concerten 200608

0 te vermijden / * slecht, maar beluisterbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch

  1. Pierre Anckaert Project / 24-08-2006 / Jazz in ’t Park / **
    Altijd ambiance; ik had het PAP recent nog aan het werk gezien tijdens Jong Jazz Talent.
  2. Frederik leroux Quartet / 24-08-2006 / Jazz in ’t Park / ***
    Zeer goed; Frederik groeit door. En ik ben eigenlijk ook wel fan van Peter Ehwald. Zoals eerder vermeld heeft het FLQ een CD uit; later meer daarover.
  3. Andy Declerck & Kari Antilla Group / 25-08-2006 / Jazz in ’t Park / **
    Was goed, op elkaar ingespeeld, maar niet onmiddellijk overweldigend.
  4. Michel Paré & MP4 / 25-08-2006 / Jazz in ’t Park / ***
    Yummie! Vergeet vooral hun CD niet aan te schaffen.
  5. Electric Miles Project / 26-08-2006 / Jazz in ’t Park / ***
    Verrassing van de maand. Schitterend concert, met Peer Baierlein, die u misschien kent van Jazzisfaction.
  6. John Snauwaert Project / 26-08-2006 / Jazz in ’t Park / **
    Mja, mij kon het zo niet bekoren.
  7. Bert Joris Quartet / 26-08-2006 / Jazz in ’t Park / ***
    Hier hoef ik niks over te zeggen; de namen lossen hun verwachtingen ruimschoots in: Bert Joris, Philippe Aerts, Dado Moroni, Dré Pallemaerts. Méér alstublieft dankuwel.
  8. Fabien Degryse Trio / 27-08-2006 / Jazz in ’t Park / **
    Zeer goede gitaarmuziek, maar hij had beter niet gezongen, dacht ik zo.
  9. Ewout Pierreux Trio / 27-08-2006 / Jazz in ’t Park / ***
    Geef Ewout een piano, zet u neer, en geniet. Voeg daarbij dan nog Yannick Peeters (en Steven Cassiers) en jawel, u geniet nog meer.
  10. Brussels Jazz Orchestra / 27-08-2006 / Jazz in ’t Park / ***
    Ongelooflijk dat zoiets nog kan bestaan. Ongelooflijk dat zoiets dan nog werk van dergelijk niveau kan presenteren. Al zijn het natuurlijk –laten we eerlijk zijn– niet meteen de minsten die mogen meespelen. Als u er niet was, hebt u wel degelijk iets gemist.

(concerten vorige maand)

Post-BNRF (ii)

Publiekstrekkers worden vlotjes afgewisseld met minder bekende goden. Het blijkt een strategie die voor het bestaan van een festival zoals het BNRF levensnoodzakelijks is –een bovendien nog blijkt te werken ook. Tijdens het eerste gedeelte van het Festival betekende dit een programmatie waarin naast concerten van Reeves, Zorn en Madredeus, ook plaats was voor pakweg Paolo Fresu, Nathalie Loriers, en Michel Herr. Een uiterst geslaagde mix, die de festivalgangers naar waarde wisten te schatten.

Zondag 16 juli was zonder twijfel een topdag voor het eerste gedeelte van het festival. De beetje ongelukkige neiging tot middelmaat van de voorafgaande concerten (uitzonderingen niet te na genomen), werd reeds vanaf het eerste concert overwonnen. P.A.R.T.E. –het Paolo Fresu Quintet— speelden een luchtig, zij het enigszins gepolijst spel met veel interactie en een aantal grappige intermezzi die het publiek we wist te waarderen. Loriers ging op het zelfde élan verder, al verliep de verbale interactie met het publiek ietwat stroever. Dat deed echter in het geheel geen afbreuk aan de muziek zelf. Chemins Croisés is onderhand een klassieker op het podium aan het worden (ook de pas uitgebrachte gelijknamige CD ontbreekt beter iet aan uw collectie). Loriers liet zoals gewoonlijk heel wat ruimte aan Karim Baggili, wiens ‘exotischer’ composites naadloos in het programma werden ingepast.

Paolo Fresu (i) Paolo Fresu (ii) Chemins Croisés (i) Chemins Croisés (ii)

Het hoogtepunt van deze dag was –voor deze reporter althans– weggelegd voor het trio Romano-Sclavis-Texier. De muziek is geïnspireerd op de reizen in Afrika die ze ondernamen in het gezelschap van Magnum fotograaf Guy Le Querrec. De composities die daaruit voortvloeiden zijn niet noodzakelijk verwant aan Afrikaanse muziek, maar zijn veeleer gebaseerd op hun herinneringen en de associaties die de foto’s van Le Querrec oproepen. Het samenspel tussen de heren is van een overtreffende trap.

En dan was er Charles Lloyd. Crossover muziek, van een man die net niet helemaal van de jazz scène was verdwenen. Lloyd begon aan de piano, zette zich achter de drums, en eindigde tenslotte met sax en dwarsfluit. Helemaal boeien kon het niet, daarvoor miste het concert de nodige dynamiek. Zweverig, is misschien nog de beste omschrijving.

Romano-Sclavis-Texier (i) Romano-Sclavis-Texier (ii) Romano-Sclavis-Texier (iii) Romano-Sclavis-Texier (iv) Sangam (i)

Maandag was een vreemde eend in de bijt. Noch Tania Maria, noch Ed Motta vallen binnen het genre jazz-met-uitroepteken. Maria bleek een pastiche van zichzelf te zijn geworden, terwijl Motta er toch beter in slaagde het publiek mee te trekken.

Bij Madredeus was er voor het publiek geen houden meer aan. Hoewel de uitvoering nogal steriel en statisch was, ging het publiek helemaal uit de bol. De variatie was in dit optreden echter ver zoek: na twee liedjes was de groep zowel choreografisch als muzikaal in een weining boeiend stramien verzandt. Jammer.

Helemaal anders ging het eraan toe bij Mariza. Hoewel ze vorig jaar nog op het festival was te zien, bracht ze deze keer een volledig nieuw en gevarieerd programma. Ze staat er nog steeds fragiel en breekbaar –maar net daardoor straalt ze kracht en ervaring uit die men pas van een meer doorwinterd artiest zou vermoeden. Het betere werk van deze avond.

Ed Motta (ii) Madredeus (iii) Madredeus (i) Mariza (i) Mariza (iv)

Op dinsdag kregen we van Uri Caine en het Bedrock Trio humor van de bovenste plank. Caine baseert zich op een aantal samples –of begeleidt een langere sample– om daaruit een aantal elementen te lichten waarop de groep dan verder bouwt. Populaire deuntjes worden quasi onherkenbaar uitgewerkt via drumsolo’s die worden opgepikt door bas en orgel. Zeer geslaagd.

Hetzelfde kan helaas niet worden gezegd van Madeleine Peyroux, die er zich over verwonderde dat het Vlaamse publiek niet meteen happig was een “Hello Holland”, en er eigenlijk liever de brui aan had gegeven. Muzikaal stelde Peyroux niet zo bijster veel voor; het contrast was redelijk groot met de vakkundigheid van Michel Herr & Life Lines die voor haar hadden opgetreden.

Maar dan was er Toots natuurlijk. Een sublieme bezetting met de blinde pianist Bert Van den Brink en Hein Van de Geyn op bas, maar wat kwam in hemelsnaam Trijntje Oosterhuis op de set zoeken. Haar stem was veel te vlak en monotoon, met weinig onderbouw of draagkracht. Een spijtig accent bij een anders zo mooi klinkend trio.

Michel Herr Madeleine Peyroux Quartet (ii) Toots Thielemans Trio (i) Toots Thielemans Trio (ii) Toots Thielemans Trio (iv)

Gedegen muziek, in dat eerste gedeelte van het Blue Note Records Festival. Onze top vijf bestaat uit –in chronologische volgorde– Dianne Reeves, John Zorn, Jason Moran, Paolo Fresu, en Romano-Sclavis-Texier. Ook over de publiekstrekkers, die vooral in het tweede gedeelte de overhand nemen, waren we in grote mate te spreken. Madredeus bracht het Gentse publiek waar het voor gekomen was, Mariza bezorgde ze net dat ietsje meer. Ook Zorn en Reeves lostten de verwachtingen moeiteloos in.

29.000 mensen bezochten het festival, dat is zo’n 20% meer dan vorig jaar. Directeur Bertrand Flamang is duidelijk op goede weg. Democratische prijzen, gekoppeld aan kwaliteit, zowel wat betreft de programmatie als de sfeer als de catering, zorgen hopelijk voor een blijvende erkenning van het Blue Note Records Festival. De eenmalig subsidie van 100.000 EUR door de Nationale Loterij is alvast een stap in de goede richting.

Het Blue Note Records Festival vond plaats van 13 tot 23 juli op de Bijloke site.

post-BNRF (i)

Het Blue Note Records Festival is in vijf jaar tijd een van de hoogdagen voor de jazz in Vlaanderen geworden. Op tien dagen tijd biedt het festival een overzicht van hedendaagse jazz en aanverwante muziek, dat daartoe min of meer wordt opgesplitst in twee onderdelen: All That Jazz! en All That Jazz? De locatie is de binnentuin van de historische Bijloke-site in Gent, dat ook al een uitmuntende reputatie geniet voor haar concertzaal –waarin het openingsconcert voor het festival plaastvond.

Hoewel het BNRF minder familie-gericht is dan pakweg Jazz Middelheim, weten steeds meer mensen hun weg naar het festival te vinden. Het weer was dit jaar wel bijzonder uitnodigend om meer tijd buiten de concerttent door te brengen, in de schaduwrijke plaatsen die in de buurt van de catering waren voorzien. Daar heerste een gezellige drukte, vaak ook tijdens de namiddagconcerten, die van daaruit probleemloos te volgen waren. ’s Avonds liep de concerttent opnieuw vol, zeker tijdens de optredens van publiekstrekkers zoals Randy Newman en de in Vlaanderen (nog steeds) heel populaire Madredeus.

Openingsavond

Het BNRF werd op donderdag 13 juli geopend door Dianne Reeves, met in het voorprogramma het Carlo Nardozza Quintet, de winnaars van het Jong Jazz Talent in Gent concours 2005. Een zeer geslaagde opener, door beide partijen. Het Nardozza Quartet mag dan wel (piep)jong blijken in vergelijking met Reeves, de composities van frontman Carlo Nardozza en saxofonist Daniel Daemen zijn zeer spontaan maar structureel gebouwd. Hun debuut Making Choices is dan ook een aanrader, maar meer nog zijn wij onder de indruk van hun live performance. Nardozza’s trompet klinkt stoffig en hees (en dat is goed), maar het samenspel met de andere muzikanten van het kwintet is wat deze groep echt goed maakt. Iets te weining volk nog, voor deze groep, en bij de hoofdact zat de zaal pas echt goed vol. Reeves leidde scattend haar act in, en hield gedurende het hele concert het publiek op het tipje van hun stoel, waarbbij intimiteit naadloos afgewisseld werd met meer swingende momenten. Het encore verliep bovendien vocaal zonder versterking, en daarmee wist ze de reeds razend enthousiaste zaal nog meer te verbazen. Zonder meer een openingsavond van formaat.

Carlo Nardozza Quintet (iii) Carlo Nardozza Quintet (ii) Dianne Reeves (ii) Dianne Reeves (iv)

All That Jazz!

In het eerste gedeelte van het festival krijgen we voornamelijk jazz ‘pure sang’, hoewel de organisatie de overgang tussen beide delen steeds minder duidelijk maakt. Een goede zaak, op het eerste gezicht, maar voor de festivalbezoeker is het minder vanzelfsprekend om zijn festivaldagen te plannen. Voor het principe van de tweevuldigheid van het festival is er niets dan lof. Door (voornamelijk) in het tweede deel een aantal publiekstrekkers te programmeren, krijgen ook de minder evidente artiesten –én eigenlijk de jazzmuziek tout court– de kans aan bod te komen.

Dag één verliep een beetje in mineur. Het concert van het Robert Glasper Trio was net niet ontgoochelend, maar in de groep is maar weinig dynamiek te merken. Heel even wordt het de goede richting in gestuwd, wanneer saxofonist Mark Turner een paar nummers komt meeblazen, maar verder blijft het een eerder vlakke bedoening. Turner verschijnt in het volgende concert opnieuw, voor Kris Defoort’s Sound Plaza. Sound Plaza mist een duidelijke richting, maar beantwoordt dan weer perfect aan haar eigen omschrijving. De muziek wil, zowel in stijl als in invulling, alle kanten uit, wat het zowel boeiend als moeilijk beluisterbaar maakt. Een groot deel van het publiek lijkt er dan ook de brui aan te geven. Jammer, maar begrijpelijk.

Robert Glasper Trio Kris Defoort David Murray

David Murray diende te elfder ure Andrew Hill te vervangen. Het publiek regareerde redelijk enthousiast op de invulling van free jazz en de improvisaties van tenor saxofoinst & The Gwo-Ka Masters. Een geslaagde invulling, maar het publiek zat duidelijk heel ongeduldig op Zorn te wachten. John Zorn bracht in Gent een Acoustic Masada, met Joey Baron op drums, Greg Cohen op bas en Dave Douglas op trompet. De namen alleen al, volstonden om menig jazzfan verlangend naar dit concert te laten uitkijken, maar toen de verwachtingen dan ook nog werden ingelost, leek de extase wel heel dichtbij. Zorn regeert over zijn groep met ijzeren hand. Tenminste, zo leek het toch voor het publiek, en het was duidelijk dat Zorn die status met grote zorg in stand wil houden. Wij zijn al blij dat we niet over ’s mans gedrag hoeven uit te wijden, maar dat tot nader orde de muziek nog steeds de doorslag mag blijven geven. De techniek, het vlammende tempo en de uitmuntende beheersing blijven deze composities de hoogte in stuwen. Het applaus was –net zoals de muziek– oorverdovend. Het absolute hoogtepunt op deze eerste dag.

Acoustic Masada (i) Acoustic Masada (ii) Acoustic Masada (iii)

Dag twee verliep op twee sporen. Een deel van het publiek ging resoluut voor de combinatie Washington-Vann-Galland en achteraf Shorter, terwijl een net zo groot deel veel meer gewonnen was voor Legnini en Moran. De eerste keuze is veel klassieker te noemen, in de zin dat ze voornamelijk concerten zijn die veel aandacht van de luisteraar eisen. Het is geen incidentele muziek waarbij de aanhoorder aan de zijlijn vrijblijvend het veld kan overschouwen, maar vraagt een niet geringe inspanning. Bij Shorter loonde die inspanning zonder meer de moeite, al miste het concert veel van de kracht die we vorig jaar op Middelheim mochten merken. Het kwartet zette niettemin een zeer mooie set neer.

Wayne Shorter Quartet (i) Wayne Shorter Quartet (ii) Wayne Shorter Quartet (v)

Moran bracht een veel meeslepender optreden, dat allesbehalve in academische jazz uitmondde. Het optreden was heel toegankelijk, heel strak maar toch vol emotie. Wij herinneren ons, behalve het pianowerk van Moran zelf, vooral ook Nasheet Waits op drums. Moran vertrekt vanuit een diepgewortelde traditie, om van binnenin vernieuwing te brengen. De citaten en samples die hij daarbij gebruikte vloeien natuurlijk de sterk ritmische muziek binnen.

Legnini en Washington-Vann-Galland waren geschikte opwarmers, maar misten toch een beetje de ‘body’ die in de slotconcerten overduidelijk wél aanwezig was.

Eric Legnini Trio (ii) Jason Moran Trio (i) Jason Moran Trio (ii) Jason Moran Trio (iii)

(wordt vervolgd)

CDs 2006 Q2

0 te vermijden / * slecht, maar bekijkbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch

Laat ons maar met het slechte nieuws eerst beginnen. Het gebeurt niet vaak, maar ik heb deze keer toch een absolute afrader te vermelden:

  • Wim Mertens: partes extra partes / wim mertens and the flemish radio orchestra / 2006 / 0
    Deze cd is zelfs te vermijden voor (die hard) fans van Wim Mertens. Nooit eerder werd zijn muziek zo vlak vertolkt, zonder gevoel, zonder enthousiasme, zonder iets. Een slechte Hollywood soundtrack ingespeeld door een ondermaats orkest, dat wel de noten weet liggen, maar niet het hart. Een cd om nooit meer naar te luisteren. Schande!

Over en done with.

Op jazz vlak vielen er wél een aantal pareltjes te rapen.

  1. Andrew Hill: Time Lines / 2006 / ****
    Het Meest Gemiste Concert op het voorbije Blue Note Records Festival. Hill moest afzeggen door gezondheidsproblemen, en dat konden wij alleen maar betreuren (zowel de gezondheid als de afwezigheid). Met Time lines toont Hill nog maar eens aan dat hij wiegert op zijn lauweren te rusten, en deze plaat mag dan ook zonder enige schroom in het rijtje van zijn meesterwerken worden opgenomen.
  2. Carlo Nardozza Quintet: Making Choices / 2006 / ****
    Deze CD is een waterige reflectie van hun live optredens, en in het bijzonder dan het optreden op 24 juli in de Duvel Droomschiptent in Gent. Maar dit debuut is the next best thing, en in dit geval is ook dat nog meer dan genoeg. De composities van Nardozza en Damen zijn zeer nauwkeurig en samenhangend. Verbazend ook hoe Nardozza en Damen elkaar ook als muzikanten versterken. Mijn voorkeur gaat uit naar Comba en Trico Traco, maar ook de compositie van Weijters (Rubber Duck) geeft het gevoel dat er toch nog iets beweegt in de Vlaamse jazz. Te koop via hun website voor een luttele 16 EUR (+ 2 EUR verzendkosten). Waar wacht u nog op?!
  3. Paolo Fresu Quintet: Incantamento / 2006 / ****
    Oooh! en Aah! en andere kreten van bewondering zijn niet uit de lucht gegrepen. Fresu is niet meteen groen achter de oren, en dat laat zich beluisteren op deze CD. Veel intrigerender dan de voorganger Kosmopolites, veel frisser en bruisender, en waarin de leden van het Quintet elk veel beter tot hun recht komen. Deze CD is zonder twijfel een van de beste uit de huidige P.A.R.T.E.-reeks, en laat ons met veel verwachting naar de volgende releases uitkijken.
  4. Jean-Philippe Collard-Neven & Jean-Louis Rassinfosse: Regency’s Nights / 2005 / ***(*)
    Eén van de top vijf concerten bij opatuur van het voorbije seizoen. De klassieke scholing van Collard-Neven (die soms deed denken aan Pierre-Alain Volondat –al neemt u deze opmerking beter niet te serieus), gepaard met de iets rebelsere (*kuch*) Rassinfosse: het leidde tot een ingenieuze samenwerking. Zeer zeldzaam zijn bovendien de keren dat zo’n symbiose ook te horen valt op een CD. Dit is zo’n CD, en ik kan hem u van ganser harte aanraden. Gevoel en beheersing zijn twee manieren om de muziek op dit album te omschrijven. (Vanmiddag een ganse hoop zien liggen in de Brusselse Media Markt.)
  5. Charles Lloyd: Sangam / 2006 / ***(*)
    Als er iemand in slaagt verschillende stijlen bij elkaar te brengen, dan zal het Lloyd wel zijn. Hoewel ik van het concert op het BNRF minder dan impressed was, is deze CD behoorlijk meer dan dat. Het zit zo: wanneer ik van de CD reeds onder de indruk ben, dan verwacht ik van een concert eigenlijk toch net dat ietsje meer. Waar op het album reeds duidelijk was dat de muzikanten elkaar zeer sterk hebben beïnvloed, kwam dit tijdens het optreden veel minder naar voor. Het concert was op het routineuze af, waardoor de CD des te waardevoller overkomt. Zoals vermeld is er een zeer goede wisselwerking tussen de muzikanten, wat leidt tot een mooie spanningopbouw en een geslaagde integratie van de verschillende muzikale stijlen.

(zie ook: cds 2006 Q1)

films 200607

0 te vermijden / * slecht, maar bekijkbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch

  1. The Punisher / Jonathan Hensleigh / 2004 / DVD / *
    Weinig geïnspireerde comic verfilming. Heel zwart/wit verteld, hoewel het scenario duidelijk veel meer potentieel heeft. Gemiste kans
  2. Hellboy / Guillermo del Toro / 2004 / DVD / *(*)
    Beter, maar niet echt veel beter dan The Punisher. Indiana Jones and the Last Crusade meets The Incredible Hulk. Ontspannend.
  3. Intollerable Cruelty / Regisseur / Jaar / VT4 / *
    Onderhoudend, maar ook niet meer.
  4. One Hour Photo / Mark Romanek / 2002 / KA2 / **
    Iets beter dan hierboven, en wijkt een beetje af van het typische happy-ending-hollywood syndroom, waardoor het zijn tweede ster mag behouden. Had veel slechter kunnen zijn.
  5. Ocean’s Twelve / Steven Soderbergh / 2004 / DVD / *
    Smooth filmpke. Maar een beetje saai, en een samenraapsel van wat men al in dertien andere films heeft mogen bekijken. Kent evenwel een paar goede momenten, maar die wegen niet op tegen het geheel.
  6. Identity / James Mangold / 2003 / DVD / **
    Allez, twee sterren omdat er toch een leuk ‘element of surprise’ in zit. Voor de rest was het whodunit gedeelte al halverwege de film opgelost, ondanks de goede pogingen om de kijker op een dwaalspoor te brengen. (Ik zie waarschijnlijk te veel dergelijke films.) Mensen die The Cell hebben gezien zullen dan weer het déjà-vu gevoel niet kunnen onderdrukken bij het andere aspect van de film. Niettemin ontspannend, maar daarom geen must.

(films vorige maand)

boeken 200607

0 te vermijden / * slecht, maar leesbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch

  1. Schaamte / Karin Alvtegen / 2005 / 0
    Schaamte is, vermoed ik, niet zozeer de titel van dit boek, maar een verwijzing naar het gevoel dat je maar niet van je kan afschudden bij het lezen van dit boek. Chicklit van de onderste plank, een thriller of misdaadroman kun je dit bezwaarlijk noemen.
  2. Koudegolf / Arnaldur Indridason / 2006 / *(*)
    Pffft. Het wil maar niet vlotten, met die ‘Zomer van het Spannende Boek’. Een goede detective of thriller moet spannend zijn, crescendo, opbouwend, en dan met een grote knal uiteenspatten. En vooral niet ambiëren Literatuur te zijn, als het dat eigenlijk niet wil of kan. Geeuw.

(boeken vorige maand)

concerten 200607

0 te vermijden / * slecht, maar beluisterbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch

  1. Jazzisfaction / 02-07-2006 / ParkJazz, Kortrijk / ***
    Yeah! Levende jazz, die zeer goed zijn mannetje kan staan op een podium. Iets te lang gelden, en er zit iets te veel tussen om in retrospect over te kunnen schrijven, maar ik herinner me nog dat ik het een goed concert vond. (Overigens: kopen, die CD.)
  2. Jef Neve Trio / 02-07-2006 / ParkJazz, Kortrijk / ***
    Alleen al deze eerste twee concerten maakten Parkjazz de moeite waard.
  3. Wojtek Staroniewicz Quintet / 02-07-2006 / ParkJazz, Kortrijk / **
    Hm. Ja, niet slecht, maar een beetje te licht. Het voorafgaande was vele keren beter.
  4. Roy Hargrove Quintet / 02-07-2006 / ParkJazz, Kortrijk / **(*)
    Vorig jaar had ik Roy Hargrove gezien op Middelheim (in de Dizzy Gillespie All Star Big Band), maar dit was totaal andere koek. Een beetje (te) commercieel misschien, maar zeer te pruimen, en zeer sympathieke, gedreven en op elkaar ingespeelde mensen.
  5. Carlo Nardozza Quintet / 13-07-2006 / Blue Note Records Festival, Gent / **
    Niet hun beste concert, maar zeer genietbaar.
  6. Dianne Reeves / 13-07-2006 / Blue Note Records Festival, Gent / ***
    Een geslaagde opener, waar het publiek weg van was. Al heb ik de helft gemist, toen ik na de ons gealloceerde twee (of drie?) liedjes met de andere fotografen naar buiten mocht.
  7. Robert Glasper Trio / 14-07-2006 / Blue Note Records Festival, Gent / *
    Oooh. Ontgoocheling. Hier had ik veel meer van verwacht. Ijle, flinterdunne muziek.
  8. Kris Defoort ‘Sound Plaza’ / 14-07-2006 / Blue Note Records Festival, Gent / **
    Goed, maar weinig beklijvend.
  9. David Murray / 14-07-2006 / Blue Note Records Festival, Gent / **
    Muraay doet zijn ding, maar kon mij niet bekoren. Ik heb er amper iets van onthouden.
  10. John Zorn ‘Acoustic Masada’ / 14-07-2006 / Blue Note Records Festival, Gent / ***
    Ha! De eerste echte hoogvlieger. Wat voor omhooggevallen eikel Zorn ook mag wezen, de muziek was ronduit schitterend. Ik had het heel moeilijk om zijn persoonlijkheid van zijn ‘kunst’ los te koppelen, vandaar drie en geen vier sterren.
  11. Washington-Vann-Galland / 15-07-2006 / Blue Note Records Festival, Gent / **
    Goed, maar zowel Washington als Vann waren beter bij Opatuur, een tijd geleden.
  12. Eric Legnini Trio / 15-07-2006 / Blue Note Records Festival, Gent / ***
    Zeer goed, net wat je mocht verwachten als je de CD kent. Een beetje voorspelbaar dus, maar zeer onderhoudend.
  13. Jason Moran Trio / 15-07-2006 / Blue Note Records Festival, Gent / ****
    Schitterend concert. Sommigen vinden Moran maar een poseur (en op een zekere hoogte is hij dat ook) maar die man doet wondere dingen met jazz. Ik vond de verwerking van de samples in zijn composities zeer geslaagd.
  14. Wayne Shorter Quartet / 15-07-2006 / Blue Note Records Festival, Gent / **
    Ongeïnspireerd; slechts een verwaterde afspiegeling van concert op Middelheim, vorig jaar. Shorter raakt buiten adem, zou de krantenkop kunnen luiden.
  15. Paolo Fresu Quintet / 16-07-2006 / Blue Note Records Festival, Gent / ****
    De Italianen kwam, zagen en overwonnen. Zeer speels, veel (te veel voor sommigen) interactie met het publiek. Entertainment dus, samen met goede muziek en durf.
  16. Nathalie Loriers / 16-07-2006 / Blue Note Records Festival, Gent / ***
    Chemins Croisés begint onderhand een beetje teveel op een best of te gelijken. Tijd voor wat nieuws.
  17. Romano-Sclavis-Texier / 16-07-2006 / Blue Note Records Festival, Gent / ****
    Yeah! Dat is nog eens muziek. Herinnering gekoppeld aan herkenbaarheid en melodie. Ik had min of meer verwacht (maar ben blij dat ze het niet hebben gedaan) ergens de foto’s van Le Querrec op de achtergrond geprojecteerd te zien. Uitmuntend.
  18. Charles Lloyd / 16-07-2006 / Blue Note Records Festival, Gent / ***
    Hier had ik meer van verwacht. Het was een goed concert, maar Lloyd dwaalde over het podium als een gekastijde ezel of een kip die niet wist waar ze haar ei moest leggen. Uitstekende muziek, maar die dwaalde soms iets te ver af.
  19. Tania Maria / 17-07-2006 / Blue Note Records Festival, Gent / 0
    Laat deze beker aan mij voorbij gaan. Een best of, met weinig drive.
  20. Ed Motta / 17-07-2006 / Blue Note Records Festival, Gent / **
    Stukken beter, maar niet geheel overtuigend.
  21. Madredeus / 17-07-2006 / Blue Note Records Festival, Gent / *
    Ze beginnen stilletjesaan een cliché te worden. Leuk, maar na één nummer heb je het wel gehad, zowel wat betreft melodie als enscènering.
  22. Mariza / 17-07-2006 / Blue Note Records Festival, Gent / ***
    Eerder dan een doorslag van vorig jaar te brengen, stond er dit jaar een (nog) veel wervelender Mariza op het podium. Zeer goed!
  23. Uri Caine ‘Bedrock Trio’ / 18-07-2006 / Blue Note Records Festival, Gent / ****
    De anti-these van John Zorn. Een toegankelijk, communicatief man, die duidelijk veel plezier schept in zijn creaties. In tegenstelling tot wat men soms *wil* vermoeden, is Caine absoluut niet ‘(psuedo-)intellectueel’ bezig. Verschrikkelijk leuk, wat hij wist aan te vangen met samples, en hoe zijn band er iets volledig nieuws wist rond te maken.
  24. Michel Herr & Life Lines / 18-07-2006 / Blue Note Records Festival, Gent / **
    Het was goed, en degelijk, maar weinig verrassend.
  25. Madeleine Peyroux / 18-07-2006 / Blue Note Records Festival, Gent / *
    Mat, vlak, zonder enige variatie.
  26. Toots Trio feat. Trijntje / 18-07-2006 / Blue Note Records Festival, Gent / *
    Wat doet Toots met Trijntje? Die juffrouw heeft geen stem, maar een dun en schriel gekweel ontsnapt aan haar keel. Geen body in die stem, geen draagkracht. Jammer.
  27. Sioen / 19-07-2006 / Blue Note Records Festival, Gent / **
    Een thuismatch, die zijn muziek veel beter leit lijken dan op zijn plaat/platen. Leuk om live mee te maken.
  28. Raul Midón / 19-07-2006 / Blue Note Records Festival, Gent / ***
    Een uitstekend concert. Één man, met twee gitaren weet het publiek gedurende anderhalf uur te boeien. Zeer warm, en enorm gevarieerd. (Zijn CD, die ik achteraf heb aangeschaft, kan echter op geen enkele manier aan dat optreden tippen. Vlak studiowerk.)
  29. Dr. John / 19-07-2006 / Blue Note Records Festival, Gent / **
    Voor velen een hoogtpunt, maar het kon mij niet echt beklijven.
  30. Randy Newman / 19-07-2006 / Blue Note Records Festival, Gent / ***
    Exact wat je ervan kon verwachten.
  31. Skeemz / 20-07-2006 / Blue Note Records Festival, Gent / ***
    Compleet niet mijn ding, maar wel Zeer Goed.
  32. Sven Van Hees / 20-07-2006 / Blue Note Records Festival, Gent / **
    Te vroeg geprogrammeerde lounge muziek.
  33. Us3 / 20-07-2006 / Blue Note Records Festival, Gent / ***
    Nog minder mijn ding, maar Absoluut Zeer Goed.
  34. Sergio Mendes / 20-07-2006 / Blue Note Records Festival, Gent / 0
    Néé! Wat doet die man daar? Een Latijnse Eddy Wally. Verschrikkelijk.
  35. Jaune Toujours / 21-07-2006 / Blue Note Records Festival, Gent / ***
    Ambiance! Heel erg aangenaam. Zou daar eigenlijk met veel genoegen nog eens een optreden van zien.
  36. Tony Allen / 21-07-2006 / Blue Note Records Festival, Gent / **
    Uneventful. Had er meer van verwacht.
  37. Chucho Valdés / 21-07-2006 / Blue Note Records Festival, Gent / ****
    Eindelijk! Toch nog een beetje jazz in het tweede gedeelde. Hoewel de man er oeuvre genoeg voor heeft, is dit niet vervallen tot een cliché best of opvoering. Heel goed. Ik heb er met volle teugen van genoten.
  38. Cesaria Evora / 21-07-2006 / Blue Note Records Festival, Gent / ***
    Wat een charisma. Deze kranige dame krijgt zonder de minste moeite de ganse tent aan haar (blote) voeten. En verdiend.
  39. Jazz Juice / 22-07-2006 / Blue Note Records Festival, Gent / *
    Nope, dan toch maar liever Sven van Hees.
  40. Orishas / 22-07-2006 / Blue Note Records Festival, Gent / *
    Ook geheel mijn ding niet, maar in tegenstelling tot Skeemz en Us3 was dit niet zo’n puike prestatie.
  41. Amparanoia / 22-07-2006 / Blue Note Records Festival, Gent / ***
    Was het bij Jaune Toujours al dikke ambiance, dan hoefde Amparanoia daar geheel niet voor onder te doen. Zeer leuk optreden, al was het allemaal gebracht op een happy-happy toontje (de soms schrijnende teksten ten spijt).
  42. Los Van Van feat. Juan Formell / 22-07-2006 / Blue Note Records Festival, Gent / *(*)
    Bof. Noch koud, noch warm.
  43. Daniel Romeo / 23-07-2006 / Blue Note Records Festival, Gent / ***
    Wijs. Romeo hamert op zijn gitaar dat het een lieve lust is. Meer!
  44. The Ronny Jordan Trio / 23-07-2006 / Blue Note Records Festival, Gent / ***
    Een man die het Hammpond orgel bespeelt zoals Jimmy Smith, en een andere die aan de gitaar hangt zoals Wes Montgommery. Wat wil je nog meer.
  45. The Original Superstars of Jazz Fusion / 23-07-2006 / Blue Note Records Festival, Gent / 0
    Haal die vergane glories van het podium. En wel liefst onmiddellijk. Dankuwel. Slapstick.
  46. Maceo Parker / 23-07-2006 / Blue Note Records Festival, Gent / **(*)
    Een goede afsluiter.
  47. Chromatic Banana / 24-07-2006 / Duvel Droomschip, Gent / ***
    Heb dit slechts vanop een afstandje gehoord, terwijl we (redelijk vlakbij) zaten te lunchen, en dit klonk Serieus Goed.
  48. Carlo Nardozza Quintet / 24-07-2006 / Jong Jazz Talent in Gent / ****
    Een van de beste concerten. Dit was de échte afsluiter van het BNRF. Wie dit gemist heeft, mag jammerend van spijt zijn haren uit het hoofd trekken.

(concerten vorige maand)

boeken 200606

0 te vermijden / * slecht, maar leesbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch

  1. The Good Life / Jay McInerney / 2006 / ****
    Koop dit boek! (En vervolgens:) Lees dit boek! Een liefdesverhaal met 11 september 2001 op de achtergrond. En op de achtergrond blijft het. Geen dwaas Amerikaans gezwets zoals het Vietnamtrauma, geen terroristen, maar het verhaal van twee mensen die elkaar ontmoeten in de nasleep van een ingrijpende gebeurtenis. Een aanrader.
  2. Studio Zes / Liza Marklund / 1999 / *(*)
    De thrillers die vorig jaar bij DM konden worden aangekocht. Ik ben wel benieuwd naar meer van Marklund, maar het is niet meteen mijn favoriet.
  3. Echo Burning / Lee Child / 2001 / *
    Nah, geen goede Child. Al te stereotiep, al blijft Child zich in het stof van de Texaanse zomer wentelen om toch maar te trachten iets origineels in zijn verhaal te krijgen. Blij dat dit niet de eerste ‘Jack Reacher’ is die ik heb gelezen. Allez, op naar de volgende.
  4. Anansi Boys / Neil Gaiman / 2005 / ***(*)
    Ewel, Gaiman is een verdomd goede verteller. Ik dacht even met een Harry Potter-variant te maken te hebben, omwille van de naam van het hoofdpersonnage, Fat Charlie. Niks bleek minder waar (gelukkig). Gaiman heeft weer een diepmenselijke, magisch-realistische vertelling afgevleverd, die zowat iedereen moet kunnen behagen. Eén minpuntje: American Gods was beter.
  5. Het Laatste Lijk / Londersele / 2006 / *(*)
    Hey, het is de zomer van het spannende boek voor iets. Londersele mag gerust bijgeplaatst worden in het rijtje Vlaemsche misdaadauteurs, maar daarmee is dan ook alles gezegd. Plezant om Gent in de tekst te herkennen, en hij hoeft niet onder te doen voor Aspe of zo, maar op internationaal niveau stellen al die dingen niet veel voor, vrees ik.

(boeken vorige maand)

films 200606

0 te vermijden / * slecht, maar bekijkbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch

  1. When stangers appear / Scott Reynolds / 2001 / VTM / *
    Beter dan verwacht, maar die verwachting was dan ook niet groot. Er zitten een aantal fouten in, het is een opeenstapeling van clichés, en zonder de muziek zou er veel minder suspens inzitten. Maar ik ben er niet bij in slaap gevallen, en daar alleen voor moet het toch wel één ster krijgen.
  2. Temporada de patos / Fernando Eimbcke / 2004 / Vooruit / *(*)
    Um tsja. Een typische coming of age film, die meer wegheeft van het abstracte soort jeugdfilm dat we destijds als schoolfilm voorgeschoteld kregen. Goed dat het gratis was (?)
  3. Lila dit ça / Ziad Doueiri / 2004 / Vooruit / *(*)
    Van eenzelfde laken een broek: schoolfilm, goed voor de ontluikende puberjeugd, met teveel nadruk op het PC-gehalte ondanks (of misschien juist door) de onverholen allusies op seks en aanverwanten.
  4. Batman Returns / Tim Burton / 1992 / KA2 / **
    Niet Burtons beste, verre van, maar ongelooflijk hoe die man erin slaagt onmiskenbaar zijn stempel op het gehele gebeuren te drukken. Dit schreeuwt Tim Burton!
  5. Me Myself I / Pip Karmel / 1999 / Eén / *
    Euh. Ik was aan ’t zappen en ben blijven plakken. Ik was ziek. Ik had nood aan licht entertainment. Weekendfilm. Genoeg gezegd.

(films vorige maand)

concerten 200606

0 te vermijden / * slecht, maar beluisterbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch

  1. Victor Da Costa en Weber Iago / 04-06-2006 / Opatuur / **
    Bespreking
  2. The Bluesstore / 07-06-2006 / Zele / **
    De lustrumeditie van het Bluesfestival in Zele. (bespreking)
  3. Ben Sluijs en Erik Vermeulen / 11-06-2006 / Opatuur / ***
    Zeer geslaagde afsluiter van het Opatuurseizoen.
  4. Das Rheingold / 16-06-2006 / Vlaamse Opera / ****
    Een van de beste opvoeringen in de opera van de laatste jaren. (bespreking)

(concerten vorige maand)