Na ik weet niet hoeveel jaar heb ik mij eindelijk opnieuw lid gemaakt van de Gentse Openbare Bibliotheek. Ik werd nieuwsgierig gemaakt door hun aanbod sprinters, boeken die maximaal één week mogen uitgeleend worden, en dus niet mogen verlengd. De ideale manier om Aspe opnieuw een kans te geven, dacht ik (verkeerdelijk). Deflo was de tweede die een herkansing kreeg, en dat is mij duidelijk beter bevallen.
- Bankroet / Pieter Aspe / 2008 / 0
Ergens in 2003 heb ik Grof Wild gelezen, de roman die onlangs gratis aan de treinreizigers werd uitgedeeld. Ik had mezelf toen beloof nooit meer een roman van Aspe te lezen, maar ja, iedereen verdient een tweede kans. In Bankroet zit ergens een min of meer interessant verhaal verscholen, waar iemand als Tom Lanoye waarschijnlijk meesterlijk proza uit kan halen. Aspe raakt evenwel wel niet verder dan een opeenstapeling van clichés en platvloerse beschrijvingen, die hij aaneen rijgt met korte zinnetjes om het zijn lezers niet te moeilijk te maken. Vermoedelijk hebben ze bij VTM een bekwame scenarist op zijn romans gestoken, die Apses onzin in aanvaardbare beelden weet te hertalen. Dit is totaal onleesbaar. Nog goed dat ik het aan de bibliotheek mag teruggeven. - The Last Bachelor / Jay McInerney / 2009 / **
Deze verhalenbundel is nog half zo goed niet als The Good Life, al duiken ook hier weer post 9/11-verwijzingen op. Er zitten goede verhalen bij, maar het aantal onbeduidende niemendalletjes is net iets groter dan het aantal goede verhalen. De betere zaken bevinden zich aan het begin van het boek, dus u hoeft ze zeker niet tot het einde door te lezen –gesteld dat u er toch aan begint. - Lust / (Luc) Deflo / 2009 / *(*)
Aspe komt nog niet aan de knieholtes van Deflo, wat de (schrijf)stijl van deze thriller betreft. Deflo zit evenwel even die in de Vlaemsche klei verankerd, al hoeft dat niet noodzakelijk tegen hem te spreken. Ik ben zeker te vinden om nog wel iets van Deflo te lezen. Dit boek was onderhoudend, bevat een aanvaardbaar plot, en ik heb het in één ruk uitgelezen. Tiens, als ik mij haast kan ik nog terug naar de bibliotheek voor een nieuwe ‘sprinter’. - Obedience to Authority / Stanley Milgram / 1974 / ***(*)
De eerste keer dat ik iets over het Milgram Experiment vernam, was in de film I… come Icare (1979) van Henri Verneuil, met Yves Montand in de (hoofd)rol van procureur Henri Volney. De film is een transpositie van de moord op JFK, de Icarus uit de titel verwijst naar Volney die te dicht bij de waarheid achter de aanslag komt, en op zijn beurt geliquideerd wordt. Fantastische film, maar ik kan hem nergens vinden. Tegenwoordig heeft zowat iedereen over het Milgram Experiment gehoord of geleerd, zelfs Henri, die mij het gegeven verder uitlegde toen ik erover begon. Fantastisch, baanbrekend werk, en verschrikkelijk interessant om te lezen –en ik ben niet meteen een fan van non fiction.
0 te vermijden / * slecht, maar leesbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)
(boeken vorige maand)
“Eindelijk”… dat klinkt goed.