De Brat Pack films hebben waarschijnlijk sterk bijgedragen tot mijn filmische ontwikkeling. Iedereen zal er waarschijnlijk een lichtjes ander gevoel bij hebben, maar de lijst met BPfilms, zoals die op wikipedia staat, komt in elk geval niet overeen met hoe ik de Brat Packs heb ervaren.
Ze zijn eigenlijk in drie fasen onder te verdelen. Rumble Fish en The Outsiders, beide Francis Ford Coppola films, zijn daar eigenlijk nog eens een buitenbeentje bij. Vanaf Wargames begint het pas echt de ‘goede’ richting uit te gaan.
Voorlopers
Rumble Fish (1983)
The Outsiders (1983)
WarGames (1983)
Class (1983)
Risky Business (1983)
Footloose (1984)
Sixteen Candles (1984)
Weird Science (1985)
De echte Brat Pack films zijn evenwel de films van voornamelijk John Hughes met o.a. Rob Lowe, Andrew McCarthy, Ally Sheedy, Molly Ringwald. En ik had een serieuze crush op Ally Sheedy in bijvoorbeeld The Breakfast Club (en ze speelde ook al in War Games mee).
Kernfilms
The Breakfast Club (1985)
St. Elmo’s Fire (1985)
Pretty in Pink (1986)
About Last Night (1986)
Ook de uitlopers mogen we niet vergeten. Ferris Bueller was al veel volwassener, Less Than Zero nog veel meer, en She’s Having a Baby ging door het onderwerp wel het verste. Die laatste film was met Elizabeth McGovern (die ook al in serieuzere films meespeelde zoals The Bedroom Window (1987)), en waar ik zo mogelijk een nog veel grotere crush op had.
Uitlopers
Ferris Bueller’s Day Off (1986)
Less Than Zero (1987)
Some Kind of Wonderful (1987)
She’s Having a Baby (1988)
De Brat Packs leken wel mee te groeien met hun publiek (de Coppola voorlopers buiten beschouwing gelaten) –niet dat ik klaar was voor een kind op 18-jarige leeftijd.
Natuurlijk hebben die films in mijn herinnering buitenaardse proporties van goedheid gekregen, net zoals de waarschijnlijk enige film die de Brat Pack ‘standaard’ benaderde: The Rachel Papers. (Dat boek wil ik eigenlijk al lang eens herlezen.) Vandaar dat ik er in geen tijden meer naar heb gekeken. Veel liever houd ik vast aan mijn goede herinneringen.
En u? Bent u bekend met de Brat Pack films?
Rob Lowe ! Rob Lowe !
ow, plots voel ik de kalverliefde in alle hevigheid terugkomen: matt dillon in the outsiders, rumble fish (en ook in drugstore cowboy) -en dan rob lowe in st elmo’s fire en about last night. en op het eind ook de stoere kerel uit de breakfast club (judd nelson). man man, zulke schone gasten, zo maken ze niet meer…
Mmmmm, (zeer goede) herinneringen. Zeg wel! Maar ge hebt gelijk: ik denk dat ik ze ook niet ga herbekijken omdat ik ze, in mijn herinneringen, zeer goed vind. Ook allemaal gezien behalve die uitlopers: alleen Ferris daarvan meermaals gezien en de enige die ik blijf herbekijken met heel veel plezier.
Het verklaart veel 😉
De Brat Pack films zijn het soort films waar ik mee opgegroeid ben en waar ik nog steeds voor smelt. Vorige week (27 maart) schreef ik nog een stukje op mijn blog over Rob Lowe en About Last Night… Hmmm… Nostalgie! Class, The Breakfast Club, St. Elmo’s Fire (je vergeet Judd Nelson als de onvergetelijke Alec Newbary), Ferris Bueller’s Day Off en one of my all time favorites, Somekind of Wonderful… Allemaal uit een tijd dat er nog écht goeie films gemaakt werden. Btw, telt Rob Lowe’s sex tape ook mee als Brat Pack film?
Als geek had ik het natuurlijk voor Anthony Michael Hall.
Ik heb de Rachel papers gelezen als broekje van 12 en herinner me nog één quote: “Fucking a women who’s had kids is like waving a flag in the universe.”
Groot was mijn opluchting 15 jaar later toen dat niet waar bleek te zijn.