Eens thuis blijven, kan toch zalig zijn. Na het débacle van gisteren, lig ik thuis in bed met symtomen van algemene uitputting, verkoudheid en keelontsteking. De aften zijn duidelijk aan de beterhand (nog een beetje op de rechterkant van de tong + kaak), dus mij hoor je niet klagen.
’t Is nog geen 10 uur, en ik heb al de krant, twee stripverhalen en twintig bladzijden Cryptonomicon gelezen. Straks nog naar een DVD kijken, en dan om 15u Henri afhalen (“vandaag is ’t maar een half-lang dagje hé papa”) om samen wat te kokkerellen.
Ah, rust.
[update] En het sneeuwt begod in Gent.