bruno – Pagina 482

mt 3.11

En ondertussen is er ook een nieuwere versie van movable type. (En hups, in 1-2-3 geïnstalleerd.)

Met volgende toevoegingen:

Wat mij vooral aanspreekt, zijn de subcategories: handig voor het fotolog, waar ik nu eindelijk misschien eens een categorie voor locatie, fototoestel, lens, en keyword kan aanmaken…
Flexible static and dynamic PHP publishing controllable on a per-template basis: wie vindt dat een rebuild van de hele site te lang duurt, kan nu alles dynamisch maken.
Maak nu ook entries die pas op een latere datum op je log zullen verschijnen: Using post scheduling, you can set a time and date for your posts to appear, permitting automatic updates to your weblog even when you’re away. (crontab access required).

Zie ook de Guide to the New Features in Movable Type 3.1.

bezig

Klusjes. Hopen klusjes. Vorige week van het goede weer geprofiteerd om wat werk in den hof te verzetten, en deze week spelen de werken zich eerder binnenshuis af.

(Voorlopig zonder foto’s, maar ik zie wat ik kan doen.)

Alle klimop van de linker tuinmuur gehaald. Klinkt eenvoudig, maar het was vooral balanceren op een aluminium trapladder van ochere 2 meter hoog (en een muur van 4 meter), in een uiterst onstabiele ondergrond. Maar alles is eraf. Inclusief een paar tientallen meter nutteloze kabel, die vroeger voor electriciteit in ‘den achterbouw’ zorgde. Nu blijft daar slchts 1 moderne kabel van over, die net niet door mijn haagschaar –op twee plaatsen– werd doorgeknipt. Aan dat euvel moet ik dringend verhelpen, want ondertussen zit ik daar zonder elentriek (een half blote kabel is niet meteen veilig te noemen, dus ik heb hem maar uitgeschakeld aan de zekeringskast).
Bijna alle klimop is verdwenen van de rechter tuinmuur. Er licht nog een klein beetje op de muur (en die hoort er net zo thuis als de pruik op het hoofd van een niet nader genoemde leraar uit de middelbare school). Daarna moet de klimop nog van de zijkant van die muur worden verwijderd, en dat is een precisiewerkje. Ttz enige voorzichtigheid is geboden, want de muur staat met een inclinatie van zo’n 10-15 graden op zijn grondvesten. En helt af naar onze kant natuurlijk. Routine: terwijl ik stukje bij beetje de zijkant vrijmaak, voegt mijn schoonvader de gaten dicht.
De hoge beukenhaag achteraan werd gesnoeid tot op zo’n 1-1,5 meter. De haag was ondertussen immers zo hoog geworden dat we onze ‘achterbouw’ niet meer konden zien. En dat was jammer, want het is een mooi gebouw (al moeten er –op middellange termijn– wel herstellingen worden uitgevoerd).
De overhangende spar(reboom) van de linkerbuur duchtig gekortwiekt. Nu moeten we hem nog ne keer vragen om hem af te toppen (grondig in te snoeien), want sinds vandejaar pakt hij (=de spar) zowat al ons zonnelicht weg in de namiddag (en we zitten in zuid-westen).

Maar dat was vorige week. Tijdens de minder-goede-weerdagen houden we ons onledig met

Het oude schilderkot leeg te maken. Een kleine ruimte (3 op 3 meter ?) waarin de boiler staat en waar in lang vervlogen dagen wel eens iets met verf op doek werd gezet, werd op vier jaar tijd volgestouwd met allerlei… onzin. En dat werd er vandaag allemaal uit gezeuld.
De oude kinderkleertjes van Henri kwijtspelen. Bijna vijf jaar kleren liggen in een (grote) trapkast opgestapeld, en die wordt leegemaakt zodat we de ruimte voor onze huidige garderobe kunnen gebruiken.
De dienstkeuken (op het gelijkvloers, met zich op en toegang tot de tuin) vrijmaken, en tot bruikbare ruimte omtoveren.

Enne daarnaast ook nog:

Een container voor gemengd (huis)vuil laten komen (al wil ik best eerst eens uitzoeken wat dat moet kosten). En ja, we zullen die zonder problemen kunnen vullen. *zucht*
De helft van de serre uitbreken en tot wintertuin/regenzomerschuilplaats uitbouwen.
Eindelijk eens aan ons terras beginnen.
Gras zaaien, struiken verplaatsen en onkruid uitdoen. Maar dan in omgekeerde volgorde.

En zo blijft ne mens blijft bezig hé.

test(ino)

Via Jan-Edward op de site van Reuters het berichtje gevonden over de foto’s die Mario Testino van Prince Harry heeft gemaakt voor zijn 20e verjaardag.

The Sun tabloid was not impressed. It said the photo looked like “a dodgy holiday snap” and attached a “quality control” sticker, saying “to improve your pictures make sure subjects look at camera.”

Ok, papa Charles zijn hoofd staat er niet volledig op, en Harry zijn gezicht staat er ook al niet goed op, want hij kijkt naar beneden. Maar miljaar, wat is de foto ontwapenend, hartelijk, spontaan. “Dju, Charles is precies ook een mens,” moest ik ongewild denken.

Dat The Sun het dus maar houdt bij page 3 –om het maar eens ad hominem te spelen.

tetanos

“Allez, gaat gij mij nu die tetanos-shot geven?”
– Huh? Wie is hier eigenlijk den dokter?
“Ik kan het toch moeilijk aan mijn eigen geven…”

Eergisteren kreeg ik van mijn privé arts mijn tienjaarlijkse tetanos inenting (tegenwoordig samen verpakt met een gelijkaardig voorbehoedsmiddel tegen difterie). Het leek mij toen opportuun: het medicijn lag al een week of zo in onze ijskast te onderkoelen, en ik was net daags tevoren begonnen aan de ‘groten opkuis’ van onzen hof (meer daarover later –denk ik). Kortom: tetanosrisico’s alom (let op het subtiele binnenrijm).

Even de broek afsteken, ’t klein kind uithangen uit schrik voor de prik, niks gevoeld, en gelijk nen groten in den hof gaan verderwerken. (Maar geen lekstok gekregen van mevrouw den docteur.)

Toegegeven, Tessa kon moeilijk in haar eigen derrière gaan prikken. Ik al evenmin, om eerlijk te blijven: als het dan misgaat, kan ze immers niet overnemen en corrigeren. In de arm dan maar.

– Enne, hoe diep moet ik steken?
“Intramusculair.”
– Jaja, en hoe diep is dat?

“Nijp mijn vel hier zowat samen, kijk zo, en dan reinigen met ontsmettingsalcohol, en dan steken.”
– Errrr…
“Och, ’t is al goed, geef hier…”

Naald erin, vaccin in de spier, naald eruit.

“En nu nog ne keer duwen, en wat wrijven, zodat het middel wat verdeeld wordt. Allez, zo.”

Eh voila, gedaan. En anders dan ne keer in haar vel genepen en met een watteke vol ontsmettingsalcohol gewreven, heb ik niks gedaan.

“Broekschijter,” zei ze nog net niet, maar ik zag het haar zo denken.

plafond

“You have to face the front way.”

Een bebaarde meneer en een vrouw van Afrikaanse origine namen achter ons plaats op de tram.

– Why?
“Because it’s safer. Otherwise if the tram has to make an urgent break you can get injuries. Like a whiplash.”

Ah whiplash. Onze nieuwsgierigheid was meteen geprikkeld.

– Well, then I can sue them and I’ll never have to work again.
“I won’t be so sure of that, only if it is a werkongeval. Wait a minute, I have a booksken here with me.”

De meneer graait in zijn zakken naar een soortement brochure, waar hij verwoed in begint te bladeren.

“Here I have it. Because you have to watch out with this. Only the first thirty days you get honderd procent and after dat you only get negenty procent of the plafond. You must not forget about the plafond.”

– And if the tram hits a car.
“Then you can always ask for the insurance of the people of the car and they have to pay you much much more dan the plafond. But you must then be certain that the car doesn’t run away.”

– Why not?
“But Cynthiaake, think for a minuut. If the car runs away you kant ask for the insurance because it is not there.”

(En in het midden van dit betoog moesten wij afstappen.)
Altijd ambiance op de tram zeg ik u.

godverse p

Via Michel zopas op de site van Saskia Scheltjens terecht gekomen (interessant persoon).

Via Saskia Scheltjens op de site van het PMMK terecht gekomen, en dat blijkt het Museum voor Moderne Kunst – Oostende te zijn. De MMK uit PMMK was gauw thuis te brengen, maar nergens op de site vond ik een verklaring voor de P. Erger nog, er stond (onder pers) een verwijzing naar het PMCP, wat dan staat voor het Museum Constant Permeke (MCP ?!).

Hopelijk heb ik dan maar snugger doorgedacht, en zonder meteen aan het googelen te slaan, hoop ik maar dat die eerste P telkens voor “Provinciaal” staat. Het zou misschien handig zijn om dat ook op de officiële site te vermelden. Of ben ik nu een kniesoor?

anciens

Het najaar komt eraan, tijd dus om de winterhobbies weer van zolder te halen. Vandaag: strips (een bezoekje aan De Poort). En, de oudjes doen het duidelijk weer goed: Ric Hochet (Rick Ringers), Michel Vaillant, en Spirou et Fantasio (Robbedoes en Kwabbernoot).

Ofte: ik ga naar De Poort, en ik breng (o.a.) mee (in een tijdspanne van een week):

Michel Vaillant, tome 66: 100.000.000 $ pour Steve Warson
Michel Vaillant, tome 67: Pour David (BD du film)
Ric Hochet, tome 69: L’homme de glace
Ric Hochet intégrale, tome 4
Spirou et Fantasio, tome 47: Paris Sous-Seine

En ze doen het nog steeds uitstekend. Vaillant 66 is het sluitstuk van de Ultima Speed Fight race die in het vorige nummer was begonnen. Het zijn zo van die boekskes waarvan ik graag zou hebben dat Henri ze ooit ook met plezier zou lezen. De race heeft me tot op het einde op het puntje van mijn stoel gehouden (beats television), het verhaal wordt realistisch genoeg afgebeeld zonder in technisch gezaag te vervallen, en er worden nog steeds ijverig morele waarden meegegeven (zonder ze breed en pagina groot uit te smeren): vriendschap is uw hoogste goed (en het is lang niet meer zo zwart-wit als vroeger).

Vaillant 67 is niet echt de moeite waard –maar goed, ik verzamel nu eenmaal strips. Een allegaartje van karakters, een flutverhaaltje duidelijk meer voor film dan het stripverhaal geschikt, enfin, laat het ding maar links liggen (ik verwacht overigens ook niet al te veel grootse dingen van de film –al heeft Luc Besson meegeschreven aan het scenario). Overigens, Vaillant 66 werd uitgebracht voor 67.

Ric Hochet heb ik nog niet uit, maar er zit qua sfeer en verhaal niet zoveel verschil met de oudere zaken (die nu worden heruitgebracht in de Intégrale reeks). You either love it or hate it.

Spirou et Fantasio is een ander paar mouwen. De reeks is plots veel realistischer geworden sinds Tome & Janry de fakkel hadden overgenomen, en deze trend wordt nog verder gezet in het meest recente nummer. Morvan is ook al de scenarist van Sillage (getekend door Philippe Buchet). Recent heeft hij met Munuera een spin-off van Sillage opgezet: Nävis (over de jeugdjaren van het hoofdpersonnage van Sillage).
Paris Sous-Seine kent een hoog spektakel-gehalte (beetje ‘Bond’), en een –traditioneel (?)– beetje lullig einde. Maar wat daarvoor komt is zeer onderhoudend. Aanrader.

Los van de ‘oudjes’ waren er ook nog: deel twee van Extra Muros (super-super); Sillage 7; Joe Bar (herkenbaar grappig; Guust Flater voor de motards); en deel 2 van La Frontière invisible (van Schuiten-Peeters in de reeks Les Cités Obescures).

We worden verwend.

pico

Terwijl wij zitten te wachten op Idool 2004, zien we net een aankondiging voor ‘de nieuwe mama’.

De vorige reeks was van een bij wijlen bedenkelijk alooi, maar goed. Maandag dus de nieuwe mama, deze keer met de mevrouw van Circus Picolini. En voila, mijn nieuwsgierigheid is gewekt.

mug mug

Tsja. Voor de mensen die zich zouden afvragen wat er gebeurt als de MUG in een ongeval betrokken raakt: dan sturen ze gewoon een andere.

Gisteren was het zover: Tessa was als MUGarts opgeroepen voor een ‘gebeurlijk ongeval’ ergens ten lande, en voorwaar, op een van de stillere wegjes ten westen van Gent, raakte hun voertuig in een ongeval betrokken.

Resultaat: MUG perte totale (ander voertuig ook, denk ik), en alle inzittenden in min of meerdere mate gewond. In Tessa’s geval een whiplash, dus ze is vijf dagen thuis, en zit hier te niksen met zo’n dikke halsband.

(En nu weet ik ook wat het is een telefoon te krijgen: “liefje, ik heb een ongeval gehad…”)

Het had allemaal veel erger kunnen zijn (pleegt men dan te zeggen).

croix

Gisteren nog eens gaan rondzoeven op Croix. Normaal gezien zou ik mij vrijdag ingeschreven hebben, maar de dag was voorbijgevlogen zonder dat ik er erg in had.

Maandagvoormiddag nog een spannend moment gehad, want de verantwoordelijke voor M&T Aktief was pas woensdag (vandaag dus) terug. De zeer behulpzame mensen van aktief konden het voor mij achter de schermen echter in orde brengen, en tegen het goed en wel middag was, werd mijn ingeschrijving bevestigd.

Vertrokken rond 7u15, toegekomen stipt om 9u. Dit jaar niet een toertje rond Lille gereden (vorig jaar hopeloos verloren gereden), maar recht op het doel af. Ik wist ondertussen ook waar het dichtsbijzijnde naftestation was, dus de dag rondkomen was alvast geen probleem.

Er was weinig volk. Hoop en al 40 man/vrouw, waardoor we in (4) comfortable groepjes van max 10 personen ingedeeld werden. Voormiddag: motorbeheersing (slalom, uitwijken, ideale lijnen in de bocht, uitwijken in bocht), en vlak voor het middagmaal nog een one gear, no break rondrit op het circuit (waarbij iedereen om beurt achter de instructeur terecht kwam).

In de namiddag ‘vrij rijden’, waarbij we in drie groepen werden opgedeeld: beginners, gevorderden en experts (groep zelf te kiezen). Een veilig stekje gevonden bij de gevorderden, en wreed veel fun gehad met bochtjes. Croix is een veel aangenamer circuit dan Folembray (voor beginners): in Folembray is het voortdurend optrekken, in de ankers, bocht pakken, en herbeginnen; in Croix kan je bijna in 1 vloeiende beweging blijven rijden. Met uitzondering dan van de haarspeldbocht voor het rechte stuk, en de bocht op het einde van het rechte stuk, waar je serieus in de ankers moest. En toch –terwijl het rechte stuk echt wel gas opendraaien en rechtdoor is– kwam je op het einde van dat rechte stuk met moeite boven de 190 (ikke toch, maar ik ging misschien iets te snel remmen), terwijl dat in Folembray snelheden zijn die je veel gemakkelijker haalt.

Na bijna 3.000 km was ik natuurlijk ook al iets meer vertrouwd met de motor dan in Folembray (waar ik nog maar net een 1.600 km op de teller had), en het ging duidelijk al iets sneller in de bocht.

Door het beperkte aantal deelnemers was het echt wel heel comfortabel rijden. Desondanks waren er wel nogal wat ongelukjes (meestal zonder al te veel schade): er zijn toch wel een tiental pechvogels in een van de grindbakken terecht gekomen.

11 oktober is er nog een TLTD in Croix (waar je kan kiezen uit RECE, RACE of vrij rijden), en op 24 september is er nog een circuit opleiding op Zolder. Als het weer dan nog deftig is ga ik misschien nog wel een van die twee meepikken.