mannen maken plannen

en hiermee leg ik meteen mijn ziel bloot. niet dat er veel te bekijken valt. op het programma staan: de culinaire beslommeringen/experimenten/verzuchtingen. de literaire aspiraties -actief of passief. de mediatheek. het verkeer.

operatie mediatheek: een vreselijke noemer, want hieronder valt bijvoorbeeld al een deel van de culinaire festiviteiten (de kookboeken) en van de literaire aspiraties (de boekenverzameling). maar goed, iemand zal ooit wel gezegd hebben dat alle goede projecten een practische nood lenigen? een analyse dringt zich op.

probleem: thuis is er een hele verzameling media, gaande van strips, boeken, cds, tijdschriften, etc. we spreken toch gauw over een pak geld , en niks daarvan is verzekerd natuurlijk. al is het weinig waarschijnlijk dat er een gegadigden zijn om met een lot van 1.000 cds onder hun arm mijn huis zoeken te verlaten.
maar ik zou toch graag ook zelf (terug) een overzicht hebben. ik schrijf ’terug’, want begin jaren 90 had ik een access database gemaakt om alle boeken en cds die ik gekocht had, en alle films die ik gezien had, op te slaan. bedenkt wel, dit is de tijd van voor CDDB, de tijd voor commercieel internet, de tijd waarin BBSen bloeiden en het nog een namiddag duurde om een prentje van een schaars geklede juffrouw naar je computer te downloaden. maar ik dwaal af.

de access database. er zullen toen toch zo’n 300 – 400 records in gezeten hebben, toen ik, bij een upgrade de harddisk van mijn computer, het bestand gewist heb. backups? welke backups? toch niet op een floppy zeker?
(het zou nog een paar dergelijke debacles vergen alvorens ik een extra, externe harde schijf zou kopen die nu enkel als backup wordt gebruikt. )

maar goed. blijkbaar is er ook niet echt ready-made software voor handen dat me bij mijn probleem kan helpen, dus begin ik er maar zelf aan.

(to be continued)

taal

nederlands of engels? of frans? of de eerste zin van kafka’s der process? (want verder reikt mijn kennis van het duits niet. geen idee in welke taal ik hier het meeste zal posten. echt belangrijk is het ook niet, en het zal grotendeels van mijn gemoed en van de omgeving afhangen.

’t is trouwens tijd om weer schriftjes aan te leggen. en eigenlijk was dat gemakkelijker. gewoon volschrijven. misschien moet ik mieke maaike maar nog eens herlezen (hoe komt hij daar nu bij). geven ze hem eindelijk de belgische staatsprijs, en absoluut gedesinteresseerd gaat hij meteen in de aanval met mieke maaike. en de fenomenale feminateek.

uniform

heb me daarnet vreselijk kwaad gemaakt. op een fietser. samen met vrachtwagenchauffeurs, buschauffeurs en taxichauffeurs de gevaarlijkste weggebruikers -ik weet het, ik geloof dat zelf niet, ik ben gewoon kwaad. ik ben het soort mens dat stopt voor voetgangers.

maar goed. het is zes uur ’s ochtends. net de vuilniszakken buiten gezet, en gezwind trek ik de deur achter me dicht, op naar een nieuwe werkdag. ik stap naar mijn wagen, open het portier, en zie nog net dat er een (geparkeerde) wagen of vijf eerder een fietser komt aangereden (zonder licht).

ik zit net neer, wil het portier sluiten, als die fietser, zich duidelijk haastend om zichzelf op zijn zenuwen te kunnen werken, verwoed aan zijn fietsbel begint te jengelen. of ik wel weet dat ik voorrang moet geven aan fietsers en voetgangers. het portier heb ik ondertussen gesloten, maar het raam heb ik geopend.

als ik hem vraag waarom hij zo agressief is, steekt hij zijn arm in de wagen en probeert hij mij vast te grijpen. ik weer hem af, waarop hij tiert -en nu is het genoeg. hij grijpt in zijn vestzak, brult -nu gaat ge wat meemaken, federale politie- om vervolgens een credit card sized pasje voor mijn neus te flitsen en weer weg te bergen. ik vraag hem zijn legitimatie, maar dat negeert hij.

-of ik wel weet dat ik voor een poort geparkeerd sta.
>welja, ’t is de mijne, maar zou ik toch maar zijn legitimatie mogen zien?
-of ik misschien zin heb om een proces verbaal te krijgen
>die legitimatie?
-dat hij het hier niet gaat bij laten
>hoe lang hij al postbode is? (ik had nog net het logo van de post gezien toen hij zijn pasje voor mijn ogen liet flitsen)

waarop hij briesend vertrekt.