Deze verlossende woorden zaten in mijn inbox:
In overleg met Foto Rembrandt hebben we beslist om dit toestel, als commercieel gebaar, onder garantie te behandelen. We nemen van hieruit contact op met het reparatiecentrum ETB zodat dit zo spoedig mogelijk kan gebeuren.
Dank aan iedereen die mij heeft geholpen (en voor het e-mailwerk achter de schermen). Dank ook aan Canon voor dit commercieel gebaar
.
En dat ik hem nu maar rap terug heb.
Tweeduizend tweehonderd euro –plus BTW– dat is het bedrag dat ik dien op te hoesten om twee van mijn fototoestellen terug te krijgen.
De Leica M6, waarvan werd verondersteld dat de revisie en herstelling zo’n 300 euro zou kosten, heeft een bestek gekregen van 800 euro. Dat is 800 euro voor een CLA (Clean-Lube-Adjust), de herstelling van de teller, en een nieuw shutter curtain. Nieuw kost zo’n Leica M6 TTL iets van een 2.500 €; de M7 kost ergens rond de 3.300 €.
De Canon 5D, waarvan werd uitgegaan dat herstellingen aan een toestel van (toen) nog vijf maand oud onder garantie vielen, heeft een bestek gekregen van 1.400 euro. Nieuw kost de Canon 5D 2.200 €.
In het geval van de Leica ga ik mijn spaarcenten aanspreken. Mijn dofroze en ondertussen anorectische spaarvarken bibbert reeds op haar broze pootjes. In het geval van de 5D weet ik echt niet wat ik moet doen. Het is een fantastisch toestel, maar ik ga geen 1.400 euro (+ BTW) ophoesten voor een herstelling van een toestel dat ik, mits opleg van 500 euro helemaal nieuw kan kopen (BTW inbegrepen).
> vloekt <
Zaterdag heb ik mijn Leica M6 bij Verstraeten binnengegeven. “Het zou toch wel zeven weken kunnen duren”, sprak hij verontschuldigend. “Was het een oudere, dan kon ik hem zelf openmaken, maar aan die M6 mag ik eigenlijk zelf niet aankomen. Ze komen hem hier ophalen –ik stuur hem liever niet op met de post– dan moet hij naar Solms, daar gaan ze hem herstellen, en voeren ze meteen ook een CLA uit.” CLA staat voor clean, lubricate, adjust, waardoor mijn M6, wanneer ik hem terug krijg, intern terug in nieuwstaat zal verkeren. Hoeveel dat zal kosten? Hij durfde er niet meteen een bedrag op plaatsen, maar ja, het zou toch ‘een paar honderd euro’ kunnen zijn.(Een paar is gelijk aan twee, gonst het nu mantragewijs door mijn hoofd.)
Terwijl de problemen met de sensor van mijn 5D nog lang niet van de baan blijken te zijn —men belt mij morgen op; de vertegenwoordiger van Canon was met vakantie– is op het internet de informatie over de nieuwe Canon modellen gelekt. Enfin, gisteren was die informatie nog ‘gelekt’ (Canon 40D and 1Ds Mark III Specification Leaked), vandaag is de informatie van één van de twee modellen officieel voorgesteld.
The much rumoured Canon 40D digital SLR camera is finally officially here, with a 10.1 megapixel sensor, 6.5 fps continuous shooting and 3 inch LCD screen. The 40D also features an upgraded dust and weather resistant construction, ISO 3200 mode and DIGIC III processor.
De nieuwe camera wordt verwacht begin september, en zal 1.299 USD kosten. De volledige press release is te vinden bij PhotographyBLOG. Klein persoonlijk detail: 1.299 (euro dan wel) is zowat de prijs die men mij voor ogen hield voor de vervanging van de sensor van mijn 5D.
Eind deze week is het weer Jazz in ’t Park, en ik kijk er eigenlijk wel naar uit op het gratis jazzfestival dit jaar met mijn Hasselblad te fotograferen. Al hoop ik niet te veel met een tripod te moeten sleuren. Waar is mijn voorraad Tri-X (op 1600ISO ingesteld) nu weer? En mijn lichtmeter…
Bij Foto Rembrandt konden ze mij dinsdag niet meteen verder helpen (zie deel 1). Ze waren bereid mijn camera door te sturen voor herstelling, maar ik zou hem dan wel makkelijk drie-vier weken kwijt zijn. Toen ik opperde dat ik hem volgende week moest hebben, omdat ik foto’s zou nemen op Jazz Middelheim, suggereerden ze dat ik de camera beter zelf kon gaan aanbieden bij ETB in Roosendaal (een uurtje rijden van Gent).
Een daguitstap! Henri was enthousiast, en zo zetten we vanochtend rond 11u aan naar Nederland. De afspraak was om 14u, dus dat gaf ons nog wat tijd om ergens langs de autostrade te eten. Zoonlief koos voor het Van de Valk Motel (en restaurant) De Wouwse Tol in Bergen op Zoom. *kuch* Bij de Noorderburen is het –ver(r)assing– nog steeds mogelijk om te roken in de ruime gelagzaal –al waren er gelukkig redelijke afscheidingen tussen rokers en niet-rokers. We hebben anderhalf uur over onze lunch gedaan –Henri is een verschrikkelijk trage eter– waardoor we net vijf minuten voor tijd op onze afspraak present gaven.
Na meer dan twee uur wachten bij ETB (het was ondertussen kwart na vier geworden), volgde het verdikt: “we kunnen die sensor niet reinigen meneer, die moet vervangen worden. Er zitten allemaal kleine krasjes op de sensor, bent u zeker dat daar niemand is aan geweest?”
“Natuurlijk! Er komt niemand aan dat toestel, behalve ikzelf. En ik ben niet aan die sensor gekomen. Het toestel is gelukkig nog onder garantie.”
“Helaas meneer, dat valt niet onder de garantie. De sensor vervangen kost 1.200 EUR plus werkuren plus BTW.”
*slik*
“Een toestel van vier maanden oud? Hoezo geen garantie?”
“Daar kunnen wij niet over beslissen, meneer. Wij zijn enkel een hersteldienst. Ik raad u aan dat met uw dealer op te nemen.”
Gelukkig passeerden we Antwerpen op de terugweg, dus ben ik nog even binnen gesprongen bij Foto Rembrandt. Ik heb er mijn toestel achtergelaten, morgen trachten ze de vertegenwoordiger van Canon te bereiken om verder te zien wat ze kunnen doen. “We houden u morgen zeker op de hoogte.”
Grote problemen. Wat zeg ik: zeer grote problemen. Toen ik woensdag vluchtig de foto’s van Vegas doornam, merkte ik aan de foto’s dat er wat stofjes op de sensor zaten. We zullen eens zien hoe erg het is, dacht ik, en ik draaide gisteren het diafragma op de 16-35mm dicht tot f/22 en nam een foto van de helderblauwe lucht. Dit was het resultaat:
Oeps inderdaad. Aan dit beeld (bekijk het vooral ook iets groter) werd niets gediteerd. Het werd rechtstreeks via Photoshop RAW geopened, geresized, en bewaard als jpg (er werd zelfs geen unsharp mask op toegepast).
Op f/2.8 –waar ik tot nog toe zowat 99% van mijn foto’s heb gemaakt met mijn 70-200mm gaf dat al veel minder (met de 16-35mm alweer):
Bon. We schroeven er de 70-200mm eens op, en zoeken (vandaag) opnieuw de (niet zo) blauwe lucht op. Instellingen: ISO 500, f/22, 70-200mm op 70mm
Alweer: een rechtstreeks import, geen bewerkingen. Zelfde probleem, met moeite zichtbaar op f/2.8:
We grijpen een chinese vrijwilliger bij de kraag voor een portretje, onder de omstandigheden waarin ik altijd fotografeer: 1000 ISO, f/2.8.
Links: f/2.8, rechts: f/22; boven: 70-200mm op 70mm, onder 16-35 op 35mm. Bekijk vooral de grotere versies (klik op de beelden).
(Nee, ondanks zijn grimas, heeft Henri niet plots een litteken op zijn wang gekregen.)
OK, misschien mogen we eens aan een nieuw laagje verf denken, maar zo slecht ziet het raam er in het echt niet uit hoor. Voor wie het niet ziet, de ‘vlek’ zit telkens linksboven, op ongeveer 1/3 van de linkerkant. Ze (de ‘vlek’ dus), is overigens ook op de sensor te zien. Ik heb getracht er een foto van te maken, maar dat wou niet goed lukken, wegens te donker, reflecterend, en ik wou er niet meteen met al te fel licht op zitten.
We zullen morgen maar eens naar Foto Rembrandt bellen (ze zijn gesloten op maandag) om te horen hoe het zit met de garantie. En hopen dat het snel opgelost raakt, want midden augustus zit ik met Jazz Middelheim. Dju toch.