“Yo!” en dan “Hey!”, floot een van die wandelende clichés me nog net niet toe vanop een schavot. “Excuse me, Sir!”
Ik keek de stelling op. Een voorman keek –min of meer– dreigend naar beneden, en Henri verstijfde helemaal naast mij. “Damn,” dacht ik, “ik zal hier niet mogen lopen zeker?” Ze zijn hier redelijk anaal wat betreft veiligheidsvoorschriften. Niet dat ik dat daarom noodzakelijk afkeur.
“Hey,” riep ik vriendelijk terug, “how are you doin’?“, net op tijd de Joey-intonatie inslikkend.
“Excuse me, Sir, but are you the one who sent us the e-mail?” Het donderde van de stelling af. Wat er ook in die e-mail stond, het zal niet zo positief geweest zijn. “About the sidewalk bein’ closed?” Naast hem stond een arbeider met Freddie Mercury-snor (echt waar, ik zweer het).
“Sorry man, wasn’t me“, zong ik vrolijk naar boven. (“Niet dude zeggen, vooral niet dude zeggen”, herhaalde ik binnenshoofds.)
“‘Cause he said something about his daughter and safety, and I see the two of you…”
Daughter? “Err, well, he may have long hair, but he’s still my son, last time I looked“, riep ik terug in een poging grappig te zijn.
Hij wist niet meer waar kijken. “Ow. Oh! Gee. I’m sorry Sir! Must be a mistake then. Sorry again! Have a nice day, Sir!”
(Rolleiflex FX 80mm f/2.8, Fuji PRO400H, 400ASA)
—
(*) U kent I can has cheezburger toch al?
héhéhé ! heb zoiets tijdens de Gentse Feesten een jaar of 15 geleden ook voor gehad, toen ik nog lang haar had….
Ik ga misschien een domme vraag stellen, maar hoe post je iedere dag weer foto’s die analoog gemaakt zijn ? Of is het ‘not done’ om zulke vragen te stellen ?
Tuurlijk is het wel ‘done’ om zo’n vragen te stellen. Ik spaar ze gewoon wat op 🙂
(Euh, en niemand hoeft zich in te houden om vragen te stellen hoor!)
Ik heb toen niets willen zeggen maar ik vond de vorige keer Henri zijn haar toch ook al vrij lang, euh… niet handig bij het schrijven en lezen toch dacht ik zo… hebben ze daar geen coiffeurs in Seattle?
ik heb ook een vraag: bij al je foto’s hangt er de laatste tijd een “waas” over het beeld. ik denk niet dat het het contrast is, maar eerder een te lichte “lightness”.
je hebt misschien geen gekalibreerd scherm vandaar dat ik het zeg.
Trouwens, ik besef net dat er in bovenstaande tekst geen vraag staat maar wel een stelling. Ipv te antwoorden is een reactie ook goed :o)
PS. de techniek van het opsparen ken ik héél goed :o)
Ik zie dat inderdaad ook een beetje, die waas, maar ik durf er niet veel aan te prutsen, want mijn beeldscherm is inderdaad niet gekalibreerd (thuis wel) dus ik moet voorlopig vertrouwen op de scans die ik krijg van het lab.
In tegenstelling tot je buitenbeelden zijn de binnenbeelden inderdaad wat grauw. ‘k Heb deze es door PS gehaald en die schijn gaat er wel af, maar ik denk dat je sowieso wat meer moet belichten. Of anders gezegd: overbelichten en je meting niet van de sterke lichtinval op de rechterkant laten afhangen. Meet liever de schaduwpartij en laat de rest dan een tikkeltje overbelicht.
Bedankt voor de tip! Het liefste neem ik een ambient reading van het deel dat/de delen die ik het best belicht wil hebben (met de Sekonic), maar ik wou de ingebouwde lichtmeter van de Rolleiflex een beetje leren kennen ook –en dit soort poses kan ik Henri geen vijf minuten laten volhouden 🙂