Argh! Nu weet ik het verdomme zelf niet. In mijn vorig stukje gebruik ik de zegswijze “dat ik er niets beter op heb gevonden“. En nu begin ik toch we niet te twijfelen of het “dat ik er niets beter op heb gevonden” dan wel “dat ik er niets beters op heb gevonden” moet zijn zeker?
Google helpt niet echt: beter (357) vs beters (383), en in beide gevallen komen bronnen voor zoals kranten en literair getinte sites (en ik heb zelfs mijzelf teruggevonden).
De van Dale helpt ook al niet, want in mijn driedelig woordenboek staat die zegswijze niet, en komt ‘beters’ maar een keer voor onder het lemma ‘beter’: (gew.) om beters wil, om bestewil
.
Zelf neig ik ondertussen naar de vorm zonder ‘s’, maar ik zou niet weten waarom. Heeft iemand tekst en uitleg?
[Update] ‘niets beters‘ dus.
In “Het juiste woord” (Dr. L. Brouwers) vind je de uitdrukking:
.. niet beters weten … en ook nog:
.. niets beters verlangen …
Alle andere uitdrukkingen (in het boek vermeld) gebruiken “beter”
is die s geen genitief-s, of hoe heet dat? zoals “iets lekkers”, en niet “iets lekker”?
Het is de buigings-s. Staat in de Algemene Nederlandse Spraakkunst: http://oase.uci.kun.nl/~ans/e-ans/06/04/02/01/body.html
Zie ook bij vrttaal.net: http://vrttaal.net/taaldatabanken_master/juist/040429.shtml
Wijs! Bedankt allemaal.
Ik weet niet of je ooit nog Latijn hebt gedaan, maar indien ja, dan kan de volgende uitleg misschien helpen:
het is wel degelijk iets beters, met s, zoals Bert zegt de genitief, en wel een partitieve genitief.
Je neemt al het betere van de wereld, en je neemt daar ‘iets’ van. Iets van ‘beter’ is dus ‘iets beters’. Heel mooi voorbeeld van de vroegere verbuigingen van het Nederlands, inderdaad, en bijzonder verwarrend.