nog, voor de lovende woorden over dit blog. Ik hoop dat u het blijft volgen.
Een paar tips om uw ochtend nog beter te beginnen.
Je medewerkers werken graag voor jou. Je geeft feedback die leidt tot bijsturing van hun productief (sic) én hun houding binnen het team.
De medemens zorgt altijd voor licht amusement op zaterdag. Een kleine selectie:
Op het half uur dat wij in Bloch zaten, zijn er twee mensen in geslaagd, de deur, die met zo’n verpakkingtouwtje was vastgemaakt om ze open te houden, toch maar te sluiten. En dan vraag ik mij toch af wat mensen bezielt, die, door een reeds geopende deur, een winkel binnenstappen, vervolgens vol ijver de deur proberen te sluiten, en wanneer die deur niet meegeeft, met dergelijke kracht aan de deur staan te rukken dat uiteindelijk het touwtje breekt.
Wat gaat er om in een man, die, terwijl hij een microfoon meesleurt (zo een die wordt gebruikt voor TV-intervieuws, ‘een worst met haar op’ heet dat waarschijnlijk in het vakjargon), de straat oversteekt op een kruispunt waar de mevrouw van de politie net het verkeer voor de andere richting heeft opengesteld. En waarom weigert die man pertinent de orders van de agent op te volgen, en roept hij integendeel maar wat obsceniteiten (o.a. ‘kakmadam’) wanneer zij hem terechtwijst. Tot tweemaal toe (zowel de obsceniteiten als het terechtwijzen). Waarna de agent wel niet anders kan dan hem op de bon te slingeren.
Hoe vriendelijk zijn de mensen niet voor elkaar: wordt een met pak en zak beladen heer gepasseerd door een vrouw, die dermate tervreden was over haar aankoop (een nieuw paar schoenen), dat ze wild met haar zak-cum-schoendoos over straat loopt te zwaaien. Zo wild, dat ze erin slaagt een paar pakken uit de heer zijn handen weg te slaan, dan “kunde nie uit uw ogen kijken, dwazerik,” naar hem toeschreeuwt, waarop ze haar weg met onverminderde zwierigheid verderzet.
En dan nog de man, van Oosteuropese origine, dwangmatig in een GSM sprekend, een uur stinkend in de wind (naar alcohol), zich onstabiel voortbewegend op een fiets, die halt houdt aan de voordeur van elke winkel in de Elizabethlaan waarop hij naar binnen schreeuwt “change 500 euro please?”
Zeg dan nog eens dat er nooit iets te beleven valt…
En daarmee is het eerste deel achter de rug.
Afgewerkt, al dan niet met succes:
Gemist vandaag:
Op naar morgen…
Een of andere intellectually challenged Brusselse Rechtbank heeft het paard weer voor de kar van de platenmaatschappijen gespand. Privé-kopie van muziek-cd is geen recht zo beweren ze. Wie een muziek-cd koopt, mag daarvan een kopie maken voor eigen ge bruik, maar platenmaatschappijen zijn niet verplicht om die mogelijkheid te garanderen.
(DM 15/09/2005)
Waarmee ze in één haal een streep trekken door de illegaliteit waarin die platenmaatschappijen opereren. Illegaal? Jawel, want elke platenmaatschappij heeft onderschreven dat ze enkel Red Book CDs zullen maken. Red Book is een standaard die werd ontwikkeld door Philips en Sony die (o.a.) de compatibliteit tussen de drager (de CD) en de afspeler (CD speler, discman) garandeert. CD’s voorzien van copy protection beantwoorden niet aan deze standaard, hoewel dit niet nadrukkelijk wordt vermeld op de betreffende discs. (Vaak wordt vermeld dat het om ‘copy protected‘ discs gaat, maar niet dat ze niet beantwoorden aan de Red Book standaard.)
Door de uitspraak van de Brusselse Rechtbank zal de muziekindustrie zich nu nóg minder genoodzaakt zien aan deze standaard te houden.
En de winnaar is: Huug.
Hij was er het dichtste bij, met 3.960 foto’s. Edoch, gezien hij echter twee keer gegokt heeft (een eerste keer in de comments), schenk ik een tweede bon van 5 EUR aan de persoon die op de tweede plaats is geëindigd: Vince(nt) (3.742 foto’s).
Proficiat mannen, enne: don’t spend it all at once. Muhahaha.
*kuch*
Hm.
(Kunnen jullie me nog eens je adres doormailen?)