Maand: april 2004

Eergisterenavond kwam Henri binnen met een zware stenen kruik, gevuld met water, en waarin bovenaan, in de vernauwde halsopening van amper een centimeter, zoveel paardebloemen zaten als de tere stengels toelieten zonder te knakken.

“Voor jou, papa, omdat je zo ziek bent,” sprak hij in zijn zoetste stemmetje.

Mijn moeder stond er vertederd op toe te kijken.

Gisterenochtend kwam hij met opa mijn kamer binnen, een grote zwarte koffer torsend.

“Mijn trompet, mijn trompet. Papa kijk, opa en oma hebben mij een trompet meegebracht uit China.”

Voorwaar, uit de koffer kwam een heuse trompet, goud glimmend, compleet met witte vilten handschoentjes om ze vast te nemen. Toen hij ’s avonds terug thuiskwam had hij er al geluid uit gekregen. Maar nu wou hij vooral bij papa zijn, want hij vond dat het niet kon, dat papa daar zo alleen in zijn bed moest blijven liggen.

Toen Tessa hem ’s avonds naar bed bracht, gaf hij me een kusje. “En vergeet niet mijn bloempjes water te geven hé papa.”

Ik denk dat ik migraine heb.

Net wakker geworden. Tessa had het venster in de slaapkamer opengelaten, en ik werd dan ook gewekt door het gefluit van een of ander vrolijk ochtendbeest. God, ik mis het platteland.

Of een alleenstaand huis. En zonder verkeer in de straat. Hoewel de verkeerssituatie hier gaat verbeteren: er is een plan goedgekeurd waardoor in onze straat opnieuw bomen worden aangeplant. Vermoedelijke aanvang van de werken: waarschijnlijk nog dit jaar. Waarschijnlijk, want het hang ervan af of ze tijdig klaar zijn met de werken in de Voskenslaan.

Maar dat platteland; de boerenbuiten. Al bestaat er waarschijnlijk nog maar bitter weinig van wat ik mij daarvan herinner. Of misschien moet ik er gewoon op andere plaatsen naar gaan zoeken dan in Destelbergen of Lochristi. (Lochristi is een stad! Als je daar door de hoofdstraat rijdt is er niks nog wat doet denken aan het dorp van 15 jaar geleden.)

Of misschien snak ik gewoon naar een (reis-)vakantie. Naar Seoul gaan voor het werk telt niet mee (zelfs al vlieg je comfortabeler dan als je het zelf moet betalen).

De macht van de reclame. Scheren zonder mesjes lijkt mij nog aanlokkelijker dan met de Wilkinson 4.

Edoch:

Veet Hair Removal Gel Cream has been designed for legs, underarm and bikini line. It is not suitable for scalp, face, breast, perianal or genital areas.

En ik ben waarschijnlijk de laatste mens op de planeet die dit te weten komt. Wat had je anders verwacht. De tijd is voor mij blijven stilstaan bij twee mesjes.

Is niet gans zo’n een weblog een ijdelheid? (In alle opzichten, maar eigenlijk bij voorkeur als vanitas.)

Als ex-germanist (sluipt Brusselmans hier binnen?) trok de 23/5 Exquisite Corpse mij meer aan dan zijn voorganger, omdat je er iets mee deed. Waarbij de oorspronkelijke meme alles ophield bij het halve citaat, dwong de Exquisite Corpse versie je om er actief mee bezig te zijn. De bibliografie staat er dan enkel als referentie.

Een secundaire benadering kan –inderdaad– evenwel zijn dat de boekenlijst iets vertelt over de bezitter ervan: of hij vooral fictie / non-fictie leest, mainstream of errm exotischer, en de manier waarop de boeken worden bijgehouden. Maar dat is echt wel van ondergeschikt belang gezien de beperkte populatie van de test.

Ziek en thuis. Beter dan thuis en ziek. Twee vrouwen die staan te springen om boodschappen voor u te doen, en een zoontje dat eerst zelfs niet naar school wou omdat hij je niet alleen wou laten. Geheel zonder verdere bijbedoelingen overigens.

Niks dat een goede bouillon niet kan verhelpen (als ik niet zo misselijk zou zijn van de gedachte alleen al). Maar ondertussen vliegt season five van Buffy door de DVD-speler.

Mmm… organised crime. (Of vergis ik mij van serie?)

Kijk, kijk, kijk. De Standaard begint vandaag met een weblog

“En nu even Ernstig”. Dat is de naam van de weblog waarmee de redactie van De Standaard Online gestart is. Een weblog is een specifieke vorm van internetjournalistiek en het populairste internetformat van dit moment. Korte, chronologisch gerangschikte nieuwsberichten, een ietwat eigenzinnige schrijfstijl en veelvuldig gebruik van links zijn de belangrijkste kenmerken.

Ik zou bijna zeggen, ik ben benieuwd, maar afgaande op wat er voorlopig in het logje staat lijkt het niet meteen toegevoegde waarde (eerder genre de “mensenlief” column uit De Morgen).