zever in pakskes

Toch nog even over fotodinges. (Ik ben ziek, dus ik laat mij gemakkelijker gaan.) Breaking the Myth of Megapixels wordt nog maar eens met veel bravoure uit de doeken gedaan.

It goes like this: “The more megapixels a camera has, the better the pictures.” It’s a big fat lie. The camera companies and camera stores all know it, but they continue to exploit our misunderstanding. Advertisements declare a camera’s megapixel rating as though it’s a letter grade, implying that a 7-megapixel model is necessarily better than a 5-megapixel model.

(Het enige waar ik het mee eens ben is dit implying that a 7-megapixel model is necessarily better than a 5-megapixel model. Want die bewering is inderdaad niet correct.)

Edoch, als we dan eens kijken naar de ‘wetenschappelijke’ methode die werd gebruikt om de megapixel mythe te doorprikken, dan moet iedereen daar toch serieuze bedenkingen bij hebben. David Pogue heeft immers geen drie verschillende sensors gebruikt, maar heeft een 13mp foto met photoshop gewijzigd naar een 8 en een 5mp beeld. Juist ja. De enige terechte conclusie –zoals iemand in zijn commentaar heeft nagelaten– die men daaruit kan trekken is welk een goed programma photoshop wel niet is.

Pas op, hij heeft zijn test herhaald, en ipv photoshop te gebruiken, heeft hij in-/uitgezoomd, en dan gecropped om tot zijn lager resolutiebeeld te komen. Welk een quatsch!

In beide versies blijft de sensor van zijn fototoestel een 13mp sensor, die in het eerste geval photoshopsgewijs wordt aangepakt, en in het tweede geval wordt gecropped tot een kleinere sensor. Dan zou het beeld toch zeker slechter moeten zijn, hoor ik u al afkomen. Maar daar gaat het niet om. Het gaat om de methodologie.

Toch wil hij geen verschillende camera’s gebruiken:

The “use different cameras” suggestion, however, was out of the question. Different cameras have different lenses, sensors and circuitry — factors that do produce meaningful differences.

Maar wat is het nut dan? Pogue wil immers de megapixel myth aan de kaak stellen. En dan hebben we het toch juist over verschillende toestellen? In elk geval, wie zijn tekst even leest, ziet al duidelijk dat Pogue zeer stilletjes op zijn standpunt terug komt: What can I say? Life is rarely black and white; it’s far more often filled with shades of gray. Wat zoveel betekent als: ik weet het eigenlijk zelf ook niet.

Grappig.

(Addendum: het is evenwel juist: voor de consumer, die zijn foto’s eigenlijk alleen op standaard formaat afdrukt, of zijn foto’s enkel op de computer bekijkt; is het aantal megapixels van minder belang. Het is pas voor de (semi)pro’s die uitvergrotingen maken dat hogere resolutie een rol gaat spelen. Maar daar moeten we dan weer Ken Rockwell bijtreden: 35mm film heeft een hogere resolutie dan digitale sensors. En als het echt scherp moet, dan gerbuik je gewoon een medium formaat camera.)

(Mensen toch hoe saai allemaal. Hopelijk kan ik snel mijn bed uit om foto’s te maken.)