Wat doet ne mens op vrijdagnamiddag…
Visited 28 countries (12%). Al was Canada echt wel een blitzbezoek (borderhopping vanuit Michigan)
Maand: januari 2004
troost
Gisterenavond was de sneeuw alweer verdwenen, dus als troostprijs heb ik Henri dan maar getrakteerd op McDonalds food. Ongezond jaja, maar niets zo lekker als de zonde.
En het hield niet op, want daarna heb ik hem zowat de ganse avond naar TV laten kijken. Scoobie-doobie-doo-where are you?
En extra lang laten opblijven.
En een extra verhaaltje gelezen.
Tessa? Die zat voor een spreekbeurt-met-daarop-volgend-diner in Genval (Château du Lac alstublieftdankuwel). Jaloers, ik? Neuh.
tombe la neige
Sneeuw is toch schóón. En het maakt het extra spannend om veilig op het werk te geraken –ik moet er waarschijnlijk geen tekeningetje bij maken. Daarnet nog Henri overtuigd dat, ja, we gaan een sneeuwman maken zodra ik thuis ben vanavond. Als alles wit blijft tenminste.
Zo zag het er vanochtend uit in de straat links:
…en rechts…
…en voor de deur op het werk…
…en het zicht uit het raam van mijnen bureau:
En terwijl ik dit intik, is de concierge bezig het gras af te rijden met een tractorken zout aan ’t strooien op de parking.
als sneeuw voor de zon
Tot daar aan toe dat mensen een beetje bang zijn van zaken en toestanden waar ze niks van af (willen) weten, of dat nu om mensen, exotisch fruit of apple macintoshes gaat. Maar als ze u dan nog belemmeren uw werk (beter) te doen onder het mom van “it’s bound to cause problems, so you’ll have to take it back home. Tonight.“, dan gaat het wat mij betreft toch iets te ver.
Och, wat haalt het uit. De terugweg had amusement in ’t verschiet, en thuis ging ik samen met Henri brood maken. Van pizzadeeg. Gisteren hadden we immers samen pizza gemaakt (wreed eenvoudig), en we waren tot de ontdekking gekomen dat de pizza-bodem nogal op brood geleek. Vandaag gingen we dus testen of we er ook effectief brood van konden maken. (Test geslaagd! Super-mals brood. Recept: 300gr bloem, 150ml water, 20gr gist, 4 eetlepels olijfolie, 45 minuten laten rijzen, neerslaan, een kwartierke laten narijzen, en in 25min op 200 graden bakken.)
In het naar huis rijden kwam ik in een lichte sneeuwstorm terecht (tussen Aalst en Erpe-Mere), alwaar ik (helaas voor hen) drie oenders op elkaar heb zien knallen, omdat geen van hen de ander wou laten voorgaan.
Wonder boven wonder kwamen ze alledrie zonder al te veel brokken op de pechstrook terecht, zodat er van verkeershinder niet echt sprake was. Of toch op die kortstondige vertraging na voor de ‘getuigen’ van het incident.
In Gent was er van de sneeuw geen spoor meer te zien.
de nieuwe mama
Lang niet slecht. Al was het nog beter geweest zonder de bijwijlen toch wel echt cheesy muziek. En de iets te persoonlijke tragiek op het einde hoorde toch echt wel niet op TV.
Twee gezinnen zijn bereid mama tien dagen uit te wisselen met een ander gezin. Het professionele leven van de moeder gaat gewoon door, maar in plaats van naar háár huis, gaat ze ’s avonds naar het huis van een ander gezin. Ze komt er terecht in een vreemde omgeving: andere man, andere kinderen, andere levensomstandigheden, andere gewoonten.
Gebaseerd op de Wife Swap formule, vorig jaar gelanceerd door Channel4, en nu door Jambers op Vlaamse stam geënt. Het contrast tussen de levensstijlen van de twee families was er alvast.
wrong way go back
Waarbij we een nieuwe start maken. The Zen Way. Of iets dergelijks. Meer hoort u er niet over. Denk ik toch.
Ah Buffy. Nu zitten we met Angel opgescheept. Nog een geluk dat Cordelia er is.
creatief met css
Het toeval wil nu dat ik recentelijks iets gelijkaardigs heb gedaan met december.org.
Of toch iets wat ook neerkomt op hoofding – inhoud – rechter sidebar – voetspul. Omdat dit weblog in px gedefinieerd stond, wou ik december.org met em’s bepalen. Globaal bekeken staat er 1 container meer, een algemene om de boel te centreren.
...
...
...
...
...
...
...
</div>
titel, hoofdlinks en categoriek zijn gewoon de header in drie gespiltst; laatste = de inhoud (body); ouder = de sidebar; links en colofon zijn dan samen de footer. We kunnen ons dus toespitsen op categoriek, laatste, ouder en links. De relevante CSS is dan:
#categoriek {
color : #000;
text-align : center;
padding : 1.0em 1.5em;
margin: 0;
border-width : 1px 0;
border-style : solid;
border-color : #999;
}
#laatste
{
float:left;
width:70%;
text-align: left;
padding: 1.5em 0 0 0;
margin: 0 3.0em 3.0em 3.0em;
}
#ouder
{
text-align: left;
padding: 0 0 0 1.5em;
margin: 3.0em 0 3.0em 78%;
}
#links
{
clear:both;
color : #000;
text-align : left;
padding : 1.0em;
margin: 5.0em 0 0 0;
}
Het gaat hem om width:70%; en margin: 3.0em 0 3.0em 78%; in laatste en ouder, resp. En die clear:both; in links.
target
Hoewel ik al sinds oktober (2003) aan Cryptonomicon bezig ben, heb ik voor mijzelf beslist dat ik zowel dat boek als Quicksilver moet uit hebben tegen april, wanneer The Confusion (volume 2 van the Baroque Cycle) uitkomt.
Hoe haalbaar dat is weet ik niet, want vreselijk veel tijd trek ik tegenwoordig niet uit om te lezen (1 boek per maand ongeveer –waar is de tijd van twee boeken per week *zucht*). Wacht maar als de zolder klaar is. Hmmhmmm.
energie
Veel te veel energie. Ik zit er sterk over te denken weer (actief) lid te worden van zo’n fitness ding. Een drie-viertal jaar geleden ben ik ermee gestopt (wegens geboorte van Henri –hey, elk excuus is goed), maar ik mis dat toch. En er zijn er hier twee ‘vlak’ in de buurt, aan de Coupure, en aan de Rooiegemlaan…
Je moet er dan wel minstens één, liefst twee keer per week dik anderhalf uur voor uittrekken, maar pakweg de dinsdagavond en de zondagvoormiddag zou dat bijvoorbeeld moeten lukken.
Absoluut geen slecht idee.
Une belle histoire
Michel Fugain potdomme. Dat brengt herinneringen terug. En zeggen dat ik dat bijna volledig kan meezingen. (Dat komt ervan als ge daarnaast ook nog Georges Moustaki en Joe Dassin met de paplepel meegevoederd krijgt. Niet dat ik meteen zelf de link kan keggen, maar bon.)
C’est un beau roman, c’est une belle histoire
C’est une romance d’aujourd’hui
Il rentrait chez lui, là-haut vers le brouillard
Elle descendait dans le midi, le midi
Ils se sont trouvés au bord du chemin
Sur l’autoroute des vacances
C’était sans doute un jour de chance
Ils avaient le ciel à portée de main
Un cadeau de la providence
Alors pourquoi penser au lendemain
Ils se sont cachés dans un grand champ de blé
Se laissant porter par les courants
Se sont racontés leur vies qui commençaient
Ils n’étaient encore que des enfants, des enfants
Qui s’étaient trouvés au bord du chemin
Sur l’autoroute des vacances
C’était sans doute un jour de chance
Qui cueillirent le ciel au creux de leurs mains
Comme on cueille la providence
Refusant de penser au lendemain
C’est un beau roman, c’est une belle histoire
C’est une romance d’aujourd’hui
Il rentrait chez lui, là-haut vers le brouillard
Elle descendait dans le midi, le midi
Ils se sont quittés au bord du matin
Sur l’autoroute des vacances
C’était fini le jour de chance
Ils reprirent alors chacun leur chemin
Saluèrent la providence en se faisant un signe de la main
Il rentra chez lui, là-haut vers le brouillard
Elle est descendue là-bas dans le midi
C’est un beau roman, c’est une belle histoire
C’est une romance d’aujourd’hui