Langs een kant is dit weblog toch een afspiegeling van hoe ik mij voel. Vakantie tussen kerst en nieuw is eigenlijk niet veel meer dan bladvulling. Ik heb geen zin in niks, want overal waar je heen trekt zit het vergeven van het volk.
Vandaag was een uitzondering: met goede vrienden gestart met ontbijt bij Bloch –waar amper een medemens te bespeuren was– verder getrot totaan de ijspiste –waar Henri voor vijf EUR maar liefst twee uur op schaatsen mocht toertjes draaien (en hij deed dat helemaal niet slecht voor een eerste keer, vond ook vriendin E. die hem begeleidde)– en tenslotte naar de Vooruit, waar het altijd redelijk rustig is ’s middags.
Achteraf zijn we zelfs nog gauw even in het Hof van Herzele binnen gewipt, voor koffie en pannenkoek (idiote spelling: alsof je een koek in meer dan één pan bakt), en ook daar zaten we zo goed als alleen. Zelfs op de tram naar huis hadden we plaats te over.
(Maar hoe rustig het op die plaatsen allemaal was, zo druk zag de Veldstraat er opnieuw uit. Van ver toch, want ik dacht er niet aan om daar ook maar een stap te zetten, na 10u30.)