boud

Er zijn zevenentwintig invalshoeken om dit stukje te schrijven.

(1) Mijn madam is weg (girls night out), en dan maak ik altijd van de gelegenheid gebruik om een aantal boude dingen te doen.

(2) Hoewel ons huis (en onze tuin) ruim genoeg is (zijn), leven wij voor een groot deel in onze slaapkamer. Het is zelfs zover gekomen dat des zondagavonds –tot grote vreugde van Henri– wij wel eens het avondmaal in bed durven nuttigen. Alles moet dan immers toch rap gaan, want tegen acht uur word ik verwacht bij Tuur voor het jazz-optreden van de week.

(3) In afwachting dat (a) de zolder of (b) het ‘kot’ vanachter in de tuin geprepareerd wordt tot mediakamer, staat de meeste multimedia gegroepeerd in de slaapkamer en het aangrenzende bureau.

Euh. Goed. Genoeg getalmd. Dit is het tweede cadeau van Henri dat naar onze slaapkamer verhuist. Zelf ziet hij daar geen graten in –hij doet niets liever dan tijd in het ‘grote bed’ te spenderen– dus dacht ik: what the heck; er is toch niemand om mij tegen te houden.

Naast de lava-lamp, die hij elke dag met grote zorg en veel plezier ontsteekt, kan hij nu vanuit het ‘grote bed’ ook met de Xbox (360) spelen (Amped). Geluidsgewijs is dat overigens een grote stap vooruit, van de hooftelefoon op het piepkleine Loewe tvtje, naar de Beocenter met de twee Beolabs 8000. Een verbetering waar ook papa kan van meegenieten (Call of Duty 2). Als hij mag (of als Henri slaapt).

Als ik nu nog Media Center zou hebben, of de mac (iTunes) met de Xbox zou kunnen connecteren…