op de valreep

31 december, en ik zou geen laatste entry voor 2003 on-line plaatsen? Henri is opgebleven tot 22u51. Het laatste ever. Maar toen we hem in bed gingen stoppen (eerst Tessa, dan ik), heeft hij aan beiden hetzelfde verhaal verteld.

“Nu ben je toch wel echt lang opgebleven hé jongen?”
-Ja papa, en nu ben ik heel moe, want anders lig ik al heel lang te slapen.

“Ja, jongen, maar vandaag is een speciaal dagje. Morgen is het een nieuw jaar…”
-Maar ik ben alleen maar wakker omdat ik zolang heb moeten eten…

En ik heb niks gedaan behalve opgewarmd. Allez behalve de hoofmaaltijd dan: wilde parelhoen (uit de Périgord): succulent. We hadden voor een laid-back nieuwjaarsavond gekozen, hoewel we lang getwijfeld hadden om naar de B&B te gaan. Een goede keuze, achteraf, want Tessa is ziek (Henri’s ziekte overgenomen ?).

Edoch, no problemo, señor, we’re having loads of fun. Hopelijk was 2003 voor u goed, en wordt 2004 nog beter.

isolatie

Ik heb glaswol in mijn haar, op mijn gezicht, op mijn handen, mijn armen, en mijn rug. Er zit glaswol in mijn neus, mijn oren en ik heb zelfs glaswol in mijn ogen gekregen (niet aan te raden). En dan hebben we eigenlijk nog niet eens de helft gedaan.

Maar plezant, dat wel. En uiteindelijk zal het wel veel voldoening schenken. Het leukste is eigenlijk de tweede laag aanbrengen. De eerste laag is immers werken tussen de bestaande balken van het dak, en natuurlijk heb ja dan altijd ofwel teveel, ofwel te weinig ruimte.

Voor de tweede laag moet je zelf de dikke balken bevestigen (mijn favoriete gedeelte van het werk: voorboren, 120mm vijs erop, en vastdraaien), op een afstand net iets kleiner dan de breedte van de isolatiestukken, éh voilà: de isolatie zit er op één-twee-drie tussen.

Wij werken gezwind verder. Want daarna komt er nog een zwevende vloer, en een bibliotheek- (erm mediatheek-) kast tegen een van de twee rechte zoldermuren.

logica

“Ik heb het wel gezien hoor, Henri”
-Maar papa, dat kan niet, want je staat met uw rug naar mij.

“Héwel, ik heb ogen op mijn gat, dat weet ge toch.”
-Jamaar papa, je hebt toch een onderbroek en een broek aan, en daar kan je toch niet door zien?!

En wat kan je nu tegen zo’n logica inbrengen?

dormant

De meeste informatiebronnen op internet lijken –gerechtvaardigd– ingedommeld (winterslaapje?). Maar van amazon heb ik net een bericht gekregen dat mijn cadeautjes op het werk moeten zijn toegekomen.

Ik begin het nieuwe jaar (5 januari) alvast met Macromedia Studio MX with Flash Professional, samen met:

_Apache Cookbook
_Google Hacks
_Flash Remoting the Definitive Guide
_ActionScript Cookbook

Zou dat iets met mijn projecten voor volgend jaar te maken hebben 😉

dolce far niente

Vakantie is zalig, en nietsdoen staat open voor interpretatie. Vandaag een beetje op ’t gemak wat isolatie gelegd, morgen misschien naar ’t stad, naar de fnac, misschien nog een beetje isolatie leggen, de zolder opmeten, de maten doorgeven aan de aannemer zodat hij de ons de nodige plankskens etc kan bezorgen, en nog wat browsen op zoek naar de perfecte CD-speler (nog steeds Opera Audio Reference CD – 2.2) en versterker (Thule Audio Spirit IA150B of Vincent SV-236 of SV-238). (Jaja, het is een obsessie aan het worden.)

audio

De finale beslissing nadert. Met 99% wordt het een combinatie van Thule Audio Spirit IA150B als versterker, en Opera audio Reference CD – 2.2 als bron (cd-speler).

Vreselijk getwijfeld tussen vanalles en nog wat, maar uiteindelijk (bijna) gekozen voor niet vanzelfsprekende aparatuur. Primare en Naim staan nog steeds hoog op het lijstje, en als ik ooit richting home cinema ga, komt er waarschijnlijk iets genre parasound halo en/of rotel, maar voorlopig vind ik niks beters (en betaalbaars) om muzikaliteit te benaderen (><geluid en/of beeld voor filmgeweld).

The joy of choice. (Zolang ik maar niet meer bij Bohes moet komen; die zaak komt nog steeds haar imago van 13 jaar geleden na.)

BTW vergeet boekskens zoals What HiFi en HiFi Choice: uiterst Brits, en zeer mainstream. Veel beter ben je dan af met het overzicht uit (het Franse) Diapason. Combineer dan verder (maar los daarvan) Diapason met Gramophone en BBC Music, en je krijgt een behoorlijk (maandelijks) overzicht van wat er reilt en zeilt de klassieke muziek. Ugh, en kijk ook op het internet natuurlijk. Of zoiets. Je kan geen bronnen genoeg hebben, zou Prof. Walter Prevenier kunnen gezegd hebben.

van wacht

Een knisperende open haard, een glas crémant, gedroogde cranberries, de cello suites van Bach (versie van Pieter Wispelwey), en een goed boek. Den dezen is van thuiswacht bij en zieke Henri, maar kan zich ergere dingen voorstellen.

Wel verschrikkelijk jammer dat Henri en ik het jaarlijkse kerstdiner bij moemoe missen. We hebben Tessa min of meer verplicht te gaan, want het heeft geen zin dat we allemaal thuisblijven.

Kerstdiner bij moemoe (de moeder van Tessa’s moeder) zijn de traditionele schotels, briefjes maken en daarna briefjes trekken om de cadeaus te verdelen, en algemeen gezelligheid troef. Ik kijk al uit naar volgend jaar.

verjaardagsdiner

6 gangen, al waren het er oorspronkelijk 7. Van de laatste gang heb ik afgezien, omdat twee dessereten teveel van het goede waren. Geen crème brulée deze keer.

1. Salade van kenya-boontjes en tomaat tartaar
De helft half-gedroogde tomaten, de helft verse tomaten. De halfgedroogde tomaten bekom je door de tomaten in parten te verdelen, te ontpitten, en vervolgens een uurtje of twee in de oven te laten rijpen op max. 125 graden. De tomaten moeten nog een beetje vochtig voelen als je ze uit de oven haalt.
De kenya-bootjes worden geblancheerd (4-6 minuten, bijtgaar) en onmiddelijk afgekoeld. Schik op het bord, vergezeld van een lichte roomsaus.

2. Rauwe croque
We hebben geen toaster meer, dus dan heb ik maar (oester)brood gegrild in de oven (lang niet slecht). Op het brood eerst een laag in de lengte fijn gesneden witloof, daarop corsicaanse ham, daarop –alweer in de lengte fijn gesneden– rauwe courgette (haaks op het witloof), besprenkelen met een vinaigrette (azijn, notenolie, olijfolie, pijpajuin, olijven), en daarnaast een beetje zelfgemaakte mayonnaise (ei, mosterd, olijfolie, verder op smaak gebracht met azijn)

3. Ravioli van wild
Ach. ’s Ochtends vroeg twee fazanten gebraden, laten afkoelen, vlees verwijderd, en van het karkas en de rest, mits toevoeging van een trappist (Westmalle), saus gemaakt.
Pasta gamaakt: 6 eierdooiers, 1 volledig ei, een lepel olijfolie, een lepel melk, en een 3-400gr bloem. 15 minuten kneden, en dan een half uur tot een uur laten rusten (verpakt in vershoudfolie om het uitdrogen tegen te gaan). Uitrollen tot vellen van zo’n 10cm op 30cm.
Water opzetten, fazantvlees opwaremen in de eerder bereide saus, en op het einde een (heel klein beetje) beetje room toevoegen. Ondertussen een mengeling van boschampignons bakken, en de vellen pasta 1 voor 1 laten koken (duurt max. 1 minuutje per vel; eerder een halve).
Een pastavel op een bord, een lepel fazantvlees erover, een lepel champignons erbij, en toevouwen (eventuele teveel aan pasta afknippen). Beetje versieren met rode peper, olfijolie, versgemalen peper, etc.

4. Caesar salad (variatie)
Een toemaatje: oesterbrood in stukjes snijden, en croutons van bakken. Sla, artichoqueharten, grijze garnalen, vinaigrette, en de croutons samensmijten, eh voila. Niet echt caesar salad, maar de croutons zitten er toch bij.

5. Gebraad van hertekalf
Ah. Het probleem. Net als ik de oven wil aanzetten om voor te verwarmen, geeft die met een ‘plop’ de geest. Lichtjes paniek, snel bericht dat het ietsjes langer zal duren dan voorzien, en de gietijzeren braadpan uitgehaald. Gelukkig de boel nog kunnen redden, al zaten de timings duchtig fout.
Kleine william peertjes in suikerstroop, gebakken savooikool, en aardappelpuree (aardappelen, olijfolie, boter, nootmuskaat (veel), en parmezaanse kaas); ondertussen het vocht steeds van het vlees afgieten, en daarmee een sausje maken, met tijm en rozemarijn. Schikken, serveren, en klaar.

6. Pana Cotta
Eigenlijk niet meer dan room (veel room), gelatine, en suiker. Er dreven wel een paar frambozen in, en erbovenop kwam een gelei van witte wijn (Monbazillac). Maar lekker!

Voor de dorstigen was er Crémant d’Alsace en een heerlijke Château La Bridane (Saint-Julien/Médoc), 1999 (beide van bij Collin).

En de afwas. Ai de afwas.

vita

Citaten en aforismen uit het grote boek van Henri.

1. “Jamaar papa, sneeuwt het nu, of sneeuwt het niet?” vraagt Henri met een grieperig stemmetje. Gisteren was hij dolenthousiast toen hij de sneeuwvlokken naar beneden zag dwarrelen, maar vandaag is alles weer gewoon kliedernat.

2. Na een grote bonk, vraagt Henri wat dat geluid wel kon zijn.
-Wellicht iets bij de buren jongen
“Jaja papa maar wat?”
-Misschien is zijne frank gevallen
“Papa wat is dat ‘nen frank’?
-Eugh, wat nu een euro is, was vroeger een frank, vertelde ik gemakshalve
“Ja papa, nu bestaat dat niet meer hé. Dat is al oud!”

Waardoor ik mij maar meteen ook oud begon te voelen, maar teglijk blij was dat die jongen voor de rest van zijn leven niet ging moeten delen door of vermenigvuldigen met 40.

3. “Papa, wat is dat verhaaltje van het schaap en de wolf?”
-Ik weet dat het een verhaaltje is jongen, maar ik weet zo niet meteen hoe het juist gaat. Ik zal het eens opzoeken.
“In de fnac, hé papa? Daar hebben ze toch alles hé!” Terwijl hij me met grote, verwachtingsvolle ogen aankijkt (en durf nu eens neen te zeggen).

Misschien dat we net iets te veel naar de fnac gaan?