Een knisperende open haard, een glas crémant, gedroogde cranberries, de cello suites van Bach (versie van Pieter Wispelwey), en een goed boek. Den dezen is van thuiswacht bij en zieke Henri, maar kan zich ergere dingen voorstellen.
Wel verschrikkelijk jammer dat Henri en ik het jaarlijkse kerstdiner bij moemoe missen. We hebben Tessa min of meer verplicht te gaan, want het heeft geen zin dat we allemaal thuisblijven.
Kerstdiner bij moemoe (de moeder van Tessa’s moeder) zijn de traditionele schotels, briefjes maken en daarna briefjes trekken om de cadeaus te verdelen, en algemeen gezelligheid troef. Ik kijk al uit naar volgend jaar.