Citadelic – volume12

Citadelic, ook in 2018!

Het is verbazingwekkend hoeveel energie er in de lucht hangt in het Citadelpark. Naar jaarlijkse gewoonte heeft Rogé Verstraete met zijn Citadelic festival een (klein) deel van het park ingepalmd. Vandaag (vrijdag 1 juni) is reeds de derde dag van het festival, en om 12.30u staat JUUL op het programma. Bart Maris die samen met DJ Grazzhoppa en Peter Vandenberghe (FES en Too Noisy Fish —die laatsten zijn op 5.07 te beluisteren op Gent Jazz Festival) in dialoog treedt met de stem van Juul Anthonissen (Hnita en Jazz Bilzen, overleden in 2008), is meer dan wij aan kunnen weerstaan.

20180601_citadelic03

Naar goede gewoonte komt het middagconcert wat langzamer op gang, en de vervelende miezelregen zorgt voor extra vertraging. Inderhaast wordt nog een wit tentzeil opgetrokken, zodat de twintig aandachtige en enthousiaste luisteraars min of meer droog naar het concert kunnen luisteren. Dat de tent een beetje ongelukkig geplaatst is (de plaatsing van een van de grondankers zorgt ervoor dat het zicht op het podium eerder minimaal is), kan de pret niet drukken. Door de synths van Vandenberghe en de scratches van DJ Grazzhoppa is de sfeer uitermate vintage jaren 80, en daar heeft het publiek duidelijk oren naar. Bij een langgerekte drone van Vandenberghe wordt er enthousiaster geapplaudisseerd dan in een volle zaal.

Citadelic gaat nog het ganse weekend door. Vanavond volgen nog drie concerten, morgen en zondag begint het telkens om 14.30 u. en spelen de muzikanten tot ergens 22 u. Zaterdag tot 18.15 u. spelen er solo muzikanten rond het Citadelic hoofdkwartier, en zondag duo’s. Daarna volgen er telkens twee groepsconcerten. Ik haal er enkele muzikanten uit, van Augusto Pirodda over Backback, Raphaël Malfliet, Dirk Serries en zelfs Mauro Pawloski.

En alsof dat nog niet genoeg was om duimen en vingers bij af te likken, is er aan de bar (naast de gebruikelijke frisdranken en wijn) een selectie Gentse bieren, en de catering is in handen van Traiteur Toulouse.

Ik zie u daar.

Citadelic (31.05-05.06.2017)

Het zou ons misschien een beetje te ver drijven om te stellen dat Citadelic zowat het meest ondergewaardeerde festival in Vlaanderen is –zeker gezien de aangename opkomst, dit jaar– maar het festival wordt zeker in waarde onderschat. Citadelic, destijds begonnen als Jazz sur l’Herbe onder impuls van Mathias Van de Wiele, was dit jaar aan de tiende editie toe, en brengt steevast een keure van opkomende muzikanten en minder bekende gevestigde waarden uit de jazz. De nadruk ligt (lag) op free jazz, maar Citadelic evolueert mee met de muziek. Jazz is bijzonder uiteenlopend, en dat is te merken aan de concerten, van het trio Patrick De Groote – Chris Joris – Paul Van Gysegem tot het duo Ruben Machtelinckx & Karl Van Deun en het kwintet Bardo. En alles daartussen natuurlijk.

Organisator Rogé Verstraete is een gezellige chaoot, met een gigantisch hart voor jazz. “Wat vindt ge van ons podium?”, vroeg hij vol trots toen ik de eerste avond naar De Beren Gieren kwam luisteren. Het hoofdpodium had langs drie kanten een houten geraamte gekregen, waarop daags nadien wonderwel een dak was verrezen. (“Ze voorspellen regen hé!”) Nog een dag later was het geluidssysteem vervangen door een installatie van beduidend betere kwaliteit. Het is Rogé ten voeten uit: het festival wordt à la minute aangepast en verder uitgerust, een paar muzikanten worden al eens te elfder ure vervangen, en de concerten beginnen zelden op tijd. Maar alles wordt opgelost, in een zeer ontspannen sfeer, voor een groot stuk geïmproviseerd, net zoals de jazz zelf.

Niet iedereen komt helemaal voor de muziek. Dit is het Citadelpark, het weer is buitengewoon goed tijdens het pinksterweekend, de muziek is gratis, de drank (relatief) goedkoop (2 jetons van 1,25 euro voor een pint —13 dan nog– of frisdrank of water, 3 voor wijn of zwaarder bier), en de tafeltjes voor het hoofdpodium en de glooiingen errond vullen zich gretig op.

De concerten vinden afwisselend plaats op het hoofdpodium, of in de halve cirkel voor de ingang van het Kuipke. Een verdwaalde fietser of politiecombi durft al eens tussen publiek en muzikanten door te manoeuvreren –dat hoort erbij, en de muzikanten willen er al eens een muzikale allusie op maken tijdens het concert.

Het was helaas onmogelijk om alles mee te maken, maar elk gemist concert bracht spijt mee. Al was de vreugde om de meegemaakte concerten des te groter. Ik heb zonder meer genoten van al het onderstaande. Uitkijken naar de elfde editie! Dank u, Rogé en de fantastische muzikanten!

—

De tiende editie van Citadelic vond plaats in het Citadelpark te Gent, van 31.05 t.e.m. 05.06.2017

—

De Beren Gieren // 31.05.2017 // Simon Segers (drums), Fulco Ottervager (piano), Lieven Van Pee (double bass)

Lilly Joel // 31.05.2017 // Jozef Dumoulin (keys), Lynn Cassiers (voice & electronics)

Patrick De Groote – Chris Joris – Paul Van Gysegem // 01.06.2017 // Patrick De Groote (trumpet & flugelhorn), Paul Van Gysegem (double bass), Chris Joris (drums, percussion & piano)

Wandjina // 02.06.2017 // Ambroos De Schepper (saxophones), Benjamin Hermans –> Rob Banken (alto saxophones & weird sounds), Geert Hendrickx (guitar & weird electronic sounds), Kobe Boon (double bass), Jens Van Esch (drums)

Steiger // 02.06.2017 // Gilles Vandecaveye (piano & keys), Kobe BooN (double bass), Simon Raman (drums)

Jorgy Rossy Vibration Quintet Ft. Mark Turner, Al Foster // 02.06.2017 // Jorgy Rossy (ES) (vibraphone), Jaume Llombart (FR) (guitar), Mark Turner (US) (saxophones), Doug Weiss (US) (double bass), Al Foster (US) –> Joey Baron (drums)

Moker // 03.06.2017 // Mathias Van De Wiele (guitar & alt horn), Bart Maris (trumpet), Jordi Grognard (reeds), Lieven Van Pee (double bass), Giovanni Barcella (IT) (drums)

Rodrigo Fuentealba invites Philipp Weies & Tsubasa Hori // 03.06.2017 // Rodrigo Fuentealba (guitars), Philipp Weies (guitar), Tsubasa Hori Taiko (Japanese drum)

Llop // 03.06.2017 // Erik Bogaerts (saxophones), Benjamin Sauzereau (guitar), Brice Soniano (double bass), Jens Bouttery (drums)

Bruno De Groote / Ben Faes Duo // 05.06.2017 // Bruno De Groote (guitars), Ben Faes (double bass)

Bardo // 05.06.2017 // Gilles Vandecaveye (piano/keys & vocals/spoken word), Cesar De Sutter (voice & guitar), Rob Banken (saxophone & bass clarinet), Lieven Van Pee (electric & double bass), Elias Devoldere (drums)

Citadelic III – Wallumrød Peach

Vrijdag was er de derde aflevering van Citadelic in het S.M.A.K. –binnenkort is het trouwens tijd voor de jaarlijkse parkversie van Citadelic (28 tot 31 mei). Het was nog licht, toen ik naar het S.M.A.K. fietste, waar in het atrium het dubbelconcert van Christian Wallumrød en Howard Peach plaatsvond.

De Noorse componist-pianist Christian Wallumrød debuteerde in 1996 op het ECM label, in een trio met bassist Ingebrigt Håker Flaten en drummer Per Oddvar Johansen. Na een lijvige biografie met verscheidene bezettingen, grotendeels bij ECM, verscheen eerder dit jaar zijn eerste solo plaat, Pianokammer, op het Noorse Hubro label.

Wallumrød begon met een subtiele melodie, die rechtstreeks op de pianosnaren werd gespeeld, zodat het instrument ging klinken als een klavecimbel. De toetsen van de laagste octaaf waren ingedrukt door een gevulde kous (!), waardoor de hamers van de snaren waren gelicht, en die snaren in sympathetic resonance gingen meetrillen. Op de achtergrond bleef een toestel, dat de grote ruimte warm moest houden, gestaag zoemen, zodat er eigenlijk ongewild een nog grotere dimensie aan de sound werd toegekend.

De muziek die Wallumrød bracht is zeer meditatief. De compositie gleed rustig vooruit, als een aak op een spiegelgladde Rijn die een spoor van rimpels achterlaat; telkens hetzelfde, telkens anders. De pianist is ondertussen helemaal één geworden met zijn muziek, en schrijdt voort in een soort trance, die als een self-fulfilling prophecy zichzelf bestendigt. Menig toeschouwer liet zich gretig meevoeren, en het atrium voelde eventjes aan als een kerk.

Christian Wallumrød Solo, Citadelic @ S.M.A.K., 01/05/2015

Na het meditatieve openingsstuk verdween de kous van de toetsen en werd de muziek luider, harder en iets melodieuzer, maar bleef ze wel sterk repetitief. Er werd vaak geoctaveerd (dezelfde melodie wordt dan in een ander octaaf, hoger of lager gespeeld), en er werd geëxperimenteerd met veel minder voor de hand liggende akkoorden. Het derde en laatst impro stuk was een blues in de lage tonen, waarbij plots heel wat mensen bijna geestdriftig mee aan het knikken waren. Wallumrød gebruikte de linkervoet percussief op de harde stenen vloer, waarop de piano stond opgesteld.

Howard Peach, Citadelic @ S.M.A.K., 01/05/2015

Na een korte pauze en een snelle instrumentwissel van de geïmproviseerde huiskamer, die men in het midden van de inkomsthal had gemaakt, was het de beurt aan het trio Howard Peach. Drummer Lander Gyselinck haalde zijn inspiratie uit de periode waarin hij in New York verbleef, en richtte samen met saxofonist Chris Speed en bassist Simon Jermyn deze Howard Peach op. Geen groot geweld zoals in STUFF. dus, maar een sterk ritmisch getint en immer wisselend klanklandschap, waarin Gyselinck met veel voorzichtigheid zijn drumset en andere geluidsbronnen beroert. Ook Jermyn startte subtiel, eerst zelfs op het gedeelte van de snaren boven de topkam van zijn zessnarige bas, en tokkelde dan ook wat zachte baslijnen, ondersteund door de lange noten op de sax. Gaandeweg werd het geluid voller en soms zelfs volumineuzer, maar nooit agressief.

De muziek valt niet gemakkelijk te omschrijven. Ze is fragiel, zelden echt melodieus, zeer intimistisch en vooral sterk ritmisch getint. De klanken zijn warm, soms wat aan de wollige kant, maar zowel bas als sax brengen een bijzonder vertrouwenswekkend geluid voort. Op het album is dat geluid wat meer gelijk getrokken, maar live waren er soms grote verschillen tussen de bijna harde cymbalen van de drum en de andere instrumenten. Er zaten onmiskenbaar een paar reggae licks in het verhaal. Gyselinck tovert de gebruikelijke meewarige glimlach op de gezichten van het publiek als hij huishoudelijk geïnspireerde percussie aanwendt, zoals de sportwagen rode plastieken maatlepels die hij boven zijn drum laat fladderen.

Lander Gyselinck // Howard Peach, Citadelic @ S.M.A.K., 01/05/2015

De groep speelde afwisselend uitgeschreven stukjes en impro, waarvoor Gyselinck in extremis nog wat klankkleuren had ontwikkeld. We kregen ook een paar composities van Chris Speed te horen, zoals Transporter, en het bisnummer, Kosmia –meteen het luidste stuk van het ganse concert.

Het concert was ook de voorstelling/lancering van het debuutalbum van het trio, het eponieme Howard Peach, dat een enorm samenhangende indruk achterlaat. Het album is verkrijgbaar op cd bij W.E.R.F. records, en op vinyl bij El Negocito Records.

Daar is de lente, daar zijn Citadelic en de Ham Sessions!

Ziet, het is eind mei, en de zon heeft al een paar keer geprobeerd de lente te laten doorbreken. U snakt naar de buitenlucht, en naar jaarlijkse traditie zijn de eerste festival(letje)s er om u op uw wenken te bedienen. De twee jazzhappenings die elkaar net overlappen, liggen aan de weerszijden van de stad. Citadelic vindt plaats in het Citadelpark, voor de Ham Sessions moet u in de Ham zijn, in de buurt van de Dampoort. Handig vinden wij dat, als de naam een duidelijke hint geeft.

Citadelic, met een bijna jaarlijks wisselende locatie (het park is er ook groot genoeg voor), is al bezig sinds donderdag. Dit jaar bevindt het zich aan het Kuipke, waar vorige week nog de finales van The Voice plaatsvonden. Het lijkt wel alsof het festival gesponsord wordt door VTM, want de grote spandoeken vormen een ironische achtergrond voor deze onderstroom van de muziek.

We zagen gisteren net nog Koonda Holaa, de gitarist van Alien Whale, zijn laatste noten slaan, en werden prompt vergast op de rammende noise van een groep wiens naam ik niet heb onthouden (jammer, want ik vind hem niet meteen terug op de site). Als uitsmijter was er Backback, maar tegen die tijd stroomden de tranen mij uit de ogen door een aanval van migraine, dus keerden we maar huiswaarts. Bijzonder jammer, gezien Backback nu echt wel dé groep was waarvoor we die avond naar het festival waren afgezakt.

Dat festival gaat overigens vandaag en morgen nog stevig door. Op de website vindt u het programma, maar ik zou niet te erg vasthouden aan de aanvangsuren die u erbij vermeld vindt. Dit is tenslotte jazz (en aanverwanten). Voor vandaag tippen we graag Keenroh (ze spelen twee keer, ergens rond 14.30 u. en opnieuw rond 17.30 u.) en Linus (het duo van Ruben Machtelinckx en Thomas Jillings), al zou ik er gewoon de ganse dag doorbrengen, als ik u was. Morgen (zondag) is de rode draad Bart Maris (met o.m. de hommage aan GoDeviLLe), en daarnaast de boeiende dingen rond Sarah Bernstein, Lode Vercampt en Seppe Gebruers en de wildcard Euro-Brazil Express.

Citadelic begint steeds ergens rond de middag, en eindigt als de muzikanten uitgespeeld zijn of de dranken en het voedsel in uw maag zijn verdwenen. Steek dit sympathieke (en gratis) festival een hart onder de riem door presence te geven en een kleinigheid te nuttigen.

—

Morgen beginnen ook de Ham Sessions. Sinds 2006 stelt saxofonist Michel Mast zijn achtertuin in de Ham open voor een muzikale driedaagse met toegankelijke jazz (en varianten) uit het Gentse en (wijdse) omstreken. Het festival begon als een try-out voor WoFo (de groep van Mast), en dit jaar opent het festival met Laughing Bastards (in ‘+’ bezetting met Lander Gyselinck), een nieuwe groep rond Mast met Jan-Sebastiaan Degeyter en Nils Vermeulen. Het festival wordt volgende week afgesloten met het Xango tentet (een + versie van het reeds lijvige Ifa y Xango, de winnaars van Jong Jazz Talent Gent 2011). Daartussen vindt u het onvolprezen Dans Dans, Jeroen Van Herzeeles Gratitude, STUFF. (een van de revelaties op Gent Jazz in 2012), het Balkan Quartet en het Gents geweld van Moker.

De Ham Sessions beginnen rond 15 u. op 1, 8 & 9 juni in de tuin van Ham 12. Toegang vanaf 9 euro voor een dagkaart en vanaf 22 euro voor een driedagenkaart. Een bescheiden bijdrage voor zoveel lekkers.

—

Euh ja, het heeft er vermoedelijk niet meteen iets mee te maken, maar toch. Toen we gisterenavond huiswaarts fietsten, reden we onder de driedubbele kunstmatige-rots-tunnel van het park. Twee van de tunnels waren niet toegankelijk, maar toen we door de derde fietsten werden we (mijn veertienjarige zoon en ik) getrakteerd op een onwezenlijk schouwspel. In het midden van de tunnel is er een doorgang naar de andere tunnels, en daar zagen wij een roedel blootborstige nimfen in een gulden feeëriek licht bewegen. Ik stak het eerst op mijn migraine en een overijverige verbeelding, maar toen bleek dat de zoon hetzelfde gezien had. Heeft iemand een idee wat er aan de hand was?

Ghent Youth Jazz Orchestra

Gezien en beluisterd op Citadelic!

Citadelic is begonnen

Er waren wel zeker twintig man, gisteren op de eerste avond van Citadelic, na de Ham Sessions de twee start van het Gentse festivalseizoen. Het weer zat niet echt mee, ’t is te zeggen het was minder dan acht graden, en dan hielden we nog geen rekening met de wind chill factor. Nog goed dat het niet regende, met die ramp is gewacht to vandaag.

Komt daar nog eens bij dat de locatie verplaatst is, van de romantische kiosk naar de momenteel iets prozaïscher arena (?) op het snijpunt van de Fortlaan met de Leopold II-laan. Normaal gezien staan daar vele bloemen te bloeien, maar net zoals de lente, komen het er maar niet van, die bloemenpracht.

Het frietkot is evenwel vlakbij (op het einde van de Koningin Astridlaan), en er zijn een aantal bakkers (ook al in de Astridlaan, en anders in de Elisabethlaan), dus samen met de voorziene catering moet het wat dat betreft wel snor lopen.

Zelf was ik te laat voor het optreden van Fred Van Hove en Els Vandeweyer, maar ik kon genieten van de Kris Wanders Outfit (die er in volle vaart in vlogen) en achteraf van het duo met Charles Gayle en Giovanni Barcella, dat à l’improviste werd uitgebreid tot een trio met bassist Rory Brown van de Kris Wanders Outfit. Zeer mooi was dat. Voor wie niet bekend zou zijn met de saxofnist: bij Gayle zijn het duidelijkst de invloeden van Albert Ayler te bespeuren. Zondagmiddag (van 11.45 tot 13 u.) speelt hij trouwens solo, ik kan het u hard aanraden –zelfs vanonder een paraplu.

Vandaag is het al bezig sinds de plensbui van 12 u., en vanaf 15 u. (nu dus) gaat het quasi onafgebroken door tot vanavond 22u. Ik zie u zo meteen.

Ham Sessions & Côté Jardin

Grmbl. Ik ging voor Gentblogt iets schrijven over de Ham Sessions, en over Côté Jardin, en over hoe ge dat desgewenst kunt combineren met Citadelic, en dat het allemaal een beetje in elkaar overloopt en dat het goed weer is en ge dus geen excuus hebt om daar niet naar toe te gaan…

Edoch. Ik zit met bursitis in de rechterschouder (voorlopig geen cello dus, ik ben benieuwd wat orkestrepetitie met de sax gaat geven vanavond), en elke aanslag op het toetsenbord doet mij te veel pijn om een lang artikel te kunnen/willen schrijven. Dus ik ga gewoon van de zon genieten, met een boek (in de linkerhand), en ik raad iedereen ten sterkste aan om minstens één van die evenementen te bezoeken.

Ham Sessions: zo 27 & ma 28 mei vanaf 15.30 u bij Michel Mast, Ham 12
Côté Jardin: zo 27 mei vanaf 11.30 u in de tuinen van De Bijloke
Citadelic: nog tot en met zo 27 mei vanaf 12 u. rond de kiosk van het Citadelpark

Jazz Sur l’Herbe is dood, leve Citadelic

Maandagavond dook ik, lang na zonsondergang, in de kelders van de Resistenza. De klok liep toen al tegen half elf aan, maar zelfs voor een concert dat aangekondigd was om tegen half tien te beginnen, was ik nog ruimschoots op tijd. Ik was er voor een muzikale begrafenis, want na één seizoen jazz op het scherp van de snede, houdt de Resistenza min of meer op met de concerten. Wat meteen ook het einde betekent voor de maandagavondconcerten van de Gents-Italiaanse drummer Giovanni Barcella.

Gedurende vijf jaar heeft Barcella telkens op maandag een muzikant uitgenodigd om — veelal samen — de avond te vullen. Die concerten vonden eerst plaats in El Negocito, en verhuisden nadien naar de Resistenza, de club die hij mee naam heeft gegeven (Barcella omschreef El Negocito in de sms’jes die hij ter uitnodiging rondstuurde als ‘Il centro della resistenza jazz’). Legendarisch zijn de duosessies met tenorsaxofonist Jeroen Van Herzeele, waaruit het allereerste album dat op het El Negocito Records label verscheen, werd gepuurd.

Van Herzeele kon er helaas niet bij zijn, maandag, maar wij ontwaarden in de gretig opgekomen massa van een dozijn, een keure aan Gentse muzikanten. Simon Segers en Bart Vervaeck zaten in het publiek, Giovanni Barcella zat achter zijn drumstel, Bart Maris speelde trompet, en Fulco Ottervanger en Christian Mendoza deelden joviaal de piano. Het publiek mocht kiezen uit vier dvd’s, en een drie uur durende Visconti moest het uiteindelijk afleggen tegen Diabolik (waarvan ik eerst dacht dat het om de film van Clouzot met Simone Signoret ging of om de remake uit 1996 met Sharon Stone en Isabelle Adjani) waarschijnlijk ook een beetje om het guitige vintage naakt dat ons bij de film werd beloofd.

Met de wetenschap dat mijn zoon mij op dinsdag om 6 uur uit mijn bed haalt om te gaan lopen, heb ik het einde van Danger: Diabolik niet meer meegemaakt, maar ik heb de film alvast op mijn wishlist geplaatst. Het impromptu viertal muzikanten zorgde voor een incidentele soundtrack, die ik ongetwijfeld hard ga missen als ik de dvd thuisbesteld krijg. Iets voor zes de volgende ochtend zat er trouwens een mailing van de Negocito in mijn inbox, dus het is niet onmogelijk dat de Visconti nadien toch ook nog werd vertoond.

Dat de Resistenza ophoudt met de jazzconcerten slaat een gat in het Gentse aanbod. In amper één seizoen speelden daar muzikanten zoals The Thing (met o.a. Mats Gustafsson en Paal Nilssen-Love), John Hollenbeck, Nate Wooley, Fred Van Hove, Trio Grande, Narcissus (met Robin Verheyen), Lize*Accoe, en Jim Black. We verwachten evenwel niet meteen dat Rogé Verstraete, de man achter El Negocito en de Resistenza, op zijn gat gaat zitten.

—

In 2008 kwam er een nieuw festival in Gent. Drie jaar na de oprichting van Chopstick Records, kreeg Mathias Van de Wiele goesting “om zelf eens een festivalletje te organiseren.” Jazz Sur l’Herbe werd een gratis openluchtgebeuren dat plaatsvond in en rond de kiosk in het Citadelpark, en er gedurende vier edities het (zomer-) festivalseizoen zou inluiden. Voor de eerste editie gaf telkens een andere groep uit de Chopstickstal, elke dinsdag van mei een middagconcert. Het concept kende zoveel bijval dat er voor de tweede editie moest worden uitgebreid van vier naar acht dagen, en er ook vijf avondconcerten werden voorzien. Voor de derde en de vierde editie werden, om organisatorische redenen, de concerten gegroepeerd op vier opeenvolgende dagen, met telkens een (na)middagvullend programma.

Dat het festival er nu mee ophoudt, schrijft Van de Wiele dan ook toe aan een artistieke heroriëntatie (de organisatie van Jazz Sur l’Herbe vergde verschrikkelijk veel tijd en energie) en het gebrek aan middelen. De nadruk van het festival lag telkens op hedendaagse jazz en vrije improvisatiemuziek, en aangezien dat in het verlengde ligt van smaak en visie van de Negocito/Resistenza, besloot Rogé Verstraete het concept voort te zetten. Een nieuwe start vraagt evenwel om een nieuwe naam, en zo wordt Jazz Sur l’Herbe herboren als Citadelic.

Een overname is geen evidentie, en al zeker niet voor een festival dat behoorlijk uit de voegen barst. Verstraete schakelt ook niet meteen een versnelling lager, zo blijkt het als we het programma bekijken. Waar Jazz Sur l’Herbe vorig jaar nog 9 concerten telde (waarvan eentje een tien uur durende improvisatiemarathon), tellen we nu 22 optredens gespreid over vier dagen, te beginnen op donderdag 24 mei om 12 uur (’s middags). De groepen variëren van een kinderfanfare met impro en het Gent Youth Orchestra o.l.v. Filip Verneert, over Paul Van Gysegem en de Beren Gieren, tot Nate Wooley en Alexander von Schlippenbach, en een (champagne)brunch in het gezelschap van het Tutu Puoane Quartet.

Dit festival biedt u dé kans bij uitstek om nieuwe muziek of muzikanten te ontdekken, geheel gratis bovendien. Ligt de muziek u niet, dan kan u terecht in één van de musea vlakbij, zoals MSK en S.M.A.K. (pardon: T.R.A.C.K.), maar ook STAM en Kunsthal Sint-Pietersabdij liggen binnen wandelafstand. Of u leest gewoon een boek of luiert wat op het gras in de zon. Want donderdag begint de lente in Gent. Zeg dat Gentblogt het gezegd heeft.

Citadelic, gratis lentefestival aan de kiosk in het Citadelpark, van donderdag 24 mei tot en met zondag 27 mei. Er is catering voorzien.
Ontwerp affiche: An Verstraete

Dit artikel verscheen eerder al op Gentblogt, maar ik dacht: what the hell, een beetje extra reclame kan geen kwaad.)