Auteur: bruno

(that’s what i want)

Een nieuwe zaterdag, een nieuwe vacature. Met deze week deel twee van De Grote Salarisenqête. Waarin de verloning plots een pak(je) hoger lijkt te liggen dan vorige week.

En onder de titel: Ho€v€€l verdient een topmanager? krijgen we misschien wat meer inzicht in die 68.200 EUR spaargeld.

Voor elke functie ziet u een minimum- en een maximum-cijfer: het minimum is de mediaanbelongin voor kleinere organisaties, terwijl het maximum voor de grotere organisaties geldt. De CEO van een gemiddelde organisatie in België heeft tussen de 183.000 en 374.000 euro. CEO’s van de Belgische top-50 bedrijven verdienen ongeveer het dubbele: op total cash basis schommelt hun salaris tussen de 400.000 en 750.000 euro. CEO’s van bedrijven uit de BEL20 verdienen tussen 800.000 en 1.400.000 euro.

De cijfers komen van De Witte & Morel, 2004. In een interview met Nicolas Meire van DW&M lezen we het volgende:

De beste betaalde verdiener verdient in onze ondernemingen achttien keer meer dan die met het laagste loon. In internationale ondernemingen is die spanning groter. Als we die cijfers per land bekijken, is het verschil tussen minimum- en maximumloon bij ons niet overdreven, zeker niet als we vergelijken met Duitsland en Groot-Brittannië. […] De goeie topmanagers zijn schaars, en ze worden stilaan behandeld als topatleten.

Ondertussen heb ik ook inzage gekregen in de publicatie van de NBB. ‘Men’ heeft me echter verzocht die publicatie niet te verspreiden, iets waar ik me vanzelfsprekend ook aan zal houden. Er staan een aantal interessante gegevens in, maar niet de mediaan of de spreiding van het spaargeld. Ik vraag nog even aan mijn bron of ik toch niet een aantal gegevens mag gebruiken, en ik houd u op de hoogte. Zoals dat dan heet.

experiment

Dinsdag publiceerde DM een artikeltje in Ego, onder de hoofding Het eerste kopje koffie ’s morgens, dat kan echt smaken.

Het artikel beschrijft hoe verstokte koffiedrinker, als ze 12 tot 24 uur zonder koffie moeten, last krijgen van afkickverschijnselen (of toch 50% van die mensen).

Ze krijgen volgens Griffiths met minstens een van deze vier symptomen te maken: concentratieproblemen, hoofdpijn, vermoeidheid of duizeligheid, en een slecht humeur, waaronder vlug geïrriteerd of depressief zijn. Dertien procent voelt zich na een halve of hele dag zonder koffie gewoonweg ziek. Ze krijgen volgens Griffiths met minstens een van deze vier symptomen te maken: concentratieproblemen, hoofdpijn, vermoeidheid of duizeligheid, en een slecht humeur, waaronder vlug geïrriteerd of depressief zijn. Dertien procent voelt zich na een halve of hele dag zonder koffie gewoonweg ziek. “Veel mensen hebben moeite zich te concentreren zonder koffie”, zegt Griffiths. “Sommige mensen, gelukkig een minderheid, ervaren griepachtige symptomen, zoals misselijkheid, braken, spierpijn en een slap gevoel. Sommige mensen kruipen hun bed in, overtuigd dat ze een griepje hebben. Terwijl ze gewoon geen koffie gehad hebben.”

Onbewust en geheel onvrijwillig heb ik de proef op de som kunnen/moeten nemen. Gisteren heb ik een ganse dag zonder koffie moeten doorstaan, en vanochtend voelde ik mij ongelooflijk misselijk, moe, en had een helse koppijn. Ik vermoedde een griepje –het is er het seizoen voor– maar ik herinnerde mij het artikel dat Tessa mij eerder deze week met veel genoegen onder de neus had gestoken.

Dus nadat ik Henri naar school had gebracht, heb ik mij verplicht drie espresso’s te drinken. Verplicht, want als ik mij ongemakkelijk voel, heb ik hoegenaamd geen zin in koffie. En voorwaar korte tijd later voelde ik mij onnoemelijk beter. De misselijkheid was weg, de vermoedheid verminderd, alleen de hoofdpijn bleef nog een tijdje hangen. Misschien moet ik ook maar de tips opvolgen voor wie wil afkicken zonder rothumeur.

Naaaah.

(Of anders ben ik gewoon een hypochonder.)

als het goed is

Een informatief berichtje over de senioren (in DS):

Ruim de helft van de senioren tussen 60 en 69 jaar beweert een keer per week seks te hebben. Dat blijkt uit een enquête bij bijna 3.000 bezoekers van de beurs Zenith. Zelfs psychiater Koen Demyttenaere van de KU Leuven, die het onderzoekje begeleidde, zegt verbaasd te zijn “dat paren op leeftijd nog zoveel seks hebben.”

En dan moet ik er niet eens een (stilaan afgezaagde) opmerking bij maken over de relevantie.

Er is overigens wel één grote kanttekening bij de resultaten. Professor Demyttenaere: “Ruim 2.800 bezoekers van de Zenithbeurs hebben de vragenlijst ingevuld. Dat is een groot aantal, maar die mensen hoeven niet representatief te zijn voor de Belgische senior. De respondenten waren actieve mensen die naar de beurs kwamen, interesse hadden voor het gezondheidspaviljoen en intieme vragen durfden te beantwoorden over hun liefdesleven. Waarschijnlijk zijn ze ook kwieker in de slaapkamer dan de gemiddelde Belgische senior.”

Heerlijk gewoon, zulk een oog voor detail.

En een beetje ontstellend om te lezen dat een kwart van de ondervraagden zelden of nooit in vertrouwen praat met de partner.

bewijsmateriaal

“Hebt ge ’t gehoord van Walter?” vroeg de vrouw terwijl ze haar derrière zonder veel ommekijken bijna op mijn fototoestel neerplantte. Gelukkig richtte ze zich niet tot mij, maar tot de jongedame die even eerder schuin over mij had plaatsgenomen. Een collega.

– Walter?
“Ja, hij is met Brigitte in ’t archiefkot… allez, ge weet wel…”
– Neeuh? Met Brigitte?
De juffrouw was duidelijk meer verwonderd over het feit dat Brigitte het lijdend voorwerp van Walters aandacht was, dan wel dat er iets in ’t archiefkot…

“Jaja, en ze kwam eruit zonder…” Even een steelse blik in mijn richting. Ik zat echter én in een boek te lezen, én met de koptelefoon van de iPod in mijn oren, dus ze achte de kust veilig. “…zonder onderbroek!”

Gegiechel alom.

– Zonder onderbroek?! En hoe weet ge dat? Heeft ze ’t u verteld misschien? Liep ze niet gewoon te zeveren? En wanneer is dat gebeurd?
De vragen werden in staccato op haar vriendin afgevuurd. Fluisterstil, maar met net genoeg klemtoon om aan haar verbazing uitdrukking te geven.

“Ik weet het van hém!”
– En gij gelooft hem zomaar.
Het klonk een beetje beteuterd. De geloofwaardigheid van het verhaal had plots een flinke deuk gekregen.

“Tuurlijk niet. Bewijzen op tafel.”
– Hoezo bewijzen…
En dan begon het te dagen. Rood aangelopen vervolgde ze:
– Hij? Had? Haar?
“Onderboek? Ja. En ’t was gene string, maar zo’n kanten frutselke, in ’t rood.”
– En dan heeft ze ne gansen dag zonder?
“Jaja. Hoe ze dat aan haren vent gaat uitgelegd hebben, ik weet het niet. En hoe ze Walter dat heeft laten doen, nog minder.”
– En heeft ze hem nog iets meer laten doen?
“Volgens Walter wel, maar ja, daar had hij geen bewijzen van. Nog een geluk.”

*gegiechel*

Dan neem ik ne keer de trein, en krijg ik meteen zoiets op mijn boterham. Ik moet toch maar wat meer van het openbaar vervoer gebruik maken.

op tijd

De fnac in Brussel: ik had mezelf 15 minuten gegeven. Binnen en buiten, zoals men zegt. In Frans de Grangé’s betast die nog niet in Livre de poche verschenen zijn, bij de bandes dessinées veel te veel pagina’s bevingerd en bij de CDs heb ik me ei zo na in de glitter gestoken.

Maar ik heb toch al één van de Rendells die ik op het oog had (The Bridesmaid, inspiratie voor La Demoiselle d’Honeur), en ugh er is een nieuwe reeks van Stephen Donaldson: The Runes of the Earth: The Last Chronicles of Thomas Covenant. Ik heb hem niet durven kopen, omdat ik het eigenlijk niet geloofde, maar ik heb het pas nagekeken: na 20 jaar is er opnieuw Thomas Covenant! (Ze zullen hem in Gent ook wel hebben zekers?)

More than two decades after he completed the Second Chronicles, Stephen R. Donaldson has begun a third series about the leprous Thomas Covenant the Unbeliever. In this Amazon.com exclusive essay, Donaldson explains why The Runes of the Earth has been so long in the making.

En dan de Franse CDs: zoveel als er populaire CDs bij ons in Gent zijn. Nog een geluk dat ik mezelf maar een kwartier gegeven had.

geef mij mijn rib terug

Good grief indeed [via]: 35% van de respondenten (hola, ik begin ook al met statistics-speak) vindt dat Darwins evolutietheorie niet met bewijzen kan gestaafd worden; een andere 35% vindt van wel.

Erger, 45% is ervan overtuigd dat God de mens op aarde heeft gezet. 38% wil dat beeld wat nuanceren, maar houdt toch vast dat God er iets met te maken heeft. Slechts 13% aanvaardt dat God er niets met te maken had.

Die cijfers zijn niet of nauwelijks veranderd sinds 2001!

Wel met een grove korrel zout te nemen, natuurlijk: Methodology: Telephone interviews with 1,016 American adults, conducted from Nov. 7 to Nov. 10, 2004. Margin of error is 3 per cent. Volgens de CIA World Factbook wonen er zo’n 293.027.571 mensen in de USA. Als die 1.000 respondenten allemaal uit Cobb County komen natuurlijk…

welvaart

Morgen worden de bevindingen van Panel Studie van Belgische Huishoudens voorgesteld op een studiedag in Brussel. De PSBH startte in 1990 als een project in het ‘Impulsprogramma voor Maatschappelijk Onderzoek’ van het federale Ministerie voor Wetenschapsbeleid (nu Federale Diensten voor Wetenschappelijke, Technische en Culturele Aangelegenheden). Het project werd uitgevoerd door de universiteiten van Antwerpen en Luik, en bevraagde sinds 1992 jaarlijks dezelfde 4439 huishoudens (ofte 11000 gezinsleden).

In DS (en DM) werden vandaag reeds een aantal gegevens belicht. Gezien ik nog steeds op zoek ben naar de spreiding van het Belgische spaargeld, neem ik even het volgende over:

Sparen: Belgen met een sociale uitkering of een pensioen kunnen nauwelijks sparen. Van de loontrekkenden en zelfstandigen zegt 70% toch wat geld opzij te kunnen zetten op de spaarrekening.

Wat geld is geen 68.200 EUR, en nauwelijks al evenmin. Ik word met de moment nieuwsgieriger naar die cijfergegevens.

Uit de publicatie die morgen verschijnt, citeerde DS overigens gisteren reeds: 3,75 procent van de Belgische gezinnen in extreme armoede. Het aantal gezinnen dat onder de armoedegrens leeft, is op tien jaar tijd weliswaar gedaald, maar hoe meer leden het gezin telt, hoe armer het is.

Ondertussen in Het Belang van Limburg: 17.000 gezinnen te arm voor stroom

De energieleveranciers hebben de voorbije maanden in Vlaanderen al zo’n 17.000 gezinnen aan de deur gezet. In de meeste gevallen gaat het om mensen met betalingsproblemen. Ze worden doorgestuurd naar de intercommunales, die de sociale verplichting hebben om gas en elektriciteit te leveren. Ondertussen zijn er onvoldoende budgetmeters om de mensen met financiële problemen te helpen.

(De publicatie De financiële positie van de particulieren. bij de NBB blijkt een intern document te zijn. Ik probeer de gegevens momenteel te verkrijgen van hun Research Department.)

et pour les wallons

Het is goed voor een nobody zoals uw dienaar op een onbetekend weblogje voor een beperkt publiek wat keet te schoppen en (ander)halve waarheden te verkondigen goed voorzien van de nodige grootspraak. Maar van een minister –een persoon in openbaar ambt– verwacht men toch enige nuance.

Demotte zelf interpreteert de stellingname van de Vlaamse ziekenhuizen als “een weigering te besparen, ofschoon er ook in Vlaamse ziekenhuizen af en toe iets mis gaat, zie Dodoens”

Neem dan eens een voorbeeld aan dit:

SP.A-voorzitter Steve Stevaert zegt dat hij “ondubbelzinnig gewonnen is voor het gelijk leggen van de lat en voor het wegwerken van onverantwoorde verschillen”, maar dat het onjuist is “alles te reduceren tot het communautaire: de prijzen van de geneesmiddelen zijn te hoog in noord en zuid”.

(Al zou Stevaert zichzelf niet zijn als hij dit er niet aan toevoegde: Bovendien, merkt hij op, zijn er ook verschillen tussen Vlaamse ziekenhuizen: “Waarom zijn de Limburgse goedkoper dan de andere ziekenhuizen in Vlaanderen?”)

De Staten-Generaal van de Vlaamse Ziekenhuizen (een primeur in ons landje) zette hun beweringen kracht bij met de volgende cijfers:

Ze staafden hun stelling met cijfers. In de medische beeldvorming moet volgens de minister 23 miljoen euro bespaard worden. Als men het ‘Vlaams profiel’ oplegt aan alle ziekenhuizen, wordt meteen 49 miljoen euro bespaard. Voor de klinische biologie wordt het budget met 12,8 miljoen euro overschreden. Als de Waalse en de Brusselse ziekenhuizen zouden werken zoals de Vlaamse, wordt 59 miljoen bespaard. Zo vonden ze op een drafje 130 miljoen besparingen.

Niemand verwacht dat Demotte beweringen zomaar aanneemt, maar wel dat hij er zich ontvankelijk voor stelt. Ik heb van Maerlant al genoeg horen opdreunen (Wat wals es Vals es) door de flaminganten.