Categorie: algemeen

Vandaag vrijaf. Maar wel veel gedaan.

1. De auto binnengebracht voor klein onderhoud. Ter plekke gewacht tot hij weer klaar was, en ondertussen een vijftigtal bladzijden gelezen.

2. Samen met Tessa naar ’t stad (ze had ook een dag vrij gepakt –en maandag ook), gazet gekocht en wat tijdschiften, en een lait russe gedronken bij Bloch. Tessa met DM, ik met DS, en dan tegen elkaar over de gruwelen van Madrid berichten. Fuck.

3. Naar Verstraeten, de Leica D2 gaan bewonderen. ‘k Was blij dat ik niet zoveel geld had, want hoewel elke vezel logica in mijn lijf wéét dat het geen goede aankoop zou zijn, schreeuwde zowat al de rest het uit: “koop het ding. Koop het dan toch. Je weet dat je het wilt.”. *zucht* Zoals ik tegen Verstraeten al zei: ’t moet toch leuk zijn om rijk te zijn.

4. Naar de Fnac. Jaja. Daar kan ik nooit aan weerstaan.

5. Naar Disport (zo heet die sportwinkel toch, in de Zonnestraat), maar niet gevonden wat we zochten.

6. Gezien dat het berichtje “gesloten wegens verbouwingen” weg was aan de Handelsbeurs. Binnen gegaan, de nieuwe uitbater gesproken (dezelfde van Het Foyer boven ’t NTG), en gereserveerd voor morgenmiddag.

7. Naar Swaenepoel, in de Donkersteeg, vlees gaan bestellen voor het dineetje van zondag.

8. Naar Tierentyn, mosterd gaan kopen (voor een collega op ’t werk), laurierblaren en onze-lieve-vrouw-bedstro.

9. Gaan eten bij Marco Polo – Trattorio – la cucina traditionale in de Serpentstraat. Zelfgemaakte pasta. Écht zelfgemaakte pasta. Met veel verse kruiden. Niet te missen! Doen.

10. Pralines gekocht bij Van Hoorebeke (Sint-Baafsplein).

11. Rap eens rondgeneusd bij De Slegte. Rap weer buiten gegaan, of we hadden daar de rest van de dag doorgebracht.

12. Moisturizing cremes en andere fancy productjeuuuuns bij Paris-XL (Veldstraat).

13. Groenten en fruit voor zondag (!) bij Fructus.

14. Witte wijn en Cremant d’Alsace bij Collin.

15. Terug naar huis, en Henri gaan afhalen van school.

16. Naar Decathlon in Roeselare om een stootzak (zo’n langwerpige bokszak) voor op zolder, met bijbehorende handschoenen.

17. Frieten gaan halen bij de gouden saté aan ’t Sint-Pietersplein.

18. Henri in bed gestoken.

Meer moet dat niet zijn.

Het is een fase. Dat maak ik mezelf altijd wijs als ik teveel op dergelijke dingen zit te broeden. Het mislukt steevast natuurlijk. (Jezelf ergens van overtuigen als je 13 jaar door de Jezuïeten bent opgevoed is niet vanzelfsprekend. Alles in vraag stellen, alles aanvechten, over alles kan gediscussieerd worden.)

Maar ik wijk –alweer– af.
Uit het oog. Tijdens de winter heb ik nog wel eens de neiging om mijn fotoarchief door te nemen. Hopen mensen passeren dan de revue. En ik ben altijd blij om die ene constante terug te vinden. (Erm, wel, twee constantes ondertussen.)

Wij gaan in elk geval op de (ondertussen dubbele) uitnodiging in. Ik laat nog iets weten vóór de deadline.

Ooit heb ik Henri wijsgemaakt dat vrijdag een speciale dage is. ’s Ochtends is het immers nog week; ’s avonds is het al weekend. En ik heb grote verwachtingen voor dit weekend.

1. Nerveus. Voor de eerste les doka. Allez, niet echt les, maar initiatie tot de initiatie. Voor mij hangt er veel van af. Ga ik verder met analoge fotografie (richt ik mijn eigen beperkte doka in), of switch ik naar digitaal. (Om eerlijk te zijn, denk ik nog steeds dat een volledige overstap naar digitaal nog steeds te vroeg is. Maar de lokroep is sterk.)

2. Verwachtingsvol. Voor het weer. De Lente. Met grote “L”. Want ik zou maandag dolgraag opnieuw met de motor heen en weer naar Brussel rijden. De files ’s avonds beginnen serieus op mijn zenuwen te werken. Het is de ganse week al ‘wreed erg’ geweest, vooral op de ring rond Brussel. Gemiddeld tussen de (volle) 30 en 45 minuten om van het werk totaan de E40 te geraken.

3. Standards. Die link had ik inderdaad gemist: de Web Standards Awards. De opdrachtgevers zijn overtuigd van de noodzaak, de uitvoerders maken spel van de extra kosten. Maar door allerlei politieke belemmeringen kan de supplier niet opzij worden geschoven. Edoch, I have a cunning plan (You wouldn’t know a cunning plan if it painted itself blue and danced naked on a harpsichord singing ‘Cunning plans are here again’! –Blackadder)

—end transmission

Jongens toch. Homoliga dient klacht in tegen pretpark Six Flags bij Centrum voor Gelijkheid van Kansen DM 02/03/2004

De voorbije weken kregen vele duizenden Belgen bij hun maaltijdcheques een kortingbonnetje voor Aqualibi. “Nodig uw vriend(in) uit”, staat aan de voorkant te lezen. Aan de achterkant meer uitleg: ÈÈn persoon mag gratis naar binnen indien hij of zij vergezeld is van minstens ÈÈn persoon “van het andere geslacht tussen de 6 en de 106 jaar”, die wel de volle pot betaalt.
Een flagrante schending van de antidiscriminatiewet, vindt de Homoliga.

U zegt?

Een flagrante schending van de antidiscriminatiewet, vindt de Homoliga.

Juist, ja? En waarom?

Die [de antidiscriminatiewet] stelt immers dat elke vorm van directe of indirecte discriminatie verboden is bij de toegang tot en de deelname aan welke activiteit dan ook. “Het lijkt ons dat met de terminologie ‘vriend(in)’, wel degelijk koppels in de affectieve of amoureuze sfeer bedoeld worden”, stelt Ivo Moelans, woordvoerder van de Homoliga.

Maar jongens toch, hebt ge nu echt niks beters te doen? Als je het op de letter wilt nemen, staat er: vergezeld van het andere geslacht tussen de 6 en de 106 jaar. Er staat niet: mensen (c.q. koppels) van hetzelfde geslacht wordt de toegang tot Aqualibi ontzegd. Uw interpretatie, meneer Moelans, is enkel dat: een interpretatie. En wat mij betreft, is ze verkeerd.

(Uw argument van koppels in de amoureuze sfeer houdt geen steek meer wanneer we naar de leeftijd gaan kijken. Of had u graag naast Dutroux plaatsgenomen? Maar ik wil vooral geen argument ad hominem brengen.)

U hoeft er dus niet meer hinder van te ondervinden dan wanneer ik met mijn zoontje naar Aqualibi zou gaan. Hetzelfde geslacht, dus geen promotie?

De reactie van Aqualibi is zeer correct te noemen: Dit was gewoon een promotieactie die bedoeld was met een knipoog. Zo staat er bijvoorbeeld ook dat de persoon tussen de 6 en de 106 jaar moet zijn. Maar iemand van 5 of van 107 jaar laten wij er ook in hoor.

En verder ook nog:

De bepaling kan inderdaad raar overkomen. We excuseren ons dan ook tegenover iedereen die zich hierdoor uitgesloten voelt. Zoals ik al zei, het was gewoon als knipoog bedoeld. Het is zeker niet onze bedoeling om wie dan ook te weigeren. Onlangs kregen we hier nog een vader met zijn zoontje met een dergelijk bonnetje over de vloer. Die mochten uiteraard ook naar binnen.

Lighten up: er zijn dingen die écht belangrijk zijn.

Neem nu mijn collega, wiens same sex huwelijk in zijn moederland (Australië) niet wordt erkend (ze zijn getrouwd in Nederland). Of Bush, die homohuwelijken ongrondwettelijk wil laten verklaren.

Nen mens staat dan ne keer op terug te gaan werken, en dan zijn er geen files, is er geen sneeuw, en is het zelfs niet glad. Pfff.

Maar bon, het lente-offensief mag beginnen. (Wat zou er eigenlijk gebeurd zijn met de paasbloemen die al uitbraken op de middenberm aan de Overpoort in Gent?)

Vrijdag toch de fles champagne gaan halen, en (daadoor ?) zatderdag en het grootste deel van zondag mijn bed niet uitgekomen. Zes episodes van Buffy gezien, C.S.I., C.S.I. Miami, en drie hoofdstukken Cryptonomicon gelezen. Als ik het uit wil hebben tegen april zal ik nog wat langer moeten thuisblijven, vrees ik.

Oh, en zondagnamiddag Gentsche mastellen gemaakt. Ttz een soort mastellen, want mijn witte bloem was op, en ik heb moeten bijvullen met bloem voor 6 granen-brood. En dan zijn ze nog een beetje te groot uitgevallen… maar lekker!

Duidelijk de goede dag uitgekozen om thuis te blijven. Ik had vandaag al twee weken geleden vastgelegd als een vakantiedag:

Op verschillende plaatsen heeft de ochtendspits zwaar te lijden onder hevige sneeuwval en gladde wegen. Ook bus en trein hebben het moeilijk. Zowel de Lijn als de MIVB hebben bussen laten terugkeren. De federale politie roept op om de auto aan de kant te laten of, voor wie al onderweg is, op een parking te gaan staan.

Daar ben ik toch maar mooi aan ontsnapt: Op de grote ring rond Brussel stond het ochtendverkeer in beide richtingen vast. Op de kleine ring waren tot omstreeks tien uur alle tunnels gesloten.

Henri laat het alvast niet aan zijn hart komen.

En ik kruip straks weer in mijn bed (weet nog niet of het gaat lukken, vanavond, naar die nocturne).

…op kosten van Actief Wonen deze keer (cfr entry 03-jan).

Betreft: onze bevestigingvan uw komst op vrijdag 27/02/2004 om 19u15 naar het Design Museum te Gent naar aanleiding van het 100ste nummer van Actief Wonen.

100ste nummer Actief Wonen, 100 jaar Design Museum, tentoonstelling 100 mensen – 100 Objecten. Tessa is gisteren nog naar de tentoonstelling geweest, met Henri (“Toe mama, toe, gaan we naar het Design Museum? Toeoeoeoe?”), maar ik weet zeker dat ze een noturne wel zal zien zitten…

Na afloop van uw bezoek ontvangt ieder koppel een feestelijk geschenk: een fles champagne van Veuve Cliquot om thuis in alle rust na te genieten… bij het lezen van Actief Wonen.

Enfin, als u er ook bent, en u ziet een snipverkouden manspersoon verlegen wat foto’s maken, dan weet u meteen met wie u te maken heeft.

Na een week zonder te zitten, dan toch maar de knoop doorgehakt: ik heb een nieuwe GSM. Het goedkoopste wat ze hadden, maar ik had er al naar staan lonken toen hij pas uitkwam: de SonyEricsson T100 (binnenkort komt de T105 uit, maar wat daar nu het voordeel van zou zijn).

Geen bluetooth dus, wat betekent dat ik er mijn telefoonboek opnieuw manueel ga moeten insteken –nuttig toch, iSync 😉

Voor de rest doet het ding exact waar ik het voor nodig heb: ik kan ermee opgebeld worden, en ik kan er voorwaar zelf mensen mee bellen. De technologie staat niet stil!

Soms heb ik gewoon zin om te beginnen schrijven en nooit meer te stoppen. Ik kan de tijden niet zeggen dat ik in de movabletype interface de vakjes Entry Body en Extended Entry vol getikt heb, enkel om daarna gewoon de browser af te sluiten. (Gemakkelijk toch een applicatie die je niet eerst vraagt of je je document niet eerst wilt saven alvorens te quit-en?))

Het enige wat me daarbij troost is dat ik de volgende dag geen spijt ga hebben van mijn posted entry. Even though sometimes it’s been a close call.