De Bugatti Veyron is de snelste (en duurste) productiewagen ooit, en legt een resem cijfers voor die niets minder dan verbazingwekkend zijn. Het ding haalt een topsnelheid van 400 km/u, en drinkt, nee: zuipt, aan die snelheid maar liefst 125 liter benzine per 100 km. Dat betekent dat –aan die snelheid– de benzinetank van 100 liter opgedronken is in twaalf minuten tijd. Maar goed ook, want aan diezelfde topsnelheid houden de banden het maar vijftien minuten uit.
Zo’n snelheden schreeuwen om adequate remkracht:
Bugatti claims the Veyron will brake from 252 mph (406 km/h) to a standstill in less than 10 seconds. The braking is also so evenly applied that the car will not deviate from a straight path if the driver lets go of the steering wheel, even with the brakes fully applied starting from close to top speed. [wikipedia]
Djivy had het geluk om achter zo’n Veyron aan te kunnen rijden, om beter dan een droge opsomming cijfers, te kunnen zien (en beschrijven) waartoe zo’n monster in staat is.
En dan gebeurt er iets vreemds: in de aanloop naar het vijfsporige stuk voor Barchon gaat het gezelschap in de ankers. De diamantachtige leds lichten over de hele breedte op terwijl de luchtrem gracieus uit zijn winterslaap stijgt. Ik zeg maar één ding, beste lezerschap: zit je ooit een Veyron op de hielen, bereid je dan voor om aan hoge snelheid ABS-gewijs in de ankers te gaan; de remkracht die dit projectiel inclusief aerofoil genereert, tart elke verbeelding.
Dju toch! Schop ik het eindelijk tot de gelauwerde V12-pagina’s om alhier te lezen dat ik twee keer ‘ankers’ in dezelfde paragraaf gebruikt heb.
Dringend een eindredacteur tewerkstellen.