leica – Pagina 3

batterijloos

Hoe werkt dat batterijloos fotograferen? Op wat voor energiebron werkt dat dan?

Wel, ’t is eigenlijk wreed simpel: om foto’s te maken hebt ge hoegenaamd geen andere energiebron nodig dan licht (jawel, licht is energie).

Opa Pettson zou dit zonder twijfel veel beter kunnen uitleggen, maar in zijn allereenvoudigste vorm is een foto niet meer dan licht dat –in verschillende sterktes– op een lichtgevoelige plaat (de film) wordt geregistreerd. Een fototoestel hoeft niet meer te zijn dan een doos met een gaatje in om dat licht door te laten, de zogenaamde pinhole camera (zoek maar eens op Flickr met de tag pinhole camera).

Al de rest, lens, sluiter, filmtransport, lichtmeter, etc, zijn zaken die werden toegevoegd voor het comfort van de fotograaf (zoals automatische lichtmeting) en de verbetering van het beeld (scherpere beelden door betere lenzen bijvoorbeeld).

Zo’n Leica is een volledig mechanische camera, d.w.z. de scherpstelling is manueel (geen autofocus); de diafragmering is manueel; het filmtransport gebeurt manueel: om een foto te nemen moet je eerst de film doorspoelen, en tegelijkertijd span je daarmee de sluiter op (dat gebeurt via een veer, een beetje zoals met een speelgoedpistool met ‘poerkes’); afdrukken is manueel: om de foto te nemen, druk je de sluiterknop in, waardoor de sluiter met de handmatig ingestelde snelheid wordt geopend en opnieuw gesloten. Batterijloos fotograferen dus.

(In de M6 zit wel nog een lichtmeter, en daarvoor heb je een batterij nodig, maar als die lichtmeter niet werkt, kan je nog steeds foto’s maken. Een goede belichting kan je dan bekomen via de sunny 16-rule bijvoorbeeld.)

Leica M8

Onze Franstalige vrienden van macandphoto.com hebben de Digitale Leica M gedurende dik 40 minuten in handen gehad. Hun bevindingen zijn te lezen in een artikel (prise en main du Leica M8) voorzien van het nodige beeldmateriaal, en een aantal specificaties.

Een 10MP Kodak sensor
Focale coëfficient van 1,3 (beter dan Nikon en Canon, maar geen full frame)
DNG voor RAW
5.000 EUR voor de body. Jawel: vijfduizend euro.

Gaat dat zien.

nieuwe lens

Ze is er! Mijn nieuwe lens, de (zilverkleurige) Voigtländer 28mm/f3.5 Color-Skopar (aangezien de lens in Leica Screw Mount is, moest ik er een LSM to M adaptor bijkopen). Zelfs inclusief de adapter blijft de lens aanvaardbaar geprijsd (toch in vergelijking met de –vijf keer duurdere– Leica 28mm/f2.0), gekocht bij Robert White, waar ik vorig jaar ook al mijn Billingham Hadley foto-tas had gekocht. Uitstekende service, en schappelijk van prijs: een aanrader.

de lens

The 28/3.5 was introduced in March 2002. It is the smallest Voigtländer lens. It uses 7 lens elements in 5 groups, and has a 39mm filter size. The 28/3.5 also accepts an optional square lens shade. Notice the convex front element. Weight is 163 grams. Close focus is .7 meters. As shown in the “Wide” group shot at the top of this page, the 28/3.5 is less than half the size of the 28/1.9. To mount a filter, remove the shade by unscrewing the shade WITH the lens cap attached, mount the 39mm filter, and then remount the shade. The filter fits tightly inside the shade, and is not accessible for removal or mounting without 1st removing the shade.

Bron: de Voigltänder lens pagina op steengoede site van Stephen Gandy.

Is het al zaterdag?