Newport (2): Cliff Walk

Vrijdag ben ik iets na zeven wakker geworden. In mijn ondertussen bijna gortige kleren ben ik naar de balie getrokken, waar een sympathieke jongeman mij goedemorgen wenste. “How are we doing today, Sir?” Waarop ik ‘fantastisch’ kon antwoorden toen bleek dat mijn valies was afgeleverd… om 4.30 u. die ochtend.

Newport Jazz Festival, Newport, RI door Bruno Bollaert

We hadden pas afgesproken om 10 u., dus na een verkwikkende douche en het comfort van verse kleren, trok ik (te voet) de brug over, de binnenstad in. Pas twee uur later was ik terug, met twee jeans voor Tessa (ik had een boodschappenlijstje meegekregen van het thuisfront), en een cinnamon raisin bagel en iced coffee in mijn maag. Ik had getwijfeld of ik een warme drank zou nemen, maar het was daar ondertussen zo ontzettend warm en vochtig, dat ik niet alleen voor de ijsgekoelde koffie ben gegaan, maar mij meteen opnieuw gedoucht heb op de kamer.

Newport Jazz Festival, Newport, RI door Bruno Bollaert

Door omstandigheden zat mijn reisgenoot vast voor de rest van de dag –het festival begon pas die avond– maar ik kreeg de sleutels van onze pony car in mijn hand gedrukt, en ik kon de rest van de dag gaan cruisen waarheen ik wou.

Have you considered the ten mile drive?“, vroeg de conciërge van het hotel mij toen ik haar om advies verzocht. “It includes the Ocean Drive, takes you through the mansions on Bellevue and then there’s the cliff walk to boot.

Newport Jazz Festival, Newport, RI door Bruno Bollaert

Dit is het begin van de Ocean Avenue, met een zich op de Castle Hill Inn (links in de verte), een bescheiden Relais et Chateaux afspanning op een privé schiereilandje.

Newport Jazz Festival, Newport, RI door Bruno Bollaert

Een groot deel van de Ocean Avenue is voorzien van een –uit het zicht gelegen– parking. Wie de straat oversteekt, heeft zicht op de prachtige baai. Er staan bankjes waar ge gerust een ganse dag op kunt blijven zitten, en ik had verschrikkelijk veel moeite om mij te motiveren om verder te rijden. Al moet het gezegd dat het fantastisch rijden is met een opengeklapte convertible. Miljaar wat een auto.

Newport Jazz Festival, Newport, RI door Bruno Bollaert

Maar kijk, ik ben toch verder gereden, naar Bellevue Avenue waar de echt grote mansions staan, en daar ben ik afgeslaan in Narragansett Avenue, dat mij opnieuw naar de oceaan bracht, en waar –aldus de conciërge– een goede plaats was om aan de Cliff Walk te beginnen. 3 1/2 mile stond er op het bord aan de oceaan, en dat leek mij een peulenschil voor iemand die gewoon is minstens drie keer per week minstens 12 kilometer te lopen.

Lopen is niet wandelen, zo blijkt (dat wist ik nochtans van onze reis twee jaar geleden). Ik ben eraan begonnen rond half één, en ik stond terug bij de wagen rond half drie, totaal doorweekt (helaas niet van te zwemmen). Het was absoluut de moeite, en ik zou er niet aan twijfelen om de wandeling opnieuw te doen –maar dan in short ipv in jeans, en met een iets grotere watervoorraad dan een flesje van 12 oz (33 cl). De huizen zijn absurd groot –wie denkt dat er in Sint-Martens-Latem of Brasschaat kasten van huizen te vinden zijn, moet toch maar eens in Newport tussen de mansions gaan wandelen.

Nadien ben ik even doorgereden naar Swansea (een dertig mijl verder), omdat ze daar een Macy’s hadden (had ik al vermeld dat ik mijn deo thuis vergeten was) en een Walmart en een Toys R Us waar ik voor Henri eens moest neuzen tussen de Nerf speeldinges (helaas hadden ze niet wat hij verlangde).

Newport Jazz Festival, Newport, RI door Bruno Bollaert

’s Avonds begon het echte werk. De (voor)opening vond plaats in de International Tennis Hall of Fame, een hallucinante omgeving die de New England sfeer oproept zoals u die mogelijks kent uit de schrijfsels van John Irving (The World According to Garp, The Hotel New Hampshire). Het concert vond plaats op één van de tennis courts, met plaatsen op het veld zelf en overdekte plaatsen in de gaanderijen daarlangs (wij zaten overdekt).

Dress is casual to dressy stond er op de website merk ik nu pas, waardoor ik eerder casual underdressed was (geklede t-shirt en linnen broek) –een fout die ik niet meer zou maken. “In the event of rain, umbrellas are allowed in the stadium but must be closed and stored when the concert begins so they do not obstruct the views of others.” Gelukkig regende het niet, maar ik was wel benieuwd hoe dat zou zijn verlopen.

Newport Jazz Festival, Newport, RI door Bruno Bollaert

De avond begon met een concert van de Preservation Hall Jazz Band, kende een entracte door pianist Jonathan Batiste, en als headliner speelde Dr. John & The Lower 911. De rode draad was New Orleans, niet echt verwonderlijk gezien George Wein, de man achter de Newport Jazz en Newport Folk festivals, ook de man achter het New Orleans Jazz Festival is. Tussendoor kwam er een woordje van de sponsor, die op luid applaus wordt onthaald, en als redder van het festival wordt voorgesteld. Ik kon mij maar moeilijk voorstellen dat het publiek in België even warm zou reageren als de sponsor op het podium kwam.

De sfeer was bijzonder gemoedelijk en enthousiast. Ik maakte er voor het eerst kennis met de collega’s uit Umbrië en Barcelona, met een paar agents, en met een pak muzikanten die zich gewoon tussen het volk bewogen (Joe Lovano, Anat Cohen, …). Het verliep allemaal aangenaam bevreemdend, en met een verbijsterende jovialiteit die kenmerkend zou zijn voor de rest van het festival. Want er zouden nog twee bijzonder intense festivaldagen volgen.

Meer foto’s van de Cliff Walk

Newport Jazz Festival, Newport, RI door Bruno Bollaert

Newport Jazz Festival, Newport, RI door Bruno Bollaert

Newport Jazz Festival, Newport, RI door Bruno Bollaert

Newport Jazz Festival, Newport, RI door Bruno Bollaert

Newport Jazz Festival, Newport, RI door Bruno Bollaert

Newport (1): travel in style

Het zal twintig jaar geleden zijn dat ik nog eens zo’n gat in de dag heb geslapen. Rond 10 uur vanochtend kwam Henri voorzichtig de slaapkamer binnenpiepen –Tessa was dan al lang gaan werken– en dan hebben we eigenlijk gewoon beneden rondgelummeld tot ik ben gaan lopen. Een paar dagen Newport garanderen duidelijk een gezonde nachtrust. De stad ligt dan ook aan de zee. In de zee eigenlijk, want Newport is het onderste vierde van een soortement “net geen schiereiland meer” eiland. De komende paar dagen geef ik een paar impressies van Newport, maar vooral ook van het Newport Jazz Festival –de reden waarom ik naar ginder ben gevlogen. In zeer goed gezelschap.

Newport Jazz Festival, Newport, RI door Bruno Bollaert

De afreis was donderdag, het festival begon vrijdag. Een vlucht van Brussel naar London Heathrow, gevolgd door een vlucht van Londen naar Boston. De vlucht naar Londen had een weinig vertraging, waardoor het een beetje krap werd om op tijd door de security naar de aansluitende terminal te trekken. Geen probleem, we mochten fasttracken (dat mochten we eigenlijk sowieso al, gezien we business vlogen, maar bon, nu hadden we er nog eens wat begeleiding bij), wat betekent dat we de lange rijen wachtend voorbij mogen en amper opgehouden worden bij de passport check en nadien de security check. Voor de lounge was er geen tijd meer in Londen, maar zo’n vliegtuig heeft alle comfort van voeding en benenstrekkerij. Ge kunt zelfs liggen om te slapen. En ge kunt kiezen van een menukaart.

Newport Jazz Festival, Newport, RI door Bruno Bollaert

Paging Mr. Bruno Bollaert“, klonk het aan de bagageband in Boston, en dat kon maar één ding betekenen. “We’re really sorry, but it seems your luggage didn’t make it with you on the flight to Boston“, kwam een juffrouw van British Airways zich verontschuldigden. Ze gingen alles nasturen naar mijn verblijfsadres in Newport (een dikke 100 kilometer verder), zeker vandaag nog. Dus gingen we onze auto afhalen bij het verhuurbedrijf, waar de vooraf bestelde wagen miraculeus veranderde in een Ford Mustang Convertible 2013 (hierboven op de foto).

Newport Jazz Festival, Newport, RI door Bruno Bollaert

We gingen nog een stukje eten onderweg (Rick’s Cafe & Pizzeria), maar voor we het goed en wel doorhadden, reden we in Newport over de brug naar Goat Island waar ons hotel (Hyatt Regency Newport Hotel & Spa) zich bevond. Goat Island is een minuscuul eilandje in Newport, waar vroeger een geitenboer op woonde, en op het einde van de 18e eeuw verkocht werd aan de nieuwbakken federale regering als militaire basis. Het heeft o.a. dienst gedaan als Torpedo Station (midden 19e eeuw). In de jaren 60 kwam het in privé-handen. De Hyatt staat erop, er is een kleine jachthaven (de grotere ligt aan de overkant van het water) en er staan een paar privé-eigendommen op. De foto hierboven was het zicht vanuit mijn kamer.

Newport Jazz Festival, Newport, RI door Bruno Bollaert

’s Avonds gingen we eten bij Bouchard –ikzelf in weinig passend reistenu (al was er geen haan die daarnaar kraaide), gezien mijn valies nog steeds niet terecht was. Ik at er o.a. een schitterende huisbereide pasta (Ratatouille Ravioli au Coulis de Poivron Rouge).

Newport Jazz Festival, Newport, RI door Bruno Bollaert

Rond 23.30 u. ben ik nog eens gaan horen of mijn baggage er al was, maar helaas. Ik blijf daar nogal kalm bij, bij zo’n dingen; het heeft geen enkele zin om u daarin zenuwachtig te maken. Desnoods steek ik mij morgen op kosten van British Airways of van mijn reisverzekering in ’t nieuw, was de laatste gedachte voor ik in slaap viel.

Newport here we come

Kindle, fototoestel, iPad, iPhone, opladers, klederdinges en toiletgerief, reispas en andere documenten: check, check, check, check, check, check, en check. Vrouw en kind blijven thuis, terwijl de man de bloemekes gaat buitenzetten aandachtig groepen gaat gaan beluisteren. De komende paar dagen vindt u mij –in goed gezelschap– op het Newport Jazz festival. Newport ligt in Rhode Island, dat is de Amerikaanse staat waar ik in de jaren 90 eens zes weken een graphic design summer course heb gevolgd. Rhode Island is ongeveer zo groot als België, wat altijd handig is en ge dingen over ons land moet uitleggen aan Amerikaanders. Belgium? Oh, that’s about the size of Rode Island, but with more elected officals and governments than in the entire states. Altijd een fantastische boutade om een dood moment in een gesprek mee te overbruggen. Ik was helemaal verkeerd: België is tien keer zo groot als Rhode Island, zo blijkt. Ik loop al minstens vijftien jaar met die dwaling rond. Dank u, Katrien, voor de rechtzetting.

We vliegen naar Boston, en vandaar gaat het met de wagen naar Newport, ocharme een 100-150 km verder (afhankelijk van de gekozen route).

De lineup van het festival is bijzonder indrukwekkend. Vrijdag is er een opwarmertje met Dr. John, maar zaterdag en zondag is het big time fun van 11 uur ’s ochtends tot 7 uur ’s avonds.

Zaterdag speelt de Pat Metheny Unity Band; Bill Frisell, eerst met zijn John Lennon Songbook en nadien met The Bad Plus; Dianne Reeves; de Jack DeJohnette All-Stars, waarvan de lineup eruit ziet als een gigantische jam met de andere artiesten van die dag; het Dafnis Prieto Sextet; Darcy James Argue’s Secret Society; Christian McBride; John Ellis.

Op zondag speelt John Hollenbeck’s Claudia Quintet + 1, deze keer niet alleen met Theo Bleckmann, maar ook met Kurt Elling, die dezelfde dag ook nog eens zelf optreedt. Maar ook Jason Moran, Bill Frisell, Ambrose Akinmusire, Rudresh Mahanthappa, het Maria Schneider Orchestra, en de 3 Cohens: Yuval, Anat & Avishai.

Edoch, ik word wat zenuwachtig omdat er volgens het plan drie podia zijn, en ik wil absoluut Bill Frisell met The Bad Plus zien en Darcy James Argue’s Secret Society, maar dan ga ik Dafnis Pietro missen, en ik moet blijkbaar ook kiezen tussen de Pat Metheny Unity Band (Metheny heeft eindelijk nog eens iets deftigs afgeleverd) en die Jack DeJohnette All-Stars ultra-giga-jam. En zondag moet ik kiezen tussen Kurt Elling en Rudresh Mahanthappa, en tussen de 3 Cohens en Gretchen Parlato (die ik op Gent Jazz zo fantastisch vond), en tussen Ambrose Akinmusire en John Hollenbeck’s Claudia Quintet + 1, en Maria Schneider treedt op tegelijkertijd als Miguel Zenón en tegelijkertijd als Jason Moran. Luxeproblemen, inderdaad. Ik laat nog wel weten hoe het afgelopen is.

En als ge wilt meevolgen, dan kan dat via NPR.org/newportjazz, naar ’t schijnt.